Ome Joop heeft een grote krulsnor.
Aan beide uiteinden eindigt de snor in een sierlijke krul.
Nadat zijn vrouw overleden was, besloot ome Joop zijn snor te laten staan. Hij is erg trots op die snor. Die snor heeft hem immers geen windeieren gelegd.
‘Mijn hele leven is veranderd sinds ik een snor ben gaan dragen. Het leven is sindsdien alleen maar mooier geworden.’
Ome Joop is namelijk al elf jaar regerend Nederlands kampioen Mister Snor.
Mannen met snorren blijken bijzondere persoonlijkheden te zijn:
‘Een man met snor houdt van netjes en heeft een beetje kapsones. Je moet natuurlijk wel het visitekaartje zijn van je snor.’
Ome Joop gaat ook dit jaar weer zijn titel verdedigen.
Hij heeft er het volste vertrouwen in.
‘In vakjargon; dat zit wel snor.’

Joop Snor

" Wie mij niet kent is geen Amsterdammer!" zegt Joop Snor, geboren en getogen Amsterdammer. Hij is 76 jaar en voelt zich alles behalve oud. Hij zit dan ook niet achter de geraniums maar tussen 'het jonge spul' van Casa Rosso. Hoe hij vanuit de groente tussen het 'vlees' terecht kwam vertelde hij in 'Vieux Lokaal'. Een boeiend levensverhaal van een man die de clou om prettig oud te worden ontdekt heeft: 'meeleven met de vooruitgang'.

Hij is geboren en grootgebracht in de Spaarndammerbuurt waar hij al op jonge leeftijd met de groentekar liep.
-"Ik begon als 'pikkenier'. Je had je kar vol met een artikel en op het lest moest je 'los' zijn van je bloemkolen of andijvie."
Hij kreeg een eigen wijk en moest toen in dienst.
-" Ik was van de lichting '37/'38 en op de dag dat we moesten afzwaaien was Colijn op de radio. De toestand was kritiek en we moesten nog een keer vijf en een halve maand blijven. Toen kwam de mobilisatie en de oorlog. Ik was gestationeerd in Amersfoort, het einde van de Grebbelinie. Ik ben nog krijgsgevangene geweest, maar ik mocht terug naar A'dam omdat ik in de voedselvoorziening zat. Ik ben in de oorlog getrouwd op een hele ludieke manier. In een versierde tram reden we naar het stadhuis. De kinderen kwamen vanzelf in de oorlog: er was weinig brandstof dus om warm te blijven ging je samen lekker vroeg naar bed. Het was een hele andere tijd dan nu. Als je toen condooms wilde kopen dan wachtte je tot alle klanten bij de drogist weg waren en dan fluisterde je:" Heeft u condooms?" Het winkelmeisje keek je dan aan alsof je een dief was!"

Joop overleefde de oorlog en kwam op de Albert Cuyp terecht. Daar heeft hij maar liefst achtenveertig jaar lang gestaan, tot zijn ruggewervels versleten waren. Op de Cuyp werd hij 'wereldberoemd in Amsterdam' vanwege zijn opvallende snor. Toen zijn vrouw op achtenveertige-jarige leeftijd overleed is hij een snor gaan dragen die in zeven jaar uitgroeide tot twee grijze vleugels van aanzienlijk formaat. Met snorrevet boetseert Joop ze in twee krullen die zijn wangen volledig beslaan.
-"Mijn snor werd mijn image, op een gegeven moment stond er in de krant " Wie heeft er een mooiere snor dan ome Joop van De Cuyp?". De eerste 'snorrewedstrijd' werd georganiseerd en ik won 'm. Zo kwam ik en de publieke belangstelling. Ik ben lid van de 'snorreclub', dat is een gezellige club met driehonderdvijftig leden. We trekken door heel het land en eens per jaar wordt 'Mister Snor' verkozen."

's Avonds wast Joop zijn snor met groene zeep waardoor hij " zo zacht wordt als het haar op mijn hoofd" en drapeert de lokken vervolgens achter zijn oren. Zo wordt zijn nachtrust niet verstoord door prikkende haren. Als hij 's nachts al slaapt want het nachtleven is een van Joops grootste fascinaties. Hij kwam er 'toevallig' terecht toen het werk op De Cuyp te zwaar werd voor zijn versleten ruggewervels.

-"Ik ging wel 's een bingootje maken in het casino. Ik verveelde me want vanaf m'n dertiende heb ik altijd gewerkt. Ik vroeg aan de baas van het casino:" Hebbie wat te doen voor me?" Ik ben toen achter de receptie terecht gekomen en heb allerlei klussies gedaan. Dan ging ik lekker moei naar huis en dan kon ik slapen. Ik heb dat jarenlang gedaan. Op een gegeven moment zou er een nachtclub op het Thorbeckeplein worden geopend. Ik werd gevraagd om daar voor de deur te gaan staan in een mooi pak. Die snor van mij trekt natuurlijk publiek, iedereen kon me op het lest! Toen kwam ik bij Casa Rosso terecht. Je groeit in dat leven, je staat er midden in en het kost je geen cent. Ik heb mensen geanimeerd, ik ben kerstman, paashaas en sinterklaas. Wat er zo boeiend is aan het nachtleven? Elke show is anders, het publiek is steeds anders. Japanners lopen bang weg als de meissies van het podium op ze af komen, anderen hebben dolle pret en sommigen kunnen geen lachje op hun gezicht krijgen. Het is nooit hetzelfde. Of sex nog opwindend is voor me? Ik zit dag en nacht tussen het jonge spul, het is mijn wereld. Als ik in de kleedkamer ben lopen ze gewoon naakt rond, dan kijk je toch anders. Je went aan het bloot omdat je er in 'opgroeit'.

Joop is van de generatie die opgroeide in een tijd van veel veranderingen. Van olielamp tot maanreis.
-"Als je flexibel bent en je aan de toestanden waarin je leeft aanpast dan is die hele vooruitgang een lachertje. Ik deed dat altijd. Mijn raad aan iedereen is dan ook: Meeleven!
En meedoen. Dat is de clou om aardig oud te worden. En ik ben nog niet oud met m'n 76. Ik ben oud aan het worden."