Sommige mensen beweren dat ik verplicht ben om elke zondag naar de Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen te gaan. Sommige mensen beweren dat ik een slecht geweten moet hebben. Het dringt niet tot mij door. Dat zijn gedachten die op mij geen vat hebben. Er passeert een trein waarin ik echt iets waard ben, en daar stap ik in. De mist, het grijs, de underground, franchement, 't is een groot gemis. Al die nobodies kennen hun weg blindelings in de nacht. Moeten wij voor de keizers en de goden en godinnen verdriet hebben? Zij hebben voor ons ook geen verdriet. Maar al wat niet uit God is zal verdwijnen. Op een dag zal de mainstream weinig macht hebben, en de underground veel. In plaats van her en der verspreid te zijn, en niks beters te doen hebben dan hun vergane glorie te herkauwen, zullen ze zich verenigen. Elke motherfucker heeft vijanden, en ik heb veel vijanden, en I'm sick and tired, en eendracht maakt macht. L'union fait la force. Ik verwacht niet dat door het ondermijnen van het gezag van de mainstream, dat door het ondermijnen van het gezag van mensen die in dit onwaardige systeem gesetteld zijn lof kan verkregen worden, maar het zou wel zo moeten zijn. Daar is een reden voor, die ik niet beter kan verwoorden dan de persoon die de tekst geschreven heeft voor de song "Hymn of the Big Wheel" van Massive Attack:

The big wheel keeps on turning
On a simple lie, day by day
The earth spins on its axes
One man struggles, while another relaxes

Laat een scheiding tussen mainstream en underground maken aan Jezus over, aan de inspiratie waarvan Jezus aan de bron ligt. U zult bij de bovenstaande alinea misschien gedacht hebben: de underground is helemaal niet versnipperd, maar levend en wel. Dat is mogelijk, maar van de huidige underground ben ik geen volger. Mijn underground is eerder verborgen en begraven. Vergeleken met gewone mensen, ben ik om bepaalde drogredenen een soort van high-society sh$$, en ben ik dus niet erg geliefd. En dat is de reden waarom mijn aanwezigheid bij gewone mensen niet toegelaten is. Ik blijk, ondanks mijn afkomst, een hond te zijn, en zij zijn fake, en dat is de reden waarom ze de muur tussen hen en mij gebouwd hebben.

Wie jaren in de put gezeten heeft, en uiteindelijk erin slaagt om er uit te klimmen, brengt al de vieze smerigheid die op de bodem van de put ligt mee naar boven, en laat het aan iedereen zien. De besten in deze wereld zijn niet de mensen die iedere dag geprezen worden, maar de mensen die met of tegen hun wil in de put zitten, mensen waar niemand naar omkijkt, want daar in de put wordt de grootste strijd geleverd, en dat is de strijd die de meeste vruchten afwerpt. Volgens de meeste mensen is het leven gebaseerd op het opleggen van glorie, volgens mij is het leven gebaseerd op het wegnemen van miserie. Het is een kwestie van ofwel de glorie op de twee schalen van de balans te leggen, ofwel de miserie op de twee schalen van de balans te leggen. Het is het één of het ander. Dus wie aanvankelijk niet veel had, en daarna rijker is geworden, geeft aan de mensen die niet veel hebben. Zo doen we dat.

Wanneer zullen we de boeman van repliek dienen? Wanneer kunnen we aanvallen? Wanneer zal deze generatie uit haar diepe slaap ontwaken? Niet zolang zo veel zaken aan haar neus voorbijgaan. En de enige die er dolblij mee is, is de duivel. U kan bezwaarlijk geloven dat morgen geen nieuwe troepen zal aanbrengen. The troops of tomorrow, man. Ja! Sorry, ik kan u het gezang van de vogels niet laten horen, en tegelijkertijd u de medeplichtigheid van de vijandelijke collaborateurs laten zien. Sommige dingen gaan gewoon niet samen. Want de duivel handelt in het verborgene, en zolang wij hem niet dwingen om zijn gezicht te laten zien, hebben we met een onbekende vijand te maken. Doch ik mag geen lawaai maken, want anders horen we het gezang van de vogels niet meer. De cirkel is rond.

De armoede van de geest wordt onderschat. Ik zeg de geest, maar die is verbonden met de ziel en het hart, dat is duidelijk. Naast financiële armoede, krijgt geestelijke armoede ook weinig of geen bekijks. Ten onrechte. Dat is een strijd die ik in mijn blogske lever, iets wat mij nauw aan het hart ligt, omdat ik geloof te weten waarover ik praat. Er is duidelijk een bewustmaking nodig over dat aspect van het leven. Mijn woorden zijn waarachtig, en wie ze leest en zich afwendt, en mijn woorden ontkent, maakt een foutief oordeel. Hij gaat met verraders en bedriegers in zee, en sommige van het begin af aan. En waar zou hij ergens iets rechtvaardigs moeten vinden, of een rechtvaardig iemand, waar hij zich kan aan optrekken, zoals de almacht van God? (Ik spreek alsof ik hem zou zijn.) Spreekt dat in zijn voordeel? Volstrekt niet! Hij heeft uit vrije wil de keuze gemaakt om Jezus, de enige lichtbaken, uit zijn leven te weren, en dit tegen zijn eigen belangen in. Hij vervolgt de weg die hij is ingeslagen om de waarheid te behouden waar hij zich van bedient. Vergankelijk is de waarheid en de geestelijke rijkdom van ongelovigen, onvergankelijk zijn de verworvenheden van de mensen die hun leven niet op zand gebouwd hebben. De verrader gaat met de verrader in zee, en allebei bewerken ze hun eigen ondergang. De getrouw gaat met de getrouw in zee, en allebei bewerken ze hun eigen redding!

"Tenslotte, zoekt uw kracht bij de Heer en zijn almacht. Legt de wapenrusting Gods aan om te kunnen standhouden tegen de listen van de duivel. Want onze strijd gaat niet tegen vlees en bloed, maar tegen de heerschappijen, tegen de machten, tegen de wereldbeheersers van deze duisternis, tegen de boze geesten in de hemelen. " (De Brief aan de Efeziërs 6,10-12)