Ik schrijf op dit logje altijd mijn persoonlijke mening. Ook als u deze niet deelt blijft het hopelijk toch interessant genoeg om af en toe even te buurten. Een constructief (liefst positief..) commentaar is altijd welkom! Mits anders aangegeven zijn alle
26-08-2011
Klantonvriendelijke migratie
Natuurlijk snap ik wel dat een technische ingreep heftige gevolgen kan hebben. Zeker als je op voorhand ook weet dat die zgn. migratie bij weblog.nl wordt uitgevoerd door goed willende mensen die het beste met ons voor hebben maar toch iets te veel vanuit de techniek en wat te weinig vanuit de gebruikers daarvan redeneren. Zo verzandde ik vandaag weer eens in een discussie met een paar medewerkers van weblog.nl over de wijze waarop dit migratie/hoofdstuk 2 wordt uitgevoerd. Wellicht goed om vooraf even aan te geven dat die boys en girls bij WL niet werken voor een of ander kantoortje op de hoek van een derderangs winkelstraat, nee het is een volle dochter van uitgever Sanoma. Toch niet de minsten. Maar men legt de prioriteiten verkeerd. Men tracht mij met argumenten te overtuigen van het feit dat al die migraties en problemen komen door aanbieders van de software en dat zij echt hun best doen om de schade te herstellen. Dat mag zo zijn, feit is en blijft dat bloggers nu alweer dagen lang verstoken zijn van hun eigen plekje op het www. Kritiek kan men niet goed hebben, immers men heeft het al zo moeilijk, maar ik blijf hen bestoken met kritiek. Heb dat vooraf ook gedaan. Want als je een dergelijke klus begint lijkt mij dat het belang van gebruikers en abonnees toch echt voorop moet staan, en wat minder het eigen belang. Uitingen op Facebook en Twitter door het betreffende team gedaan maken wel duidelijk dat men vooral wijst op het eigen zweet en de verrichte inspanningen en wat minder op de vervelende gevolgen voor de gebruikers. Helpdeskvrijwilligster en medeblogster Melody duwde mij zelfs uit een discussie, want dan konden ze eindelijk weer eens aan de slag. Je vraagt je af of zo iemand wel geschikt is voor een helpdesk. Ik doe bij deze alvast een voorspelling; net als vorig jaar zullen verschillende bloggers besluiten te vertrekken om elders hun heil te zoeken. Jammer maar helaas. Want men is bij de aanbieder technisch niet zo bekwaam als men het wil doen voorkomen wellicht, men kan ook nog eens niet goed met de eigen klanten om gaan is mijn idee. Want wat is er mis met een gewoon excuus? Ik kon het nergens vinden in al die woorden en zinnen die mij bereikten. Intussen is ook op het zakelijk network van Linkedin een discussie gestart over deze mislukte nieuwe migratie. Met naam en toenaam door een mij onbekende blogger opgezet. En daarbij komt weblog.nl er niet best vanaf. Klantonvriendelijkheid wreekt zich op den duur. Jammer, maar het is niet anders. Ze hadden voor de communicatie met de achterban ook een expert kunnen inhuren. Dat deden ze niet, dat blijkt wel uit mijn opgewonden boosheid intussen Ik had die klanten netjes maar bekwaam afgepoeierd. Is altijd beter dan bot en onaardig!@
Het zat er natuurlijk aan te komen! Als men bij Weblog.nl iets verandert aan haar struktuur of technische specificaties weet je al bij voorbaat dat er narigheid van komt. Ondanks alle goede bedoelingen, de vele optimistische uitingen en het enthousiasme van veel collega-bloggers over de op handen zijnde wijzigingen, ging het toch mis. Vanaf de zgn. migratiedatum, 23 augustus kunnen bloggers hun verhalen, plaatjes, foto's of filmpjes niet meer kwijt op hun eigen www.adresjes. FB en Twitter wordt aardig gevuld met klachten en vragen. Ook ik kan mijn hoofdblog dat ik vorig jaar na de vorige migratie maar net kon redden uit de klauwen van de vele foute verbindingen die door weblog.nl werden gelegd, niet meer benaderen. En omdat ik mijn hoofdblog als startpagina op de p.c. heb staan is doorlinken naar anderen ook vrijwel onmogelijk. Alle adressen van bloggers die wellicht niet via weblog.nl te vinden zijn moet ik nu individueel zien binnen te halen. Ik doe mijn best, maar het kan dus zijn dat u even van mij verlost bent....... De Belgische blogs blijven gewoon doordraaien. Vorig jaar bleken dat de reddingsboten voor mijn uitingen, maar ook daar is de software niet helemaal probleemloos. Al was het maar omdat je domweg niet zo maar een foto of filmpje kunt laden, ik moet de meeste beelden uit eigen camera's eerst 'verkleinen' om ze te kunnen gebruiken. Heel vervelend. Nou ja, we nemen het er maar van. En wachten af wat de technische koks van Weblog.nl nu weer voor ons klaarmaken. Gelukkig heb ik hier nog een vaatje met zout klaar staan om hun gerecht een beetje te spicen. Alle collega-bloggers die ook niet kunnen schrijven of plaatjes plaatsen, heel veel sterkte toegewenst!
Ja, ik geef het direct toe. Ik ben gestoord. Al meer dan vijftig jaar overigens. Dat verzamelen van mij blijkt nu een soort geestelijke afwijking te zijn, ik las er een paar dagen geleden iets over in De Telegraaf. Psychologen hebben de echte verzamelaar opgegeven. Die is niet meer te redden en valt derhalve onder de psychische afwijkijkingen. Net als pedofielen, voyeurs, kleptomanen, massamoordenaars en zo meer. Geestelijke afwijkingen die vrijwel niet te behandelen zijn naar ik begreep. Binnenkort een extra vleugel in een afkickkliniek? Feit is dat verzamelen aardig verslavend kan zijn en als je die lui hun gang laat gaan kan leiden tot grote sociale en financiële problemen. Immers, een huis vol junk, voor de verzamelaar van belang, voor de overigen mensen nauwelijks of niet, is soms best belastend. Nu verzamel ik zelf op schaal waardoor het enigermate beperkt blijft tot een of twee ruimtes in ons eigen huis, maar ik weet dat het altijd nog erger kan. Ik heb heel wat tv-programmas of items op YouTube gezien waarin verzamelaars van allerlei spullen lieten zien hoeveel ze van bepaalde zaken in huis hadden. En denk nu niet dat het beperkt is tot gewone gefrustreerde buurmannen of vrouwen, ook heel wat BN-ers zijn behept met deze geestelijke ziekte. Het zou u als lezers verbazen hoeveel mensen eigenlijk iets verzamelen. Van postzegels tot treinen, van autos tot wc-brillen, voor elke categorie is wel een groep mensen te vinden die er zijn lol aan beleefd. Maar kennelijk mag of kan dat niet en moet het een naam hebben, dus brengt men het onder de ongeneesbare aandoeningen. Nu kan ik me daarbij nog wel iets voorstellen als ik kijk naar programmas op RTL-TV waar je dan mensen ziet die hun huizen vol hebben staan met vuilnis. Maar om nu een keurig nette verzamelaar van treintjes of Suske en Wiskeboeken zo te betitelen gaat mij echt te ver. Het zal wel weer uit het verband zijn getrokken denk ik. En als dat niet zo is, en die verzamelaars echt worden gezien als een soort patiënten, dan is een deel van de Westelijke wereld zeker in last. Want dat krijgt de zorg het zwaar. Bedenk maar eens hoeveel miljoenen mensen hier aan lijden. Of er onder .. Ik ga maar eens controleren in hoeverre ik voor geestelijk zorg verzekerd ben. Mocht u me binnenkort missen, dan weet u het. Ik zit even bij Eline
Als je nog eens wilt weten wat vorig jaar het nieuws domineerde of waar je zelf het meest mee druk was, pak dan even de agenda van vorig jaar of sla je persoonlijke dagboek nog eens op. Ik deed dat afgelopen weekend toen ik op zoek was naar de data waarop wij genoten van een tropische zomer in Mechelen en Brussel. Het bleek om en nabij een jaar geleden. Precies toen het WK-voetballen werd gehouden en ons land in de ban leek van al die wedstrijden tussen favorieten en outsiders wat uiteindelijk leidde tot een toch wat teleurstellende tweede stek van ons elftal in de verkochte wedstrijd tegen Spanje. Precies een jaar geleden waren we daar met zijn allen erg druk mee. Maar ook met de hittegolf die ons als normale Ollanders af en toe tot wanhoop bracht. Want ik herinner me de rondvaart nog op de watertjes van Mechelen bij 34 graden buitentemperatuur en een onaangenaam brandende zon. Het was een leuk tripje, ik deed er hier vorig jaar uitgebreid verslag van. Al weer een jaar geleden dus, wat vloog de tijd. Soms zou je willen dat je net als in de jeugd de dagen langer zou kunnen laten duren, maar helaas, hoe ouder hoe sneller het zand in de verschillende ons toebedeelde zandlopers vanuit het bovenste vakje naar beneden lijkt te stromen. Moet je mee om kunnen gaan Intussen hebben wij onlangs ook weer even een reünie gehouden met onze geliefde medebloggers met wie we ook naar drie landen afreisden in april. Je hebt telkens heel wat te bepraten zo bleek. Omdat we vele interesses delen, ook al verschillen (blog)mensen soms nog zo van elkaar. Heerlijke meeting, met warme gevoelens. Het land van Flipje was het decor, de stromende rivier op de achtergrond en de stilte van de omgeving doorbroken met ons gekakel. Net of we elkaar een weekje niet meer hadden gezien of gesproken. Er zaten al twee volle maanden tussen. Jemig, wat vliegt de tijd. Een tijd terug boekten we een nieuw tripje naar België. Gewoon voor het plezier, en omdat we nooit echt op vakantie gaan. Het was nog ver weg allemaal, maar dan was het maar vast gereserveerd. Als ik nu op de kalender kijk komt het wel heel dichtbij dat we de koffers weer even moeten pakken. Het is nog niet zo ver, maar toch. De tijd vliegt, voor je het weet is het al weer voorbij. Net als het echte leven. Kennelijk! Toch de agenda eens opzoeken van toen ik 14 jaar oud was. Eens zien hoe ik toen tegen het leven aan keek en wat me toen bezig hield. Maar ja, aan de andere kant, hoe interessant zal dat zijn voor jullie als medelezers? Nee, toch maar niet. Ik geniet wel van mijn eigen verhalen, in mijn eigen tijd, dat spreekt ..
Wil je weinig vriendschappen opbouwen? Heb je meer dan genoeg aan je eigen narcisme of spiegelbeeld? Ben je meer gehaat dan geliefd? Grote kans dat je vooral bezig bent met Ego-Marketing. Dat is een nieuwe tak van sport die vooral voorkomt bij hen die menen dat zij zelf als enige in staat zijn om het buskruit uit te vinden of het witte garen. Dat de discipline die zij vertegenwoordigen de enige is die er toe doet en dat beslissingen in verleden of heden slechts dan goed zijn geweest als ze door de grote ik zijn genomen. Tijdens de afgelopen jaren dat ik actief bezig ben geweest (en nog) op het www en vooral de zgn. Social networks ben ik tegen heel wat van dit soort mensen aangelopen. Gelukkig meestal niet irl, maar vooral virtueel. Mensen voor wie hun probleem of gave zo belangrijk was en is dat ze daarmee overal en nergens de publiciteit willen trekken. Het gaat tenslotte om hun unieke gaven en wat een ander meemaakt of aan disciplines te bieden heeft telt daarbij toch een heel stuk minder dan het eigen beleven. Wie, net als ik, actief is op die sociale netwerken weet vast wel een paar voorbeelden te noemen van lieden die zich meer dan andere schuldig maken aan deze vorm van zelfverheerlijking. Ik vraag mij vaak, ook professioneel, af wat deze lieden toch altijd bezig houdt. Het www is een verzamel, plaats geworden voor veel mensen die in het verleden weliswaar zijn geroepen, maar in de praktijk niet uitverkoren. Wiens leven soms te saai is voor woorden, maar die er toch nog iets van bakken door opgewekt te blijven berichten over alles wat er in hun leven plaatsvindt. Kijk op Hyves, Facebook, Linkedin en Twitter en verbaas je soms over wat mensen allemaal durven te oreren. Vooral daar waar het zou moeten gaan om het opbouwen van een zakelijk netwerk, Linkedin is er een prima voorbeeld van, zie je heel wat mensen die uitsluitend en alleen met zichzelf bezig zijn. Die zich aansluiten bij zgn. groepen maar dit doen met maar een enkel doel; hun unieke gaven tentoonspreiden, in de hoop dat er dan iemand anders om zal vallen van verbazing over zoveel talent en dan direct een zakelijke afspraak met die bedoelde aanbieder maakt. Omgekeerd staan dit soort mensen vrijwel nooit open voor vruchtbare samenwerking of delen, dat past niet in hun unieke businessmodel. Immers, zij zijn uniek te noemen en al die anderen slechts studiopubliek. Ook in blogland heb ik er veel mee te maken (gehad). Goochelaars met maar een truc die er telkens weer vanuit gaan dat wat zij beleven veel interessanter is dan wat er in het leven van anderen gebeurt. Dat dit niet zo is ontgaat ze, net zoals de constatering dat saaiheid soms verpakt zit in een heel dun laagje zelf aangebracht chroom. Ego-marketing is een opkomende discipline binnen dit vakgebied. Wie er op let constateert meteen dat het overal terug te vinden is. Soms is het storend en onverdraaglijk door de vormgeving of toon van schrijven, in andere gevallen is het prima te verteren. Ik dank u allen bij dezen dus voor de aandacht voor dit essay over een vorm van verkopen die mij niet vreemd is en waaraan ik veel plezier beleef. Zolang ik maar geen last heb van anderen die dat ook doen. Want u snapt het al, van al die egos heb ik het allergrootste .! Maar ik weet het tenminste. Dat is ook wat waard.
Testverslag: Kringlopers -
Bezoekdatum: 14 juni 2011-
Naam: Noppes Hoorn-
Plaats: De Marowijne 35-
Adres: 1689 AR Hoorn-
Parkeren: Voor de deur Gratis -
Aanbod: Breed -
Prijzen: Redelijk
Personeel: Netjes en aardig -
Drukte: midelmatig-
Bereikbaarheid: goed-
Rapportcijfer: 8.0 -
Omschrijving: Noppes is een naam die je in kringloopland wel meer tegenkomt. In Hoorn is de vestiging van deze keten te vinden op een industrieterrein, dat je via, via kunt vinden. Eigenlijk moet je richting Hoorn/Enkhuizen/Lelystad als je van de A7 afkomt en dan de afslag nemen naar Zwaag. Hoe dan ook, de winkel is een voorbeeld voor veel andere kringlopers. Prachtig en modern pand, ruime opzet, breed assortiment en betaalbare prijzen. Alles oogt als in een echte winkel en dat is een verademing. Voor mij als verzamelaar was er weinig te halen. Wel bij de boeken, waar ik voor weinig een fraaie oldtimercatalogus scoorde. Er is een soort coffeecorner in huis met een paar zitjes en waar men ook wat snacks kan eten. Dit is echt een aanrader ook, vooral als je meubels zoekt of idd dat bijzondere boek. Keurig nette toiletruimte ook, waar je zonder problemen gebruik van mag maken.
Testverslag: Kringlopers
Plaats: Roosendaal
Adres: Borchwerf 35
Parkeren: Gratis en ruime gelegenheid
Aanbod: Breed, veel meubels, huishoudelijke spullen en kleding
Prijzen: Redelijk
Personeel: Netjes en hulpvaardig
Drukte: Overdag eigenlijk altijd redelijk wat bezoekers
Bereikbaarheid: Met de auto prima, industrieterrein Borchwerf
Rapportcijfer: 7,5
Omschrijving: Gevestigd in een modern en ruim gebouw. Een van de mooiste Kringloopwinkels die ik tot dusverre gezien of bezocht heb. Alles keurig netjes opgesteld, boeken als in een bibliotheek. Grote buitenafdeling met heel veel tuinmeubelen. Alles oogt netjes en vooral schoon. Speelgoedafdeling bleek erg bescheiden, voor de hobbyist weinig te halen. Twee etages, trap kan een hindernis zijn voor mensen die slechter ter been zijn. Ik zou ze nog een vele hoger cijfer hebben gegeven als er meer aandacht voor het speelgoed was geweest. Maar verder, een aanrader!
Ik ben Leo, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Leo.
Ik ben een man en woon in Amsterdam (NL) en mijn beroep is Zelfsstandig en onafhankelijk communicatie-adviseur.
Ik ben geboren op 06/01/1948 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Luchtvaart, auto's, reizen, fotografie, lezen, verzamelen, modelbouw, huisdieren.
Dit blog vult mijn meningblog aan dat ik al een jaar of wat neerzet in Wordpress. Hier vindt u vooral meningen over rest
