Ik gooi niet graag iets weg. Als ik sla was dan giet ik het was water bij een zieltogende roos, de dieven van de tomaten leg ik op de koolplantjes om de koolvlieg te misleiden, petflessen krijgen een tweede leven als "rammelaar" tegen de woelmuis enzovoort. Bij een vriendin las ik het recept van omelet met tuinboontoppen. Daar werd ik echt blij van! Nu is het de tijd om de tuinbonen te toppen, dat doe je op het moment dat de eerste boon is aangezet.
Als ik het goed onthouden hebt dan stoof je eerst een hand gewassen toppen in wat boter, en na enkele minuten voeg je de -met zout en peper geklopte- eieren toe. Op laag vuur gaar laten worden en eventueel wat bonenkruid toevoegen.
Zo meteen ga ik mijn bonen toppen, maar toen ik gisteravond ben wezen kijken zag ik veel luis op de bonen. Ik had wel wat alerter kunnen zijn; het is bekend dat als het een warm voorjaar is er meer luizen zijn. Een topje met luis in de omelet lijkt me niks. Wat bestrijding betreft: je kunt op allerlei manieren de luizen te lijf gaan: met rabarber of heermoesthee, met Spruzit van Ecover, dille meezaaien.. ik las het verhaal van een dame die ze er zachtjes met de hoge drukspuit afspoot... het toppen is natuurlijk het eerste wat je doet, dat is meer voorkomen dan genezen. In de appelboom die het dichtst bij de tuinbonen staat zag ik opvallend veel lieveheersbeestjes, hard aan het werk om de luizen te lijf te gaan (het zijn de larven van het lieveheersbeestje die véél luizen eten). Het is leuk om de kevertjes te begluren als ze de liefde bedrijven: het mannetje (als het tenminste het mannetje is die bovenop zit) wiebelt gezellig heen en weer met zijn hele lijf.
