Ik ben gek op reizen met de trein, en moet daar af en toe vreselijk voor boeten. Zoals enkele jaren geleden toen ik op een hete zaterdag in een Belgische treinstaking terecht kwam. Op die dag werden wij als treinpassagiers in de trein achtergelaten op het station van Namen, conducteur en machinist waren met het noorderlicht vertrokken, niet zoveel later bleek het hele station verlaten te zijn en voelde ik me in een Johan Daisne-de trein der traagheid-achtige nachtmerrie terecht gekomen. Uiteindelijk kwam het goed, laat op de avond zonder enig commentaar vertrokken we weer.
Het op zaterdag door België met de trein reizen heeft dus niet mijn voorkeur, gisteren heb ik toch maar het risico genomen met een hoofd vol snot, een vette hoest en een beetje verhoging een late verkoudheid die mij niet kon weerhouden te vertrekken, mijn wens bij Lie te zijn was te groot. Natuurlijk was ik al veel te warm aangekleed met het idee dat het maar één dag warm zou zijn en ik erg verkouden; ik dacht beter het zekere voor het onzekere te nemen,( en wie zegt me dat het aan t eind van de middag op al die perrons niet ijzig koud is..zoals normaal) verder wilde ik alleen met mijn laptop-rugzakje reizen, daar kunnen eigenlijk geen kleren bij, wel zo praktisch dan om ze allemaal aan te trekken. Gearriveerd op Schiphol vergat ik al bijna uit te stappen, groggy van de warmte, veel paracetamol met coffeïne en Xylometazoline. Na het vertrek van Schiphol kondigde de conducteur aan dat de trein niet verder zou gaan dan Roosendaal, alwaar voor ons een internationale trein zou klaarstaan om mee verder België in te reizen. Een internationale trein, dat schept verwachtingen. In Roosendaal aangekomen moesten we wel even wachten maar dit werd beloond met de aankomst van een betrekkelijk oud boemeltje; een donkerrood afgeplat treinstelletje dat onze internationale trein moest voorstellen. Een lachsalvo rolde over het perron bij het zien van zoveel prachtige antieke treinweelde en goedgemutst stapten we in de trein. In de trein verging ons het lachen al snel. Op keiharde bankjes a la de katholieke kerk moesten we met meer reizigers dan zitplaatsen verder reizen. De enkele minuscule raampjes werden voor niets opengezet; de trein had zeker een groot deel van de dag afgesloten in de volle zon gestaan. Ingeklemd tussen een jong gezin met een hoestend kleintje en een rechtstreeks uit een Asterixstrip weggelopen Belg mét befaamde buik heb ik vergeefs gewacht op de Belgische conducteur die mij misschien kon vertellen of ik in Brussel Noord zou kunnen overstappen. Dan toch maar doorgereisd naar Brussel Centraal.
Op dit station heb ik 40 minuten gewacht op mijn volgende trein die maar 26 minuten overtijd was. Deze stopte inderdaad niet in Brussel Nord; een op zichzelf staand mazzeltje..want verder zit deze trein vol met schreeuwende pubers, waarvan een vlak achter mij steeds braak en boergeluiden wedstrijdjes lijkt te houden met zijn vrienden. Dit houden ze de helft van de reis tussen BC en Arlon vol, ergens anders gaan zitten is door de volle trein geen optie. Hier komt een einde aan deze klaagrede, want in Arlon, waar we trouwens perfect op tijd aankwamen ( hoe doen ze dat toch die Belgen?) stond Lie trouw op mij te wachten, hoera! nog een stukkie rijden, even de grens over, het is waar, het gras is hier echt groener ( nu eigenlijk vooral de bomen, een behoorlijk verschil van minstens een week).Thuis!!
Reacties op bericht (2)
08-04-2011
knotje
Beste Appelvrouw en Lie,
Fijn dat je dan toch nog goed bent thuisgekomen.
Geniet van de tuin en van de geknotte wilgen.
Lie en ik hebben ons best weer gedaan.
Het was reuze gezellig.
Helaas geen foto's gemaakt van de knotwilgen dit jaar.
Groeten,
08-04-2011, 18:37 geschreven door OnnO
04-04-2011
schuldgevoel
Aaaah ik voel me schuldig jou zon vreselijke reis te hebben aangedaan..... Maar dankzij jou loop ik weer dansend rond! Jij ook weer bijna?
04-04-2011, 15:54 geschreven door het grote kleintje
