De laatste weken heb ik het al vaak tegen mijn vrienden gezegd, "ik denk dat ik allergisch ben aan pubers'. Hoe hard ik er mij aan erger hoe respectloos ze zijn, omdat zij niet meer praten met hun exen, zou ik dat ook niet meer mogen doen, omdat zij alles vertellen aan elkaar, zou ik dat ook moeten doen. Maar ik leef mijn eigen leven, ik heb geen gids nodig die me zegt wat ik mag doen en niet mag doen. En ohja niet te vergeten, omdat zij geen langeafstandsrelatie zouden kunnen hebben, kan ik dat ook niet aan, ik weet het niet maar ondertussen staan we wel al bijna 3 maanden verder en gaat het perfect tussen ons, en daar hoeven geen meningen van andere mensen bij te komen die er niets van weten. Zoals ik al zei, ik erger er mij mateloos aan hoe respectloos ze zijn tegenover anderen en tegenover elkaar, in plaats van elkaar te laten zijn wie ze zijn, moet er achter de rug geroddeld worden, en als er eens iemand niet zo is dan is dat voor ze schijn. Terwijl het, in mijn ogen dan toch, de bedoeling is om op 18/19jarige leeftijd toch al volwassener te zijn blijven ze tegenwoordig ergens steken in de puberzone van 12/13 jaar ofzo. En misschien ligt het wel aan het feit dat ik vooral oudere vriendinnen heb dat ik me volwassener voel, maar ik hoor echt niet thuis in zo een pubergroepje waarbij je constant moet presteren om erbij te mogen horen. Ik ben liever mezelf en dan sta ik nog liever alleen dan dat ik me zo verlagen tot het presteren tot het onmogelijke. Niemand kan perfect zijn, niemand kan hetzelfde zijn. Verder erger ik mij aan het feit dat ze alles van elkaar moeten weten, maar dan ook écht alles, wanneer ze het doen, met wie, hoe en blablabla en daarbij komt dan ook dat ze verwachten dat iedereen zo is, en iedereen het moet vertellen, nuja bij mij zullen ze niets los krijgen, wat prive is is prive. Over privé gesproken, onlangs werd er gevraagd naar mijn ex, waarom ik het uitmaakte, ik zei dat het privé was en het antwoord was; 'Als ge een relatie hebt is da nie prive en dan moet ge ook zeggen waarom het uit is' Ow, ik moet hier niets zeggen, reden? Geen respect. Hadden ze een beetje respect kunnen opbrengen voor mijn ex, en hem niet heel de tijd zitten neer te halen, dan had ik, misschien, iets verteld. Het feit dat ik niets los over hem zorgt voor veel aanvaringen, maar in tegenstelling tot hen heb ik wél nog respect voor hem! Laat mij zijn wie ik ben, laat mij vertellen wat ik wil, laat mij stil zijn als ik wil en laat mij luid zijn als ik wil, laat mij omgaan met mensen dat ik wil, laat mij verliefd worden op wie ik wil, laat mij doen wat ik wil, ik word gek van alles rondom mij, ik word gek van het moeten presteren, ik word gewoon echt gek. Laat mij aub zijn wie ik wil! Ik denk dat het wel duidelijk is dat ik allergisch ben aan pubers.. Ligt het aan mij, of zijn er nog mensen die zich hieraan ergeren?
Ik ben
Ik ben een vrouw en woon in () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 22/02/1998 en ben nu dus 27 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Voordracht, liedjes/gedichten schrijven.
