Dag Jonas,

Het zijn open-deur-dagen bij Howest ( Hoge School West-Vlaanderen) bij Kortrijk. Zus wou er absoluut naar toe. Dus zo gezegd, zo gedaan, allemaal vertrokken richting Kortrijk. We kregen eerst een uitleg over de richting die ze zou willen volgen, daarna kregen we een rondleiding in de school en kregen een boel interessante eindwerken te zien. Haar keuze stond vast. Die school zou het worden en de richting wordt NMCT = New Media & Communication Technology. We krijgen er een computer nerd bij in de familie, haha…. En we hebben ze meteen vooringeschreven ! Geen weg terug!!

Dag Jonas,

Vandaag had ik dan weer een afspraak met mijn vriendin. Maar het weer zat dik tegen. We zijn dus een lunch gaat eten in De Bralle in Dranouter, en daarna hebben we de koffieklets bij ons thuis gehouden. Het werd een hele gezellige namiddag en we hebben echt een hele goeie babbel gehad.

Dag Jonas,

Oma had met nieuwjaar een bon gekregen om met 2 personen te gaan ontbijten. En ik mocht mee. We gingen naar Nieuwpoort, naar ‘hotel Cosmopolite’ in Nieuwpoort. Tot onze grote verbazing kwamen Anneke en ‘Potje’ binnen in de eetzaal. Ik was enigszins blij hen te zien, ben ook met hen gaan praten. Het gaat niet goed met ‘Potje’. Binnenkort komt hij bij jou daarboven…. Helaas….

Enfin, na ons ontbijt gingen we nog een fikse wandeling maken. Maar aan de dijk stond er te veel wind, dus hebben we ons in de winkelstraat gehouden. Het werd al bij al toch een leuke voormiddag. En ik was blij dat ik kort na de middag alweer huiswaarts kon rijden, ik was alweer vermoeid van deze kleine inspanning….

Dag Jonas,

‘Beter iets moois verliezen, dan… ‘

Nooit geweten hoe het voelt,

Nooit gevoeld hoe het zou zijn.

Ik zal nooit weten hoe het is,

Om met z’n allen één te zijn.

Soms verlang ik er wel eens naar,

En heb er ook wel eens naar gevraagd.

Maar toch moet ik blijven geloven,

Het is voor eens en altijd klaar.

Maar ik zal altijd blijven dromen

Blijven wensen en blijven hopen

En soms zullen er wel eens tranen vallen,

Omdat ik weet dat het nooit goed zal komen.

Maar toch blijf ik het altijd jammer vinden,

En dit is iets wat ik tot nu toe nog nooit vergat.

“Je kan beter iets moois verliezen,

Dan het nooit hebben gehad ! “

Dag Jonas,

Ik ben een sterke vrouw

Maar ook ik heb wel eens

Iemand nodig die zijn arm

Om me heen slaat

En tegen me zegt…

Dag Jonas,

Dag Jonas,

Mensen zijn altijd klaar om een oordeel te vellen….

Ik ben als een boek….

Veroordeel me niet door de cover

Maar lees de pagina’s 1 voor 1

En leer je mij zo misschien kennen

Zelfs als je niet het hele verhaal leest

Niet stoppen in het midden

Ga door, en geef dan pas je oordeel over mij

Sluit dan pas het boek

Lees je het niet goed ?

Probeer het dan nog een keer !

Dag Jonas,

De 100-dagen voor Eline zijn een feit. Nog 100 dagen in het middelbaar onderwijs en het zit erop. Dan is het werken of verderop gaan studeren….

Het thema van de 100 dagen was ‘vrijdag de 13^e’. De klas van Eline was verkleed in ‘The Flintstones.

Tja….,  Fred, Barney, Betty en Wilma kwamen ook altijd de raarste dingen tegen hé. In de namiddag moesten ze een optocht maken in het stad en ’s avonds hadden ze weer een fuif. Ze mocht blijven tot 3h00, maar moest een uur eerder al bellen dat de meesten al naar huis gingen…. Maar ze heeft haar toch geamuseerd….

Dag Jonas,

Eline legt vandaag met alle laatste jaars de hand aan de voorbereidingen voor de 100-dagen. En vanavond is er al een fuif. Dat wordt morgen school met hele kleine oogjes….

Dag Jonas,

Feest !  Marcel wordt vandaag al 4 jaar en dat mogen wij gaan vieren. Ze verachten ons tegen 15h00. Maar…. We zijn er nooit geraakt…. Onderweg kregen we een ongeval.

Papa zat aan het stuur en werd verrast door een onverwachtse ijzelplek op de weg. De auto ging aan het slippen en hij had geen enkele controle meer over de auto. Geen remmen, geen stuur….

Papa was in paniek, Thomas nam de paniek over, Eline deed onmiddellijk haar armen voor haar hoofd en mama probeerde in te schatten waar we ergens tot stilstand zouden komen op dat verdomde rond punt. We raakten borduren, links, rechts, een paal, en uiteindelijk helemaal aan de verkeerde kant van de weg kwamen we tot stilstand op een hele hoge borduur. De voorwielen van de auto waren bijna tot onder de voorste deuren geschoven. Ik kon er aan mijn kant zelfs niet meer uit, moest met mijn ‘lenige’ benen aan de kant van de chauffeur er uit zien te geraken.

De auto was helemaal kapot. Pepe is ons en de kids komen halen, de takelwagen nam de auto mee naar de garage en we zijn dus niet meer tot bij Marcel gereden. We moesten efkes bekomen, thuis in de zetel en nadenken wat er nu moest gebeuren….. Positief denken, alles komt altijd weer goed…. Soms ..