|
Boek 247: Iene miene mutte
Auteur: M.J. Arlidge
Aantal blz.: 372
Eerste druk: 2014
Leestijd: 17/10/2018-21/10/2018
Algemene beoordeling: ***
Dit boek wist mij te triggeren door zijn toch wel opmerkelijke, kinderlijke titel. Kinderlijk is allesbehalve wat je Iene miene mutte kan noemen. Het is een bloedstollende, tenenkrommende en bij momenten lugubere thriller.
Het verhaal speelt zich af in Southampton waar Helen Grace een keiharde politie-inspecteur is. Alles begint wanneer er een meisje totaal uitgemergeld en uitgeput uit een bos komt rennen. Ze beweert dat ze een paar dagen daarvoor is ontvoerd samen met haar vriend Sam. Slechts een van hen kon de vrijheid terugwinnen. Hiervoor moest een van hun beiden de ander neerschieten. De vraag is natuurlijk: wie wordt het slachtoffer en wie wordt de dader en vooral wie zit er achter dit ziekelijke spelletje. Niet lang daarna verdwijnen er weer twee personen. Helen en haar team beseffen dat ze hier met een duivelse seriemoordenaar te maken hebben, die enerzijds onrechtstreeks zorgt voor een slachtoffer, maar die er anderzijds ook voor zorgt dat de overlevende eigenlijk een moordenaar is en met een bijna ondraaglijk schuldgevoel opzadelt. Helen zoekt een link tussen de slachtoffers en zet alles op alles om er achter te komen wie verantwoordelijk is voor deze afschuwelijke daden.
De schrijfstijl van Iene miene mutte is zeer vlot en het boek leest als een trein. Sommige passages zijn degoutant gruwelijk maar toch wist dit boek mij te raken. De schrijver laat je als lezer achter met een wrang gevoel en mijn geweten was toch niet helemaal akkoord met het hoofdpersonage. Dit is het eerste boek in de Helen Grace reeks en ik ben wel benieuwd hoe dit hoofdpersonage zal evolueren in de volgende boeken.
|
