Boek 115: Septemberlichtenxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Auteur: Carlos Ruiz Zafon

Aantal blz.: 236

Eerste druk: 1995

Leestijd: 15/10/2012-24/10/2012

Algemene beoordeling: ****

Op de luchthaven van Zaventem kocht mijn vriend mij het volgende boek: “Septemberlichten” van Carlos Ruiz Zafon. Voordat Zafon wereldberoemd werd met zijn trilogie van “De schaduw van de wind”, heeft hij drie jeugdboeken geschreven. Waarschijnlijk heeft men besloten na het succes van zijn trilogie, de jeugdboeken te vertalen in het Nederlands.

Wanneer de man van Simonne Sauvelle sterft, reist Simonne samen met haar kinderen Irene en Dorian naar de Normandische kust. Daar heeft ze immers een betrekking gekregen als hoofd van de huishouding van het landgoed Cravenmoore van de speelgoedfabrikant Lazarus Jan. Aangekomen op het landgoed, ontdekt de familie dat het huis vol staat met robotten, de creaties van Lazarus Jan. Irene maakt kennis met Ismaël, een jongen uit de streek en de twee worden al snel verliefd. Zo neemt hij haar mee in zijn bootje en laat hij haar het desolate vuurtoreneiland zien en de indrukwekkende vleermuizengrot. Wanneer Hannah, Ismaëls nicht, die in de huishouding van het landgoed van Lazarus Jan werkt, vermoord terug gevonden wordt in het bos, gaan Irene en Ismaël op onderzoek uit. Heeft de bizarre Lazarus Jan er iets mee te maken? En hoe komt het dat deze man geen schaduw heeft?

Carlos Ruiz Zafon bewijst wederom dat hij een zeer goed schrijver is. Het boek is bij momenten behoorlijk spannend en mocht dit boek verfilmd worden, zou ik dikwijls niet durven kijken. Je moet je fantasieknop wel aanzetten, want anders vind je de plot van dit boek zeker en vast ongeloofwaardig. Maar de uiteindelijke boodschap die de schrijver ons meegeeft, is zeer mooi.