Ik schrijf op dit logje altijd mijn persoonlijke mening. Ook als u deze niet deelt blijft het hopelijk toch interessant genoeg om af en toe even te buurten. Een constructief (liefst positief..) commentaar is altijd welkom! Mits anders aangegeven zijn alle
24-12-2012
Fijne feestdagen!
Alweer op weg naar de laatste dagen van dit jaar 2012. Het lijkt nog maar gisteren dat ik mijn vorige kerstwensen hier bezorgde. Wat vliegt de tijd. En wat maken we met zijn allen veel mee.
Prive of zakelijk, een jaar heeft flink wat verrassingen in zich. Positieve, negatieve, leuke of verdrietige. Veel daarvan kunnen we goed verwerken, worden er sterker van. Wijzer ook. Een economische crisis zoals we die nu meemaken zorgt ook voor inventiviteit. Wie slim is overleeft!
Hoe dan ook, 2012 was een interessant jaar. In vele opzichten. Net zoals 2013 dat zal zijn, let maar op!
Voorlopig wens ik u en de uwen ..
Heel mooie en warme feestdagen toe!
In 2013 zien we weer verder. Want wat in de afgelopen jaren is opgezet en uitgewerkt staat ook komend jaar volop ter beschikking ..
Met vriendelijke decembergroet.
Leo de meninggever - Blogger - Facebooker - Twitteraar - Linkedinner en
Wings and Wheelsspecialist
Strategisch gelegen aan de Markt in het gezellige stadje Tiel vindt je het mini-restaurant/lunchroom 'Hart van de Betuwe'. Een aardig adres om je even op te warmen in koude dagen, of verkoeling te zoeken als het warm is. Door de indeling binnen is het 'Hart' voorzien van heel wat hoekjes waar je even rustig kunt zitten met een overheerlijke versnapering. Men biedt een redelijke menukaart waar warme en koude gerechten elkaar afwisselen en voor bij de koffie staan ook nog wat zoetigheden op de agenda. Een van de mensen die wij dit keer in ons gezelschap meebrachten bestelde een Apfelstrudel met saus en slagroom. Vanuit de gedachte dat in Duitsland iets heel bijzonder is. Bijzonder was het Tielse equivalent wel, want de saus was wel erg mager toegevoegd. Dat moet men nog eens opzoeken in een receptenboek. Bediening is erg vriendelijk, vlot, maar soms wat minder efficient. Toch behaalt het Hart van de Betuwe wel een voldoende. 7- dit keer. Prijzen zijn keurig gemiddeld, het gebak betaalbaar en vers. Minder zijn de lastige lokaties voor de toiletten en in de winter de tafels bij de in- en uitgangen. Daar zit je dan echt op de tocht.
Grijs en mistig was het op die laatste dag van de vakantieweek die we doorbrachten in Midden-Limburg en Duitsland. Naar traditie en om het gezelschap lang bij elkaar te kunnen houden maken we dan na uitchecken bij de logeerlocatie dan een soort hink-stap-sprongen door het vaderlandse horecawezen. Onze eerste stop was derhalve Venray waar we door de kou gedwongen zochten naar een plek om even met wat lekkers op te warmen. Nu was dat Venray voorheen een erg aardig stadje met heel wat leuke stekjes, nu was het even zoeken. Tot we ontdekten dat er een leuk zaakje zit aan de Grotestraat 3, onder de bijzondere naam Zowyzo. Je kunt er wat eten en drinken en de inrichting is alleen al door de kleurrijke vloerbedekking vrolijk warm. Gebak staat helemaal vooraan in een kleine wat ouderwetse vitrine, de tafels zijn bescheiden van omvang, de stoelen redelijk. Bediening is hier prima, zonder overdreven vriendelijk te kunnen worden beoordeeld. Prijzen zijn gemiddeld, al is 2,80 Euro voor warme chocomel met wat slagroom niet meteen goedkoop. Toiletten zijn schoon en bijna nieuw, kortom een rapportcijfer 7. Al was het maar om het consequente doorvoeren van de huisstijl, zelfs op de visitekaartjes
Het centrum van het altijd weer gezellige plaatsje Weesp is sinds eind 2011 een horecagelegenheid rijker. t Heertje Eten en Drinken aan de Herengracht met fraai uitzicht over de 'haven' van de Vechtstad. Op een koude decemberdag bezochten we deze voor ons nieuwe zaak en namen een kopje met iets heet vloeibaars en namen er voor de lekkere trek een sauceizenbroodje bij. Intussen keken we onze ogen uit naar het warme interieur, met veel authentieke stijlelementen. De oude toog moet je echt even zien, monumentaal, enorme pilaren, en passend bij een zaak als deze. Je hebt een (groot) deel van de tafels op normaal niveau, en wat andere tafels op een soort plateau. Je kunt er iets kleins eten, maar ook lunchen of dineren. De bediening, door de uitbaters Peter en Karin van Asperen, is uiterst voorkomend, vriendelijk, en snel. De bestelde broodjes waren perfect, heerlijk van smaak en niet verbrand, wat bij deze snack nog wel eens voorkomt. Goedkoop was het hapje niet, want 2,75 is best aan de prijs. Maar de drankjes zijn daarentegen niet duurder dan bij een zaak als de Hema, en daar zit best wel enig verschil in ambiance tussen. Plezierig adres dat we graag aanbevelen en ook zelf nog wel eens zullen aandoen. Rapportcijfer: 8!
Als je, zoals wij onlangs, een paar dagen onderweg bent in het Duitse land en daar de lokale lekkernijen tot je hebt genomen is het wel even lekker om even iets anders te zoeken om de inwendige mens te verzorgen. Vrouwlief had ergens in het Midden-Limburgse landschap een Chinees/Indisch restaurantje langs de weg zien staan. Dat zochten wij dus op die bewuste avond bij schemer en nevel op. Maar dat lukte niet. We vonden wel een ander adresje waar we tot onze grote verbazing werden opgenomen in een warme ambiance van Japans/Chinese gastvrijheid. Een oude boerenschuur deed dienst als overdekte parkeerplaats en die was nog verlicht ook. Ontvangst was allerhartelijkst, de plek waar we gingen zitten was comfortabel en we hadden uitzicht op de druk bereden Napoleonweg, waar het verkeersaanbod overigens afneemt naarmate de uren vorderden. En dat doen ze snel bij Kasoku in Neer, want je zit er echt urenlang te genieten van culinaire hoogstandjes die een mix vormen van Japanse en Chinese lekkernijen. Allemaal bereid door in traditionele outfits gestoken koks. Het enige wat je als gast zelf hoeft te doen is op een bestellijstje met een catalogus van alle gerechten naast je, in te vullen wat je wilt eten. Vijf gangen, vijf gerechten per gang, als je dat op kunt. Want sommige zijn best stevig en als je daarmee begint is de avond snel voorbij. Dus ga je voor Nigiri, Maki of Gunkan en pas later voor de zwaardere warm dishes. Het toetje van handgemaakt en zeer smakelijk ijs in diverse bijzondere soorten zou ik zeker niet overslaan. Wie wil kan zich te buiten gaan aan sake, maar dan is het handig om een taxi te nemen na afloop of af te spreken wie als Japanse Bob functioneert. Afrekenen is een genoegen, meer dan drie tientjes p.p. ben je niet kwijt, en daar heb je dan je buikje echt voor vol zitten. Je moet er even voor omrijden wellicht, maar dat is echt de moeite waard. Wij zaten tussen allemaal Limburgse mee-eters en dat bleek genoeglijk gezelschap. Net als het personeel van het restaurant. Zelfs de kok gaf ons een hand bij vertrek. Maar ja, die kwam dan ook uit Amsterdam en was met dit unieke concept op enig moment naar Limburg getrokken. Met succes! Wie Kazoku ook eens wil proeven ( ), ze zitten aan de Napoleonweg 82, 6086AH in Neer. Een puntje van kritiek heb ik wel, (bij een rapportcijfer 8 voor de rest) de bediening aan tafel moet wat efficiënter wellicht, dan eten alle gasten ook in dezelfde gang het bestelde gerecht. Maar verder? Een topper!
Harald ken ik al wat jaartjes. We waren ooit collega's toen de Poncarriere zich nog afspeelde in het Zuid-Hollandse Voorschoten. Harald kwam daar onze crew versterken in de omvangrijke showroom. Hij was al gepokt en gemazzeld in het autovak bij andere merkdealers, bij ons kreeg hij het heilige geloof toegediend. Harald is een vrolijk type, hij kan goed vertellen, zorgt voor zijn familie, vrienden en waar nodig zijn klantjes. Maar ook voor zichzelf. En hij heeft tegenwoordig een passie die niets met zijn vakgebied van doen heeft. Hij danst. En niet zo maar een beetje rommelen op een vage dansvloer zoals uw meninggever dat ooit deed. Nee Harald danst Latijs-Amerikaans...en niet een beetje. Hij fotografeert en filmt de optredens regelmatig en plaatst die dan op YouTube en Facebook en zo krijgen we een ander beeld van deze erg opwindende dansvorm waar mooie dames en slanke heren zich in het zweet werken voor een fraaie en esthetisch verantwoorde manier van tegen elkaar aan vlijen van tegengestelde lichamen. Dit doet men soms ook in de vorm van zgn. flashmobs, en een daarvan zal komend weekend plaatsvinden in de hoofdstad. Op het Beursplein daar, bepaald niet de stilste plek van Amsterdam. Rond 2 uur worden passanten en geinteresseerden daar dus verrast met opwindende klanken van heerlijk muziek en dansers die hun lesjes en pasjes goed geleerd hebben. Bent u in de buurt? Ga langs en kom kijken. Harald treedt zelf ook op. Samen met de fraaie dames die hem vergezellen bij deze optredens. Want smaak heeft hij zeker....altijd gehad ook.
Ik ben Leo, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Leo.
Ik ben een man en woon in Amsterdam (NL) en mijn beroep is Zelfsstandig en onafhankelijk communicatie-adviseur.
Ik ben geboren op 06/01/1948 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Luchtvaart, auto's, reizen, fotografie, lezen, verzamelen, modelbouw, huisdieren.
Dit blog vult mijn meningblog aan dat ik al een jaar of wat neerzet in Wordpress. Hier vindt u vooral meningen over rest
Alweer op weg naar de laatste dagen van dit jaar 2012. Het lijkt nog maar gisteren dat ik mijn vorige kerstwensen hier bezorgde. Wat vliegt de tijd. En wat maken we met zijn allen veel mee.
Prive of zakelijk, een jaar heeft flink wat verrassingen in zich. Positieve, negatieve, leuke of verdrietige. Veel daarvan kunnen we goed verwerken, worden er sterker van. Wijzer ook. Een economische crisis zoals we die nu meemaken zorgt ook voor inventiviteit. Wie slim is overleeft!
Hoe dan ook, 2012 was een interessant jaar. In vele opzichten. Net zoals 2013 dat zal zijn, let maar op!
Voorlopig wens ik u en de uwen
..
Heel mooie en warme feestdagen toe!
In 2013 zien we weer verder. Want wat in de afgelopen jaren is opgezet en uitgewerkt staat ook komend jaar volop ter beschikking
..
Met vriendelijke decembergroet.
Leo de meninggever - Blogger - Facebooker - Twitteraar - Linkedinner en
Wings and Wheelsspecialist
Grijs en mistig was het op die laatste dag van de vakantieweek die we doorbrachten in Midden-Limburg en Duitsland. Naar traditie en om het gezelschap lang bij elkaar te kunnen houden maken we dan na uitchecken bij de logeerlocatie dan een soort hink-stap-sprongen door het vaderlandse horecawezen. Onze eerste stop was derhalve Venray waar we door de kou gedwongen zochten naar een plek om even met wat lekkers op te warmen. Nu was dat Venray voorheen een erg aardig stadje met heel wat leuke stekjes, nu was het even zoeken. Tot we ontdekten dat er een leuk zaakje zit aan de Grotestraat 3, onder de bijzondere naam Zowyzo. Je kunt er wat eten en drinken en de inrichting is alleen al door de kleurrijke vloerbedekking vrolijk warm. Gebak staat helemaal vooraan in een kleine wat ouderwetse vitrine, de tafels zijn bescheiden van omvang, de stoelen redelijk. Bediening is hier prima, zonder overdreven vriendelijk te kunnen worden beoordeeld. Prijzen zijn gemiddeld, al is 2,80 Euro voor warme chocomel met wat slagroom niet meteen goedkoop. Toiletten zijn schoon en bijna nieuw, kortom een rapportcijfer 7. Al was het maar om het consequente doorvoeren van de huisstijl, zelfs op de visitekaartjes
Als je, zoals wij onlangs, een paar dagen onderweg bent in het Duitse land en daar de lokale lekkernijen tot je hebt genomen is het wel even lekker om even iets anders te zoeken om de inwendige mens te verzorgen. Vrouwlief had ergens in het Midden-Limburgse landschap een Chinees/Indisch restaurantje langs de weg zien staan. Dat zochten wij dus op die bewuste avond bij schemer en nevel op. Maar dat lukte niet. We vonden wel een ander adresje waar we tot onze grote verbazing werden opgenomen in een warme ambiance van Japans/Chinese gastvrijheid. Een oude boerenschuur deed dienst als overdekte parkeerplaats en die was nog verlicht ook. Ontvangst was allerhartelijkst, de plek waar we gingen zitten was comfortabel en we hadden uitzicht op de druk bereden Napoleonweg, waar het verkeersaanbod overigens afneemt naarmate de uren vorderden. En dat doen ze snel bij Kasoku in Neer, want je zit er echt urenlang te genieten van culinaire hoogstandjes die een mix vormen van Japanse en Chinese lekkernijen. Allemaal bereid door in traditionele outfits gestoken koks. Het enige wat je als gast zelf hoeft te doen is op een bestellijstje met een catalogus van alle gerechten naast je, in te vullen wat je wilt eten. Vijf gangen, vijf gerechten per gang, als je dat op kunt. Want sommige zijn best stevig en als je daarmee begint is de avond snel voorbij. Dus ga je voor Nigiri, Maki of Gunkan en pas later voor de zwaardere warm dishes. Het toetje van handgemaakt en zeer smakelijk ijs in diverse bijzondere soorten zou ik zeker niet overslaan. Wie wil kan zich te buiten gaan aan sake, maar dan is het handig om een taxi te nemen na afloop of af te spreken wie als Japanse Bob functioneert. Afrekenen is een genoegen, meer dan drie tientjes p.p. ben je niet kwijt, en daar heb je dan je buikje echt voor vol zitten. Je moet er even voor omrijden wellicht, maar dat is echt de moeite waard. Wij zaten tussen allemaal Limburgse mee-eters en dat bleek genoeglijk gezelschap. Net als het personeel van het restaurant. Zelfs de kok gaf ons een hand bij vertrek. Maar ja, die kwam dan ook uit Amsterdam en was met dit unieke concept op enig moment naar Limburg getrokken. Met succes! Wie Kazoku ook eens wil proeven (
), ze zitten aan de Napoleonweg 82, 6086AH in Neer. Een puntje van kritiek heb ik wel, (bij een rapportcijfer 8 voor de rest) de bediening aan tafel moet wat efficiënter wellicht, dan eten alle gasten ook in dezelfde gang het bestelde gerecht. Maar verder? Een topper!
Harald ken ik al wat jaartjes. We waren ooit collega's toen de Poncarriere zich nog afspeelde in het Zuid-Hollandse Voorschoten. Harald kwam daar onze crew versterken in de omvangrijke showroom. Hij was al gepokt en gemazzeld in het autovak bij andere merkdealers, bij ons kreeg hij het heilige geloof toegediend. Harald is een vrolijk type, hij kan goed vertellen, zorgt voor zijn familie, vrienden en waar nodig zijn klantjes. Maar ook voor zichzelf. En hij heeft tegenwoordig een passie die niets met zijn vakgebied van doen heeft. Hij danst. En niet zo maar een beetje rommelen op een vage dansvloer zoals uw meninggever dat ooit deed. Nee Harald danst Latijs-Amerikaans...en niet een beetje. Hij fotografeert en filmt de optredens regelmatig en plaatst die dan op YouTube en Facebook en zo krijgen we een ander beeld van deze erg opwindende dansvorm waar mooie dames en slanke heren zich in het zweet werken voor een fraaie en esthetisch verantwoorde manier van tegen elkaar aan vlijen van tegengestelde lichamen. Dit doet men soms ook in de vorm van zgn. flashmobs, en een daarvan zal komend weekend plaatsvinden in de hoofdstad. Op het Beursplein daar, bepaald niet de stilste plek van Amsterdam. Rond 2 uur worden passanten en geinteresseerden daar dus verrast met opwindende klanken van heerlijk muziek en dansers die hun lesjes en pasjes goed geleerd hebben. Bent u in de buurt? Ga langs en kom kijken. Harald treedt zelf ook op. Samen met de fraaie dames die hem vergezellen bij deze optredens. Want smaak heeft hij zeker....altijd gehad ook.
