In welk ziekenhuis je ook ligt, je bent-zoals mijn moeder zou zeggen-altijd aan de heidenen overgeleverd. Zelfs in het C H Sint Nicolas te Verdun. Begrijp me goed, het ligt niet aan de zusjes in hun blousjes met gekleurde kragen ( groen voor verpleegster, blauw voor verzorgende, roze voor de interieurverzorgsters) maar meer aan de heren medici (witte kraag) die arrogant over je beslissen. Gisterochtend: We gaan opereren! Uren wachten, geen eten, onzekerheid. Om tegen 5 uur (van de zusjes) te horen: niet opereren en 48 uur afwachten. Vanmorgen: O, dat moet worden geopereerd meneer! Weer wachten, en zelfde verhaal, uiteindelijk weer antibiotica door infuus en berenklauw verband.En het zijn de zusjes ( Heidenroosjes zegt Lie) die het slechte nieuws moeten brengen. Dat doen ze op hun eigen manier, flink hard pratend in korte zinnen, want je weet maar nooit of die Hollanders alles begrijpen.... Lie heeft besloten morgenvroeg zijn ontbijt niet op te eten, je kan nooit weten of ze je in ene komen halen, en met een maag vol onder narcose....
