|
Van de week had ik een klein ongelukje. Het baasje kwam thuis en dan ben ik altijd heel blij en ren en spring ik alle kanten op.
Ik was met een speeltje aan het rondrennen, maar dat schoot weg, richting de schuifpui. Die stond open en
ik wilde het nog pakken voor het naar buiten ging, maar zag te laat dat de schuifhor ervoor zat.
Ik probeerde nog wel te remmen door op mijn kont te gaan zitten, maar ik schoot zo door de hor heen.
Toen zat ik ineens buiten op de hor.Het vrouwtje heeft maar geen foto gemaakt.
Het baasje was net thuis en was nogal moe, dus het vrouwtje had het idee dat het baasje het niet op prijs zou stellen
als ze vroeg nog even te wachten met het weer in elkaar zetten van de hor, zodat ze een foto kon maken.
Later zei het baasje, toen de hor weer in elkaar zat, dat ze dat goed had gezien. De baasjes zeggen dat het wel goed spul is, die hor.
Het is al de tweede keer dat ik erdoorheen ga. De eerste keer kon ik er eigenlijk niks aan doen.
Ik zag het baasje achter in de tuin lopen en wilde naar hem toe en rende heel hard naar buiten. Maar doordat het donker was (het was zomer en nog laat warm) zag ik niet dat de hor ervoor zat en toen lag ik met hor en al op straat. Dat was schrikken, zowel voor de baasjes als voor mij.
Maar net als toen waren de baasjes ook nu niet boos. Ze zagen dat ik nog probeerde te stoppen en zeg nou zelf: Wie kan er nou boos zijn op mij?
Ze hadden zelfs nog een verrassing voor mij. Mijn oude benchkussen was helemaal op.
Ik had er ook wel een beetje aan geknaagd en geknabbeld, maar dat was al hééél lang geleden en
nu hebben de baasjes precies zo één weer gekocht en voor een zeer fatsoenlijke prijs, zegt het vrouwtje.
En hij past ook precies achter in de kofferbak. Dat is makkelijk voor in de vakantie.
Dan lig ik tijdens het reizen lekker en op de plaats van bestemming heb ik mijn eigen kussen.
|
