Ik schrijf op dit logje altijd mijn persoonlijke mening. Ook als u deze niet deelt blijft het hopelijk toch interessant genoeg om af en toe even te buurten. Een constructief (liefst positief..) commentaar is altijd welkom! Mits anders aangegeven zijn alle
24-12-2012
Fijne feestdagen!
Alweer op weg naar de laatste dagen van dit jaar 2012. Het lijkt nog maar gisteren dat ik mijn vorige kerstwensen hier bezorgde. Wat vliegt de tijd. En wat maken we met zijn allen veel mee.
Prive of zakelijk, een jaar heeft flink wat verrassingen in zich. Positieve, negatieve, leuke of verdrietige. Veel daarvan kunnen we goed verwerken, worden er sterker van. Wijzer ook. Een economische crisis zoals we die nu meemaken zorgt ook voor inventiviteit. Wie slim is overleeft!
Hoe dan ook, 2012 was een interessant jaar. In vele opzichten. Net zoals 2013 dat zal zijn, let maar op!
Voorlopig wens ik u en de uwen ..
Heel mooie en warme feestdagen toe!
In 2013 zien we weer verder. Want wat in de afgelopen jaren is opgezet en uitgewerkt staat ook komend jaar volop ter beschikking ..
Met vriendelijke decembergroet.
Leo de meninggever - Blogger - Facebooker - Twitteraar - Linkedinner en
Wings and Wheelsspecialist
Strategisch gelegen aan de Markt in het gezellige stadje Tiel vindt je het mini-restaurant/lunchroom 'Hart van de Betuwe'. Een aardig adres om je even op te warmen in koude dagen, of verkoeling te zoeken als het warm is. Door de indeling binnen is het 'Hart' voorzien van heel wat hoekjes waar je even rustig kunt zitten met een overheerlijke versnapering. Men biedt een redelijke menukaart waar warme en koude gerechten elkaar afwisselen en voor bij de koffie staan ook nog wat zoetigheden op de agenda. Een van de mensen die wij dit keer in ons gezelschap meebrachten bestelde een Apfelstrudel met saus en slagroom. Vanuit de gedachte dat in Duitsland iets heel bijzonder is. Bijzonder was het Tielse equivalent wel, want de saus was wel erg mager toegevoegd. Dat moet men nog eens opzoeken in een receptenboek. Bediening is erg vriendelijk, vlot, maar soms wat minder efficient. Toch behaalt het Hart van de Betuwe wel een voldoende. 7- dit keer. Prijzen zijn keurig gemiddeld, het gebak betaalbaar en vers. Minder zijn de lastige lokaties voor de toiletten en in de winter de tafels bij de in- en uitgangen. Daar zit je dan echt op de tocht.
Grijs en mistig was het op die laatste dag van de vakantieweek die we doorbrachten in Midden-Limburg en Duitsland. Naar traditie en om het gezelschap lang bij elkaar te kunnen houden maken we dan na uitchecken bij de logeerlocatie dan een soort hink-stap-sprongen door het vaderlandse horecawezen. Onze eerste stop was derhalve Venray waar we door de kou gedwongen zochten naar een plek om even met wat lekkers op te warmen. Nu was dat Venray voorheen een erg aardig stadje met heel wat leuke stekjes, nu was het even zoeken. Tot we ontdekten dat er een leuk zaakje zit aan de Grotestraat 3, onder de bijzondere naam Zowyzo. Je kunt er wat eten en drinken en de inrichting is alleen al door de kleurrijke vloerbedekking vrolijk warm. Gebak staat helemaal vooraan in een kleine wat ouderwetse vitrine, de tafels zijn bescheiden van omvang, de stoelen redelijk. Bediening is hier prima, zonder overdreven vriendelijk te kunnen worden beoordeeld. Prijzen zijn gemiddeld, al is 2,80 Euro voor warme chocomel met wat slagroom niet meteen goedkoop. Toiletten zijn schoon en bijna nieuw, kortom een rapportcijfer 7. Al was het maar om het consequente doorvoeren van de huisstijl, zelfs op de visitekaartjes
Het centrum van het altijd weer gezellige plaatsje Weesp is sinds eind 2011 een horecagelegenheid rijker. t Heertje Eten en Drinken aan de Herengracht met fraai uitzicht over de 'haven' van de Vechtstad. Op een koude decemberdag bezochten we deze voor ons nieuwe zaak en namen een kopje met iets heet vloeibaars en namen er voor de lekkere trek een sauceizenbroodje bij. Intussen keken we onze ogen uit naar het warme interieur, met veel authentieke stijlelementen. De oude toog moet je echt even zien, monumentaal, enorme pilaren, en passend bij een zaak als deze. Je hebt een (groot) deel van de tafels op normaal niveau, en wat andere tafels op een soort plateau. Je kunt er iets kleins eten, maar ook lunchen of dineren. De bediening, door de uitbaters Peter en Karin van Asperen, is uiterst voorkomend, vriendelijk, en snel. De bestelde broodjes waren perfect, heerlijk van smaak en niet verbrand, wat bij deze snack nog wel eens voorkomt. Goedkoop was het hapje niet, want 2,75 is best aan de prijs. Maar de drankjes zijn daarentegen niet duurder dan bij een zaak als de Hema, en daar zit best wel enig verschil in ambiance tussen. Plezierig adres dat we graag aanbevelen en ook zelf nog wel eens zullen aandoen. Rapportcijfer: 8!
Als je, zoals wij onlangs, een paar dagen onderweg bent in het Duitse land en daar de lokale lekkernijen tot je hebt genomen is het wel even lekker om even iets anders te zoeken om de inwendige mens te verzorgen. Vrouwlief had ergens in het Midden-Limburgse landschap een Chinees/Indisch restaurantje langs de weg zien staan. Dat zochten wij dus op die bewuste avond bij schemer en nevel op. Maar dat lukte niet. We vonden wel een ander adresje waar we tot onze grote verbazing werden opgenomen in een warme ambiance van Japans/Chinese gastvrijheid. Een oude boerenschuur deed dienst als overdekte parkeerplaats en die was nog verlicht ook. Ontvangst was allerhartelijkst, de plek waar we gingen zitten was comfortabel en we hadden uitzicht op de druk bereden Napoleonweg, waar het verkeersaanbod overigens afneemt naarmate de uren vorderden. En dat doen ze snel bij Kasoku in Neer, want je zit er echt urenlang te genieten van culinaire hoogstandjes die een mix vormen van Japanse en Chinese lekkernijen. Allemaal bereid door in traditionele outfits gestoken koks. Het enige wat je als gast zelf hoeft te doen is op een bestellijstje met een catalogus van alle gerechten naast je, in te vullen wat je wilt eten. Vijf gangen, vijf gerechten per gang, als je dat op kunt. Want sommige zijn best stevig en als je daarmee begint is de avond snel voorbij. Dus ga je voor Nigiri, Maki of Gunkan en pas later voor de zwaardere warm dishes. Het toetje van handgemaakt en zeer smakelijk ijs in diverse bijzondere soorten zou ik zeker niet overslaan. Wie wil kan zich te buiten gaan aan sake, maar dan is het handig om een taxi te nemen na afloop of af te spreken wie als Japanse Bob functioneert. Afrekenen is een genoegen, meer dan drie tientjes p.p. ben je niet kwijt, en daar heb je dan je buikje echt voor vol zitten. Je moet er even voor omrijden wellicht, maar dat is echt de moeite waard. Wij zaten tussen allemaal Limburgse mee-eters en dat bleek genoeglijk gezelschap. Net als het personeel van het restaurant. Zelfs de kok gaf ons een hand bij vertrek. Maar ja, die kwam dan ook uit Amsterdam en was met dit unieke concept op enig moment naar Limburg getrokken. Met succes! Wie Kazoku ook eens wil proeven ( ), ze zitten aan de Napoleonweg 82, 6086AH in Neer. Een puntje van kritiek heb ik wel, (bij een rapportcijfer 8 voor de rest) de bediening aan tafel moet wat efficiënter wellicht, dan eten alle gasten ook in dezelfde gang het bestelde gerecht. Maar verder? Een topper!
Harald ken ik al wat jaartjes. We waren ooit collega's toen de Poncarriere zich nog afspeelde in het Zuid-Hollandse Voorschoten. Harald kwam daar onze crew versterken in de omvangrijke showroom. Hij was al gepokt en gemazzeld in het autovak bij andere merkdealers, bij ons kreeg hij het heilige geloof toegediend. Harald is een vrolijk type, hij kan goed vertellen, zorgt voor zijn familie, vrienden en waar nodig zijn klantjes. Maar ook voor zichzelf. En hij heeft tegenwoordig een passie die niets met zijn vakgebied van doen heeft. Hij danst. En niet zo maar een beetje rommelen op een vage dansvloer zoals uw meninggever dat ooit deed. Nee Harald danst Latijs-Amerikaans...en niet een beetje. Hij fotografeert en filmt de optredens regelmatig en plaatst die dan op YouTube en Facebook en zo krijgen we een ander beeld van deze erg opwindende dansvorm waar mooie dames en slanke heren zich in het zweet werken voor een fraaie en esthetisch verantwoorde manier van tegen elkaar aan vlijen van tegengestelde lichamen. Dit doet men soms ook in de vorm van zgn. flashmobs, en een daarvan zal komend weekend plaatsvinden in de hoofdstad. Op het Beursplein daar, bepaald niet de stilste plek van Amsterdam. Rond 2 uur worden passanten en geinteresseerden daar dus verrast met opwindende klanken van heerlijk muziek en dansers die hun lesjes en pasjes goed geleerd hebben. Bent u in de buurt? Ga langs en kom kijken. Harald treedt zelf ook op. Samen met de fraaie dames die hem vergezellen bij deze optredens. Want smaak heeft hij zeker....altijd gehad ook.
Vraag gewone mensen om je heen naar hun beeld van een bepaald merk of hun voorkeuren op dat gebied en je krijgt een bijna onontwarbare kluwen aan antwoorden. Mensen menen oprecht wat ze denken vaak en zeggen dat dan ook. Je hebt lieden die direct vallen voor de charme van een Nokia-telefoon, een Bjorn Borgslip of een Dunlop tennisracket. Vaak niet rationeel maar emotioneel onderbouwd. Merken doen er alles aan om onze emoties rond hun naamsbekendheid met feiten of fictie te staven. De suggestie van slaafvrij vervaardigde chocolade kan veel omzet toevoegen aan het bedrijfsresultaat, overmatige winsten zien we echter weer als over onze ruggen verdiend. Daar waar merken min of meer uit dezelfde koker komen en feitelijk niet van elkaar te onderscheiden zijn wordt het direct ingewikkelder. Toch lukt het marketeers, een beroepsgroep die in staat is om mensen knollen voor citroenen te verkopen om zelfs dan nog een onderscheidend vermogen toe te voegen aan het product. Autoland is natuurlijk mijn achtertuin geweest, en nog. Daar kom je deze kruisbestuiving van technieken heel vaak tegen, maar meteen ook het vermogen om elk merk een eigen plekje te geven. Men speelt in op de emoties die ons allen niet vreemd zijn en geven het gevoel mee dat jij, slimme koper, iets heel bijzonders hebt uitgezocht voor het dagelijkse vervoer. Denk aan de meest verkochte drieling van dit moment. Gebouwd in een op hoog toerende draaiende Tsjechische fabriek. Zelfde techniek, afkomstig van Daihatsu, maar uitgebracht als Citroen (C1), Toyota (Aygo) en Peugeot (107). Prijstechnisch aantrekkelijk, fiscaal voordelig, zuinig met brandstof en compact wat handig is bij het parkeren. Toch zijn er mensen die bij een verjaardag aan familie en vrienden omstandig weten uit te leggen waar het grote verschil zat tussen de ene of de andere kloon van de ander. Mensen kopen per se een Citroen of Toyota, voegen de unieke merkwaarden toe aan hun keuze en gaan genieten van hun ritjes in die kleine vierwieler. Dat doen ze ook bij Peugeot. Zonder dat men nu meteen weet wat nu het specifieke Franse is aan die auto, koopt men hem toch bewust. Een Peugeot staat immers voor Frans, Levensstijl, historie en zo meer. En toch rijd je in een Japanse auto, die in Tsjechië werd gebouwd. Vreemd hoe onze geest dan te werk gaat. Toch is het juist dat merkgevoel dat door Peugeot professioneel wordt beetgepakt en gekoesterd in haar meer dan professionele Experience Center aan de A2 bij Breukelen. Meer dan vijftig van de allernieuwste modellen staan hier te glimmen, en nog een vijftig demonstratiewagens worden beschikbaar gesteld om proef te rijden. Men verkoopt er geen autos, maar merkgevoel. En met verve. Ik was er onlangs te gast en werd er zelf door aangestoken. Niet dat ik snel van mijn geloof te brengen ben, maar de wijze waarom men hier het merkgevoel toevoegt spreekt mij zeer aan. Als u in de buurt bent moet u toch eens langs gaan. U valt van de ene verbazing in de andere. Alles wat met Peugeot van doen heeft is er te zien of te beleven. Kijk, dat is omgaan met imago. Ook al worden sommige modellen dan helemaal niet in Frankrijk gebouwd, je krijgt toch trek in een lekker glaasje Franse wijn en een stukje fromage. Al hadden ze dat niet in de aanbieding toen ik er was. Maar dat kan nog komen ..
Was vanmiddag te gast in een verduisterde leeuwenkooi....en maakte een sneak preview mee van een model dat volgende week pas in Geneve staat te blinken...
Elders op mijn digitale domein beschreef ik al het bezoekje dat we onlangs brachten aan het fraaie Urk. We kwamen voor het ijs dat tegen de dijken aan kruide en toen we daarmee klaar waren en meer dan vijftig afbeeldingen hadden opgeslagen op de digitale kaartjes waren we toen aan een bakkie. Net als vorige keer dat we hier op bezoek waren, 18 mei vorig jaar, viel op dat je hier in de ochtend niet echt moet zijn voor het horeca-aanbod. De meeste zaken zijn gesloten en dus kwamen we uiteindelijk uit bij het zeer fraai ogende en lekker warme visrestaurant Baarssen. Gezellig druk. We werden geholpen door medewerker Jelle die er echt zin in had. Aardig, voorkomend en snel. Wellicht net iets te snel om de bestelling van een broodje met een overheerlijke haring alsnog af te leveren met een hele deken van uitjes. Specifiek niet om gevraagd, maar toch. Thee bleek heet, zoals het hoort, maar de cappuccino voor vrouwlief absoluut niet te drinken. Uit een automaat, en dat ding was niet goed afgesteld of zo. Het schuim lag al dood op de koffie voor je er aan begon. Een echt minpunt. De toiletruimte bleek ruim, onderverdeeld in mannen en vrouwengelegenheden, maar het stonk er verschrikkelijk. Dat was ook even minder. Wat wel weer meeviel was de rekening, men ontsteeg niet de prijs van bijvoorbeeld de Hema. Maar daar is de cappuccino wel lekker en is op sommige plekken de bediening ook even plezierig.
Baarssen heeft echt een prachtige winkel, erg aardige medewerkers, prachtig visaanbod, maar moet op die koffie toch nog eens oefenen s.v.p. Net als op dat toilet. Dat moet echt frisser! Rapportcijfer: 6,5
Ik ben Leo, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Leo.
Ik ben een man en woon in Amsterdam (NL) en mijn beroep is Zelfsstandig en onafhankelijk communicatie-adviseur.
Ik ben geboren op 06/01/1948 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Luchtvaart, auto's, reizen, fotografie, lezen, verzamelen, modelbouw, huisdieren.
Dit blog vult mijn meningblog aan dat ik al een jaar of wat neerzet in Wordpress. Hier vindt u vooral meningen over rest
Alweer op weg naar de laatste dagen van dit jaar 2012. Het lijkt nog maar gisteren dat ik mijn vorige kerstwensen hier bezorgde. Wat vliegt de tijd. En wat maken we met zijn allen veel mee.
Prive of zakelijk, een jaar heeft flink wat verrassingen in zich. Positieve, negatieve, leuke of verdrietige. Veel daarvan kunnen we goed verwerken, worden er sterker van. Wijzer ook. Een economische crisis zoals we die nu meemaken zorgt ook voor inventiviteit. Wie slim is overleeft!
Hoe dan ook, 2012 was een interessant jaar. In vele opzichten. Net zoals 2013 dat zal zijn, let maar op!
Voorlopig wens ik u en de uwen
..
Heel mooie en warme feestdagen toe!
In 2013 zien we weer verder. Want wat in de afgelopen jaren is opgezet en uitgewerkt staat ook komend jaar volop ter beschikking
..
Met vriendelijke decembergroet.
Leo de meninggever - Blogger - Facebooker - Twitteraar - Linkedinner en
Wings and Wheelsspecialist
Grijs en mistig was het op die laatste dag van de vakantieweek die we doorbrachten in Midden-Limburg en Duitsland. Naar traditie en om het gezelschap lang bij elkaar te kunnen houden maken we dan na uitchecken bij de logeerlocatie dan een soort hink-stap-sprongen door het vaderlandse horecawezen. Onze eerste stop was derhalve Venray waar we door de kou gedwongen zochten naar een plek om even met wat lekkers op te warmen. Nu was dat Venray voorheen een erg aardig stadje met heel wat leuke stekjes, nu was het even zoeken. Tot we ontdekten dat er een leuk zaakje zit aan de Grotestraat 3, onder de bijzondere naam Zowyzo. Je kunt er wat eten en drinken en de inrichting is alleen al door de kleurrijke vloerbedekking vrolijk warm. Gebak staat helemaal vooraan in een kleine wat ouderwetse vitrine, de tafels zijn bescheiden van omvang, de stoelen redelijk. Bediening is hier prima, zonder overdreven vriendelijk te kunnen worden beoordeeld. Prijzen zijn gemiddeld, al is 2,80 Euro voor warme chocomel met wat slagroom niet meteen goedkoop. Toiletten zijn schoon en bijna nieuw, kortom een rapportcijfer 7. Al was het maar om het consequente doorvoeren van de huisstijl, zelfs op de visitekaartjes
Als je, zoals wij onlangs, een paar dagen onderweg bent in het Duitse land en daar de lokale lekkernijen tot je hebt genomen is het wel even lekker om even iets anders te zoeken om de inwendige mens te verzorgen. Vrouwlief had ergens in het Midden-Limburgse landschap een Chinees/Indisch restaurantje langs de weg zien staan. Dat zochten wij dus op die bewuste avond bij schemer en nevel op. Maar dat lukte niet. We vonden wel een ander adresje waar we tot onze grote verbazing werden opgenomen in een warme ambiance van Japans/Chinese gastvrijheid. Een oude boerenschuur deed dienst als overdekte parkeerplaats en die was nog verlicht ook. Ontvangst was allerhartelijkst, de plek waar we gingen zitten was comfortabel en we hadden uitzicht op de druk bereden Napoleonweg, waar het verkeersaanbod overigens afneemt naarmate de uren vorderden. En dat doen ze snel bij Kasoku in Neer, want je zit er echt urenlang te genieten van culinaire hoogstandjes die een mix vormen van Japanse en Chinese lekkernijen. Allemaal bereid door in traditionele outfits gestoken koks. Het enige wat je als gast zelf hoeft te doen is op een bestellijstje met een catalogus van alle gerechten naast je, in te vullen wat je wilt eten. Vijf gangen, vijf gerechten per gang, als je dat op kunt. Want sommige zijn best stevig en als je daarmee begint is de avond snel voorbij. Dus ga je voor Nigiri, Maki of Gunkan en pas later voor de zwaardere warm dishes. Het toetje van handgemaakt en zeer smakelijk ijs in diverse bijzondere soorten zou ik zeker niet overslaan. Wie wil kan zich te buiten gaan aan sake, maar dan is het handig om een taxi te nemen na afloop of af te spreken wie als Japanse Bob functioneert. Afrekenen is een genoegen, meer dan drie tientjes p.p. ben je niet kwijt, en daar heb je dan je buikje echt voor vol zitten. Je moet er even voor omrijden wellicht, maar dat is echt de moeite waard. Wij zaten tussen allemaal Limburgse mee-eters en dat bleek genoeglijk gezelschap. Net als het personeel van het restaurant. Zelfs de kok gaf ons een hand bij vertrek. Maar ja, die kwam dan ook uit Amsterdam en was met dit unieke concept op enig moment naar Limburg getrokken. Met succes! Wie Kazoku ook eens wil proeven (
), ze zitten aan de Napoleonweg 82, 6086AH in Neer. Een puntje van kritiek heb ik wel, (bij een rapportcijfer 8 voor de rest) de bediening aan tafel moet wat efficiënter wellicht, dan eten alle gasten ook in dezelfde gang het bestelde gerecht. Maar verder? Een topper!
Harald ken ik al wat jaartjes. We waren ooit collega's toen de Poncarriere zich nog afspeelde in het Zuid-Hollandse Voorschoten. Harald kwam daar onze crew versterken in de omvangrijke showroom. Hij was al gepokt en gemazzeld in het autovak bij andere merkdealers, bij ons kreeg hij het heilige geloof toegediend. Harald is een vrolijk type, hij kan goed vertellen, zorgt voor zijn familie, vrienden en waar nodig zijn klantjes. Maar ook voor zichzelf. En hij heeft tegenwoordig een passie die niets met zijn vakgebied van doen heeft. Hij danst. En niet zo maar een beetje rommelen op een vage dansvloer zoals uw meninggever dat ooit deed. Nee Harald danst Latijs-Amerikaans...en niet een beetje. Hij fotografeert en filmt de optredens regelmatig en plaatst die dan op YouTube en Facebook en zo krijgen we een ander beeld van deze erg opwindende dansvorm waar mooie dames en slanke heren zich in het zweet werken voor een fraaie en esthetisch verantwoorde manier van tegen elkaar aan vlijen van tegengestelde lichamen. Dit doet men soms ook in de vorm van zgn. flashmobs, en een daarvan zal komend weekend plaatsvinden in de hoofdstad. Op het Beursplein daar, bepaald niet de stilste plek van Amsterdam. Rond 2 uur worden passanten en geinteresseerden daar dus verrast met opwindende klanken van heerlijk muziek en dansers die hun lesjes en pasjes goed geleerd hebben. Bent u in de buurt? Ga langs en kom kijken. Harald treedt zelf ook op. Samen met de fraaie dames die hem vergezellen bij deze optredens. Want smaak heeft hij zeker....altijd gehad ook.
