Uit de bloedresultaten bleek dat Jonas gereageerd heeft op het bloed dat hij heeft gekregen op 19/12. Ondertussen werken zijn nieren weer de volle 100 %. Hij is door het oog van de naald gekropen. Maar alle gevaar is nu geweken, en alles is weer OK. Althans voor nu toch….

Eerwaarde Durie van Dranouter kwam op bezoek voor een rustige babbel. Roos van Koester moest ’s avonds rond 21h00 nog eens helemaal van Gent terugkomen om bloedplaatjes te kunnen toedienen.

Slecht nieuws in de krant : Kankerpatiëntje Alexine is gestorven ! We hebben haar gekend in de wachtzaal in de kinderkliniek in het UZ Gent. We wensen haar familie en vrienden heel veel sterkte toe in deze moeilijke periode xxx

De pijnpleisters mochten vandaag weer verlaagd worden naar 150 µg. Jonas had 2 vuurrode wangen. Het belangrijkste : hij blijft goed plassen !

Het laatste kerstfeest samen !!

Normaal gezien zouden we kerstavond vieren, maar gezien de omstandigheden van de laatste dagen hebben we het vervroegd naar ’s middags. Iedereen kan dan vroeger naar huis en Jonas kan vroeger gaan slapen. Zo gezegd, zo gedaan. Oma sliep in en hielp bij alle nodige voorbereidingen.

Meme en pepe kwamen als eerste aan, gevolgd door metje Cindy, nonkel Henk, Sarina en Colin.

Er werden cadeautjes uitgedeeld, we dronken aperitief, we aten veel hapjes… Papa was chefkok en was in z’n nopjes. Als laatste kwamen peter Miguel, tante Sofie en Marcel.

De meisjes hielpen opdienen, de jongens speelden braaf hun spel, we lachten en we huilden. Alle emoties van de voorbije dagen kwamen los…

We zaten om de beurt bij Jonas om te eten. Hij wou in bed blijven. Hij voelde zich 1000 man sterk in bed; maar te zwak om te stappen. Hij genoot volop van de drukte in huis. Tussen de maaltijdgangen door nam Jonas z’n rust. Dan werd het een beetje stil in huis. Iedereen was tevreden, keek toe, en zag dat het weer goed kwam. Oef, een hele grote zucht van opluchting.

We lieten iedereen langskomen : oma, meme, pepe, metje, nonkel, peter en tante om samen bij Jonas te zijn, maar ook om mekaar te steunen in deze emotioneel moeilijke periode.

Annemie van Koester bracht een opblaasbare matras voor Jonas. Maar dat was buiten Jonas gerekend, hij wou daar voor geen Euro op blijven liggen. Dat wiebelde veel te veel naar zijn gedacht. Matras dus weer mee naar Gent. Tegen de avond kwam pater Kenny van Loker op bezoek. Hij had een leuke, rustige, kalmerende babbel met Jonas en had het vooral over loslaten en openstaan voor hetgeen op je afkomt. Niet met gesloten armen, maar met open armen en open handen. Dan pas kun je ook de situatie aanvaarden zoals ze is.

Verder werd er ook nog over de vrienden gebabbeld van in het tehuis in Loker en over de werking van het tehuis. Jonas kon hierdoor zijn gedachten op iets anders focussen ipv tegen zijn medicatie in te werken.

De bloedresultaten werden doorgebeld vanuit het UZ en waren alarmerend : de nieren van Jonas werkten maar op 1/3 van hun kracht. De zovirax werd onmiddellijk stopgezet en de Dalacinsiroop werd opgestart.

Terwijl ik met pater Kenny nog wat woorden wisselde aan de voordeur  toen hij wou vertrekken, hoorde ik heel wat tumult in huis. Toen ik uiteindelijk terug in de living kwam en in Jonas’kamer binnenstapte, begon iedereen te lachen en te applaudisseren. Ik snapte het niet helemaal. Maar Jonas had ‘groot’ nieuws, zeiden ze.

‘Mama’, zo zei hij, ‘ik heb een cadeautje voor jou.. Ik heb een beetje kunnen plassen. Alles komt weer goed’.  Je kunt je niet voorstellen wat een opluchting ik op dat moment voelde. Er kwamen tranen van blijdschap en de te veel opgekropte emoties moesten eruit. We hebben allemaal mekaar eens goed vastgepakt. Morgen vieren we kerst. Een dag te vroeg, maar met een speciale reden. Het wordt morgen een mooie dag….

Annemie van Koester kwam langs. Er werd beslist om de pijnpleisters te verhogen naar 200 µg en er werd nog een andere medicatie toegediend : Lasix.

Nonkel Miguel kwam langs met Marcel. Eline nam haar avondmaal in de kamer van Jonas om zo dicht mogelijk bij haar broer te kunnen zijn. Hij apprecieerde het enorm dat ze zo voor hem zorgde. Hij kon het alleen niet tonen. Hij was te ziek.

Bezoek van de aalmoezenier. Hij kwam ons steunen en moed en hoop inspreken. Er werd een 2^e waterafdrijvend middel opgestart : Frusamil. Op hoop van zegen.

Annemie van Koester kwam vandaag met een zakje rood bloed. Jonas deed hierop een felle reactie. Hij kreeg ineens een hele lage bloeddruk, begon overmatig te zweten, kon maar heel weinig tot bijna niets plassen en had een hele korte ademhaling en pijn in de rechterschouder. Er heerste toch een lichte paniek bij ons in huis. De vragen zoals ‘is dit het nu’, ‘is het dan toch al zo ver’, ‘zullen we hem nu al verliezen’ kwamen nu pas voor het eerst in ons op. We wisten dat het er ooit zou van komen, maar nu toch nog niet. We waren er nog niet klaar voor. Niet wij, maar ook Jonas niet.

Olivia kwam op bezoek. Haar tante Carmen was overleden en papa wou haar helpen met de muziek voor de begrafenis. Ze was toch blij dat ze Jonas ook nog eens zag, ook al was Jonas moe en wou hij alleen maar slapen.

Thomas gaat vandaag schaatsen met school op de piste op de Markt in Ieper. Dat vond hij tof. Voor Eline start een minder leuke periode in school : de examens. Veel succes zus !!

Het was weer tijd voor bloedplaatjes !  Annemie van Koester was aan de beurt. Jonas deed toch weer een lichte reactie. Waarschijnlijk was zijn dosis solucortef niet hoog genoeg. Gelukkige was alles al achter de rug op het moment dat Lander en Niels binnenkwamen. Wat was hij blij dat hij zijn voetbalmakkers nog ‘ns zag. Samen hebben ze op de playstation gespeeld en geraced tegen en met elkaar. Jonas had een hele leuke namiddag.

En tegen de avond was er nog het knuffelmoment met Eline. Ze was maar wat blij dat ze hem kon plagen door haar haar in zijn gezicht te wrijven !!

Vandaag was het dan weer de beurt van Eline om te proberen winnen van Jonas op de playstation. Ze hadden erg veel plezier. Ondertussen hield Thomas zich bezig met filmpjes kijken op de computer. Mèt de hoofdtelefoon op zodat hij niemand stoorde. Toen metje, nonkel en Colin arriveerden, wilde Colin ook wel ‘ns die hoofdtelefoon opzetten om te luisteren naar wat er werd gezegd of gezongen in die filmpjes.Colin had een muts en sjerp van Club Brugge gekozen voor Jonas, zodat hij geen kou meer kon hebben aan zijn hoofd en zijn nek. Nonkel Henk trok maar wat zijn neus op bij die blauw-zwarte kleur. Hij is immers supporter van Anderlecht. Dat heeft al voor heel wat ambiance gezorgd tussen die twee.

Eli, Jonas’beste vriend, kwam vandaag langs om samen wat te babbelen en op de playstation te spelen. Ondertussen hielden Eline en Thomas zich in stilte bezig met hun cadeautjes van de Sint. Nadat Eli was vertrokken, speelde Thomas nog wat op de playstation met Jonas. Daar konden ze samen heel erg van genieten.

Nonkel Miguel kwam vandaag nog ‘ns kijken hoe het met Jonas was. Alles blijft voorlopig rustig en vlotjes verlopen.