Bij Belle, Heros, Hera en co (zie blog Bas en Belle) zeggen ze dat de pruimentijd voorbij is,
dat is omdat het overal zo stilletjes is op de bloggen, ook hier.
Dat klopt: het is druiventijd.
Drie wijnboeren in wording, waaronder het baasje, gingen op hun wijngaard voor
kwantiteit in plaats van kwaliteit (sorry heren, grapje).
Dat hebben ze geweten. Eerst een weekend blauwe druiven plukken, toen een weekend witte
en tot slot nog een keer blauwe.
En al die druiven moesten van de steeltjes, dus daar konden ze wel wat hulp bij gebruiken,
van het vrouwtje dan, mij konden ze helemaal niet gebruiken.
Ze zeggen dat ze volgend jaar voor kwaliteit gaan door vanaf het begin de juiste manier van snoeien te hanteren.
Hoewel: die moeten ze eerst nog uitvinden.
Dit staat nu in de garage te pruttelen, dat wordt doordrinken baasje.
Gelukkig was het wel mooi weer. Nu kon ik lekker in de tuin spelen. Dat is ook wel leuk hoor, dan verstopt het vrouwtje een bal of iets anders en dan moet ik het zoeken. Ze zegt dat ik veel te goed ben, want ik vind het bijna altijd gelijk.
Wat ik niet kan is vogeltjes vangen. Die zijn me te vlug af of ze zitten te hoog. Op het dak van het tuinhuisje zat een duif en die was helemaal niet bang van mij. Ik was maar naar hem aan het blaffen, maar hij ging niet weg en ik kon er ook niet bij. Het baasje zegt dat ik wel een minuut op mijn achterpoten heb gestaan om naar die duif te kijken.
Het vrouwtje vindt het gek dat ik uit die emmer drink, maar dat is veel lekkerder dan schoon water uit een bak.
Er zitten ook blaadjes in, net als in thee. Dat drinkt het vrouwtje ook en dat vindt ze heel gewoon. Nou ik wil ook wel
eens iets anders dan alleen maar kraanwater.
En dan heb ik ook nog geholpen in de tuin, dat mocht wel. Alleen sleepte ik de takken weg van de afvalbak
in plaats van ze er naar toe te brengen.
Dat probeerde het vrouwtje me wel te laten doen, maar ik vond het veel leuker om ermee in het gras te spelen.
Maar dat gedoe met die druiven is nu gelukkig bijna voorbij.
Voor degenen die meer foto's van de wijngaard over de druivenpluk en verwerking ervan
Het was lekker weer gisteren en het baasje was vrij. Dat vonden de baasjes een mooie gelegenheid om eens naar een ander deel
van de Loonse en Drunense Duinen te gaan.
Daar mogen dan wel geen honden loslopen, maar aan een lijn van 10 meter kun je nog een aardig eindje weg snuffelen.
Soms ging het net even te snel voor het baasje. Arcil ging af en toe achter een boom langs,
maar wist dan helaas niet meer dezelfde weg terug te vinden.
En dan kon het baasje niet anders dan er zelf maar achteraan gaan. Inmiddels had Arcil dan alweer een andere
weg genomen en moest het baasje springen om niet door het touw gevloerd te worden.
De baasjes keken hun ogen uit bij zoveel moois in het herfstbos,
heel veel verschillende soorten paddenstoelen en mossen. Het was net een sprookje.
Een prachtige vliegenzwam zei helaas "krak" onder het gewicht van Arcil toen die kwam kijken wat het vrouwtje wilde fotograferen.
Ze heeft nog gekeken of ze kabouter Spillebeen nog zag liggen.
Maar die had misschien zijn thuis wel gemaakt in het holletje onder in deze boom.
Ook deze keer had Arcil een aanvaring met een mountainbiker. Ze kwamen
met zijn tweeën van achteren aan fietsen, dat hoor je niet. Pas toen
ze vlak achter Arcil en en de baasjes waren hoorden ze iets en was Arcil
binnen de kortste keren bezig om één van de twee te belagen. Dan is
10 meter lijn nog een eind om snel in te halen. De mountainbikers keken
niet blij. Maar de baasjes ook niet, want wanneer en hoe leert
Arcil het af om achter fietsers aan te gaan?
Arcil: Dat was weer een mooie
lange wandeling. Daarna zijn we nog naar ma- en pa-baasje geweest en
heb ik
een lekkere kluif en
snoepjes gekregen en heb ik daar ook nog in de tuin rond gerend.
Toen we weer thuis waren was ik best wel moeen nadat ik had gegeten ben ik zo mijn bench ingerold.
En daar gingen ze weer, de regen in. Op woensdag na is het de hele week al miezerig, regenachtig, buiig, maar zelden droog.
Kortom troosteloos.
Het voordeel is dat er niet veel ander volk op straat is en dat er dus ook geen ruzie gemaakt kan worden met andere honden.
En dat er goed geoefend kan worden met "volg". Dat wil nog niet al te best lukken, maar we blijven er aan werken..
Waar hij wel heel goed in is, is "pootjes". Als Acril in de tuin is geweest en weer binnen komt, zegt het vrouwtjes "pootjes" en
dan loopt Arcil regelrecht naar de bijkeuken en worden de pootjes afgedroogd.
Na iedere wandeling zit Arcil van boven tot onder en van voren naar achter onder de bagger.
Maar ook dat loopt soepeltjes, eerst schurkt hij lekker met z'n kop in de handdoek, dan rost het vrouwtje met de handdoek over zijn rug,
dan de pootjes aan de ene kant, na "omdraaien" de pootjes aan de andere kant.
Dan gaat hij er nog even goed voor staan met de pootjes een beetje uit elkaar, zodat het vrouwtje de onderkant ook goed kan drogen. En ondertussen hebben ze de grootste pret.
Omdat het zulk nat en vies weer is is het vrouwtje maar aan het behangen geslagen. Anders zou ze dat later dit jaar gaan doen.
(de rug is een stuk beter, alhoewel je eigenlijk geen fratsen zoals behangen moet uithalen).
Het gaat om een klein (logeer) kamertje, maar het staat helemaal vol.
En de dingen die erin staan haal je er niet makkelijk even uit. Dus dat is heen en weer schuiven.
Het behang dat er op zat ging er niet erg makkelijk af. Normaal gesproken vindt ze dat het leukste werk,
maar nu duidelijk minder. De helft van het kamertje is nu behangen en de andere helft hoopt ze vandaag en morgen af te maken.
De gordijnroede moet ook weer terug opgehangen worden, maar de gaatjes zijn weg.
Daar is mooi overheen behangen en moeilijk terug te vinden.
Met hier en daar een beetje prikken zijn er 2 al weer gevonden, nu de andere 2 nog.
Is behangen in? Kennelijk, ook bij Bas en Belle wordt er behangen, zie blog.
Vooral voor degenen die het verzoek om naar Frick uit te kijken nog niet
eerder onder ogen hebben gehad.
Ondanks heel wat zoektochten en vermeldingen op diverse bloggen is Frick nog steeds niet gevonden. Onderstaand verzoek is via mail bij ons binnengekomen en omdat alle kleine beetjes helpen hopen we dat jullie tijdens wandelingen of wat dan ook de ogen open willen houden. Je weet maar nooit waar hij zich zich inmiddels bevindt.
Geachte,
Sorry dat ik u lastig val, maar mag
ik even uw aandacht vragen voor het volgende aub.
Op 22 aug
verdween de Nova Scotia Duck Tolling Retriever reu Frick uit de tuin van
zijn baasjes te Arendonk, België. (Ondanks een ong 2 meter hoge
omheining.) Arendonk ligt in de grensstreek Nederland - België.
Sindsdien zijn er enkele mensen die zeggen hem gezien te hebben op
het natuurgebied de Liereman te oud Turnhout, Belgie. ( grensstreek met
Nederland)
De allerlaatste keer dat hij "gezien" zou zijn, is
vrijdag 10 sept avonds op de Hogemierdse weg richting Ravels .
Dit is zeer kort aan de Nederlandse grens. Aangezien hij iedere keer
in het donker gezien is, heb ik zelf soms twijfels of de mensen
misschien een vos gezien hebben omdat hij steeds snel verdween als hij
gezien en geroepen werd.
Even wat bijzonderheden;
Frick is een 4 jarige
ongecastreerde reu, ras Nova Scotia duck tolling retriever.
Hij
is netjes opgevoed en is een heel gehoorzame, mensgerichte hond.
Ongeveer 52 cm groot en had een gewicht van een 24 kg toen hij verdween.
Hij is roodbruin van kleur, met een beetje witte aftekeningen,
halflange vacht.
Hij is gechipt en getatoeëerd. Chipnummer: 981100000178162. Tatoeage
rechtse oor BHLVIF. In de bijlage twee foto's van Frick.
Ik
weet dat de kans klein is dat hij bij U opduikt, maar wil u toch vragen,
indien er een hond bij u binnenkomt die aan deze beschrijving enigszins
beantwoordt, zijn chip / tatoeage te controleren. Er is een kans dat
hij gewoon gestolen is of meegenomen door ( misschien goedbedoelende)
mensen.
Wij missen hem enorm en willen alles doen om hem terug te krijgen.
Misschien kunt u deze mail doorsturen naar collega's die ik nog niet
benaderd heb..
Het is weer oogsttijd. Na een inspectieronde, afgelopen zondag werd besloten dat de druiven geplukt moesten worden. De wespen hadden de smaak al flink te pakken en na wat druiven geproefd en wat moeilijke dingen gemeten te hebben (althans moeilijk volgens het vrouwtje) kwam eruit dat er het liefst deze week mee begonnen moest worden.
De drie mannen hebben er een vrije (mid)dag aan geofferd en in een rap tempo waren de meegebrachte kratten en teilen gevuld. Het vrouwtje heeft ook nog even een handje geholpen. Het lijkt een grotere oogst te worden dan vorig jaar. Er is nu slechts een gedeelte van de rode druiven geplukt. Er hangt nog een heleboel wat nog wel wat rijpen kan. En dan zijn zo ongeveer ook de witte aan de beurt.
Ja heren, jullie kunnen nu wel een toost uitbrengen met het eindproduct van vorig jaar maar...
Als je een nieuw speeltje hebt, zoals een fototoestel, dan moet dat natuurlijk uitgeprobeerd worden. De eerste beginselen zijn vaak snel eigen gemaakt. Maar de reden waarom je een nieuwe hebt gekocht is dat je er wat meer mee wil doen dan met het oude.
Maar ja, daarvoor moet de handleiding bestudeerd worden en dat is nou net niet de grootste hobby van het vrouwtje.
Die is meer van "druk maar op een knopje en zie maar wat er gebeurt". En als dan de handleiding niet in een boekje maar op een cd-tje wordt meegeleverd, dan wordt het echt problematisch. Dan moet je er echt voor achter de pc gaan zitten.
Maar onlangs is ze toch maar eens begonnen met een functie op te zoeken die ze heel graag wilde hebben.
Hoe die heet wist ze niet, maar ze wilde meerdere foto's in korte tijd achter elkaar kunnen maken. Dat blijkt "burst" te heten.
En achteraf: zoals zoveel dingen, als je het weet is het eigenlijk heel simpel.
En nog grappig ook want als je ze achter elkaar krijg je een hééél klein, vertraagd, filmpje.
Of eigenlijk net niet op heterdaad. Vanmorgen vroeg kwam het vrouwtje beneden en zag nog net door de ruit in de deur naar de woonkamer een witte schim voorbijlopen die zich heel rustig neervlijde in de hondenmand.
Het vrouwtje had zo'n idee dat Arcil niet van één van de 4 plekken kwam waar hij de nacht door kan en mag brengen.
Een snel onderzoek bracht dan ook aan het licht dat hij zich zeer kort daarvoor (gezien de warmte van de plek) nog op de bank had bevonden en wel op de plek waar het vrouwtje gewoonlijk 's avonds zit.
Maar als je dan naar het hondje in de mand kijkt die daar, heel schijnheilig, heel onschuldig ligt te zijn met de pootjes voor zijn ogen dan moet je vanzelf lachen om zo'n schooier.
En dan weet je, voor wat het waard is, dat hij weet dat hij niet op de bank mag.
Gisteren was het hééél warm en het liefst lig ik dan ook in een hoekje in de schaduw. Maar soms komt er een vliegtuig over. En die wil dan toch proberen te pakken. Het vrouwtje zegt dat ik nog eens achterstevoren de vijver in duik,
want ik ben dan zo aan het rennen en springen dat ik nergens meer naar kijk.
Ze zegt ook dat ik net een monstertje ben, maar wel een lief.
Bedankt voor alle reacties, de e-mailtjes en de mooie kaarten voor mijn
verjaardag. Op de foto zie je mijn cadeautje en later heb ik nog een
grote kluif gekregen en natuurlijk hebben de baasjes me goed geknuffeld. Toen het
vrouwtje plantjes in de tuin aan het zetten was mocht ik ook
nog met zo'n planten-bakje spelen, dat vond ik eigenlijk nog wel het leukst. Dat
maakt zo'n leuk geluid. Het baasje gaat ook de tuin groter maken, nou
niet echt groter. Hij gaat de voortuin ook dichtmaken. Daar ligt al
gras, of eigenlijk is het meer onkruid. Maar dat betekent dat ik er
lekker mijn gang kan gaan. Er moet een rijtje coniferen geplant worden
en er moet overal gaas langs worden worden gezet. Dan kan ik van voor
naar achteren rennen en dan heeft het vrouwtje nog meer plekken waar ze
het apport kan verstoppen.
Dit zijn mijn broertjes en zusjes, vandaag worden we 2 JAAR Moeder Senna, Aphra, Athos, Joris, Layla, Lena, Pebbels van harte gefeliciteerden de baasjes natuurlijk ook.
Ja hoor, daar gingen ze weer. Er moest weer wijn gemaakt worden. Dit
keer van mango's. Die komen rechtstreeks uit Gambia.
_
Mijn
grote vriend
Fayee heeft ze daar vandaan meegenomen en gevraagd of het baasje er wijn
van kan maken. Dat vond het baasje wel een uitdaging. Dus van de week
werden er 14 mango's gebracht en kon het baasje aan de gang.
_
Ik heb het
mooi liggen bekijken en hoopte dat er wat op de grond zou vallen. Maar
dat gebeurde jammer genoeg niet. Wel kreeg ik een stukje en
dat was wel
erg lekker. Toen ik heel lief naar het baasje keek mocht ik ook nog een
bord schoon likken.
_
Nou baasje, dat smaakt wel naar meer. Maar helaas was het op en stond alles te pruttelen. Ik heb nog geprobeerd er één te pikken. Die lag nog op tafel en toen de baasjes even de kamer uit waren heb ik hem gauw gepakt. Maar ze waren al vlug weer terug en toen moest ik hem weer afgeven.
Vorig jaar zijn we in Drenthe met vakantie geweest en toen had ik van
Sonja, het vrouwtje van Kyra, een dummy gekregen om mee te oefenen met
apporteren. Maar ik vond het veel leuker om te proberen hem uit elkaar te
trekken. Dat mocht niet en dan pakte het vrouwtje hem weer af. Zo heeft
er ook nog een tijdje een waslijn aan gezeten zodat ze hem terug kon
halen als ik hem niet wilde loslaten. Toen heeft hij een tijdje in de
garage gelegen, maar van het weekend hebben we er weer mee gespeeld,
eigenlijk geoefend. Eerst gooide ze hem gewoon weg en moest ik
apporteren. Dat ging best wel goed, alleen rende ik gelijk weg als ze
gooide. Ze vond dat ik moest blijven zitten tot ze "apport" zei, dat
vond ik wel moeilijk. Maar als het goed ging kreeg ik een "snoepje" en
dat lust ik graag, dus wachtte ik braaf. Eén keertje zelfs was ze me een
beetje vergeten (ze praatte ondertussen met het baasje) en ik maar
wachten. Toen zei ze nog snel "apport" en toen ik dat had gedaan was ze
héél trots omdat ik zo netjes had gewacht en kreeg ik een extra groot
snoepje. Daarna deden we nog een leuk spelletje. Het vrouwtje ging de
dummy verstoppen en dan moest ik hem zoeken. Meestal verstopte ze hem in
de tuin, maar ook wel eens binnen. Soms was dat wel moeilijk, maar ik
zocht net zolang door tot ik hem vond. En dan bracht ik hem iedere keer
naar het vrouwtje, soms wel een beetje met een omweg. Maar ze vond toch
dat ik het netjes deed en nu gaan we dat veel vaker doen. Kijk maar op het filmpje, hoe goed ik kan zoeken.
Vorig jaar bleek een boom in de tuin van het huis van de baasjes een pruimenboom te zijn. Ze woonden er al 5 jaar, maar pruimen hadden ze nooit eerder gezien Doordat Arcil
regelmatig met een pruim
in de tuin aan de wandel was gingen ze toch maar eens kijken waar die
pruimen vandaan kwamen. Als hij de tuin inging was de eerste gang
naar
die boom en keek dan hoopvol op de grond. Dus het vrouwtje ook maar
naar
die boom, maar die keek omhoog en ja hoor, daar hingen nog enkele
pruimen. Dus dat raadsel was opgelost en ook waarom Arcil de laatste
dagen aan de sch... was. De verwachting voor de oogst van dit jaar was
dan ook hoog gespannen. Hoeveel pruimen zou de boom dit jaar opleveren?
"Is dat een pruim, daar boven links?". "Nee, dat is een verkleurd
blaadje". Een paar dagen later: "Daar hangt nog een verkleurd blaadje
of is het...???"Jaaaa, dat is een pruim . Gelijk maar eens
kijken of er nog meer hangen,
maar helaas het was er maar één. De rest zagen ze vast niet omdat die
nog groen waren en dat was moeilijk te onderscheiden . Een paar dagen
later was er inderdaad weer een pruim zichtbaar. De baasjes hebben hun
nek verdraaid om er nog meer te ontdekken, maar tot op heden zonder
resultaat. Sinds gisteren is de oogst gehalveerd. Arcil ging, na een
tijdje binnen geweest te zijn, de tuin weer in. Hij dook onmiddellijk
met zijn neus in het gras....het vrouwtje zag het gebeuren en wist
gelijk: daar gaat 50 % van de
opbrengst.
Nu hangt er nog maar één pruim in de pruim(en)boom.
Gisteravond tijdens het eten hoorden de baasjes en Arcil een vreemd geluid.
Dat leek wel een luchtballon die grote moeite had om hoogte te winnen.
Toen het vrouwtje naar buiten ging om te kijken zag ze in eerste
instantie niets. Dus maar weer verder eten. Tot het geluid weer begon,
toch maar weer naar buiten en ja hoor, daar kwam een luchtballon
behoorlijk laag aan richting het huis. Fototoestel er maar bij, je weet
maar nooit, misschien handig voor de verzekering. Arcil zat inmiddels
bibberend onder tafel en kwam wel toen het vrouwtje hem riep, maar bleef
veilig achter de benen staan.
Toen het malle ding gelukkig weer aan
hoogte gewonnen had, durfde de held naar buiten te gaan en ernaar te
blaffen.