|
Het was lekker weer gisteren en het baasje was vrij. Dat vonden de baasjes een mooie gelegenheid om eens naar een ander deel
van de Loonse en Drunense Duinen te gaan.
Daar mogen dan wel geen honden loslopen, maar aan een lijn van 10 meter kun je nog een aardig eindje weg snuffelen.
 Soms ging het net even te snel voor het baasje. Arcil ging af en toe achter een boom langs, maar wist dan helaas niet meer dezelfde weg terug te vinden.
En dan kon het baasje niet anders dan er zelf maar achteraan gaan. Inmiddels had Arcil dan alweer een andere
weg genomen en moest het baasje springen om niet door het touw gevloerd te worden. 
De baasjes keken hun ogen uit bij zoveel moois in het herfstbos,
heel veel verschillende soorten paddenstoelen en mossen. Het was net een sprookje.
Een prachtige vliegenzwam zei helaas "krak" onder het gewicht van Arcil toen die kwam kijken wat het vrouwtje wilde fotograferen.
Ze heeft nog gekeken of ze kabouter Spillebeen nog zag liggen.
Maar die had misschien zijn thuis wel gemaakt in het holletje onder in deze boom.
Ook deze keer had Arcil een aanvaring met een mountainbiker. Ze kwamen
met zijn tweeën van achteren aan fietsen,
dat hoor je niet. Pas toen
ze vlak achter Arcil en en de baasjes waren hoorden ze iets en was Arcil
binnen de kortste keren bezig om één
van de twee te belagen. Dan is
10 meter lijn nog een eind om snel in te halen. De mountainbikers keken
niet blij.
Maar de baasjes ook niet, want wanneer en hoe leert
Arcil het af om achter fietsers aan te gaan?
 Arcil:
Dat was weer een mooie
lange wandeling. Daarna zijn we nog naar ma- en pa-baasje geweest en
heb ik
een lekkere kluif en
snoepjes gekregen en heb ik daar ook nog in de tuin rond gerend.
Toen we weer thuis waren was ik best wel moe en nadat ik had gegeten ben ik zo mijn bench ingerold.
|
die lange lijn gebruiken we niet meer als we hier in 't veld gaan wandelen ; ik ben daar al meer dan eens mee op m'n gezicht gegaan 
en vooral op koersfietsen heeft ie het zitten hé.
