Dag Jonas,

Sneeuw !  Overal metersdikke, op plaatsen aangevroren en gladde sneeuw !

En we moesten vroeg uit de veren ( ook al zaten we pas rond 4h30 in bed !!). We moeten naar de kerk met Thomas, want hij moet vandaag zijn vormselaanvraag doen.

Op tijd vertrokken naar de kerk, traag, glijdend… en alle leerlingen waren aanwezig. Alleen de priester kwam te laat. Hij moest vanuit een andere parochie komen en kon dus ook maar heel traag vooruit geraken.

Enfin, alles goed verlopen en iedereen kan en mag dus zijn vormsel doen in april. Joepie, weer feest…

Na de middag reden we heel traag richting zaal om op te kuisen. Eenmaal alles opgeruimd en in de auto geladen, wilden we van de parking wegrijden maar zaten we vast in de vers gevallen sneeuw. We konden gewoon niet vooruit, de wielen bleven maar doordraaien en de auto smeet met zijn poep, net een paard dat steigerde. Uiteindelijk is papa bij de buren in die straat een schop gaan lenen zodat we de sneeuw van voor de wielen konden wegscheppen en dat de auto weer grip had op de baan. Eénmaal vertrokken werd het een hachelijk avontuur op de baan. Ze kregen de sneeuw niet geruimd en we voelden de auto constant glijden en slippen. Maar eind goed, al goed, we zijn veilig en wel terug thuis geraakt !!

Dag Jonas,

Vandaag is het groot feest. We vieren zus haar 16^e verjaardag en meteen ook jouw 18^e verjaardag. We hadden jou er heel graag bijgehad, we hebben jou enorm hard gemist. Maar om dat gemis een beetje te sussen hebben we jouw foto meegenomen en op een tafeltje naast papa’s discobar gezet. Zo kon iedereen jou zien en ook aan jou denken.

Het verloop van de dag zag er als volgt uit. Voor Eline was het geen verrassing, want een feest was wat ze wou. Een feest met heel veel familie, vrienden, collega’s en klasgenoten, zelfs die van jou. En er was veel volk, heel veel volk. Ik dacht bij momenten dat het zaaltje dat we gehuurd hadden te klein zou zijn. Bijna iedereen die uitgenodigd was, was aanwezig. En dan nog in zo’n bar slecht weer.

Dus, kort na de middag hebben we de wagen volgeladen met allerlei versiering, etenswaren, bestek, koffiekannen, en nog veel meer…. En zijn we richting “zaal” vertrokken.

Terwijl oma de broodjes smeerde, zette Thomas de drank in de frigo’s en sleurden papa, Eline en ik met tafels en stoelen. Ook metje Cindy was van corvee en kwam ons een handje helpen. We zorgden voor zitplaatsen en staanplaatsen en kwamen uiteindelijk tot de conclusie dat de voorziene dansvloer echt heel krap ging zijn….

De familie werd verwacht rond 18h00 en de andere gasten tegen 19h30. Iedereen kreeg een welkomstdrankje en voor de familie waren er belegde broodjes voorzien. Wat Eline niet wist, was dat ik een powerpoint in mekaar had gefikst met foto’s van haar, van haar geboorte tot nu. Je weet hoe ‘graag’ (lees : niet dus) ze in de belangstelling staat, dus kon ze er eerst niet mee lachen. Maar algauw zei ze “foert” en vond ze het niet erg meer.

Ik had een welkomstwoord gemaakt en er waren veel traantjes in de zaal, en ook bij Eline. Maar veel tijd om te huilen was er niet, want ze moest onmiddellijk van start met de polonaise. En de zaal ontplofte, iedereen deed uitbundig mee.

Iets later op de avond was er een “mystery guest” die kwam optreden. We hadden Nick kunnen strikken, die jou een woonkamerconcert had bezorgd. Iedereen stond verbaast dat Nick, van “The Voice” daar was en iedereen vond zijn optreden gewoonweg fantastisch.

Na zijn optreden was het weer de beurt aan papa. Hij maakte er een echte knalfuif van.

Eline was content, haar ogen fonkelden en Thomas ? Die stond de hele avond achter de bar om te helpen de dorstigen te laven. Dat deed hij met heel veel plezier….

We waren te moe om de zaal volledig weer in orde te zetten en hadden afgesproken om dat morgen te doen.

Iedereen ging moe, maar heel tevreden huiswaarts. Heel voozichtig, want het had gesneeuwd. Er stond veel wind, waardoor de sneeuw in hopen op mekaar was gewaaid. En waardoor het heel gevaarlijk was op de baan : stukken sneeuw, stukken geen sneeuw…

Op onze terugweg naar huis zat er zelfs iemand in de gracht in de Dranouterstraat en later vernam ik dat er één van de nonkels zich ook had vastgereden in de sneeuw.

Dag Jonas,

Nonkel Camiel wordt vandaag begraven. Je weet wel, van de garage, van op de hoek bij meme. Hij is plotsklaps overleden bij hem thuis. Het was een hele mooie uitvaart en er was heel veel volk aanwezig.

Dag Jonas,

Je zus wordt vandaag 16 jaar, “sweet sixteen”. We zullen het binnen een tiental dagen uitgebreid vieren met een verrassingsparty. Dan zal ik je meer vertellen over het verloop van dat feest.

Dag Jonas,

We vieren nieuwjaar met oma en peter Miguel in “De Beurs” in Veurne. Ik had voor Marcel een houten treintje en een eigen gemaakt knooptapijtje voor naast zijn bed. Hij was er reuzeblij mee. Na het diner mocht Marcel van oma op de paardemolen. Dat vond hij natuurlijk leuk, tot op het moment dat hij eraf moest….. Daarna zijn we nog naar oma’s appartementje aan zee gegaan om de dag af te sluiten.

Dag Jonas,

Thomas moet vandaag “sterzingen” met de vormelingen. Hij had pech dat er eentje van zijn groep ziek was. Dus waren ze maar met 2 koningen en moest de juf meezingen. Hij vond het leuk, maar het was heel koud.

Dag Jonas,

Er zit een traan in mijn oog, stiekem, niemand die hem ziet.

Niet een traan van blijdschap, maar een traan van stil verdriet.

Die traan in mijn ogen, rolt inmiddels over mijn wang.

Ik kan hem niet meer stoppen, hij gaat zijn eigen gang.

Er rolde een traan over mijn wang, hij kwam op de grond terecht.

Een traan van stil verdriet, die voor mij zoveel zegt.

Er rolde een traan, ik heb hem niet gestoord,

Omdat je met een traan, zoveel meer zegt, dan met een woord…

Het waren moeilijke dagen waarin het gemis heel groot was en zoooooo tastbaar…

Voor altijd in mijn hart,

Liefs,

Mams xxx