Dag Jonas,

Vandaag kreeg ik speciaal bezoek vanuit het UZ Gent : An Bomans en jouw allerliefste speelkameraadje Sabine Dewael. Het was leuk, er werden herinneringen en anekdotes opgehaald van de tijd in het UZ, van jouw kampen, bepaalde uitspraken die je toen hebt gedaan, jouw ‘zwarte’ humor waar iedereen zo dol op was. Het was een fijne namiddag en we als afscheid samen tot bij jouw plekje gewandeld. Daar werden we weer even stil en dachten alleen maar aan jouw, elk op zijn eigen manier.

Jonas,

We zijn jouw ‘slaapkamer’ beneden aan het ombouwen tot bureau en speelruimte. Sedert jij er niet meer bent, zit Thomas altijd daar in een hoekje te spelen om jouw aanwezigheid te voelen. We willen hem dat niet afnemen, maar hem wel een deftig plekje aanbieden om daar te vertoeven en daar te kunnen spelen. Papa en ik zijn vandaag materiaal gaan aankopen om de kleine verandering te kunnen uitvoeren. Waar je bed stond, komen nu rekken tegen de muur, zodat Thomas zijn speelgoed daar kan uitstallen en er gemakkelijker bij kan. Jouw TV en playstation blijven op z’n plaats staan/hangen. Waar jouw bureau stond, komt nu één lange, dubbele muurbureau (zo’n plank met palen eronder) zodat papa en Thomas daar samen kunnen aanzitten. Jouw bureau verhuist naar de enige muur in de keuken en wordt zo’n beetje onze “relikwie-tafel”. Daar staat jouw foto en die van opa met jullie kruisbeeldje en jullie aandenkens. We steken er geregeld een kaarsje aan als we nood hebben om jullie heel dicht bij ons te voelen… Ook al jouw spreuken zijn naar daar meeverhuisd. Weet je nog die spreuk dat je van de dokter hebt gekregen :

“Het onmogelijke wordt hier direct gedaan,

Wonderen duren iets langer,

Op verzoek wordt er getoverd,

En af en toe gebeurt er een mirakel”

Of die van Lies Trioen (gon-leerkracht in OLVI en DSI) :

“De zin van het leven is de zin om te leven”

Of die andere van Lies :

“Kun je niet vliegen, loop

Kun je niet lopen, ga

Kun je niet gaan, kruip

Maar blijf nooit stilstaan

Nooit dalen, altijd opgaan

Kun je niet lachen, glimlach

Kun je niet glimlachen, wees toch blij

Kun je niet blij zijn, wees tevreden

Maar nooit de moed opgeven

En altijd voorwaarts streven”

Zelfs je brief die je kreeg van zanger Nick en de tekst die Stefanie voor jou schreef (na jouw dood) hangen erbij. En ook foto’s, een hele collage van voor jouw ziekte tot aan jouw dood.

Het is ons speciale plekje in huis. Een plekje waar we moed en kracht vragen om verder te gaan. Een plekje waar iedereen in het gezin op zijn eigen manier en naar zijn eigen behoeften mee omgaat. Je blijft centraal in ons gezin. We kunnen jou niet vergeten. Wij willen jou niet vergeten. Daarvoor heb je ons teveel geleerd, te veel herinneringen nagelaten.

We missen jou enorm veel. Het doet pijn, ons hart heeft een flinke dreun gekregen….

Dag Jonas,

Eline en Thomas zijn weer goed gestart op school en waren blij hun vrienden terug te zien. Ook voor papa was het vandaag weer de eerste werkdag. Hij was iets minder enthousiast. Maar ja,… Ik had vanavond een afspraak met de juf van Thomas. Hij doet het bijzonder goed op school en ligt zeer goed in de groep. Hij gaat graag naar ’t Vlot in Ieper. Hij voelt er zich als een visje in het water.

’s Avonds kregen we bezoek van meme en pepe. Ze bezorgden ons de maaltijd (beenhesp) van de voetbal. Van een verrassing gesproken, ik wist zelfs niet dat papa dat besteld had…

Dag Jonas,

Montebergrally !!  Van ’s morgens vroeg al wakker gemaakt door het vroem-vroem-geluid van de rallywagens. Je weet hoe ik daar een hekel aan heb hé…

Thomas was echt superblij dat hij met papa efkes te voet tot aan de Monteberg kon gaan om te kijken. Het is vandaag ook hun laatste dag verlof !! De paasvakantie zit erop. Morgen terug naar school.

Dag Jonas,

Vandaag ben ik mijn werkgever gaan uitleggen dat ik tijd wil voor mezelf en dat ik nu eerst voor mijn gezinnetje wil zorgen. Ik vroeg hem uitstel tot september. Pas dan zou ik herbeginnen en er ook effectief klaar voor zijn. Hij vond deze boodschap niet zo leuk, maar kon er zich wel in vinden, al was het maar uit respect voor jou en voor wat we hebben meegemaakt. Dat betekende heel veel voor mij !! Ik was trots op mezelf dat ik op dat moment heb durven opkomen voor mij en voor ons gezin, en trots dat ik mezelf aan m’n principes had gehouden. Ook al was het met pijn in m’n hart, want ik deed m’n job echt heel graag… ik moest echt wel wat tijd hebben om zelf alles op een rijtje te zetten en zelf ook een beetje te recupereren !!

Dag Jonas,

Vandaag is Eline, samen met haar vriendinnen Kelly en Ine, gaan schaatsen met de grabbelpas. Ze hebben een fijne namiddag gehad. Dat wisten ze ons te vertellen toen we ze gingen ophalen aan de sporthal in Wijtschate. Girls, girls, girls, they just wanna have fun….

Dag Jonas,

Vandaag kwam m’n werkgever langs. Hij vroeg me of ik kon herbeginnen tegen het einde van de maand. Mijn vervangende collega had haar ontslag gegeven en zou dus zeer binnenkort vertrekken. Ik stond perplex. Geen haar op m’n hoofd dat er al aan dacht om te gaan werken. Ik moest eerst zorgen voor papa, voor Thomas en Eline. Zij hadden mij en mijn steun nodig. En ik had een beetje rust en ruimte nodig voor mezelf. Ik zat vast, ik wist niet wat te doen en vroeg bedenktijd. Om alles te laten bezinken, ben ik eerst bij jou langsgekomen en ben daarna gaan lunchen bij peter Miguel en tante Sofie. Efkes verstand op nul en aan niets denken….

Dag Jonas,

Voilà, het is zover. We vertrekken richting “thuis”. Dankzij deze “mini-vakantie” heeft iedereen zo min of meer zijn plekje weer gevonden binnen het gezin en zijn batterijtjes kunnen opladen. We knuffelen mekaar weer heel spontaan en met veel warmte en liefde.

Dat was wat ik wilde bereiken en ik denk dat ik in mijn opzet geslaagd ben. Papa is rustig, Thomas en Eline voelen zich weer op hun gemak en weten dat we er nu voor meer dan 200 % voor hen zijn, maar dat we jou nooit zullen vergeten en dat we jou altijd zullen blijven noemen !! Ook zij praten nu met gemak over jou. Ze weten dat het leven doorgaat, maar dat er af en toe ook ‘ns mag worden stilgestaan bij de voorbije gebeurtenissen.

Bij onze thuiskomst zijn we onmiddellijk tot bij jou gereden. We keken en we zagen dat alles er goed uitzag. We verzorgden je bloemetjes en herschikten alles zo’n beetje naar onze wens. Pas daarna zijn we doorgereden naar huis om de auto te lossen en de was en de plas te doen. Alles voelde goed, alles voelde OK. Ik voelde me rustig….

Dag Jonas,

Als afsluiter van deze midweek zijn we vandaag naar het pretpark “Toverland” in Sevenum geweest. Het was heel erg koud, veel wind en af en toe een beetje regen. Toch vonden Eline en Thomas het leuk. Het was niet zo’n groot park, maar er waren toch een paar toffe attracties.

’s Avonds zijn we gaan eten in het familierestaurant in het bungalowpark. Daarna zijn we beginnen inpakken en zijn we vroeg gaan slapen. Het zat er al op. De midweek was al ten einde…

Dag Jonas,

Vandaag deden we het rustig aan, want het regende. We hielden onze lunch in het huisje en hielden ons bezig met lezen, kaarten, babbelen,…. Toch zijn we ’s avonds nog ‘ns gaan bowlen. Dat vonden Eline en Thomas heel leuk.

Dag Jonas,

We hebben vandaag een hele, grote, lange boswandeling gemaakt en daarbij heel veel gepraat over alles wat er de laatste jaren, maar vooral de laatste weken is gebeurd in ons gezinnetje. Thomas en Eline zijn flink, en begrepen heel goed dat alle aandacht steeds weer naar jou uitging. Nu hebben ze toch een beetje moeite om weer hun plaatsje te vinden ‘in’ het gezin. Maar we zullen ze daarbij helpen. Hun het gevoel geven dat dat “warm nest” er nog steeds is en dat we ook altijd voor hen zullen klaarstaan. Na de wandeling zijn we gaan zwemmen en we hebben de dag afgesloten met een spelletje “bowling”. Rouwen is niet alleen huilen, maar ook lachen en herinneringen ophalen. En dat doen we steeds weer, we praten heel veel over jou… en dat doet ons dan weer deugd. Het werkt helend en zalvend en we komen allemaal weer dichter bij mekaar.

Dag Jonas, dag broer,

We zijn vandaag holderdebolder op midweek vertrokken naar Landal ‘Het Roekenbosch’ in Nederlands Limburg. We liepen verloren thuis en moesten hier echt weg !  Even onder ons vieren zijn, zonder andere mensen om ons heen en tijd maken voor Eline en Thomas. Zij hebben lang genoeg aan de zijlijn van ons gezin gestaan en moeten toekijken. Nu moeten ze weer voelen dat ook zij belangrijk waren/zijn en blijven voor ons. Ik hoop dat je mijn beslissing begrijpt. Jij gaat met ons mee “op vakantie/bezinning”, in ons hart.

Bij aankomst hebben we onmiddellijk eerst het park gaan verkennen en zijn we samen gaan zwemmen. We hebben de dag afgesloten met frietjes en zijn daarna vroeg gaan slapen.

Dag Jonas,

De voorbije dagen zijn als in een waas aan ons voorbijgetrokken. Thomas werd elke dag naar school gebracht en weer afgehaald, Eline bleef dan weer thuis mits een doktersbriefje. Zij was niet in staat om haar examens tot een goed einde te brengen op dit moment. Er moest nog één en ander geregeld worden en vandaag hadden we nog een afspraak in het rouwcentrum. Weet je dat Thomas het glas voor op jouw zerkje mee heeft ontworpen ? Hij heeft de auto gekozen die jij het liefste zag. Van zodra het klaar is, post ik hier een foto voor jou met het verhaal dat erachter zit. Slaap zacht, lieve jongen, we missen je.

Dag Jonas, het is zover.

We brengen je vandaag naar je laatste rustplaats. Ik moet je niet uitleggen dat we vannacht heel slecht tot heel weinig geslapen hebben. Dat we geen enkle beetje honger hebben, we krijgen echt geen hap door onze keel. Voordat de uitvaart begint, kom je nog een laatste keer naar huis. We vertrekken van hieruit allemaal samen naar de kerk.

Er is véél volk, héél veel volk. Allemaal om ons te steunen. Dat doet deugd. Helaas konden wij niet in al die gezichten zien, we hebben vooral veel voeten gezien. We konden het niet aan om in die vele, betraande gezichten te kijken. We moesten onszelf beschermen, ons laatste beetje waardigheid proberen te behouden.

De viering startte. Je werd binnengedregen door papa, nonkel Henk, peter Miguel en nonkel Thierry. Zij droegen jou, om het symbool te versterken dat jij steeds ‘op handen werd gedragen’ en steeds door de dichtste familie werd verzorgd, steeds weer omringd met veel liefde en veel zorg. Thomas las zijn eigen geschreven tekts : “Mijn broer is gestorven op zaterdag 17 maart. Vandaag, zaterdag 24 maart wordt hij begraven. Het is op zijn verjaardag. Dag mijn beste vriend Jonas ! Jouw broer Thomas, weet je dat ik je heel erg veel zal missen.... Dag vriend van me !! “

Daarna legden alle neefjes en nicht een roos op jouw kist na het lezen van een korte tekst.

Eline bracht jouw foto vooraan en legde een roos voor haarzelf en voor Marcel.

Marcel was er niet, maar hij mocht niet vergeten worden, hij was jouw kleinste vriend.

Daarna kwamen één voor één de andere lezers aan de beurt, afgewisseld met de muziek die jezelf had gekozen en de muziek van Eva en Elias. Het was een mooie uitvaart, vol van emoties, met de nodige tijd om alles aan te brengen en uit te spreken. Een uitvaart om niet rap te vergeten.

Bij de uittrede werd je ook weer de kerk ‘uitgedragen’ door je papa, je peter en je nonkels. Papa dacht het niet te kunnen, maar was des te trotser op zichzelf toen hij het wel had gedaan.

Het condoleren was voorzien voor na de dienst. Dit was voor iedereen een heel moeilijk moment. Wat moet je zeggen, en hoe moet je dat dan zeggen…. De meesten hielden ons stevig vast in een stille, heftige knuffel en dat zei meer dan 1000 woorden op zo’n moment kunnen zeggen.

Daarna moesten we je laten gaan. Je had een afspraak in het crematorium, kort na de middag en daar konden wij niet mee naar toe. Wij wachtten thuis totdat ze je terugbrachten en we je naar je laatste plekje konden begeleiden. Dat moment was voor ons heel moeilijk. Er kwamen heel veel emoties los en mama kon met moeite je urne loslaten.

Tegen de avond waren we emotioneel leeg, weer helemaal uitgeput. En toch konden we de slaap niet vatten…. We herbeleefden steeds maar weer de gebeurtenissen van de laatste week, de laatste dagen, de laatste uren…

Het is bijna zover, Jonas. Vanavond wordt je in je mooie kist gelegd. Te weten dat we je vanaf nu nooit meer zullen kunnen aanraken, nooit meer zullen zien, je nooit meer ouder zult worden, we nooit zullen weten hoe je je uiteindelijk zou ontplooid hebben… Het kraakt ons, het doet pijn… Alle vroegere “waarom-ik/wij”-vragen, spoken weer door ons hoofd… We zullen je missen, je kunt niet half weten hoeveel, maar je zult voor ons altijd onze “oudste” zoon, onze eerstgeborenen zijn. We zullen je nooit vergeten, voor altijd in ons hart !!

Dag Jonas,

De huisarts kwam nog eens langs om een check-up te doen. We werden goedgekeurd. Alhoewel we niet echt weten hoe we onze emoties moeten plaatsen. Je weet wel, rouwen met een lach en een traan… veel anekdotes ophalen, veel over jou vertellen, dat doet ons enerzijds goed en anderzijds beseffen we dat je er niet meer bent, nooit meer lichamelijk aanwezig zult zijn; geen knuffels meer om uit te delen of te ontvangen… zucht….

Willy Lepla kwam langs om te laten weten dat zijn echtgenote met plezier wil helpen bij het lezen van teksten tijdens jouw uitvaart. Maar eerlijk, ik ben blij dat iedereen die gevraagd werd te lezen, dit ook heeft bevestigd te zullen doen !!

Oh ja, we kregen nog bezoek van Martine van het OLVI, ze kwam samen met Chantal, de klastitularis van Eline. Zij zullen ook lezen, weliswaar met knikkende knieën, zo zeiden ze. En ze zullen er de directeur van school ook bij betrekken.

Dag Jonas,

Vandaag ben ik kleren gaan halen voor de uitvaart. Ik wil er op jouw dag piekfijn uitzien. Zo zou jij dit gewild hebben. Jij was altijd trots op ons gezinnetje, en dat zul je nu weer zijn.

Marie-Jeanne van Koester kwam het overige materiaal ophalen, alsook jouw lievelings-matras.

Daarna kwamen Lovely en haar mama op bezoek. Lovely zat danig met haarzelf in de knoop omdat ze nooit bij ons thuis was geraakt toen jij ernaar vroeg. Ik heb heel lang op haar ingepraat. Ik heb het gevoel dat we er een paar vrienden bij hebben. We zullen in contact blijven met mekaar.

Dit was een drukken, bewogen dag en daardoor konden we maar heel laat bij jou op bezoek komen. Ik voel me rustiger worden als ik bij jou in dat kleine rouwkamertje sta. Het verdriet sluimert, de pijn is er maar maakt plaats voor aanvaarding, maar vooral gelatenheid, denk ik. Is dit te vroeg ? Is dit een goed of een slecht teken ? Ik weet het niet….

Dag Jonas,

Vandaag hebben we je uitvaart besproken met pater Kenny en aalmoezenier EH Deman. De 2 door jou gekozen ‘uitverkorenen’ om jou dienst voor te gaan. En wel met een speciale reden. Aalmoezenier EH Deman heeft jou destijds gedoopt en hiermee is de cirkel rond. Pater Kenny was ooit verbonden aan de Kapucijnenkapel waar je doopsel door ging.

Het symbool van de cirkel trekt hem door naar de datum van jouw uitvaart. Dit is jouw geboortedag, jouw verjaardag !

Alles wat we vooraf hebben opgesteld, werd unaniem goedgekeurd. Tof hé. Alleen komt er nog een tekstje bij van Thomas, dat hij zelf heeft geschreven. En neen, ik verklap het je nog niet. Ook had pater Kenny liever jeugdige muziek in de stille momenten dan het kerkorgel. Zo dacht hij bv aan broer en zus Elias en Eva Storme. Zijn namen in 2007 deel aan het Junior Eurovisiesongfestival onder de naam Trust. Hij gaat ze contacteren.

Na deze besprekingen zijn we samen met peter Miguel bij jou op bezoek gekomen. Ik had net met Thomas een weddingschap afgesloten om niet meer te huilen bij jou. Helaas, het was sterker dan mezelf en Thomas heeft gewonnen. Het is een sterke kerel, die broer van jou.

Na ons bezoekje zijn we naar de kerk geweest in Dranouter, zodat we een beeld hadden van hoeveel stoelen we in de middenbeuk moesten voorzien voor de familie en daarna zijn we gaan kijken waar jouw laatste rustplaatsje zich zal bevinden. Je zal dicht tegen de straat liggen, in het zonnetje. Een ideaal plekje voor jou. Echt waar.

Dag Jonas,

Dr. Vandecruys belde me tijdens de voormiddag. Ze gaf me steun en troost met zalvende woorden. We weten dat ze een vrouw was van weinig woorden, maar wel één van juiste woorden. We hebben dan ook besloten om haar woorden toe te voegen aan het boekje dat op jouw uitvaart zal worden uitgedeeld.

Vandaag kregen we ook bezoek van tante Patricia, EH Durie en de huisarts.

Na al deze passanten, zijn we bij jou op bezoek gekomen. Je hebt zo een zalige glimlach om je mond, dat het me eigenlijk vooral rust geeft als ik zo bij je sta. Ons verdriet is groot en ons gemis nog groter, maar we troosten ons in het feit dat je niet het enige sterretje bent en dat je nu van alle pijn en zorgen bent verlost. Het ga je goed, zorg goed voor ons !!

Hoh, en moet je weten, er verscheen vandaag in de krant een oproep om verjaardagskaartjes te sturen. Wat een dubbel gevoel…

Dag Jonas,

Tegen dat iedereen was opgestaan, had ik alle enveloppes al geschreven. Op zondag was het rouwcentrum enkel open voor de dichtste familie. We spraken af om samen van bij ons thuis te vertrekken om jou te komen bezoeken. We waren als verdoofd. Er waren alleen tranen als bij jou waren, daarbuiten hielden we het hoofd koel en onze gevoelens in toom.

Jonas, jou daar te zien liggen, omringd door jouw knuffel en “geluks”-t-shirts, deed pijn. Het voelde niet goed, tegen de natuur zelfs…. Ons hart bloedt en is voorgoed gebroken….