Boek 94: De vrouw
in het witxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Auteur:Wilkie Collins
Aantal blz.: 403
Eerste druk: 1847
Leestijd: 14/04/2012-22/04/2012
Algemene
beoordeling: ****
Dit boek heb ik
gekocht omdat Andrew Loyd Webber er een prachtige musical van gemaakt heeft. Ik
weet nog goed dat ik betoverd was toen ik in Londen The women in white ging
zien. Dat deze musical gebaseerd was op een klassieker uit de Engelse
literatuur was voor mij reden genoeg om dit boek te gaan lezen.
Walter Hartwright, een
tekenleraar, is op weg naar Limmeridge House om de twee zussen Fairlie die daar
wonen tekenlessen te geven. Onderweg komt hij een vrouw tegen volledig gehuld
in het wit, ze komt verward en angstig over. Ze vertelt aan Walter dat ze een
verschrikkelijk geheim met zich meedraagt. De vrouw vertelt dat ook zij
opgegroeid is bij de Fairlies en praat er vol genegenheid over.
Eénmaal op het
landgoed aangekomen, is hij meteen betoverd door de jongste zus Laura Fairlie. Maar ook met de andere zus Marian
klikt het zeer goed. De liefde tussen Walter en Laura mag echter niet
ontluiken. Aan haar reeds overleden vader heeft ze beloofd dat ze zou huwen met
Sir Percival Glyde. Walter ontmoet in het dorp terug de vrouw in het wit, Anne
Catherick. Zij vertelt hem dat Sir Percival een ongelofelijk slecht mens is.
Walter waarschuwt Marian, die trekt Glyde na en ze verzoekt Walter om toch
Limmeridge house te verlaten. Laura treedt in het huwelijk met Glyde. Al gauw
is ze erachter dat dit een vergissing is. Ze kan Walter niet vergeten en Glyde
is inderdaad uit op iets van Laura en dat is niet haar liefde. Samen met zijn
beste vriend graaf Fosco beraamt hij een snode plan om Laura in de val te
lokken. Marian en Walter doen er alles aan om hun geliefde Laura te beschermen.
De vrouw in het wit
laat je geen enkele keer merken dat dit boek bijna 200 jaar geleden geschreven
werd. 200 jaar geleden en ik vind dit in 2012 nog steeds een zeer goed boek.
Met dank aan Webber anders had ik waarschijnlijk dit boek nooit in mijn handen genomen.
|