We zijn een dag later. Ik kan nog steeds amper vatten wat er gisteren is gebeurd, ik kan nog steeds niet geloven dat zo'n gruwelijke dingen zo dicht bij huis zijn gebeurd. Terwijl ik nietsvermoedend ziek in mijn bed lag te slapen was België helemaal in de ban van terreur, nietsvermoedend werd ik wakker met de sms 'tussen al die aanslagen door..' Huh aanslagen? Ahja dat zal wel nog zijn van een paar dagen geleden of van in Turkije ofzo, dacht ik. Tot ik het zag verschijnen in mijn nieuwsoverzicht: "Aanslag op luchthaven van Zaventem", "Aanslag op metro ter hoogte van Maalbeek" Ik was ineens klaarwakker, denkend aan de mensen waarvan ik weet dat ze in Brussel en omstreken wonen, de vader van een vriendin die werkt op de luchthaven, gelukkig verscheen er al snel dat hij veilig thuis was en dat hij niet moest werken. Een kennis die op het nippertje NIET op die metro zat. En plots besef je hoe ernstig de situatie is en hoe dichtbij het allemaal is gebeurd. Meer dan ooit vraag ik mij af wat er in die monsters hun hoofd afspeelt, waarom ze zo gruwelijke dingen doen. 31 doden, tientallen gewonden, en het aantal doden kan nog steeds oplopen. Is dit nu echt wat ze willen bereiken? Is dit nu echt hun levensdoel? Het zou me doen twijfelen aan de mensheid, maar langs de andere kant is het ook ontroerend mooi hoe heel het land nu samenhoort, we maken allemaal hetzelfde mee, delen de zelfde angsten en gedachten, maar we delen ook allemaal de wilskracht om dit te stoppen. Alleen kwam voor mij de echte schok in de namiddag toen ik voor een tweede keer wakker werd en las dat ze een verdacht pakket onschadelijk gemaakt hadden op de VUB, de gedachte alleen al dat er daar een bom had kunnen ontploffen terwijl mijn zus daar was is verschrikkelijk. Is dit niet allemaal één grote nachtmerrie? Worden we morgen niet allemaal gewoon wakker in een perfecte, zorgeloze, oorlogsloze wereld? Of is die wereld gewoon fantasie? Waarom, waarom, waarom? Een vraag waar we volgens mij nooit een antwoord op zullen krijgen. Weten ze zelf wel waarom? En waarom is die ene terrorist gaan lopen? Waarom heeft hij zijn bom niet laten ontploffen? Schrik? Spijt? Ik weet het niet.. Hoe kunnen we dit stoppen? Een vraag die ons allemaal wel bezig houdt.. Meer dan ooit ben ik zo ongelooflijk fier op ons belgenlandje, in tijden van nood kunnen we dan toch rekenen op elkaars steun, en niet alleen van de belgen maar van heel de wereld. Deze aanslagen raken niet alleen ons, maar heel de wereld, iedereen wordt geviseerd, waarom? Omdat we niet hetzelfde geloof hebben? Mijn antwoord zal blijven zoals ik altijd antwoord 'Ik geloof in mijzelf!' En ik geloof in België. Ik geloof dat we hier samen uitgeraken. Ik geloof dat wanneer alles achter de rug is we een sterk front vormen waar niemand tegenop kan. En dan, dan lig je in je bed na te denken en besef je dat jij nog geluk hebt gehad, want jij was daar niet, jij hebt het niet allemaal meegemaakt, jij was niet op de verkeerde plaats op het verkeerde tijdstip, jij bent niemand kwijtgeraakt.. Ondertussen zit ik al een half uur achter mijn computer, proberend te verwoorden wat ik voel, maar de juiste woorden willen maar niet komen. De wereld is naar de kloten en het enige wat we kunnen doen is er proberen het beste van maken, tijd doorbrengen met dierbare personen, vertel hen hoeveel je van hen houdt en hoeveel ze betekenen voor je, het zou zomaar de laatste keer kunnen zijn.. Want zoals in Bart Peeters zijn woorden: 'zonder liefde kan de hemel niet bestaan' #prayforBelgium #prayfortheworld #wearestrong #wewillsurvive #togetherONE
Ik ben
Ik ben een vrouw en woon in () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 22/02/1998 en ben nu dus 27 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Voordracht, liedjes/gedichten schrijven.
