Stilaan zijn we begonnen aan de voorbereiding van de volgende missie. April 2012 Ik wil ook onze gemeente opnieuw danken voor het mooie bedrag dat we ontvangen hebben. Dit geld werd gebruikt om het vorige project in Burundi te financieren. Dit bedrag werd dan ook nuttig besteed.
Het nieuwe project gaat door in een school in Gitega. Deze school is van de orde van de zusters van Moeder Teresa. Hier al een paar foto's om jullie een beeld te geven waar ik naartoe ga
Ook een tweede project voor 2012 staat al in de steigers Burkina faso, een koekjes fabriek kan daar het volgende project worden.
Hallo, na een combinatie werk - vakantie in Kenia vertrek ik opnieuw naar Burundi. In een voedingsschool van de congregatie van de zusters van moeder Teresiya zal ik in de maand april lesgeven. Dit zal een intensieve werkmissie worden.
Bakkerij baguette was een voorbeeld om te bewijzen dat het in Afrika mogelijk is om een bedrijf goed te runnen. Kris Depooter is een jaar geleden samen met Hellen, zijn vriendin, een Kenyaanse, gestart met dit bedrijf. Het opzet, producten maken voor hotels en restaurants. Vooral ongebakken diepvries- en voorgebakken producten. Omdat onderwijs en opleiding bakkerij onbestaande zijn in Afrika nam Kris het iniatief om een demonstrateur van Puratos de basis aan te leren. Ook liet hij zicht goed adviseren bij de inrichting en de aankoop van het materiaal. Omdat de opleiding van de demostrateur kort was werd alles op film vastgelegd. Zo kon het personeel dit herhaaldelijk bekijken. Door strikte regels en een goede verloning bereikte dit bedrijf een een goede kwaliteit. Toch kwam Kris tot de vaststelling dat het hem nog ontbrak aan een langdurige opleiding. om de kwaiteit en de organisatie te verbeteren. Ook om zijn werknemers nog meer kennis bij te brengen. Daarom deze aanvraag. Vooraf werd de aanpak besproken. Aangekomen in het bedrijf kon ik onmiddelijk aan het werk. Ongeschoolde werknemers opleiden of hun kennis verder verbeteren. Hier en daar hun attent maken op deegvastheid en kneedtijd. Ook helpen bij het reorganiseren van de werkplaats. Het verwerken van de gerezen bladerdeeg in een koudere omgeving dan in de bakkerij. Ook het assortiment van koeken en het leren creatief zijn met dit deeg behoorde tot mijn taken. Tijdens de 14 dagen die ik daar was heb ik 2 meisjes die voordien poetsten opgeleid tot volwaardige deegwerkers in koffiekoeken. Hierdoor stijgen deze meisjes in loon. Dit komt dan weer heel hun gezin ten goede. Dit is ook de motivatie om deze mensen een inspanning te laten leveren om zich te ontwikkelen. Ook Hygiëne, kwaliteit ondervinden hiervan een positieve invloed. Tijdens mijn verbijf heb ik ook aan Kris een paar tips gegeven om zijn bedrijf kenbaarder te maken.
Omdat deze missie totaal anders was dan de vorige, durf ik zeggen dat ook deze missie zeker zijn nut had. Een bedrijf helpen om het nog beter te maken, en zeker een bedrijf die de werknemers onder de beste omstandigheden, douches, gescheiden wcs, menswaardige werkomstandigheden en een zeer goede verlonig. Zeker zo een bedrijf verdiende deze opleiding. Hierdoor kan het bedrijf groeien en meer mensen in dienst nemen waarvan we zeker zijn dat ze op een menselijke manier behandeld worden. De mooie afsluiter van deze missie was dat Kris in mijn bij zijn de twee meisjes een loonsopslag beloofde, nu ze ook een ander werk deden dan poetsen. er werd dan ook iemand anders aangenomen. Zo zie dat hierdoor meer mensen een kans krijgen om door te groeien en voor deze werknemers weer een mooie toekomst kan betekenen voor hen en hun gezin.
Algemeen besluit:
Deze missie zal in de toekomst zeker zijn nut hebben. Meer werknemers kunnen hiervan genieten. Het grootste deel van de opleidingsinvestering bij deze missie werd door Kris zelfgedragen. Deze zal op korte maar ook op lange termijn renderen. Voor mij een motivatie, ook ik heb hieruit heel veel geleerd om later te gebruiken in andere projecten. Ook heb ik de kans gehad om een het land Kenya beter te leren kennen. Een mooi land die de toerist kan bekoren maar ook een land die nog heel wat hulp kan gebruiken.
Kris als je me nog nodig hebt, ik sta steeds klaar. Bedankt!!!
Op de eerste foto zie je dan ook het land in al zijn facetten
Zo, mijn missie is afgewerkt. Personeel en Kris willen natuurlijk dat ik blijf. Raar overal waar ik kom is dat zo. Zonder een dikke nek, men moet toch tevreden zijn van mijn werk J. Natuurlijk is dit leuk voor mij.
Maar ook blij om terug te keren naar België zeker met de afspraak, Kris als je mij nodig hebt kom ik zeker terug.
Dus deze morgen bezoek gehad van de Ambassadeur van België, Bart Ouvry en zijn vrouw. Een aangenaam gezelschap, leuk om met deze mensen over het land te praten. Nu weet ik ook dat 65% van de Kenyanen in de sloppenwijken leven. Dan heb je de middenklasse en de rijkere. Nu ik de sloppenwijken heb gezien kan ik zeggen dat hier nog heelwat armoede is. Ook al heeft dit land toch al een zekere toeristische aantrek. Bij een tas koffie konden de koekjes niet ontbreken. Nadien een groepsfoto en dan weer aan het werk. Vandaag een reeks broden gemaakt. Met rogge, voltarwe,... Ok ronde rozijnenkoeken. Deze vielen zeker in de smaak.
Deze avond even onze laatste avond vieren. Morgen wat uitslapen, nog wat boodschappen en dan ons klaarmaken voor de terugreis van een geslaagd avontuur
Vandaag het werk stilaan afronden. Jaen en Mora zijn van poetsvrouwen nu koekenmakers geworden. Dit niet zonder de jaloezie van de anderen. Ja ook dat heb je in Afrika. Ik ben teveel bezig geweest met die twee. Toch heb ik af en toe ook de bakkers een tip gegeven. Zo kan ik zeggen dat de cyabattas nu echt een kwaliteitsproduct zijn en ze waren al goed. Dit tot grote blijdschap van de bakker, en hij is terecht fier.
Deze namiddag hebben we het heel het assortiment koeken, dit ik kleinere versie. Morgen hebben we dan ook groot bezoek. De ambassadeur van België. We gaan heb heel het assortiment presenteren. Nooit gedacht dat ik als beroeps student dit allemaal zou meemaken en doen. En je steeds te horen krijgt dat iedereen tevreden is. Zo zie je maar, steeds jezelf blijven en wat je doet ook goed doet. Dit hebben we dan ook meegekregen met de paplepel.
Voor mijn vierde missie in Afrika ben ik zeer tevreden. Je kan moeilijk vergelijken. Natuurlijk is ervaring van groot belang. Burkina faso was mijn proefstuk, had ik toen deze ervaring gehad had ik dit ook anders aangepakt. Maar zo is het leven. Je kan nooit op je 20ste weten wat je op je 50ste weet.
Ook hier met de kennis die ze al hadden had deze missie ook zijn doel. Het is niet omdat men hier al verder stond dat ze deze opleiding niet konden gebruiken. Kris zijn bedrijf kan nu verder groeien en kan hij meer personeel werk geven. Dit staat dan onder de hoede van Helen, ook zij is Kenyaanse. Zij begrijpt de mensen hier. Ze weet ook hoe je ze moet aanpakken. Ze zal niet dulden dat je haar volk als minderwaardig beschouwd.
Dus donderdagom 8 uur komt Kris ons halen, dan alles afbakken en klaar zetten. Jaen en Mora zullen mij hier bij helpen.
Wat ik nog vergat te zeggen, ook heb ik de eerste maal kunnen vaststellen wat buikloop is. Tijdens onze toeristise uitstap aan de zee hebben we rauwe groenten gegeten. Iets wat niet aan te raden is in Afrika. Maar omdat het een hotel was waar veel Europeanen kwamen dachten we dat het geen kwaad kon. Maar.... dit was niet zo. Af en toe een spurtje naar de pot J . Ook al neem je een pilletje toch blijft dit even na zinderen.
Ok morgen meer over het bezoek en de laatste werkdag
Wakker geworden door het geluid van de vogels. Leuk normaal is dat de wekker J.Toch benieuwd wat we hier als ontbijt zullen krijgen. Vers fruitsap, een gekluts eitje, een geroosterde boterham, lekkere koffie, voor Greet een chocomelk. Dus niet slecht om de dag mee te starten. Ook het kader zelf is echt indrukwekkend. Practige eetkamer, salon,... echt de oude Englese stijl. Om 8h30 kwam kris ons ophalen. Je kon eraan zien dat hij ook naar Mombasa was geweest. Hij was de zondag gaan zeilen. Maar vergeten hem in te strijken. Dus, wie..... moet op de blaren zitten. En dat moest hij. Aangekomen in de bakkerij was mijn taak opnieuw de twee meisjes het toeren van een deeg aanleren. Niet alleen een gerezen bladerdeeg maar ook een gewone bladerdeeg. Deze wordt verkocht in blokken van 2,5 kg aan hotels. Ook wou Kris het herinrichten van zijn werkplaats. Dus de uitroltafel werd gescheiden van de bakkerij. Dit omdat het een koelere plaats was en beter voor het deeg. Mora en Jaen hebben dan deze degen getoerd en verwerkt in chacolede koeken.Toch moet je altijd waakzaam zijn. Voor hen was dit nieuw en vulg werd het verkeerd gedaan. De persoon die deze taak normaal doet was nog steeds afwezig. Voor mij was het leuk werken met deze twee meisjes, wel al van 3O jaar heb ik nu vernomen. Dit zou je hen zeker niet nageven. Ook de bakkers heb ik even geholpen bij het inovenen van hun stokbrood. Even de hulp ingeroepen van België, op vrienden kan je altijd rekenen, he Jan. Jan, werkzaam bij Ireks had mij de tip gegeven om de stokbroden pas na 1 minuut na het inovenen te stomen, zo zouden ze mooi springen. En dat deden ze dan ook. Dus iedereen blij.
Om 5 uur vertrokken we dan richting hotel. Nu lekker eten en dan bed in. Morgen opnieuw werkdag. Donderdag komt de ambassadeur van België op bezoek in de bakkerij.leuke ontmoeting. Dus twee ambasadeurs te samen, één voor de bakkerij en één voor België.
Voor Greet was het niet zo een aangenaame dag. Af en toe regen, dus niet onder de boom.
Deze morgen opgestaan, gelukkig J. Om 10 uur moesten we de kamer verlaten, om 10h30 Taxi naar de luchthaven en om 13h het vliegtuig opnieuw richting Nairobi. Alles mooi op tijd vandaag. Om 14 uur landen we opnieuw in Nairobi, daar stond onze taxi ons op te wachten. Nu richting een ander hotel. We reden richting Giraffen centrum. Hier tamelijk afgelegen een hotel. Heel rustig gelegen, mooi kader. Geen TV, Internet, muziek,... wel een luxe van stilte, al mag die dan voor mij niet te lang duren J. Dus één nadeel, geen draadloos internet, dus zal ik mijn dagverslag pas in de bakkerij kunnen onlyn brengen. Ook niet de Belgische krant lezen, naar de radio luisteren.
Ook om via skype contact te hebben met de kinderen zal dit niet gaan. Dus af en toe een berichtje. Morgen komt Kris ons opnieuw ophalen, al even vergeten wat werken is J. Dus morgen even aanpassen !?.
Dit waren even twee korte berichten, morgen heb ik opnieuw meer nieuws.
Vandaag een dag rust, dit in het Bamburi Beach Hotel. Echt een plaats om te rust te komen.
Gisteren dan ook Kris gesproken dit tijdens een strand diner, over de voorstelling van de producten. Volgens hem, ook ik, zal dit lukken. Iedereen was vol lof. Vandaag dan uitgeslapen, lekker ontbijt en wat aan het zwembad gelegen. Deze middag rauwe, gerookte schelvis gegeten. Echt lekker. Deze namiddag een fikse wandeling, dit in een temperatuur van om en bij de 38°C.
Deze avond buffet en morgen opnieuw richting Nairobi. Deze keer de kortste weg, het vliegtuig. En dinsdagtraining geven aan de meisjes. Zo zijn we onze tweede week ingegaan. Totaal anders maar ook heel nuttig.
Vandaag de voorbereiding, voorstelling producten aan de hotels in Mombasa, een stad aan de kust.
De bedoeling is om aan de hotels ingevroren deegstukken te verkopen van 17 cm bij 34 cm en 4mm dikte. Daaruit kunnen 15 verschillende modellen gesneden worden zonder afval. Dit hadden Kris en ik uitgerekend de dag voordien samen met een lekkere frisse pint. Nu dit toepassen in de werkelijkheid, en het klopte. Op deze manier kunnen de twee meisjes na de opleiding van volgende week dit aanleren in de hotels.
Het hele assortiment werd gemaakt. Greet nam de fotos die Kris in zijn voorstelling zou gebruiken. Tussendoor nog een paar andere creaties van broden. Om 16 uur vertrokken we dan naar het station. Dit ligt midden in Nairobi. Ook hier is het spits uur. File, file, ... toch we hadden al de tijd. De trein vertrok pas op 19 uur.
Aangekomen in het station,toch even nostalgie, een slaaptrein, denk dat dit de eerste trein op stookolie was na de stoomtrein.,... Echt het was net als in de film J We kregen een compartiment toegewezen Wagon 12 loge F. We zaten pas in de trein en er kwam iemand met twee zakken, onze dekens en hoofdkussens. Niet te geloven om 19h stipt, beter dan onze NMBS vertrok de trein richting Mombasa. Kris vertelde ons dat dit een unieke belevenis zou zijn. Nog geen 10 minuten en er liep iemand met een bel door de gang, tijd voor het diner. In de restowagon konden we eten. Eerst een soepje, begin was niet slecht. Nadien konden we kiezen tussen rund of kip, onze keuze rund. Nu gelukkig zou de treinreis 15 uur duren, dit vlees kon je op die tijd nog net kauwen. Ik denk dat dit rund even oud was als de trein. Af en toe een stuk in onze serviette. We zaten rechtover een jong koppel uit Schotland,zij waren op wereldreis door heen alle continenten. Waarlijk ze zei dat ik goed Engels sprak, Ik heb het vermoeden dat ze al een paar wiskys binnen had, maar dat was niet zo. Natuurlijk probeer je altijd je plan te trekken en zoals we zijn, toch met iedereen een praatje maken. De rijst en de groenten vielen wel mee. Nadien wat fruit en ... koffie?!, Je kon er door kijken van hier tot in België. Goed na het eten opnieuw naar 12, F. Nog wat samen gezeten en dan slapen. Nog geen twee uur onderweg stopte de trein. Raar, maar dachten dat dit normaal was. Toch even indommelen, nog steeds geen beweging,
Zaterdag
Om 6h30 werden we wakker, nog steeds stond de trein stil. Om 6h45 opnieuw iemand met de bel door de gang. Ontbijt. We gingen eten, daar vroeg iedereen wat er gaande was, we stonden aan het station, KONZA, een drie tal uren van Nairobi. De trein chef vertelde dat er een ongeluk gebeurd was even verder, 7 wagons lagen op de sporen en we konden niet door. Wachten op de terugkeer naar Nairobi.
Nu moest ik toch even Kris op de hoogte stellen, hij zou met het vliegtuig naar Mombasa vliegen en ons daar zien. Maar... zo ging het niet. Kris op de hoogte gesteld, ( Mik als het telefoon verkeer te groot was vanuit Kenya, was dit de oorzaak, ik breng dat wel in orde). Rond Acht uur opnieuw beweging, niet naar mombasa... maar naar Nairobi. Op onze terugweg langsheen de sloppenwijken gereden ook hier een foto van. Opnieuw Kris inlichten. Kris belde terug dat er een Taxi zou klaar staan aan het station, deze zou ons naar de luchthaven brengen en zo zouden we dan toch aankomen in Mombasa. Net zoals in een Amerikaanse film, alles liep goed . Nu aangekomen in het hotel net bij het strand. Nu even echt genieten. Morgen hier meer over.
Vandaag een echte werkdag gehad. Maar je weet ook voor mij is al wat bakkerij is geen werken. Mij flink geamuseerd. De persoon die normaal de degen toerde was afwezig, ziek. Dus was het mijn taak om twee meisjes Mora en James het toeren van het deeg aan te leren. Ook heb ik tussen door wat broodsoorten gemaakt. tegel broodjes, vlechten, kronen,... Maar vooral aanleren van het toeren. Voor de leken onder mijn lezers. Koffiekoeken zijn gemaakt uit een gerzenbladerdeeg. Hier moet je de vetstof in toeren. Niet gemakkelijk als je dit nog nooit hebt gedaan. Toch moet ik zeggen dat dit voor de eerste keer vlot verliep. Morgen zal ik geen verslagje kunnen schrijven. We vertrekken om 17 uur met de trein naar de kust. Meer dan 12 uur onderweg, dit wel in eerste klasse. wat we daar te verwachten hebben weet ik niet?!. Weer een avontuur rijker. Dus morgen vroeg op en moet ik eerst een assortiment koeken maken die we gaan voorstellen aan de hotels aan de kust. Dus moet ik wel uit mijn pijp komen. Deze avond hebben we, Kris en ik de voorbereidingen al genomen. alles goed besproken en uitgerekend. Leuk om met zo iemand te werken. We bekijken dit al in de toekomst, volgend jaar kunnen we dit of dat... Ik ben verkocht aan Afrika. En ... Greet ook stilaan. Neen ook leuk te werken hier, nogmaals ook in Afrika kan je iets bereiken, mits goede opvolging en begeleiding. Dus morgen even niet maar ik beloof jullie zaterdag avond of zondag een leuk verslag van onze treinreis en belevenissen aan de kust.
Normaal zou het een werkdag worden. Deze morgen stonden we klaar, ik in bakkersplunje, Greet klaar met lectuur en zonnecreme. Maar planning heeft in Afrika een andere betekenis. Kris kwam ons ophalen met het gewijzigde plan. Niet werken vandaag, een snipperdag. Kris had dit dan ook al gezegd voor onze afreis dat we ook een stukje van Kenya zouden zien. En, nu kris kennende voegde hij daad bij woord. Na het nationaal park zondag nu een dagje Naivasha:
Naivasha meer is één van de grote zoetwatermeren in de Grote Slenk. Het meer is bekend om fauna en flora, het meer is omringd met gele koorts bomen, papyrusplanten en grasweiden en een paradijs voor vogelliefhebbers. In de vroegere jaren kwamen hier veel kolonialen samen in de nog steeds bestaande Naivasha Country club om in het weekend de laatste nieuwtjes en roddels uit te wisselen. Het Naivasha meer werd toen als landingsplaats gebruikt voor watervliegtuigen omdat er nog geen wegen waren aangelegd. De lokale Masai in die tijd hebben Naivasha de naam "Naiposha" gegeven wat ruig water betekent. De kolonialen echter hebben de naam verbasterd naar Naivasha.
Rondom het meer groeien veel soorten acacia bomen zoals de mooie gele koortsbomen die heerlijke schuilplaatsen bieden tegen de zon en waar je kunt genieten van de rust. Geniet van de ibissen die op de gazonnen neerstrijken. Vogelliefhebbers zullen blij verrast zijn met de ruwe schatting van 350 verschillende vogelsoorten rondom het meer. Wat direct opvalt, zijn de grote plantages rondom het Naivasha meer waar ook veel bloemenkwekers zijn neergestreken.
Lake Naivasha is ongeveer 170 km² groot en één van de bijzondere meren van de Rift Vallei. Naast het Baringo meer zijn dit de enige twee zoetwatermeren die gevoed worden door onderaardse bronnen en kleine rivieren. Het meer ligt 1900 meter boven zeespiegel van het massieve hoogland. De nabij gelegen berg is Mount Longonot die aan de zuidkant boven het landschap uitrijst en de noordelijke gelegen Menengai krater. Ooit hebben deze twee in verbinding met elkaar gestaan waaruit de meren zijn ontstaan. Het zuidelijk gelegen Hells Gate moet ooit voor een uitlaatklep hebben gediend waardoor het zijn naam heeft verkregen. Het geeft een ruw idee wat er veranderd is door de jaren heen als je daar tussen staat. bron: http://www.onskenia.nl/parken/Naivasha.htm
De weg naar Naivasha is dan ook indrukwekkend. Mooie verzichten, echte postkaarten. We hadden dan ook het geluk dat het prachtig weer was. Weer een ondekking rijker. Morgen is het dan echt werkendag. Het assortiment koeken maken die als opleiding zullen gebruikt worden in de hotels. Kris zou plakken deeg maken, invriezen en deze zo naar de hotels brengen. Zijn personeel, die een opleiding zullen krijgen van mij zullen dit dan tonen aan het personeel van de verschillende hotels. Dit zou dan ook garantie geven naar kwaliteit en creativiteit. Dus morgen hier meer over. Groeten, Guido en Greet
Vandaag echt de bakkerskleren aan. Een bruin broodje, wat stokbrood, hier en daar een raadgeving en een gerezen deeg. Voor mij een leuke bedoening. je kunnen uitleven in wat je graag doet. En leuk om te zien, men wil het ook leren. zoals ik al zei, er is hier een goede basis, en toch maken hier kleinigheden het verschil, wat meer water toevoegen, de narijs iets korter, wat meer aanspannen enz... Ook het maken van voor hen nieuwe producten, sandwiches, knikkers,... neen echt leuk. Nadien ook briefing samen met kris. alles goed noteren en ook filmen. Morgen maken we producten en nemen we er foto's van. Voor de werknemers dan ook goed om nadien opnieuw te bekijken. Tijdens mijn "werktijd"zit ons Greet onder haar boom, zal morgen eens vragen welke boom het is. Genieten van de zon en die is er. En hevig. Deze avond op een leuke plaats gaan eten en een lekkere frisse pint gaan drinken. Misschien heeft het de indruk dat ik hier niets meer kan aanleren, fout gedacht. Zelfs al ligt de lat hier hoog. Toch staat men hier open voor meer. Elke werknemer weet dat hier een goed product moet gemaakt worden. leuk om samen te werken. Nog meer ben ik tot het besef gekomen dat Ex-Change mooi werk doet. En ook dat men in Afrika, mits een goede begeleiding ook veel kan bereiken. En die motivatie zal ik zeker meenemen. Zeker als we ons project in Togo verder zetten. Veel eisen komt ten goede aan de lokale bevolking. Zo, dit was het weer. Tot morgen
Vandaag eerste werkdag. Planning maken, producten bestellen, producten vergelijken van de concurrentie. Ook wat observeren van hun kunnen. Eigenlijk als we de producten van de concurrenten vergelijken met wat ze bij Kris maken is dit toch een groot verschil. mooi uitgebakken, mooie bladering. Broden soms iets te fel gerezen, daar werken we morgen aan. Maar voor de rest, met de kennis en opleidingen die hier zijn hebben deze producten een hoge kwaliteit zelfs bekenen volgens Belgische normen. Dit is dan ook de verdienste van Kris en zijn vriendin Hellen. Elke dag hameren op regelmaat, hygiëne organisatie, enz... Vandaag werd er iemand naar huis gestuurd omdat hij niet geschoren was. Gelukkig had ik mijn scheermachien mee . Morgen zal ik starten met de broden. Kris wil het brood rustieker, morgen zal ik hem een paar truks leren. Het grote verschil met de vorige opleidingen. Het is een beginnende zaak met een visie. Ook een doel naar kwaliteit en uniek ook in Afrika " Hygiëne". Hier is mijn taak dan totaal anders en kan ik ook de lat hoger leggen. Zonder minderwaardig te doen over de Afrikanen maar je ziet dat er hier een Europeaan aan het hoofd staat. En een aantal werknemers die door het correcte loon ook de motivatie hebben om dit te doen. Ook voor hen is dit een meerwaarde en zal deze opleiding ook voor hen wat betekenen. Vele zullen de vraag stellen en Greet, wel zij zat vandaag onder een boom in de schaduw een boek te lezen. genieten van de zon en de rust. Morgen meer, voor diegene die ook de andere avonturen gelezen hebben zal dit ook een totaal ander avontuur zijn. Maar toch met het zelfde doel. Mensen iets bijbrengen en de tewerstelling zal verbeteren. Dit is ook het doel van Kris
Het park heeft een oppervlakte van 117 km2 en werd geopend in 1948. Het is een aan drie zijden gesloten park. De vierde zijde is bewust open gelaten in verband met migratie van dieren zoals gnoes en zebra's. De bekende Afrikaanse savannedieren zijn aanwezig met uitzondering van de olifant. Het is een bekende plaats voor observatie van de zwarte neushoorn. Het park is goed toegankelijk en het hele jaar door geopend. Aan de oostelijke kant van het park is een observatiepunt in een bocht van de rivier de Athi. Hier kunnen nijlpaarden, vogels, schildpadden en hagedissen worden geobserveerd. Het is leuk vrij rond te rijden. Morgen is het werkdag. Om 8 uur beginnen we eraan
Gisteren vertrokken vanuit Brussel naar Nairobi. Wat een normale vlucht had moeten zijn werd nu even wat anders. Een, onder dwang uitgewezen Congolees, verstoorde even de rust. Onder begeleiding van 4 agenten en geboeide handen liet de man zich horen. Eenmaal in de lucht keerde de rust weer. Nog twee Bakkers, Guy en Geert, leerkrachten uit Ter Groene poorte zaten op het vliegtuig. Zij vlogen naar Kigali. Ook in opdracht van Ex-Change.Na 12 uur kwamen we aan in Nairobi. Kris stond ons op te wachten. Na een half uurtje rijden waren we in het hotel. Daar even kennismaken met het streekbier en dan in bed.
Deze morgen wakker gemaakt door hevige regen. Het regenseizoen gaat hier stilaan beginnen. Toch volgens de voorspellingen krijgen we opnieuw zon. (foto van de regen)
Opweg naar de bakkerij kon ik even niet geloven dat we in Afrika waren. Mooie huizen, gebouwen en goede straten. Dit tot een omleiding ons langs een andere weg bracht. Door de sloppenwijk. En dit met deze regen. Geen rioleringen, geen verharde wegen, gelukkig een 4X4.
Aangekomen in de bakkerij die Kris een jaar geleden opgestart had was ook hier even wennen. Een mooie bakkerij, hygiëne regels, producten die mochten gezien worden. Kris werkt een concept uit met voorgebakken- en diepvriesproducten. Dit voor hotels. Benny de proefbakker van Puratos was hier ook al langs geweest en heeft hier mooi werk gedaan. Mijn taak is nu om creatief te zijn. Twee van de werknemers opleiden om nieuwe poducten te leren maken. Een totale andere opgave dan de vorige. Dan was het vooral basis op de eerste plaats
Maandag starten we met onze taak.
Morgen even een bezoek brengen aan het Nationaal park, zal opnieuw de nodige mooie plaatjes opleveren. Dus toch ook even wat vakantie
Morgen vertrek ik opnieuw richting Afrika. Deze keer Kenya. Voor de eerste keer gaat mijn vrouw Greet ook mee. Normaal was het de bedoeling om ons project in Togo verder te zetten. maar bakkerij en het weeshuis zijn nog niet klaar. Dit zal voor het voorjaar zijn. Mijn opdracht in Kenya zal bestaan uit het op puntstellen van diepvriesdegen die bruikbaar zijn in hotels.Zowel gerezen bladerdeeg als brooddeeg. Dit in een bakkerij waar een belg, Kris Depooter de leiding heeft. Het is de bedoeling om het hotelpersoneel creatief met deze degen kan werken om zo een eigen product te maken. Ook is het de bedoeling om toch een stukje van het land te bezoeken.
Op vrijdag 28 oktober vertrek ik samen met mijn vrouw naar Kenya. Ik zal daar een Belgische bakker helpen bij het maken van diepvries degen en de toepassingen er op. Hij wil dit leveren aan hotels
Bakkerij Kapa, een bakkerij gelegen in Bujumbura, de hoofdstad van Burundi. In 1948 begonnen drie broers uit Cyprus deze bakkerij. Eén van de enige bakkers in Bujumbura. Ze groeide snel op tot een bedrijf dat werk gaf aan 72 mensen. Sinds enkele jaren, mede door de onrusten, maar ook de concurentie daalde de verkoop. Eén van de broers is teruggekeerd naar Europa. Misschien was het ook voor de broers die toch al een gezegende leefdtijd hebben van 67,74 en 8O jaar een goede zaak dat het wat verminderde. Ook geraakte ze niet meer aan goede basisgrondstoffen die ze voor de onrusten ( 1994) wel hadden. Producten importeren is hier echt niet simpel. Zeker als je niet meer de grootste bent.
Toch heeft deze bakkerij de hulp ingeroepen van Ex-Change. Door de jaren heen was er een verloop van personeel. De goede vakmannen werden weggekocht. Nu werken er 16 jongeren die heel weinig kennis hebben van bakkerij. Elke ploeg heeft een chef en een ovenman. Ik schat dat ze tussen de 16 en 25 jaar zijn. Dit op uitzondering van Aniset, deze chef banketbakker werkt hier al een 20 jaar.
Dus de eerste doelstelling was om opnieuw de basiskennis aan te leren. Eerst in de banketbakkerij en dan in de bakkerij. Het grote probleem in de banketbakkerij is de margarine. Men gebruikt hier een margarine gemaakt uit palmolie. Deze heeft een zeer laag smeltpunt, dus met de temperaturen die er hier zijn is dat soep. Hiermee kan je niet degelijk mee werken. Zeker als het gaat over bladerdeeg en gerezen bladerdeeg. Je kan natuurlijk boter gebruiken, maar deze is niet betaalbaar. Dus gezocht naar een andere oplossing, aanpassen van de margarine. Samen met de fabrikant hebben we dan toch een margarine kunnen maken met een hoger smeltpunt, alleen de soepelheid en de gladheid zoals we kennen bij onze margarines was er niet. Toch waren de resultaten al heel wat beter. Ook andere producten zoals biscuit en brioches deeg werden aangepakt. Met deze basis konden we starten met een nieuw assortiment. En een andere werkorganisatie. Gerezen bladerdeeg werd de dag voordien gemaakt, zo kan deze voldoende afkoelen in de frigo. Naar het einde toe zag je een merkelijke verbetering.
In de bakkerij was het vooral de deegtemperatuur en de rusttijden respecteren. Ook het recept was na jaren zodanig gewijzigd dat ook hier de verhoudingen niet meer klopte. Het probleem in de bakkerij is ook de mentaliteit van het personeel. Zeker de nachtploeg, zo snel mogelijk een deeg draaien en verwerken. Dan kunnen we tussendoor gaan slapen. Dus wat deed men, men draaide vlug drie degen, die liet men dan 3 uur voorrijzen en verwerkte deze dan. Soms lag een deeg meer dan 5 uur in voorrijs, dit in een temperatuur van 30 to 35°C. Dit kwam de kwaliteit niet ten goede
De eerste week was het vooral zoeken naar de beste formule. Toch is het steeds rekening houden met verschillende factoren. Zo mekte ik dat er een verschil is tussen de bevolgingsgroepen. Dus ook in de bakkerij. Tutsis en Hutus leven hier nu wel ( vredig?)samen maar toch is het verschil groot.
Even een stukje geschiedenis. Al eeuwenlang heersen inBurundi de Tutsi (15% van de bevolking) over de Hutu (85% van de bevolking). De Tutsi zijn van oorsprong veehouders, de Hutu boeren. Toen Rwanda-Burundi in 1919 een kolonie werd van België, deed het koloniale bestuur niks aan deze machtsverhouding. Hierdoor werd deze alleen maar verscherpt. Toch verloren in Rwanda de Tutsi in 1959, vlak voor de onafhankelijkheid, de macht. Dit leidde tot enkele bloedige uitbarstingen van geweld, waarbij duizenden mensen, voornamelijk Hutu, om het leven kwamen.
Verschillen tussen Hutu en Tutsi De Tutsi-heersers van Rwanda en Burundi voerden waar zij konden een sterk hiërarchisch klassensysteem met zichzelf uiteraard aan de top. Er waren grote klassenverschillen tussen de Hutu en de Tutsi maar toch zijn er op sommige plaatsen wel huwelijken geweest tussen beide groepen. De Tutsi bleven zichzelf echter wel Tutsi noemen, ook al waren ze biologisch niet meer volledig Tutsi. Het kwam ook voor dat Hutu opklommen naar de status van Tutsi, bijvoorbeeld door een huwelijk met een hooggeplaatste Tutsi of door zelf een grote kudde koeien op te bouwen. Tussen de gewone boeren (Hutu) en veehouders (Tutsi) heeft in de periode voor de kolonisatie waarschijnlijk nauwelijks strijd plaats gevonden. Wel werd er af en toe gevochten tussen een Tutsi-koning die streefde naar de centrale macht en de lokale Hutu-vorsten, maar dat was een elite strijd.
Ook in de bakkerij moet je hier rekening mee houden. De chef van een ploeg is Tutsi, door mijn komst verloor hij wat aanzien tegenover zijn ploeg. Gekrengt in zijn eer reageerde hij niet echt positief. Toch met een paar trukjes kon ik hem naar mijn hand zetten, dacht ik... De laatste dag liet hij een deeg van 50kg bloem mislukken, al dan niet met opzet. Dit was toch het verhaal van de anderen. Hij beweerde dat het brood dat goed was zijn manier van werken was, en de mislukte broden de manier van de blanke, dus mijn manier. Ik merkte op dat het brood al drie dagen beter was dan vroeger. Zo zie je dat hen niet alleen opleiding geven is maar ook heel voorzichtig zijn met de manier waarop. De eigenaar van de bakkerij heeft hem dan ook even op zijn plicht gewezen. Dit door het resultaat van de andere ploeg te laten zien.
Als besluit kan ik zeggen dat we toch een goed resultaat hebben behaald. 16 jongeren die je de kans hebt gegeven om toch een een basiskennis bij te brengen niet alleen producten maar ook hygiëne. Is het niet in deze bakkerij dan zullen ze dit toch kunnen gebruiken als ze elders gaan werken. Nu alleen hopen dat het blijvend is.
Bij deze wil ik iedereen bedanken, Ex-Change, Jaen Luc en zeker mijn famillie die mij dit toch laten doen. Ook bedank ik Nieuws Sint-Pieters-Leeuw, radio 2, FM brussel, Editie pajot en Het Nieuwsblad. Dit is een mooie promotie voor Ex-Change. Hier de linken:
Afrika een stukje geworden van mijn leven,, ook wel eens het land van de glimlach genoemd. Ooit kwam ik er toevallig terecht, en was meteen aan de bevolking gehecht. Ik weet nog hoe goed ik me voelde, toen onze vriendschap groeide. De mensen zijn daar arm maar zo warm, dat ik ze onmiddellijk omarm. Of je nu groot bent dik of klein. Voor hen mag je er best wel zijn. Zelfs al hebben ze niet veel, je krijgt van hen een deel. Een paar keer ben ik er geweest, en hebben we samen onze kennis gedeeld. Graag zou ik dit blijven doen, Voor hen een kans om wat te leren, voor mij hun levenservaring delen. Afrika "I comeback"
Even kippevel moment, na 14 dagen gewerkt te hebben met deze jongeren is het toch even slikken. Je ziet in hun ogen dat ze liever hebben dat je zou blijven. 14 dagen is kort, toch hoop ik dat er iets zal blijven hangen. Vandaag hebben we even alles op papier gezet. Met heel veel tekeningen, want lezen lukt hun niet. Aniset wou toch nog even alles op een rijtje zetten. Bij de bakkers is het een ander verhaal. Daar heb ik weer geleerd dat je moet rekeing houden met hun afkomst. Er is een verschil tussen Tutsi's en Hutu's. Tutsi's zijn doorgaans mensen die steeds leiding hebben gegeven en weten het meestal best. Hutu's daarentegen zijn meer volgzaam, ze staan ook open en leren graag bij. De chef van de bakkers van de dagploeg is een Tutsi dus hij was even in zijn eer gekrent omdat er iemand was die het beter wist. Voor hem was dit moeilijk te aanvaarden. Toch heb je dan trukjes om hem zijn eer te laten. En toch je wil op te leggen. Dus afscheid genomen van Kristo, Gaby en heel de ploeg. Morgen koffers pakken. Om 14h45 zullen de wielen van het vliegtuig de Afrikaanse grond verlaten. Gelukkig biedt mijn werk bij IPV telkens nieuwe uitdagingen. Dus opnieuw klaar om er tegenaan te gaan. IPV "TuesdayI'm back". Leuk dat jullie mijn vehaal gevolgd hebben. Als ik thuis ben nog even een laatste briefing Groeten Guido
Morgen de laatste dag in de bakkerij. Vandaag en morgen is het obseveren. alles wat ik heb aangeleerd moeten ze nu zelf doen. En ik mag tevreden zijn, het loopt goed. Deze namiddag heb ik even het land ingetrokken. De bergen in. De eigenaar van het "gasthuis" heeft mij het mooiste stukje Burundi laten zien. "Neem maar een trui mee", zei hij. Ik dacht eerst, neen dat kan niet. Toch, als een brave jongen gehoozaamd. En inderdaad, op een hoogte van 2200m is het merkelijk kouder. Weer dacht ik, zo een mooi land. Tijdens de tocht naar boven zag je hier en daar nog resten van de oorlog, afgebrande huizen. Maar de natuur is prachtig, kan je ook zien op de foto's. Jammer dat dit land geen structuur heeft, hier is heel wat te doen. Landbouw, veeteelt, toerisme,... Dus morgen mijn laatste dag. Voor mijn laatste dag ga ik pannekoeken maken voor de andere in het gasthuis. In het gasthuis is het leuk te verblijven, steeds andere mensen, nu is er een journaliste aangekomen die een reportage gaat maken over aids. Dit voor de RTBF. Ook zou ze een reportage maken over een Fransman die hier in de gevangenis zit. Zo zie je, ook voor mij weer een leuke plaats om aan netwerking te doen. Neen ik denk dat Ex-Change niet alleen voor de mensen in deze landen een leuk initiatief is maar ook voor de experten. Je hebt de kans om je kennis door te geven en zelf leer je een cultuur, land en mensen kennen die je anders nooit zou ontmoet hebben. Daarom nogmaals bedankt aan de organisatie, en zeker niet te vergeten Kris en Martine.
Vandaag echt de bakkerskleren aan. Een bruin broodje, wat stokbrood, hier en daar een raadgeving en een gerezen deeg. 
Vandaag eerste werkdag. Planning maken, producten bestellen, producten vergelijken van de concurrentie.
. Morgen zal ik starten met de broden. Kris wil het brood rustieker, morgen zal ik hem een paar truks leren. Het grote verschil met de vorige opleidingen. Het is een beginnende zaak met een visie. Ook een doel naar kwaliteit en uniek ook in Afrika " Hygiëne". Hier is mijn taak dan totaal anders en kan ik ook de lat hoger leggen. Zonder minderwaardig te doen over de Afrikanen maar je ziet dat er hier een Europeaan aan het hoofd staat. En een aantal werknemers die door het correcte loon ook de motivatie hebben om dit te doen. Ook voor hen is dit een meerwaarde en zal deze opleiding ook voor hen wat betekenen.
Even kippevel moment, na 14 dagen gewerkt te hebben met deze jongeren is het toch even slikken. Je ziet in hun ogen dat ze liever hebben dat je zou blijven. 14 dagen is kort, toch hoop ik dat er iets zal blijven hangen. Vandaag hebben we even alles op papier gezet. Met heel veel tekeningen, want lezen lukt hun niet. Aniset wou toch nog even alles op een rijtje zetten. Bij de bakkers is het een ander verhaal. Daar heb ik weer geleerd dat je moet rekeing houden met hun afkomst. Er is een verschil tussen Tutsi's en Hutu's. Tutsi's zijn doorgaans mensen die steeds leiding hebben gegeven en weten het meestal best. Hutu's daarentegen zijn meer volgzaam, ze staan ook open en leren graag bij. De chef van de bakkers van de dagploeg is een Tutsi dus hij was even in zijn eer gekrent omdat er iemand was die het beter wist. Voor hem was dit moeilijk te aanvaarden. Toch heb je dan trukjes om hem zijn eer te laten. En toch je wil op te leggen. 
