Ze zijn weer eens naar het strand geweest. Eerst zijn ze naar de vader van het vrouwtje geweest.

 

Die woont niet ver van het strand en de baasjes hadden al gezegd: "Als het weer het ook maar een beetje toelaat, gaan we ook naar zee". 

En of het weer het toeliet en hoe!!! Prachtig was het. Ze gingen al vrij vroeg weg vanmorgen.

 Hier was het al prachtig weer, maar onderweg werd het steeds mistiger. 

Terwijl ze daar een hapje mee aten begon het ook daar rond een uur of 12 wat op te klaren.

Arcil wilde ook nog even laten zien wat een mooie staart hij heeft en zwiepte een kop soep van tafel.

Maar netjes als hij is heeft hij de grond weer keurig schoongemaakt.

 Toen ze weer opstapten besloten ze op de terugweg bij Castricum af te slaan. 

Het zonnetje was er inmiddels goed door gekomen en het leek schitterend weer voor een strandwandeling. 

Tot 1 mei mogen de honden nog op het strand komen. Het parkeerterrein konden ze (tot hun verbazing) zonder te betalen oprijden en 

het was er niet erg druk, dus stonden ze mooi vooraan.

Voor alle zekerheid hadden de baasjes ook de lange lijn meegenomen, omdat ze niet wisten of er ja dan nee paarden op het strand mochten. 

Al heel gauw bleek dat dat wel mocht. Vlak voor ons betraden 3 dames te paard het strand, 

dus Arcil eerst maar aan de lijn tot de paarden uit het zicht waren. En toen ging het los.

Het weer had niet beter gekund, heel weinig wind, een heerlijk zonnetje, wel fris, maar niet koud. 

Er waren wel mensen, met en zonder honden, op het strand, maar het was niet erg druk. Kortom: beter kon niet. 

Ook met de paarden viel het mee, pas toen ze weer teruggingen zagen ze weer wat paarden aankomen. 

Toen hebben ze Arcil toch maar weer aangelijnd, maar ze waren toch al bijna bij de strand-overgang. 

Helaas voor Arcil zat hij net vast toen hij vlakbij een enorme meeuw op het strand zag. 

Hij probeerde er nog achteraan te gaan, maar ja, dat lukte dus niet. 

 

In de auto terug naar huis: dromen van niet gevangen vogels.