Woensdagmorgen regende het en Arcil schrok nogal van de paraplu. Omdat
het in ons landje nogal eens regent moet hij daar maar snel aan wennen.
Dus heeft het vrouwtje een paraplu in de kamer neergezet. Arcil keek er
zeer wantrouwend naar en begon te blaffen, ging steeds iets dichter er
naartoe, maar bleef op afstand. Toen zijn ze maar apportje gaan spelen,
Hondje steeds iets dichter naar de paraplu gooien en Arcil had er geen
erg meer in. Totdat het vrouwtje de paraplu weer dichtdeed, toen was
het weer blaffen geblazen. Dat moet nog meer geoefend worden. Niet het
blaffen, dat is goed genoeg, maar het open en dichtdoen van de plu.
Donderdagavond
mocht Arcil nog even in de tuin spelen. Hij bleef wel erg lang weg, dus
ging het vrouwtje maar eens kijken wat hij aan het doen was. Arcil
stond ergens op te meppen. Wat zou dat zijn? Het bewoog en het
probeerde weg te lopen. Nader onderzoek wees uit dat het een pad was.
Dat vond het vrouwtje niet zo leuk om te zien en die riep het baasje.
Maar die zei "die pad overleeft dit niet en dat is nu eenmaal de
natuur" en ondertussen bleef Arcil, inmiddels een stukje verderop in de
tuin, lekker doormeppen. Uiteindelijk Arcil maar binnengeroepen. De pad is niet meer gesignaleerd.
Afgelopen
vrijdag was het baasje vrij en die heeft toen met het vrouwtje zo'n
uitschuiflijn gekocht, zodat Arcil wat meer ruimte krijgt om te lopen
maar ook kort gehouden kan worden. En ook maar een tuigje, want hij
trekt zo hard aan de lijn dat de baasjes dachten dat hij de nek van die
meneer Langnek op de Efteling zou krijgen. En omdat Arcil heel soms
(bijvoorbeeld, als hij vindt dat hij niet genoeg aandacht krijgt) in
z'n bench plast, hebben ze ook een heel stoer benchkussen gekocht dat
plas/waterdicht is en zo met een doekje afgenomen kan worden. 's
Middags nog even geoefend met een grote beer, ook daar werd tegen
geblaft, maar uiteindelijk moest de beer gered worden voor z'n neus er
werd afgebeten.
Reacties op bericht (1)
16-11-2008
held
Hahaha wat een held op sokken zeg, als Kyra iets nieuws op voor haar bekend terrein tegen komt begint ze ook heel hard te blaffen, ja je kan nooit weten wat het is en misschien verjaag je het wel met je geblaf. Zo stond er zomaar ineens een keer een grote witte zak met zand bij haar kanaal, pas nadat ik het geaait had en en er leif tegen praatte durfde ze dichtbij te komen. En hoe ging het vandaag met Arcil en het weerzien van zijn moeder (had ik dacht ik ergens gelezen)
