Gistermiddag zijn we eerst naar pa- en ma- baasje geweest, en daar
heeft Arcil weer een mooi speeltje gekregen. Arcil kent daar ook de weg
al. Vanuit de auto liep hij regelrecht op de voordeur af en heeft
ma-baasje eens flink begroet. Daarna zijn we naar de Loonse en Drunense
Duinen gegaan en dat was weer een groot feest. Het was prachtig weer
voor een wandeling. Als we het parkeerterrein oprijden wordt Arcil tegenwoordig al
wild en wil dan wel dwars door de ruiten heenspringen. We kwamen gelijk
al een klein, heel gehoorzaam hondje tegen. Als zijn baasje maar met
één vinger bewoog deed het hondje al wat het baasje wilde. En Arcil
stond daar als een indiaan uit een stripverhaal om heen te springen en
een regendans uit te voeren. Toen er een paar paarden aankwamen hebben
we Arcil maar weer even aangelijnd. Even verderop kwamen we een
hazewindhond tegen en wilde Arcil wel eens proberen of hij het daarvan
kon winnen. Na een minuut of vijf moest hij toch zijn meerdere erkennen
en met de tong uit de bek kwam hij uithijgen. Toen waren we pas aan het
begin van de wandeling. Het baasje had nog niet gezien dat Arcil zijn
pootje, af en toe, optilt bij het plassen en wou dat ook wel eens zien.
Maar daar had Arcil het kennelijk veel te druk voor en dus zou het
baasje dat deze wandeling niet meemaken. Na een tijdje rustig te hebben
gewandeld kwamen we de hazewindhond weer tegen en weer werd er een
wedstrijdje aangegaan. Arcil had nog steeds niet in de gaten dat hij
dat toch niet kan winnen. Hij kreeg zelfs supporters langs de kant die
hem aanmoedigden, maar ondertussen ontmoedigden door te zeggen dat hij
het toch niet kon winnen. Uiteindelijk kwam hij volledig uitgewoond bij
ons terug en zijn we maar heel rustig blijven staan, met Arcil aan de
lijn, tot hij uitgehijgd was. Op de zandvlakte heeft Arcil zichzelf
uitgenodigd voor een potje lummelen. Daar waren een aantal mensen met
een bal aan het overgooien en Arcil ging proberen de bal te vangen,
maar dat lukte toch niet. Maar goed ook, ant het was een nogal zware rugbybal.
Toen we bijna bij het beginpunt terug waren
kwamen we nog een herdershond tegen en dat werd ook nog een wild
spelletje. De herdershond liep bijna het baasje omver en we horen het
baasje van de herder nog lachend zeggen: "Ja, ze kijken nergens naar".
Toen we verder wilden lopen ging Arcil toch nog even de herdershond
achterna en toen we ons omdraaiden om hem terug te roepen, zagen we hoe
het baasje van de herder een prachtige salto over Arcil heen maakte.
Een beetje gegeneerd lachend schudde hij het zand van zich af.
Tsja, ze kijken nergens naar.
Tot
slot wilden we nog even wat gaan drinken in restaurant de Roestelberg
en gingen, voor het eerst met Arcil, naar binnen. Daar waren ze bezig
de boel om te bouwen voor een carnavalsfeest die avond. Daardoor was
het er er nogal lawaaierig en het was er ook erg warm. Buiten was het
nog steeds lekker weer, dus zijn we buiten maar wat gaan drinken.
Reacties op bericht (2)
23-02-2009
moe,moeder,moest...
Ook hier was het gisterenavond hééél stilletjes, geen omgelopen planten in huis, geen stoelen naar de andere kant van de tafel verzet, kalm zoals in de goeie ouwe tijd met Bas. We weten, dat komt ook wel weer terug maar kan nog een jaar of tien op zich laten wachten...
23-02-2009 om 09:19
geschreven door Belle & co
22-02-2009
wandeling
Zo die is zijn energie voor de dag wel weer goed kwijt denk ik, hahaha ik zag het zo voor me van dat herderbaasje.
