Auteur: Maeve Binchy

Aantal blz.: 576

Eerste druk:

Leestijd: 07/02/2016-28/03/2016

Algemene beoordeling: ****

Het kriebelde om nog eens een boek van Maeve Binchy ter hande te nemen. Ik heb nog een paar ongelezen exemplaren op mijn boekenschap liggen en na alle korte inhouden te hebben gelezen is dit hem geworden.

Helen McMahon leeft met haar man en twee kinderen Kit en Emmett in Lough Glass, een dorpje op het Ierse platteland. Helen is nogal een excentriek persoon en laat op alle inwoners van het dorpje een ongelukkige indruk na. Ze doolt dikwijls alleen rond en maakt dan wandelingen langs het prachtige meer waar ze enorm door aangetrokken is. Op een avond, wanneer iedereen denkt dat ze weer aan het wandelen is, keert Helen niet meer terug naar huis. Iedereen in het dorp is ervan overtuigd dat Helen zelfmoorde pleegde. Haar dochter Kit vindt echter  een brief van haar moeder voor haar vader, maar besluit hem ongeopend te verbranden uit schrik dat haar moeder geen begrafenis zou krijgen. Dit heeft verstrekkende gevolgen. Kit, Emmett en haar vader zijn kapot van verdriet maar langzaam maar zeker proberen ze hun levens terug op te bouwen. Maar aan Kit blijft iets knagen: "wat stond er in die brief?"

Een prachtig boek, ik heb er inderdaad lang over gelezen maar het is zo een boek dat telkens je het openslaat je meevoert naar het prachtige Ierland. Zeer mooi verhaal, verveelt geen moment en het einde klopt. Spanning vind je niet in dit boek, maar als je een verhaal wilt lezen dat goed geschreven is zowel qua inhoud als schrijfstijl is dit jouw boek!