Bij de doordeweekse wandelingen met net vrouwtje gaat Arcil, als het verkeer het toelaat, het laatste eind aan de flexlijn. 

Het eerste gedeelte lopen ze langs een behoorlijk drukke weg, dus daar gaat de gentle leader om. 

Het laatste stuk langs een slootje is veel rustiger. 

Aan de flexlijn kan hij dan lekker langs het riet scharrelen en, als het meezit, nog wat eenden laten schrikken. 

Op een rustig stukje maakt het vrouwtje dan de flexlijn vast aan de halsband en maakt de gentle leader los.

 

Vervolgens zegt ze: "Ga maar". Zo ook van de week.

 En plotseling stond Arcil 25 meter verderop (terwijl de flexlijn maar 5 meter is) verbaasd te kijken vanwege zoveel vrijheid en

 had het vrouwtje een verscheidenheid aan lijnen in haar hand. Verkeerde ring dus. 

Op nog eens 5 meter van Arcil lag een eend in de kant te rusten, gelukkig had Arcil dat nog niet in de gaten. 

Het vrouwtje riep Arcil onmiddellijk bij zich terwijl er ondertussen ook nog een fietser langs kwam. 

Tot haar grote verbazing kwam hij ook nog,

Niet snel, maar toch en liet zich vrij gemakkelijk weer aanlijnen. 

Pffffff.