
Ik heb een nieuw vriendinnetje. Ze heet Hedy en is een kruising tussen een herder en labrador.
Ze is het hondje van één van de mede-wijnboeren van het baasje. Hun vorige hondje, Tikkel, is afgelopen voorjaar overleden.
In juni zijn ze in het asiel gaan kijken en hebben toen Hedy daar gevonden. Hedy zat daar omdat ze eigenlijk
waakhond moest zijn en dat kennelijk niet goed deed. Ze zat ook dag en nacht buiten in een hok,
dus ik denk dat Hedy heel blij is met haar nieuwe baasjes.
Een lekker warme mand binnen bij de kachel en dan ook nog een mooi haardvuur om voor te liggen.
Ze is pas anderhalf jaar en gisteren zijn we gaan wandelen om eens kennis te maken.
Het zag er nog even naar uit dat het niet doorging, want onderweg naar de wandel-plek begon
het vreselijk te plenzen. Maar na een kwartiertje wachten in de auto klaarde het op.
Ondertussen hadden de beide baasjes nog een dame op weg geholpen,
die stond daar met een auto die niet meer wilde starten.
Eindelijk konden we de auto uit en liepen we een stukje een natuurgebied in en mochten we los.


De baasjes waren heel benieuwd hoe het zou gaan.
We hebben lekker gerend en gespeeld en we luisterden ook goed naar de baasjes. Af en toe moesten we toch even aan de lijn
bijv. om een weg over te steken , maar dan kwamen we braaf als ze ons riepen. Wat ook wel fijn was,
was dat het er niet erg druk was. Dat was natuurlijk omdat het weer er niet al te best uitzag,
maar wij hebben heerlijk in het zonnetje gelopen.
En toen was het weer uit met de pret.
Ze hebben wel gemerkt dat ze in de Betuwe hebben gewandeld, de klei kon van de schoenen geschraapt worden.
Ook van Arcil vielen er tot gisteravond laat nog klontjes klei af, hoewel het vrouwtje vermoedt dat het merendeel
van de klei van Arcil bij de baasjes van Hedy is achtergebleven, toen ze daar nog een afzakkertje nuttigden.
|