Auteur: Alexandre Dumas

Aantal blz.: 191

Eerste druk: 1850

Leestijd: 22/10/2018-7/11/2018

Algemene beoordeling: ****

Mijn man heeft ettelijke malen mij proberen te overtuigen om dit boek zeker eens te lezen. Na een “hele” tijd ben ik dan toch moeten zwichten en heb ik mij aan dit klassiek werk gewaagd. Dit boek werd in de negentiende eeuw geschreven en nu in de eenentwintigste eeuw verschijnt hij hier op mijn blog.

Het verhaal speelt zich af in 1672  ten tijde van Willem van Oranje. Cornelius van Baerle is maar door één ding bezeten in zijn leven en dat is door het kweken van tulpen. Hij heeft zijn zinnen nu gezet op het ultieme, het kweken van de zwarte tulp. Cornelius is niet de enige die deze droom wil bereiken. Zijn buurman, die  eveneens tulpenkweker is, zet alles op alles om dit ook te doen. Hij gaat zelfs zo ver dat hij Cornelius beschuldigt van landverraad om zo de geheimen voor het kweken van de tulp te kunnen stelen. Cornelius wordt gevangen genomen en zo leert hij Rosa kennen, de dochter van zijn cipier in de gevangenis. Zij besluit hem te helpen, zodat hij toch nog een zwarte tulp kan creëren. Cornelius beseft dat, met het groeien van de tulp, zijn liefde voor deze bloem gedeeld zal moeten worden met zijn liefde voor Rosa.

Oké, oké ik moet toegeven dat dit een goed boek was. Het eerste hoofdstuk moet je wel doorgeraken, maar éénmaal de tulp ten tonele komt, had het mij helemaal mee. Een boek dat bijna tweehonderd jaar oud is, maar eigenlijk merk je dat geen moment. Dus, dank u echtgenoot om mij te overtuigen. Je had gelijk ;-).