|
Boek 139: Passie
Auteur: Tilly Bagshaw
Aantal blz. 128
Eerste druk: 2006
Leestijd: 16/09/2013-19/09/2013
Algemene beoordeling:***
Tijdens de zomermaanden bracht TV Familie de zogenaamde erozines uit. Dit zijn boeken die in de vorm van een tijdschrift afgedrukt worden, omgeven door een laagje erotiek en die niet veel plaats in je valies nemen. "Passie" van Tilly Bagshaw sprak mij wel aan. Ik kocht het voor enkele euro's en nam het mee op vakantie naar het Italiaanse Iseomeer.
Milly Grover is een zestienjarige die opgroeit op de paardenstoeterij van haar vader, samen met haar onuitstaanbare broer Jasper en haar moeder. Milly is bezeten door paarden, maar sinds ze een paar jaar geleden een zwaar ongeval kreeg met haar paard willen haar ouders niet meer dat ze nog als jockey rijdt. Al de aandacht gaat uiteindelijk naar haar verwende broer die ook als jockey rijdt, maar het veel minder goed doet dan zijn zus. Milly voelt zich misbegrepen en haar leven verandert dan ook volledig wanneer Bobby Cameron, een soort van paardenfluisteraar naar de ranch wordt gehaald voor een probleem met een van de paarden. Milly is op slag verliefd op deze Californische cowboy en ook Bobby wordt volledig ingenomen door de jeugdigheid en onschuldigheid van Milly. Wanneer hij haar voorstelt om met hem mee te gaan naar Californië om daar te trainen als jockey, kan ze haar geluk niet op. Waar hij niet op had gerekend, zijn de langzaam ontluikende gevoelens jegens Milly. Gezien haar jonge leeftijd probeert hij niet aan deze gevoelens toe te geven. In Californië wacht Milly een heel ander leven dan ze gedacht had.
Dit boek is zeker het lezen waard. Af en toe komen er zeer platte sexscenes in en dat vond ik wat minder. De spanning tussen Bobby en Milly wordt perfect opgebouwd, maar gezien het boek achtienplus geschreven is, verwachtte ik dan toch dat er meer ging zijn dan een kuise kus. In plaats van de platte sexscenes tussen de andere personages, had de schrijfster zich beter toegelegd op een mooie liefdesscène tussen hen. Dat had voor mij het volwassen sprookje een mooier einde gegeven. Nu bleef ik wat op mijn honger zitten.
|
