Het was lekker weer gisteren en het baasje was vrij. Dat vonden de baasjes een mooie gelegenheid om eens naar een ander deel 

van de Loonse en Drunense Duinen te gaan. 

Daar mogen dan wel geen honden loslopen, maar aan een lijn van 10 meter kun je nog een aardig eindje weg snuffelen.

Soms ging het net even te snel voor het baasje. Arcil  ging af en toe  achter een boom langs,  

maar wist dan  helaas niet meer dezelfde weg terug te vinden.

En dan kon het baasje niet anders dan er zelf maar achteraan gaan. Inmiddels had Arcil dan alweer een andere 

weg genomen en moest het baasje springen om niet door het touw gevloerd te worden.

Ook deze keer had Arcil een aanvaring met een mountainbiker. Ze kwamen met zijn tweeën van achteren aan fietsen,
dat hoor je niet. Pas toen ze vlak achter Arcil en en de baasjes waren hoorden ze iets en was Arcil binnen de kortste keren bezig om één
van de twee te belagen. Dan is 10 meter lijn nog een eind om snel in te halen. De mountainbikers keken niet blij.
Maar de baasjes ook niet, want wanneer en hoe leert Arcil het af om achter fietsers aan te gaan?  

Arcil:
Dat was weer een mooie lange wandeling. Daarna zijn  we nog naar ma- en pa-baasje geweest en heb ik  Toen we weer thuis waren was ik best wel moe en nadat ik had gegeten ben ik zo mijn bench ingerold.

En daar gingen ze weer, de regen in. Op woensdag na is het de hele week al miezerig, regenachtig, buiig, maar zelden droog.

Kortom troosteloos. 

Het voordeel is dat er niet veel ander volk op straat is en dat er dus ook geen ruzie gemaakt kan worden met andere honden. 

 

Is behangen in? Kennelijk, ook bij Bas en Belle wordt er behangen, zie blog.

Het vrouwtje had mooie heideplantjes gekocht en die heeft ze vanmiddag in de tuin gezet.

 

Gisteren was ze ook al druk bezig geweest om naast de voordeur een perkje te voorzien van plantjes en cacaodoppen

 in de hoop (hoe toepasselijk) dat de buurtkatten dat stukje niet langer als kattenbak gebruiken. 

Maar dat alles was net even teveel voor haar rug, want nu kan ze nog slechts met moeite bukken. 

Arcil had een leeg plantenbakje gekregen om mee te spelen en had zich achter de (toen nog goede) rug om van het vrouwtje 

ook voorzien van de andere bakjes.

 Die lagen dus her en der verspreid door de tuin en die wilde ze toch wel opgeruimd hebben, maar bukken ging niet.

Gelukkig is er een hond in huis die graag apporteert, dus de hulp van Arcil maar ingeroepen om zijn eigen rommel op te ruimen. 

Vijf snoepjes later was het karwei geklaard, 

want: niets voor niets.

Het is weer oogsttijd. Na een inspectieronde, afgelopen zondag werd besloten dat de druiven geplukt moesten worden.
De wespen hadden de smaak al flink te pakken en na wat druiven geproefd en wat moeilijke dingen gemeten  te hebben (althans moeilijk volgens het vrouwtje) kwam eruit dat er het liefst deze week mee begonnen moest worden.

  
De drie mannen hebben er een vrije (mid)dag aan geofferd en in een rap tempo waren de meegebrachte kratten en teilen gevuld.
Het vrouwtje heeft ook nog even een handje geholpen.
Het lijkt een grotere oogst te worden dan vorig jaar. Er is nu slechts een gedeelte van de rode druiven geplukt.
 Er hangt nog een heleboel wat nog wel wat rijpen kan.
En dan zijn zo ongeveer ook de witte aan de beurt.

Ja heren, jullie kunnen nu wel een toost uitbrengen met het eindproduct van vorig jaar maar...

dit moet vanavond ook nog even verwerkt worden.

Als je een nieuw speeltje hebt, zoals een fototoestel, dan moet dat natuurlijk uitgeprobeerd worden. De eerste beginselen zijn vaak snel eigen gemaakt. Maar de reden waarom je een nieuwe hebt gekocht is dat je er wat meer mee wil doen dan met het oude. 

Maar ja, daarvoor moet de handleiding bestudeerd worden en dat is nou net niet de grootste hobby van het vrouwtje. 

Die is meer van "druk maar op een knopje en zie maar wat er gebeurt". En als dan de handleiding niet in een boekje maar op een cd-tje wordt meegeleverd, dan wordt het echt problematisch. Dan moet je er echt voor achter de pc gaan zitten.

Maar onlangs  is ze toch maar eens begonnen met een functie op te zoeken die ze heel graag wilde hebben. 

Hoe die heet wist ze niet, maar ze wilde meerdere foto's in korte tijd achter elkaar kunnen maken. Dat blijkt "burst" te heten. 

En achteraf: zoals zoveel dingen, als je het weet is het eigenlijk heel simpel.

En nog grappig ook want als je ze achter elkaar krijg je een hééél klein, vertraagd, filmpje.

 

 

Soms vraagt het vrouwtje Arcil om "mooi te zitten" omdat ze een foto wil maken.

Zo ook voor onderstaande foto. Ze wilde het spinnenweb dat zomaar in ergens in de lucht hing op de foto zetten met Arcil eronder.

Spinnenweb hing, Arcil zat en toen... kwam er een vliegtuig over.

Dit is het resultaat en de spin kon opnieuw aan het werk, 

want Arcil vloog dwars door de pijlers van het zorgvuldig opgebouwde netwerk heen.

En deze dan maar om te laten zien dat het meestal goed gaat.

Of eigenlijk net niet op heterdaad. Vanmorgen vroeg kwam het vrouwtje beneden en zag nog net door de ruit in de deur naar de woonkamer een witte schim voorbijlopen die zich heel rustig neervlijde in de hondenmand. 

Het vrouwtje had zo'n  idee dat Arcil niet van één van de 4 plekken kwam waar hij de nacht door kan en mag brengen. 

Een snel onderzoek bracht dan ook aan het licht dat hij zich zeer kort daarvoor (gezien de warmte van de plek) nog op de bank had bevonden en wel op de plek waar het vrouwtje gewoonlijk 's avonds zit. 

Maar als je dan naar het hondje in de mand kijkt die daar, heel schijnheilig, heel onschuldig ligt te zijn met de pootjes voor zijn ogen dan moet je vanzelf lachen om zo'n schooier. 

En dan weet je, voor wat het waard is, dat hij weet dat hij niet op de bank mag. 

Gisteren was het hééél warm en het liefst lig ik dan ook in een hoekje in de schaduw.
Maar soms komt er een vliegtuig over. En die wil dan toch proberen te pakken.
Het vrouwtje zegt dat ik nog eens achterstevoren de vijver in duik,

Ze zegt ook dat ik net een monstertje ben, maar wel een lief.

Het baasje zou best, net zoals Izzy en zijn baasje, willen gaan canicrossen. Of in ieder geval samen gaan hardlopen. 

Maar voorlopig gaat dat nog maar 3 meter goed en dan vindt het Arcil het leuker om voor de voeten van het baasje te gaan lopen. 

Van de week had het baasje net hard gelopen en ging nog even een rondje door de tuin doen met Arcil. 

Maar is Arcil nou te snel of het baasje te langzaam? 

In ieder geval vond Arcil dat er dan maar gespeeld moest worden

Bedankt voor alle reacties, de e-mailtjes en de mooie kaarten voor mijn verjaardag.
Op de foto zie je mijn cadeautje en later heb ik nog een grote kluif gekregen en natuurlijk hebben de baasjes me goed geknuffeld.
Toen het vrouwtje plantjes in de tuin aan het zetten was mocht ik ook nog met zo'n planten-bakje spelen,
dat vond ik eigenlijk nog wel het leukst. Dat maakt zo'n leuk geluid. Het baasje gaat ook de tuin groter maken, nou niet echt groter.
Hij gaat de voortuin ook dichtmaken.
Daar ligt al gras, of eigenlijk is het meer onkruid. Maar dat betekent dat ik er lekker mijn gang kan gaan.
Er moet een rijtje coniferen geplant worden en er moet overal gaas langs worden worden gezet.
Dan kan ik van voor naar achteren rennen en dan heeft het vrouwtje nog meer plekken waar ze het apport kan verstoppen.

H I E P, H I E P  H O E R A !!!



Dit zijn mijn broertjes en zusjes,
vandaag worden we
2 JAAR
Moeder Senna, Aphra, Athos, Joris, Layla, Lena, Pebbels
van harte gefeliciteerd en de baasjes natuurlijk ook.

Ja hoor, daar gingen ze weer. Er moest weer wijn gemaakt worden. Dit keer van mango's. Die komen rechtstreeks uit Gambia.

           _

Mijn grote vriend Fayee heeft ze daar vandaan meegenomen en gevraagd of het baasje er wijn van kan maken.
Dat vond het baasje wel een uitdaging. Dus van de week werden er 14 mango's gebracht en kon het baasje aan de gang.

_

Ik heb het mooi liggen bekijken en hoopte dat er wat op de grond zou vallen. Maar dat gebeurde jammer genoeg niet.
  Wel kreeg ik een stukje en dat was wel erg lekker. Toen ik heel lief naar het baasje keek mocht ik ook nog een bord schoon likken.

_



Nou baasje, dat smaakt wel naar meer. Maar helaas was het op en stond alles te pruttelen. Ik heb nog geprobeerd er één te pikken. Die lag nog op tafel en toen de baasjes even de kamer uit waren heb ik hem gauw gepakt.
Maar ze waren al vlug weer terug en toen moest ik hem weer afgeven.

.

Vorig jaar bleek een boom in de tuin van het huis van de baasjes een pruimenboom te zijn.
Ze woonden er al 5 jaar, maar pruimen hadden ze nooit eerder gezien
Doordat Arcil regelmatig met een pruim in de tuin aan de wandel was gingen ze toch maar eens kijken waar die pruimen vandaan kwamen.
Als hij de tuin inging was de eerste gang naar die boom en keek dan hoopvol op de grond.
Dus het vrouwtje ook maar naar die boom, maar die keek omhoog en ja hoor, daar hingen nog enkele pruimen.
Dus dat raadsel was opgelost en ook waarom Arcil de laatste dagen aan de sch... was. De verwachting voor de oogst van dit jaar was dan ook hoog gespannen. Hoeveel pruimen zou de boom dit jaar opleveren?
"Is dat een pruim, daar boven links?". "Nee, dat is een verkleurd blaadje". Een paar dagen later: "Daar hangt  nog een verkleurd blaadje of is het...???"Jaaaa, dat is een pruim .
 
Gelijk maar eens kijken of er nog meer hangen, maar helaas het was er maar één. De rest zagen ze vast niet omdat die nog groen waren en dat was moeilijk te onderscheiden . Een paar dagen later was er inderdaad weer een pruim zichtbaar. De baasjes hebben hun nek verdraaid om er nog meer te ontdekken, maar tot op heden zonder resultaat. Sinds gisteren is de oogst gehalveerd. Arcil ging, na een tijdje binnen geweest te zijn, de tuin weer in. Hij dook onmiddellijk met zijn neus in het gras....het vrouwtje zag het gebeuren en wist gelijk: daar gaat 50 % van de opbrengst.

Gisteravond tijdens het eten hoorden de baasjes en Arcil een vreemd geluid.
Dat leek wel een luchtballon die grote moeite had om hoogte te winnen.
Toen het vrouwtje naar buiten ging om te kijken zag ze in eerste instantie niets. Dus maar weer verder eten.
Tot het geluid weer begon, toch maar weer naar buiten en ja hoor,
daar kwam een luchtballon behoorlijk laag aan richting het huis.
Fototoestel er maar bij, je weet maar nooit, misschien handig voor de verzekering.
Arcil zat inmiddels bibberend onder tafel en kwam wel toen het vrouwtje hem riep,
maar bleef veilig achter de benen staan.



Toen het malle ding gelukkig weer aan hoogte gewonnen had, durfde de held naar buiten te gaan en ernaar te blaffen.

Antwoord op vraag: "Hoe heet dit insect?" uit een eerder bericht.

 
Deze libel (die eerder het blog heeft gesierd), of misschien een familielid, heeft verscheidene keren onze tuin bezocht.
Hij blijft heel rustig zitten als je hem wil fotograferen, of eigenlijk is het een "zij".
Navraag bij de vlinderstichting heeft geleerd dat het een bloedrode heidelibel is.
Dan wel het vrouwtje, de bloedrode kleur is voorbehouden aan het mannetje