Deze morgen vertrokken we via sluis S12 – Lacroix en sluis S11 – Rouvrois richting St Mihiel. Toen we de sluis gingen verlaten werd medegedeeld dat er een aantal sportboten (roeiboten) op komst waren.  We waren de sluis uit en toen kwamen ze er al aan.  In totaal waren het  zes boten van vier met stuurman en een begeleidend motorbootje. Het waren boten van de Aviron St Mihiel.  Toen we de volgende sluis, S11 Rouvrois, naderden werden we “achtervolgd” door de eerste van de boten die terug keerden.  Deze boot is samen met ons door sluis Rouvrois terug opgeschut.  Gezien wij maar rustig aan voeren lieten we die mannen maar voorbij dan konden zij zich nog eens uitleven. 

Roeiers op het kanaal.         Olijfbomen in Heudicourt.     Onderweg naar Heudicourt.

Enkele kilometers voor St Mihiel kwamen we terug op de rivier en werd het water onmiddellijk properder, er dreef op het kanaal nogal wat planten. Toen we arriveerden in St Mihiel waren er nog enkele plaatsen aan de steiger, blijkbaar zijn de boten die we hier gisteren zagen liggen verder getrokken. Een half uurtje nadat wij arriveerden kwam nog een klein open zeilbootje (NL) aan dat zich vooraan aan de steiger vast legde.

In de verte de Butte de Montsec.   De haven op het Lac de Mandine.  The Memorial.

Namiddag zijn we met de auto naar het 17 km verder gelegen Lac de Madine gereden.  De trip werd ons aangeraden door de sluismeester van Dieue/Meuse.  Hij had er wel bij gezegd dat het met de fiets nogal zwaar zou gaan zijn dus hebben we maar de auto genomen.  We reden via de D901 richting  Chaillon waar we rechtsaf over de D133 naar Heudicourt aan de rand van het La de Madine reden.  Het ging inderdaad van St Mihiel steil bergop door het Bois de Versel en dan naar beneden.  Onderweg fantastische uitzichten gehad op het meer en de omgeving. Op de helling van de bergrug en in een gedeelte onderin de vallei staan grote olijfgaarden !

In Heudicourt kwamen we aan het meer, maar daar konden we nergens met de auto dichtbij komen. Eigenlijk hadden we de fietsen toch op de auto moeten zetten om rond het meer te rijden.  Van hieruit zagen we aan de overkant van het meer, ik schat een 5 km hiervandaan een groot gebouw op een hoge vrijstaande heuvel. We reden vervolgens over de D133 naar Nonsard waar aan het meer een groot vrijetijdsgebied ligt.

Panorama van aan het Memorial.

Je kan in het meer zwemmen, er staan veel tafels met banken en barbequestellen.  Alle tafels, barbecue’s zijn bezet met hele families en groepen die hier vandaag hun zondag komen doorbrengen en het ruikt hier al lekker.  Op het meer is zowaar een haven voor de vele zeilboten (zelfs redelijk grote die vermoedelijk met een dieplader hier geraakt zijn !) die hier liggen.  Het meer is verschillende kilometers lang en breed.  We hebben een uurtje aan het meer gewandeld en zijn dan vertrokken richting Richecourt.  Om dat dorp te bereiken moesten we 17 km rijden. (En die plaats ligt aan dezelfde kant van het meer als Nonsard !) 

Van Richecourt ging het dan nog eens 12 km verder naar de Butte de Montsec, plaats die volgens een infobord de heuvel met het gebouw erop was die wij van aan de overkant in de verte gezien hadden. Het dorp Montsec ligt beneden tegen de heuvel aan en van in het dorp ging het over een steil klimmende weg die zowat helemaal rond de heuvel loopt omhoog tot aan het American Memorial boven op de top.  Van hieruit heb je een panorama 360 ° rondom die alle voorgaande die we hebben gehad in de schaduw zet.