Gistermorgen was het zulk lekker weer dat het plan werd opgevat de voorgenomen tocht naar de vader en broer van het vrouwtje te maken. Die wonen vlak bij de zee. Ze hebben ook een hondje, Jacco. Die kon dan, samen met de broer (Henk) van het vrouwtje, mooi mee naar het strand. Gewoontegetrouw reden ze via de A9, om er bij het Rottepolderplein achter te komen, dat heel veel mensen er speciaal op uitgegaan waren om naar een neergestort vliegtuig te kijken. Helaas hadden ze daar niet aan gedacht, anders waren ze wel via een andere weg gereden. Uiteindelijk hebben ze dik anderhalf uur over 100 kilometer gedaan. En naarmate ze verder kwamen ging het weer over van een mager zonnetje naar wat gemiezer en regen.. Maar Arcil hield zich prima.
Aangekomen op de plek van bestemming kwam hen al een luidkeels geblaf tegemoet. Dan is Arcil ineens weer een heel klein hondje. Jacco was het er duidelijk niet mee eens dat er een andere hond zich op zijn territorium waagde. Hij bleef maar proberen Arcil weg te blaffen. Na een kopje koffie zijn we naar het strand vertrokken waar we ook met zusje Thea van het vrouwtje afgesproken hadden. En ondertussen miezerde het nog steeds. Maar het strand moesten en zouden ze zien. De begroeting van Arcil en Thea was er ėėn van oude maatjes.
Op deze foto's is het niet echt te zien , maar het was behoorlijk druk op het strand, met heel wat honden. Op het strand waren de rollen bij Arcil en Jacco omgedraaid. Arcil had zich kennelijk voorgrnomen Jacco terug te pakken en heeft hem flink achterna gezeten. De arme Jacco wist niet meer hoe te ontkomen aan een ontketende Arcil en probeerde baasje Henk zover te krijgen dat die hem optilde. Jacco is een heel klein hondje met een heel groot ego volgens zijn baasjes. Normaal gesproken vliegt Jacco achter alle honden aan, maakt niet uit hoe groot ze zijn. Maar nu was hij aan de beurt. Later waren ze hier en daar toch wel leuk met elkaar bezig en hebben ze samen een koekje uit het zand opgevist en gedeeld.
De flexlijn is kapot. Gisteravond ging het baasje nog even met Arcil
lopen. Na een kwartiertje ging de bel en stond het baasje gebogen over
Arcil voor de deur. Ongeveer 200 meter van huis was de lijn
kapotgegaan. De eerste gedachte was dat Arcil hem doorgebeten had, want
hij heeft er nogal een (t)handje van in de lijn/riem te bijten. Maar
het punt waar de lijn was kapotgegaan zat zodanig dat Arcil er
onmogelijk bij kon. Het zal wel komen door de kracht van het harde en vele trekken. Het gevolg was wel dat het baasje Arcil het stuk
terug heeft moeten dragen. Aan de halsband meenemen ging niet. (Over aan de voet volgen zullen we het maar helemaal niet hebben). Daar had
Arcil geen trek in en ging dus maar op de grond liggen. En dan is 200
meter een behoorlijk eind met zo'n 20 kilo in je armen. En vandaag
moest er dus weer "ouderwets" gewandeld worden, maar dat ging eigenlijk
boven verwachting. Alleen vanmiddag was er een klein probleempje. Dat
kwam door een jongen van een jaar of 9 die een voor hem te grote hond
uitliet. Hij kon de hond niet houden en werd meegetrokken toen die op
Arcil afkwam. Doordat ze aangelijnd liepen werd dat een grote wirwar
van riemen. Op een gegeven moment zaten het vrouwtje en de jongen zo
ongeveer als in een film aan elkaar geknoopt. Met wat kunstgrepen heeft
het vrouwtje de boel toch weer uit elkaar gekregen.
Gistermiddag zijn we eerst naar pa- en ma- baasje geweest, en daar
heeft Arcil weer een mooi speeltje gekregen. Arcil kent daar ook de weg
al. Vanuit de auto liep hij regelrecht op de voordeur af en heeft
ma-baasje eens flink begroet. Daarna zijn we naar de Loonse en Drunense
Duinen gegaan en dat was weer een groot feest. Het was prachtig weer
voor een wandeling. Als we het parkeerterrein oprijden wordt Arcil tegenwoordig al
wild en wil dan wel dwars door de ruiten heenspringen. We kwamen gelijk
al een klein, heel gehoorzaam hondje tegen. Als zijn baasje maar met
één vinger bewoog deed het hondje al wat het baasje wilde. En Arcil
stond daar als een indiaan uit een stripverhaal om heen te springen en
een regendans uit te voeren. Toen er een paar paarden aankwamen hebben
we Arcil maar weer even aangelijnd. Even verderop kwamen we een
hazewindhond tegen en wilde Arcil wel eens proberen of hij het daarvan
kon winnen. Na een minuut of vijf moest hij toch zijn meerdere erkennen
en met de tong uit de bek kwam hij uithijgen. Toen waren we pas aan het
begin van de wandeling. Het baasje had nog niet gezien dat Arcil zijn
pootje, af en toe, optilt bij het plassen en wou dat ook wel eens zien.
Maar daar had Arcil het kennelijk veel te druk voor en dus zou het
baasje dat deze wandeling niet meemaken. Na een tijdje rustig te hebben
gewandeld kwamen we de hazewindhond weer tegen en weer werd er een
wedstrijdje aangegaan. Arcil had nog steeds niet in de gaten dat hij
dat toch niet kan winnen. Hij kreeg zelfs supporters langs de kant die
hem aanmoedigden, maar ondertussen ontmoedigden door te zeggen dat hij
het toch niet kon winnen. Uiteindelijk kwam hij volledig uitgewoond bij
ons terug en zijn we maar heel rustig blijven staan, met Arcil aan de
lijn, tot hij uitgehijgd was. Op de zandvlakte heeft Arcil zichzelf
uitgenodigd voor een potje lummelen. Daar waren een aantal mensen met
een bal aan het overgooien en Arcil ging proberen de bal te vangen,
maar dat lukte toch niet. Maar goed ook, ant het was een nogal zware rugbybal.
Toen we bijna bij het beginpunt terug waren
kwamen we nog een herdershond tegen en dat werd ook nog een wild
spelletje. De herdershond liep bijna het baasje omver en we horen het
baasje van de herder nog lachend zeggen: "Ja, ze kijken nergens naar".
Toen we verder wilden lopen ging Arcil toch nog even de herdershond
achterna en toen we ons omdraaiden om hem terug te roepen, zagen we hoe
het baasje van de herder een prachtige salto over Arcil heen maakte.
Een beetje gegeneerd lachend schudde hij het zand van zich af.
Tsja, ze kijken nergens naar.
Tot
slot wilden we nog even wat gaan drinken in restaurant de Roestelberg
en gingen, voor het eerst met Arcil, naar binnen. Daar waren ze bezig
de boel om te bouwen voor een carnavalsfeest die avond. Daardoor was
het er er nogal lawaaierig en het was er ook erg warm. Buiten was het
nog steeds lekker weer, dus zijn we buiten maar wat gaan drinken.
Arcil en het vrouwtje zijn al voor de derde dag met zijn tweetjes geweest. Verveeld hebben ze zich niet. Arcil is druk bezig geweest de tuin nog wat verder om te spitten en daardoor ook het vrouwtje bezig te houden. Want schone pootjes hield hij daar niet aan over. Volgens het vrouwtje zit de stofzuigerzak vol met aarde en dreigt de afvoer verstopt te raken door het zand dat met het uitspoelen van de dweil door de gootsteen verdwijnt. Vanavond heeft Arcil geholpen een appeltaart te bakken voor als het baasje morgen thuiskomt. Dat helpen bestond uit om een hoekje van de keuken liggen kijken of alles goed ging en vooral niet in de weg lopen.
Hou ik het niet netjes schoon?? En natuurlijk de boel even opruimen als er iets op de grond valt, maar jammer genoeg gebeurde dat niet zo vaak.
Eigenlijk zou het baasje vanavond weer thuiskomen, maar hij belde op
dat het
vliegtuig uit Sofia een uur vertraging had. Dat kwam niet goed uit want
in Praag moest hij overstappen en dat vliegtuig was al weg toen ze
landden. En nu moet hij de nacht in Praag doorbrengen en komt hij
morgenvroeg pas thuis. Daardoor kunnen we ook niet naar de
puppy-cursus.
Omdat het baasje een paar dagen naar het buitenland (Bulgarije) is voor
zijn werk moeten Arcil en het vrouwtje zich de komende dagen met z'n
tweetjes vermaken. Maar eigenlijk missen ze het baasje alleen 's avonds
maar en vrijdagavond is het baasje weer terug. Dan gaan ze vast wel
weer leuke dingen doen, zoals een mooi bos opzoeken. Vanmorgen vroeg
heeft het vrouwtje het baasje naar de trein gebracht. Dat vond Arcil
wel gek, want anders gaat alleen het baasje weg en het vrouwtje weer
naar boven, maar nu gingen ze allebei weg. Maar gelukkig kwam het
vrouwtje snel weer terug. Om 9.30 uur zijn ze lekker een
stuk gaan lopen, de weg richting molen. Dan komen ze ook
langs de speeltuin met kinderboerderij(tje). Daar zijn wat kippen, een
haan,
verschillende soorten eenden en ganzen en nog wat schapen. Vanmorgen
zagen ze daar de eerste lammetjes lopen, waarvan er één in zijn
onhandige wankelheid een emmer water omstootte en drijfnat troost zocht
bij zijn moeder. Wel zielig, maar zo lief. Het was lekker weer,
wel koud. Het wandelt de ene keer wat prettiger dan de
andere, maar vandaag ging het prima. Goed doorlopen zonder al te veel
te trekken. Arcil liet zich zonder al te veel problemen van de (volgens
het vrouwtje) vieze dingen weghalen. 's Middags werd het nog beter
weer en zijn ze eens over de dijk gaan wandelen. Er was gelukkig niet
zo veel verkeer, want Arcil heeft nog wel de neiging auto's na te
springen. Het wordt zo langzamerhand een aardige krachttoer om hem, in
een dergelijk geval, onder controle te houden, want het "hondje" wordt
behoorlijk sterk. En thuisgekomen mag Arcil even bijkomen
van de vermoeienissen en indrukken met een lekkere kluif. Het vrouwtje is benieuwd of Arcil vanavond, op één of andere manier, in de gaten zal hebben dat het baasje niet thuiskomt.
Arcil heeft vandaag, 6 maanden en 2 dagen oud (dit voor de annalen), voor het eerst zijn pootje opgetild bij het plassen. Dat was best wel een komisch gezicht. Het vrouwtje stond er een beetje bij te grinniken en prees Arcil; " Zo, jij wordt al een grote hond. Wat goed van jou." Arcil keek haar niet begrijpend aan, maar bedacht ondertussen dat hij kennelijk iets gepresteerd had, waar vast wel een beloning uit te slepen viel. En ging dan ook maar vast zitten , met z'n koppie schuin omhoogkijkend. Natuurlijk kreeg hij een beloning, want tegen zo'n lief vertederend koppie is het vrouwtje niet bestand. Later tijdens de wandeling deed hij het nog een keertje en keek weer hoopvol omhoog. Dat heeft het vrouwtje, met het oog op de vele plasjes die ongetwijfeld nog gaan volgen, toch maar onbeloond gelaten.
Vandaag is Arcil alweer een half jaar oud. Gisteren zijn we bij de dierenarts geweest om te laten kijken of alles gaat zoals het moet. We hadden o.a. vragen in verband met de ontlasting. Hij poept wel 5 à 6 keer op een dag en dat is regelmatig aan de dunne kant. Advies gekregen een ander merk voer te proberen en 2 i.p.v. 3 keer per dag eten te geven. Het wisselen is helemaal klaar. Gewicht 19.6 kilo. Zou een kilootje af mogen. Geen vreemde dingen geconstateerd.
Vanmorgen vroeg was het weer cursus en alweer vreselijk koud. Gelukkig stond er weinig wind en in het gedeelte van het terrein dat in de zon lag was het goed te doen. Opvallend was dat de aanwezige mannen, met de handen in de zakken, stonden te koukleumen aan de kant en de vrouwen het werk mochten doen. Één van de vrouwen riep dan ook: "Stelletje watjes" . Het "watje" van de dame in kwestie besloot daarop dat hij net zo goed in de auto kon gaan zitten, aangezien hij toch al tot watje benoemd was. Later wist hij, pesterig, te melden "dat het heerlijk warm was in de auto". De cursus bestond voor een groot gedeelte met "lopen aan de lijn" voor en achter mensen met andere honden langs. Degenen die niet aan de beurt waren werden geacht de aandacht van hun eigen hond vast te houden. De aandacht van Arcil gaat voornamelijk uit naar de bodemgesteldheid. Daar vindt hij van alles, van schroeven, stukjes elektriciteitsdraad en nog veel meer. Het lopen zelf gaat, zolang er een beloning voor z'n neus hangt, redelijk. Verder had meneer besloten het aanrecht aan een grondig onderzoek te onderwerpen door een poging te doen er bovenop te springen. Dat lukte tot en met 3 poten, maar viel toen toch door de zwaartekracht terug.
Moet de bestaande tuin omgeploegd? Wilt u onvindbaar geworden kabels herontdekken? Moet er ook op een kleine ruimte gewerkt worden? Dan is dit iets voor u:
2-armige graafmachine werkt aan één stuk door gazons, bomen en struiken vormen geen probleem grotere takken worden vanzelfsprekend klein gemaakt fungeert ongevraagd ook als bemester draait op water voedt zichzelf met wat loskomt uit de tuin
merk: Drentsche patrijshond type: ARCIL
Kosten: nihil Halen en brengen in overleg Eventueel voor langere tijd
Omdat het zulk vervelend, naar, miezerig en vooral nat weer was zijn
we gisteren lekker in huis bezig geweest met wat spelletjes en
oefenen. We hebben wel onze dagelijkse (verkorte) rondjes gemaakt, maar
met veel minder gesnuffel en andere hondjes zijn we ook niet
tegengekomen.
Het
vrouwtje had voor mij een Kong gevuld met bruin brood, dat zat goed
vastgeplakt, want ze had het ook nog wat nat gemaakt. Maar dat had ze
gedaan zodat ik, terwijl zij de bagger (van het wandelen) aan het
opruimen was, in de bench lekker bezig zou zijn. Want ik vind die
dingen die over de vloer gaan (de stofzuiger en de dweil) zo leuk om
achteraan te gaan. Maar "dat schiet niet op" zegt het vrouwtje. En er
lag toch een hoop bagger. Het vrouwtje zag de bui al hangen en had al
snel besloten om de troep eerst te laten drogen en dan te stofzuigen.
Dweilen kwam later wel. Maar ondertussen moest ze mij bezighouden,
anders word ik klierig, zegt ze. Die Kong is best wel leuk, alleen eerst zaten er lekkere koekjes en brokjes in worst geplakt in. Maar het vrouwtje is bang dat ik een dikke kont krijg, want ik krijg ook al zoveel brokjes als we aan het oefenen zijn. Maar bruin brood is ook erg lekker. Dat probeer ik ook van het aanrecht te pikken, want daar kan ik ook al bij. Laatst is het me een keer gelukt, maar nou schuiven ze alles naar achteren en zover kom ik (nog) niet.
Soms, als het
vrouwtje het lief vraagt blijf ik mooi zitten, Hier ook maar, want ik wilde graag een spelletje doen. En dat is goed gelukt, want we hebben daarna nog apportje
gedaan en gevoetbald. En hebben geoefend met "pak maar". Dat is iets nieuws,
dat is een heel gemeen spelletje. Dan houdt het vrouwtje wat lekkers in
haar hand onder m'n neus en als ik wil pakken doet ze haar hand dicht.
Pas als ze "pak maar" zegt mag ik het pakken. Maar ik trap er bijna
niet meer in. Ik wacht gewoon, maar dat is wel moeilijk hoor.
Doe je mee met spelen?
Zo, ik heb het toch maar mooi voor elkaar gekregen!
Vanmorgen was het wat grijs miezerig weer, met niet al te veel wind, dus maar weer eens richting molen gelopen. Zo noemen we dat maar. Het is een mooie weg met aan weerszijden bomen en een greppel. De molen zelf is net even te ver weg om iedere dag te lopen. Vorig weekend zijn we een heel eind die kant opgelopen. Je kan eventueel een rondje lopen. Maar dan loop je een groot deel langs een vrij drukke weg. Dus wij keren, ergens halverwege de tijd die we willen lopen, om. Vanmorgen ging Arcil opeens in een heuse jachthonden-houding lopen, stak al snuffelend dwars de straat over en weer terug. Ondertussen was het vrouwtje aan het bedenken wat hij dan toch wel kon ruiken. En opeens stopte Arcil en ja hoor.......daar lag een (leeg) spuitbusje Axe. Maar of dat nou reclame is voor Axe? Want even later vond hij kennelijk wat hij echt zocht.. een hoop paardenstront, waar dan ook onmiddellijk een smakelijke hap van werd genomen.
Vandaag hebben we weer eens een ander bos gezocht. Nou, zoeken was het wel. We hebben een mooi boekje: 'Wandelen met je hond". Daaruit hadden we gekozen voor Renkum. Na (ondanks de TomTom) heel wat zoeken vonden we uiteindelijk een heel klein parkeerterreintje met een heel klein uitgestippeld routetje. Daar hadden we dan 50 km. voor gereden. Het was wel heel rustig in het bosje. En, het belangrijkste, Arcil leek het geweldig te vinden. Een bijkomend voordeel, dat er bijna niemand rondliep, was dat Arcil niet andere honden achterna kon rennen en ons nu keurig in de gaten hield. Af en toe verstopte één van ons zich achter een boom en Arcil moest dan zoeken. Met een beetje hulp door te roepen lukte dat aardig.
Arcil heeft zich ook verstopt.
Hier eindigde het bos en even verderop zijn we omgekeerd.
Toch kon Arcil nog even leuk spelen met deze twee.
Thuis gekomen kwamen we erachter dat in een volgend deel van 'Wandelen met je hond' Renkum was geschrapt. Als we dat hadden geweten!!!!!! Of ons misschien beter hadden voorbereid. Maar ja, het was mooi weer. Dus inpakken en gauw wegwezen. Volgende keer dus wat meer voorbereiding als we een nieuw gebied willen gaan verkennen. Het was voor Arcil ook een wat minder leuke dag, hij heeft weer 2 keer overgegeven in de auto en het kost daardoor ook weer heel wat moeite voor we hem er in hebben. En bovendien is hij tussen gespannen draden prikkeldraad door gesprongen.
Zien jullie mijn rechterpootje, daar zit bloed aan. Dat bos van vanmiddag, dat was niks. Maar we liepen ook langs een heel mooi weiland. Het leek me leuk om daar te gaan rennen, dus ik sprong gewoon tussen de draden door die daar hingen. Gingen ze me ineens roepen. Braaf als ik ben, sprong ik gelijk erdoorheen terug. Het leek wel of de baasjes vreselijk schrokken. Want ik moest gelijk aan de lijn dat vond ik helemaal niet leuk. En toen zagen ze dat er allemaal bloed aan mijn pootje zat. Dat kleurt best wel mooi op dat wit. Zelf had ik niks gevoeld. Later mocht ik nog wel even los en heb ik nog met twee andere honden gespeeld en toen zagen ze dat ik nog heel goed kon rennen. Thuis gingen de baasjes me een beetje verwennen en nog eens naar mijn pootje kijken, maar ze mochten er best wel aankomen.
Hier zijn Arcil en de baasjes zaterdag ook nog langs gekomen. Ongeveer op dit punt zijn ze omgedraaid om terug naar huis te lopen. Als het vrouwtje alleen met Arcil wandelt keren ze eerder om. Want tot hier is het vrij ver en meer dan 1 of 2 keer in de week deze afstand lopen is nog een beetje te veel. Maar als het aan Arcil zou liggen, zou hij hier graag wat vaker langs lopen, want, wat zou daar voor spannends achter die houtblokken zijn?
Toch maar eens kijken of hij daar achter kan komen.
Oh, wat een boel kippen, jammer dat het baasje de lijn zo kort houdt. Hij zou ze best van dichtbij willen zien.
Zaterdagmorgen was het weer puppycursus. Het was koud, het vrouwtje mocht de oefeningen doen, omdat het baasje niet tegen de koude handen kan ('t Baasje zegt dat de gaten in z'n handen vallen) en met handschoenen aan gaat het niet, want je kunt je hondje niet snel genoeg belonen als je eerst je handschoen uit moet trekken. Er werd geoefend op achteruitlopen en gaan staan vanuit "ZIT", slalommen door sprieten en lopen aan de riem zonder trekken. Dat is tot op heden nog steeds hopeloos. Als Arcil niet trekt, dan springt hij wel of bijt in de riem.
's Middags zijn Arcil en de baasjes in de buurt van huis gebleven om te gaan lopen. Het vrouwtje kon nu mooi wat foto's maken, terwijl het baasje (met handschoenen) Arcil aan de lijn kon houden. Dit is een wandeling die het vrouwtje de laatste tijd door de week vaak maakt met Arcil, vooral als het mooi weer is en die je net zolang kan maken als je wilt. Het is een lekker rustig stuk, waar maar af en toe een auto langskomt. Toch nog net even te vaak om Arcil los te laten. Maar aan de lange lijn kan hij lekker scharrelen in de berm en hier en daar staan ook nog wat struiken. Paarden komen er ook geregeld, te zien aan de uitwerpselen. En die vindt Arcil erg lekker, naast allerlei andere onduidelijke dingen (o.a. graspollen en bonkjes klei) die hij naar binnen werkt. Dingen die hij niet af wil staan, waar de lekkerste koekjes niet tegen op kunnen.
Altijd bekijks met Arcil. Als het niet is omdat het zo' n mooi, lief,
jong of vrolijk hondje is, dan is het wel omdat het zo'n ongehoorzaam
hondje is. Vandaag was dat laatste het geval en dat zal wel niet de
laatste keer zijn. Gisteren was voor Arcil niet zo'n gezellige dag,
want de baasjes hadden clubkampioenschappen tafeltennis. Tussendoor
zijn ze wel steeds even naar huis gegaan om Arcil uit te laten en eten
te geven, maar het grootste gedeelte van de dag was Arcil alleen. Dat
moest vandaag goedgemaakt worden en dus zijn ze weer naar de Loonse en
Drunense Duinen gegaan. Het was prachtig wandelweer. Aan het begin van
de wandeling Arcil even gepaaid met een paar koekjes met het verzoek
terug te komen als ze hem riepen, en daarna ging het los. En ja hoor,
hij kwam steeds keurig even kijken of de baasjes wel doorliepen en als
hij wat verder achterbleef kwam hij snel weer aanrennen om te zorgen
dat hij weer bij de baasjes in de buurt kwam. De baasjes keken
elkaar eens aan, "het is toch wel een lief, gehoorzaam hondje". Tja, je
moet nooit de dag prijzen voor het avond is.
Dat was lachen, vanmiddag. Heb ik de baasjes mooi in de maling genomen.
Eerst ben ik steeds teruggekomen als ze me riepen en dan kreeg ik weer
een koekje en gingen ze me knuffelen en vertellen hoe goed ik wel niet
was. Maar ja, van dat geknuffel en die koekjes krijg je ook genoeg. Dus
toen ben ik me maar eens lekker gaan uitleven. Er waren lekker veel
hondjes om mee te spelen en achterna te zitten. Als ik dan te ver ging
riepen ze weer, maar ik deed net of ik ze niet hoorde. Er waren ook 2
hele leuke beagles, die heb ik zo hard achterna gezeten dat ik een boom
niet zag. Ik heb heel even met m'n kop geschud en ben weer doorgegaan
met rennen. De baasjes wilden toch even kijken of er niks kapot was,
want het ging wel heel hard, maar ze konden me mooi niet pakken. Heel
veel mensen hadden het gezien en gingen de baasjes helpen me te vangen.
Toen ben ik toch maar heel even gestopt. Toen ze zagen dat ik nog heel
was, mocht ik weer weg. Toen moest ik kiezen om of de baasjes te volgen
of de beagles achterna te gaan. Toen ben ik lekker achter de beagles
aangegaan, want ik heb toch een penning met mijn naam en hun (mobiele)
telefoonnummer erop gekregen, zodat als ik verdwaald ben andere mensen
de baasjes kunnen bellen waar ik ben. Gelijk maar eens geprobeerd of
het werkte. Maar de baasjes lieten me niet ver uit hun gezichtsveld
raken en, nadat ze hulp hadden gekregen van een meneer die me een
brokje gaf hebben ze me aangelijnd. Maar het was best wel grappig, de
baasjes maar roepen, "Kom dan" of "Hier" of gewoon "Arcil" of een
combinatie daarvan. Het halve bos weet nu hoe ik heet. 't Vrouwtje
zat op een gegeven moment op haar hurken (raar woord) met een koekje en
riep; "Alsjeblieft Arcil, kom nou" en al die mensen maar kijken. Maar,
die meneer met dat brokje, daar ben ik mooi ingetrapt. We hadden heel
wat bekijks. Er was ook een mevrouw, die zei; "dat is zeker een
Drentsche Patrijs?" Waarom ze dat nou zo zei, begrijp ik niet.
Verderop mocht ik weer los, toen er niet zoveel hondjes meer liepen.
Ineens zagen de baasjes, eerder dan ik, dezelfde beagles weer, want ik werd,
voordat ik er erg in had, weer aan de lijn gedaan. En toen zeiden die
mensen ook nog; "Kijk, daar heb je dat ongehoorzame hondje weer". Toen we onderweg naar huis waren, hoorde ik de baasjes nog iets mompelen over puberteit.
Zo af en toe krijgt Arcil een Kong. Het vrouwtje stopt er dan allerlei lekkere
dingen in (brokjes die in worst vastgeplakt zitten en lekker stevig aangestampt). De bedoeling is dan dat Arcil dat eruit ziet te krijgen en daar het
liefst zo lang mogelijk over doet. Dat is de bedoeling van het vrouwtje
tenminste. Hij krijgt hem in de bench en dat weet-ie ook, want als het vrouwtje
met de Kong aan komt lopen, sprint Arcil al naar de bench en gaat keurig zitten
wachten om vervolgens de Kong aan te vallen. Als het deurtje van de bench open is komt Arcil na verloop van tijd naar buiten om met Kong en al op de plaid naast de bench te gaan liggen.
Naarmate er meer uit de Kong gepeuterd is, komt Arcil steeds wat verder de kamer ingeschoven.
Maar daar onderin zit ook nog van alles. Hoe moet hij dat er nou uitkrijgen, met z'n tong redt hij het niet meer. Dat gaat hem te lang duren.
Daar heeft Arcil het volgende op gevonden. Je gaat er gewoon mee rond lopen en laat hem van zo groot mogelijke hoogte op de grond stuiteren en zo langzamerhand laat de rest van zelf los en kan je het zo van de grond oprapen.
Het wachten is nu dat Arcil het eerste gedeelte ook overslaat en dan dus binnen de kortste keren de Kong leeg heeft. Dan moet het vrouwtje weer andere trucs bedenken om Arcil er lekker lang mee bezig te laten zijn. Maar een lege Kong is ook wel prima, want die rolt en stuitert zo leuk.
Het vrouwtje is trots op Arcil. Arcil en het vrouwtje zijn bezig met oefenen van "BLIJF". Nog steeds alleen binnenshuis, maar dat gaat steeds beter. Als het vrouwtje om een hoek gaat staan moet ze wel steeds "BLIJF " blijven roepen, maar dat gaat ook steeds beter. Vandaag had ze bedacht dat-ie zolang moest blijven zitten tot ze een foto had gemaakt. Tot toch wel grote verbazing van het vrouwtje bleef hij netjes zitten tot de foto genomen was. Voor de zekerheid er toen nog maar eentje vanaf de andere kant genomen.
En kijk toch eens, wat een aandachtig luisterend koppie.
Arcil voor het eerst in een restaurant
Jacco
de weg richting molen. Dan komen ze ook
langs de speeltuin met kinderboerderij(tje). Daar zijn wat kippen, een
haan,
verschillende soorten eenden en ganzen en nog wat schapen. Vanmorgen
zagen ze daar de eerste lammetjes lopen, waarvan er één in zijn
onhandige wankelheid een emmer water omstootte en drijfnat troost zocht
bij zijn moeder. Wel zielig, maar zo lief. 
Het wandelt de ene keer wat prettiger dan de
andere, maar vandaag ging het prima. Goed doorlopen zonder al te veel
te trekken. Arcil liet zich zonder al te veel problemen van de (volgens
het vrouwtje) vieze dingen weghalen. 
wordt
behoorlijk sterk. En thuisgekomen mag Arcil even bijkomen
van de vermoeienissen en indrukken met een lekkere kluif. 
Hier eindigde het bos en even verderop zijn we omgekeerd. 
