Ik ben N, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Schelpje67.
Ik ben een vrouw en woon in Regio Brugge (België) en mijn beroep is Administratief medewerker.
Ik ben geboren op 24/01/1967 en ben nu dus 58 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lezen, muziek beluisteren, fotografie,decoratie, films bekijken, internetten, koken, postcrossing, borduren, breien.
E-mail mij
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
~~Schelpje's blog~~
Moi, je ne cherche pas, je trouve .. You cannot change what’s over, but only where you go
30-07-2009
Hoe lang kan u make-up bewaren?
Net als bij voedingswaren kan u make-up slechts een tijdje bewaren. Hoe lang varieert van product tot product.
Hoe lang een product houdbaar is, kan u meestal zien op de verpakking. De meeste verpakkingen bevatten een pictogram dat een open potje voorstelt, en een cijfer, gevolgd door de letter m. Dat cijfer staat voor de periode waarbinnen cosmetica bij voorkeur gebruikt wordt, eens het product geopend is. De 'm' staat voor maand.
De houdbaarheid is van belang om de goede werking van het product te verzekeren. Eens de houdbaarheidsperiode verstreken is, zullen de geur en de smeuïgheid van het product veranderen, en zal het minder gaan werken. Schadelijk voor uw gezondheid is het evenwel niet.
Houdbaarheid op een rijtje: Concealer - één jaar Foundation op waterbasis - één jaar Foundation op oliebasis - anderhalf jaar Gezichtspoeder - één jaar Lippenstift - twee jaar Lippotlood - twee jaar Mascara - een half jaar tot één jaar Oogpotlood - twee jaar Oogschaduw - twee jaar Nagellak - één jaar
Er zijn ook een aantal dingen waar u rekening mee kan houden, als u uw make-up zo lang mogelijk wil gebruiken:
Haal uw mascara met een langzame beweging uit de huls. Beweeg hem niet driftig heen en weer, want daarvan droogt hij uit. Sluit uw producten goed af, zodat ze niet uitdrogen.
Bewaar uw producten in het donker en koel. Bewaar poeder in een vochtarme ruimte, want vocht kan de kwaliteit van het poeder aantasten.
Wie op zoek is naar een leuke stadswandeling in Brussel, vindt op de Uit in Brussel-site verschillende doe-het-zelf-wandelingen.
In de rubriek stadsverkenningen vind je verschillende uitgestippelde wandelingen in pdf-formaat waarmee je op eigen houtje de hoofdstad kan verkennen. Met de korte doe-het-zelf-wandelingen keer je in een uurtje een bepaalde buurt of een specifiek thema binnenstebuiten. De parcours van Brussel XL zijn iets langer en tonen je de hoofdstad vanuit een telkens andere invalshoek. Fietsers vinden hun gading onder Brussel XL in actie.
Zelf hebben we de wandeling Sollen met de Marollen afgestapt.
Ik heb jaren in Brussel gewerkt, maar was nog nooit in deze buurt geweest .
Margot was er van aangedaan, het schrille contrast : de chique winkelstraat, de Louizalaan, ligt op een boogscheut van de Marollen. Bij momenten is het ook wel choquerend: de achterkant van het justitiepaleis = een ghetto.
De routebeschrijving brengt je via de vele Spanjaarden in de Hoogstraat naar hartje Marollen bij het Vossenplein, bekend om zijn brocantemarkt.
We vertrokken aan het imposante bouwwerk genaamd de "Hallepoort", een geromantiseerde versie van de oorspronkelijke tweede Brusselse omwalling die dateert uit de 14de eeuw. Onderweg passer je langs de art deco-ingang van de Sint-Pieterskliniek en langs het Vossenplein met de bekende brocantemarkt.
Naast een handig kaartje en fotomateriaal, krijg je een schat aan informatie over Brussels bekende en minder bekende plekjes. De routebeschrijving met bijhorend wandelplan in PDF-formaat kan je hier downloaden.
Fotos van onze wandeling kan je bijken op mijn space
Mijn gestolen leven is een heel dramatisch en aangrijpend levensverhaal van een moedige vrouw die onder de meest zware omstandigheden weet te overleven. Voor mij, als westerling, zijn haar levensomstandigheden vooroorlogs! Onvoorstelbaar!!
Beschrijving
In 1944 ontmoet de jonge Renée (17) een knappe Russische soldaat die naar Frankrijk is gekomen tegen de Duitsers te vechten. Als de oorlog is afgelopen vraagt Yvan haar mee naar zijn familie te gaan. Ze trouwen, krijgen een dochtertje en vertrekken in 1946 naar de Sovjet-Unie. Yvan belooft zijn vrouw een communistisch paradijs, waar iedereen een beter leven wacht. Maar zodra Renée voet op Russische bodem zet merkt ze dat de realiteit heel anders is. De meeste steden en dorpen zijn verwoest en overal heerst een onvoorstelbare chaos en armoede.
Als ze aankomen in een dorp in de regio Koersk en Renée daar niet het door Ivan geroemde communistische paradijs, maar grote armoede, zijn familie én zijn Russische vrouw en dochter vindt, met wie ze een tweekamerhuis moet delen, weet ze dat ze een grote fout heeft gemaakt en wil terug. Maar het IJzeren Gordijn is inmiddels dicht en ze kan niet meer weg. Ivan gaat haar mishandelen en verdwijnt later; haar tweede huwelijk is beter. Pas na 57 jaar komt ze terug in Frankrijk. In haar goed geredigeerde memoires vertelt de nu bejaarde Renée (1927) eerlijk, zonder ophef, over haar vaak dramatische ervaringen en geeft ze, omdat ze buitenstaander is, een goed beeld van de grote armoede op het platteland tijdens de Koude Oorlog, die door het communisme niet verbeterde.
Onrust is een thriller van Esther Verhoef en vanaf de eerste bladzijde wordt je gegrepen door de spanning die door het hele boek te proeven is. Het verhaal wordt duidelijk en vlot neergezet. De personages hebben allemaal met elkaar te maken en niets is wat het lijkt. Tot op de laatste bladzijde blijf je in de ban van Sil en wordt je als lezer verrast door het einde. Ik kon niet stoppen met lezen!!
Beschrijving:
Onrust is het eerste deel van een trilogie over Sil Maier. Deze man heeft alles wat zijn hartje begeert. Een goedlopende zaak, een groot huis en een mooie vrouw. Toch is hij ongelukkig. Hij voelt de tijd door zijn vingers glippen. Hij is niet bang voor de dood maar wel bang om zijn leven niet volop te leven. Daarom besluit hij alles op te geven en het gevoel van leven terug te brengen in zijn wereld. Dit gaat niet gepaard zonder de nodige boedstollende momenten.
Deel 1: Onrust
Een internationaal opererende criminele organisatie wordt keer op keer bezocht door een uiterst gewelddadige overvaller. Het is een eenling, niemand kent zijn gezicht en zijn identiteit, maar zijn werkwijze is koel, berekend en uiterst professioneel. En terwijl de klok doortikt, dunt de organisatie steeds verder uit. Alles wordt op alles gezet om de identiteit van de vernietigende indringer te achterhalen. Wie is hij, en wat is zijn motief?
Deel 2: Onder druk Deel 3: Ongenade
Esther Verhoef
Esther Verhoef werd op 27 september 1968 als Esther Verhallen geboren in Den Bosch. Daar en in Rosmalen groeide ze op. In 1989 schreef Verhoef enkele columns voor Flair. Tussen 1995 en 2005 verschenen van haar hand vijftig boeken over huisdieren. Hiervan werden er maar liefst zon acht miljoen verkocht. Deze boeken zijn vertaald in ruim tachtig landen. Momenteel woont Verhoef samen met haar man Berry in Zuid-Frankrijk.
Het Atomium werd ontworpen door ingenieur André Waterkeyn om België te vertegenwoordigen op de Wereldtentoonstelling van 1958 in Brussel.
Het symboliseert een schaalmodel van een ijzerkristal dat 165 miljard keer werd uitvergroot.
In maart 1956 werden de werken gestart. Deze negen grote bollen die onderling verbonden zijn door 20 buizen, rusten op drie gigantische steunpijlers en domineren met een hoogte van 102 meter de hele Heizelvlakte. De bollen, die elk een diameter hebben van 18 meter werden ingericht door de architecten André en Jean Polak.
De wereldtentoonstelling van Brussel vond plaats van 17 april tot 19 oktober 1958 en mocht meer dan 42 miljoen bezoekers verwelkomen. Het was de eerste grote Wereldtentoonstelling na de oorlog. Deze tentoonstelling, meer bekend als EXPO 58, was zeker éénvan de belangrijkste internationale evenementen van de jaren vijftig. Ze symboliseerde de democratische wil om de vrede tussen de naties te onderhouden, het geloof in de technische vooruitgang (zelfs indien deze overschaduwd werd door de schrik voor de atoombom) en een optimistische kijk op de moderniteit die een beter leven zou mogelijk maken aan de mensheid.
Het was niet de bedoeling dat het Atomium de wereldtentoonstelling van 1958 zou overleven, maar door zijn populariteit en zijn succes werd het een bepalend element van het Brusselse landschap.
Wanneer je iets goeds doet voor iemand maak je die persoon blij en tevreden. Maar heb je weleens nagedacht over het zogenaamde Pebble Effect dat uitgaat van goede daden?
Hoe goede dingen zich kunnen verspreiden
Pebble is Engels voor kiezelsteen. Het Pebble Effect staat voor de golven die zich verspreiden zodra je een kiezelsteen in stilstaand water gooit. Je hebt het als kind vast regelmatig gedaan, kluiten in de sloot gooien.
Wanneer je een kluit of steen in een sloot gooit reageert het water niet met één golf. Het water reageert met een kring van golven die een aardige tijd aan kunnen houden. De golven verspreiden zich over de gehele sloot, waarna het water na een tijdje weer glad wordt.
Iedere goede daad roept een Pebble Effect op in de omgeving
Wanneer je iets aardigs voor iemand doet denk je over het algemeen niet na over de consequenties die je goede daad zal hebben. Ja, je helpt de persoon in kwestie, maar eigenlijk is je aardigheid meer waard dan dat. Je roept namelijk een Pebble Effect op, je aardigheid zal zich nog een tijdje verspreiden zonder dat jij daarvan op de hoogte bent.
Een glimlach alleen kan al wonderen doen
Heb je nooit een warm en blij gevoel gehad wanneer iemand op straat, een oude vrouw die haar hondje uitlaat bijvoorbeeld, je warm en vriendelijk toelacht? Het zijn van die kleine momenten van aardigheid die je direct een goed gevoel geven. De lach van de vrouw herinnert je eraan dat je niet zo nors voor je uit moet kijken, je begint zelf te glimlachen.
Met jouw glimlach besmet je andere mensen op straat. Je straalt vriendelijkheid uit en dat vangen mensen op. Ze worden zachter tegen je en zullen zelf een glimlach terug geven. Merk je al hoe een simpele glimlach zich kan verspreiden?
Goede daden betalen zichzelf altijd terug
Wanneer je meer goede daden verricht zul je merken dat mensen ook meer voor jou over hebben. Sterker nog, volgens onderzoek naar geluk is het verrichten van goede daden een van de beste manieren om gelukkiger te worden.
Als je daar over nadenkt is dat ook logisch. Wanneer je goede daden verricht, groot of klein, geeft dat je een gevoel van voldoening. Je kunt andere mensen blij maken. Blije mensen verspreiden meer blijheid en positiviteit, ook naar jou toe. Hoe vaker jij andere mensen liefde geeft, in welke vorm dan ook, des te meer liefde je zult ontvangen, op allerlei manieren.
Samengevat: Liefde verspreid zich verder dan jij kunt zien
Wanneer liefde zich altijd verspreid, en wanneer je weet dat je deze liefde weer terug zult ontvangen in meervoud is het alleen maar wijs om veel liefde te verspreiden. Hoe meer je geeft met een goed gevoel, des te meer je ontvangt. We hebben het hier dus niet over opofferen, dat voelt niet goed. We hebben het over delen van aardigheid, het doen van goede dingen voor andere mensen zonder daar direct iets voor terug te verwachten.
Mahatma Ghandi vatte dit principe prachtig samen:
"Be the change you want to see in the world.
Start with yourself, and the healing will multiply."
Regisseur Frank Van Passel las Willem Elsschots Villa des Roses toen hij veertien was. 'Met lange tanden', herinnert hij zich nog. Iets meer dan twintig jaar later verfilmde hij dit boek en maakte hij van 'Villa des Roses' één van de mooist gefotografeerde Belgische films. In 2001 werd 'Villa des Roses' door het Hollywood filmfestival bovendien uitgeroepen tot de beste film van het jaar.
Anders dan de roman speelt de film zich niet af in 1903 maar in 1913. Het openingshot toont een modderige loopgraaf, 'La Grande Guerre' is in aantocht. Het Parijse pension 'Villa des Roses' is een bouwval, het kraakt en piept bij ieder teken van de moderne tijd, zoals de oprukkende metro. De pensiongasten zijn archetypen: een excentrieke Scandinaviër, een machtsbeluste Duitser, een opportunistische Ier en giechelige Hongaarse hoertjes.
De komt van Louise, het nieuwe dienstmeisje, brengt een welkome verandering in het pension. De mannelijke gasten doen van alles om haar te versieren, maar enkel de charmante Duitse schilder Richard Grünewald boekt succes. Richards aandacht verslapt echter weer snel en daarbij komt dat vrijwel alle pensionbewoners met dubbele tong spreken. Een door het buizensysteem van het pension scheurende camera brengt schitterend in beeld hoe de gasten elkaar afluisteren. Kortom, het gezelschap vertrouwt elkaar voor geen cent.
Hoewel het niets wordt tussen Louise en Richard, blijft hun relatie toch interessant. Is Richard een ordinaire schoft of durft hij misschien geen relatie te beginnen met de Eerste Wereldoorlog op komst? Louise keert uiteindelijk diepbedroefd vanuit Parijs naar haar dorp terug. Elsschot schrijft: 'Zij keek de weg op en zag de bakkerswinkel en de witte letters boven de deur van het postkantoor. Het was wel degelijk haar dorp.'
Willem van Elsschot Willem Elsschot werd geboren in Antwerpen op 7 mei 1882 als Alfons Josef De Ridder. 'Villa des Roses' is zijn romandebuut. Kenmerkend voor dit boek zijn onder meer de scherpzinnige observaties van de figuren en hun karakters. Maar liefst drie van Elsschots boeken zijn de laatste jaren verfilmd. Naast 'Villa des Roses' zijn dat 'Kaas' (Orlow Seunke, 1999) en 'Lijmen / Het Been' (Robbe de Hert, 2000). In 1968 werd Villa des Roses ook al verfilmd door Walter van der Kamp, maar voor een aanzienlijk minder budget. In de nieuwe filmversie uit 2002 is bovendien gekozen voor een vertaling naar het Engels, wat de productie internationaal interessant maakt. De trits Engelse acteurs is duidelijk gepokt en gemazeld in het kostuumdrama. Maar ook de Nederlandse en Vlaamse acteurs brengen het er in het Engels goed vanaf.
Frank van Passel Frank Van Passel (23 juni 1964) is een Belgische regisseur. Hij regisseerde onder andere de televisieserie Terug naar Oosterdonk en de theatersoap Poes, Poes, Poes (co-regie met Peter Van den Eede). Voor zijn films kreeg hij veel internationale erkenning. Hij ontving onder meer vier awards op het Filmfestival van Cannes 1995 en tevens won 'Villa des Roses' de prijs voor beste film van het Hollywood Film Festival in 2001.
Vakantie is de ideale moment om de batterijen op te laden. Jammer genoeg lukt dat steeds moeilijker, het lijkt tegenwoordig een hele opdracht om het werk en de dagelijkse sleur los te laten.
1. Zorg dat je vakantie lang genoeg is. Twee weken is echt een minimum om je lichaam en geest tot rust te brengen.
2. Maak een lijst van wat je niet mee mag nemen: je laptop, papieren en ander leeswerk dat te maken heeft met je werk.
3. Geef je gsm tijdens je vakantie aan iemand die ervoor kan zorgen dat je het niet gebruikt, behalve in echte noodgevallen. Niet bellen dus met je werk. En absoluut verboden om aan collega's te vertellen dat je op vakantie bereikbaar bent. Vraag aan een ander om je mobiele telefoon op te nemen. Doe het nooit zelf. Zorg ervoor dat je met niemand van je werk contact hebt, alleen in uiterste noodgevallen.
4. Vertel aan iedereen op je werk dat je onbereikbaar bent. Zeg desnoods dat er geen mobiele ontvangst is op de plek waar je bent. En ga vooral niet een internetcafé binnen en je mail checken.
5. Reis niet te ver en te lang. Lang reizen is stressverhogend.
6. Blijf in het moment. Geen verleden, geen toekomst. Geef simpelweg aandacht aan wat er hier en nu gebeurt. Je kunt niets doen om het verleden te veranderen, en de toekomst ken je niet.
7. Laat los. Laat je zorgen, angsten, verwachtingen en wensen vrij. Ze zijn er vast ook nog steeds als je terugkomt, dus besteed er tijdens je vakantie even geen aandacht aan.
8. Kijk geen tv. Helemaal niet. Laat de wereld maar even aan zichzelf over.
9. Lezen is prima. Maar lees geen dingen die ook maar iets met je werk te maken hebben.
10. Luister naar muziek, of maak muziek. Prima om tot rust te komen.
11. Wie zich verveelt tijdens vakantie, kan maar beter sporten, wandelen, zwemmen of boeken lezen. Alles kan, maar ga vooral niet stiekem terug aan het werk. Wie ook hier nog met werk bezig is, kan op lange termijn net slechter gaan presteren.
Liefde is volgens ons de drijvende kracht achter ons bestaan. Door meer liefde te geven verspreid je meer geluk in de wereld. Wie liefde verspreidt zal meer liefde ontvangen.
Waarom is liefde zo belangrijk?
Het is de onzichtbare energie die ervoor zorgt dat er goede dingen gebeuren in de wereld. Liefde zorgt voor gezonde gezinnen, hechte families, mooie vriendschappen en uiteraard liefdesrelaties.
Liefde zorgt voor gelukkige kinderen die opgroeien tot liefdevolle volwassenen. Liefde vind je in muziek, in kunst maar ook in mooie producten die met passie zijn gemaakt.
Je vindt liefde overal om je heen. Je vindt het in jezelf. Liefde voor de natuur, liefde voor het leven en voor de mensen om je heen. Wie de liefde voelt op een dagelijks niveau voelt zich dagelijks gelukkiger.
Sommige mensen zeggen dat God liefde is. Anderen zeggen dat liefde God is. Liefde is de positieve energie in de wereld die je in je leven kunt toelaten of niet. En hoe meer je ervan laat stromen, des te gelukkiger je je voelt.
In dit artikel vind je vijf eenvoudige dingen die je kunt doen om nu direct meer liefde te geven en te voelen.
1. Geef mensen echt aandacht
Sta eens stil bij de mensen die je tegenkomt in je dagelijks leven. Stel vragen en luister echt naar de antwoorden. Probeer de ander te begrijpen en laat merken dat je hem of haar respecteert. Neem de tijd voor mensen. Neem de tijd om mensen te begrijpen en om door te dringen tot hun hart.
Besef dat ieder mens, net als jij, onzekerheden heeft. Ieder mens doet dingen met een reden, omdat hij denkt dat zijn manier het beste is. Wij denken dat ieder mens van binnen goed is, en het is aan jou om die goedheid te ontdekken in iedereen die op je pad komt.
2. Stop liefde in de dingen die je doet
Stop met werken voor de spreadsheet. Werk met liefde. De beste en mooiste dingen op deze wereld komen niet tot stand door harteloze werkdagen. De mooiste dingen ontstaan vanuit liefde, vanuit passie.
Doe zo veel mogelijk dingen waar je echt liefde in kunt steken, en stop met zaken die juist energie aan je onttrekken. Als je liefde voelt voor het werk wat je doet merk je dat alles veel makkelijker gaat. Je werk is leuker en je presteert beter.
Je kunt je liefde kwijt in je baan, in je hobby maar natuurlijk ook in andere dingen die je doet voor andere mensen. Je kunt mensen helpen of bijvoorbeeld vrijwilligerswerk doen voor iets wat je aan het hart gaat.
3. Behandel alles wat leeft met liefde en respect
Bewonder de natuur. Geef liefde aan dieren en planten. Verzorg ze en koester ze. Leven is wonderlijk en kostbaar, je kunt er van genieten en er je liefde mee delen.
Hou van je huisdieren, hou van je planten en waardeer alles wat de natuur te bieden heeft. Vind je rust en balans door meer tijd door te brengen in mooie natuurlijke landschappen. Merk hoe je meer en meer van deze wereld zult gaan houden.
4. Wees dankbaar voor het leven
Dankbaarheid is een krachtige uiting van liefde voor het leven. Maak van jezelf een dankbaarder persoon. Ga regelmatig in gedachten bij jezelf na wat voor dingen je vandaag hebt meegemaakt waar je dankbaar voor kunt zijn.
Voel niet alleen dankbaarheid voor de grote dingen in het leven. Natuurlijk ben je dankbaar dat de liefde van je leven vandaag weer naast je is opgestaan en dat je opnieuw een dag gezond bent. Maar voel ook de waardering voor de kleine, onbenullige gebeurtenissen in je dag. Zoals dat lekkere glas wijn, of die wandeling met die vriendin.
5. Voel oprechte liefde in jezelf
Ga regelmatig op zoek naar het gevoel van liefde. Zoek de liefde op die je voelt voor je kinderen, voor je partner, voor je familie en je vrienden. Vind dat speciale plekje waardoor je het warm krijgt van binnen. Neem even de tijd om te graven in je gevoelens voor andere mensen en versterk het positieve gevoel van liefde voor de ander.
Door regelmatig de liefde echt te voelen zul je deze mensen in je leven meer waarderen en ze automatisch meer liefde geven. Deze liefde voelen andere mensen. Ze zullen het in je waarderen en hun liefde weer met jou delen.
.
Willem van Elsschot
Vakantie is de ideale moment om de batterijen op te laden. 
