Auteur: Katherine Pancol

Aantal blz. : 588

Eerste druk : 2006

Leestijd: 29/10/2013-19/11/2013

Algemene beoordeling: ***

Verscheidene keren sprong dit boek mij in mijn groene ogen als ik weer eens de Standaard boekhandel binnenstapte. 

Er stond op de cover dat er al meer dan een miljoen exemplaren van verkocht waren, dus was ik ook wel benieuwd naar dit boek. "De gele ogen van de krokodillen" is het eerste deel van een trilogie. Via de titel en ook via de korte inhoud weet je totaal niet waarover het boek gaat, dus zit er maar een ding op: het boek gaan lezen! 

Het verhaal begint wanneer ons hoofdpersonage Josephine gedumpt wordt door haar man Antoine. Vanaf dan staat ze er met haar twee kinderen Hortense en Zoë alleen voor. Haar zus en haar buurvrouw zijn haar steun en toeverlaat. Een van hen heeft niet de zuiverste motieven, maar Josephine probeert beetje bij beetje uit haar dal te kruipen. Haar man zoekt ook een nieuwe weg samen met zijn nieuwe vlam en gaat naar Afrika om een krokodillenkwekerij te leiden. In het begin is Josephine het kneusje maar na 588 bladzijdes staat er een zelfzekere vrouw,  die opnieuw de liefde toelaat in haar leven. 

In het begin van het boek worden de verschillende personages op je afgeschoten en het duurt toch even om in het verhaal te geraken. Wat mij ook stoorde, is dat ze zonder hoofdstukken werkt. Ik hou ervan om toch wat gestructureerd te lezen. Dit is niet mijn favoriete schrijfstijl maar toch weet de schrijfster je op een bepaald moment mee te voeren in het verhaal en voel je wel sympathie voor het hoofdpersonage. En wat belangrijker is, ze maakt je benieuwd naar haar vervolg!