Altijd bekijks met Arcil. Als het niet is omdat het zo' n mooi, lief,
jong of vrolijk hondje is, dan is het wel omdat het zo'n ongehoorzaam
hondje is. Vandaag was dat laatste het geval en dat zal wel niet de
laatste keer zijn. Gisteren was voor Arcil niet zo'n gezellige dag,
want de baasjes hadden clubkampioenschappen tafeltennis. Tussendoor
zijn ze wel steeds even naar huis gegaan om Arcil uit te laten en eten
te geven, maar het grootste gedeelte van de dag was Arcil alleen. Dat
moest vandaag goedgemaakt worden en dus zijn ze weer naar de Loonse en
Drunense Duinen gegaan. Het was prachtig wandelweer. Aan het begin van
de wandeling Arcil even gepaaid met een paar koekjes met het verzoek
terug te komen als ze hem riepen, en daarna ging het los. En ja hoor,
hij kwam steeds keurig even kijken of de baasjes wel doorliepen en als
hij wat verder achterbleef kwam hij snel weer aanrennen om te zorgen
dat hij weer bij de baasjes in de buurt kwam. De baasjes keken
elkaar eens aan, "het is toch wel een lief, gehoorzaam hondje". Tja, je
moet nooit de dag prijzen voor het avond is.
Dat was lachen, vanmiddag. Heb ik de baasjes mooi in de maling genomen.
Eerst ben ik steeds teruggekomen als ze me riepen en dan kreeg ik weer
een koekje en gingen ze me knuffelen en vertellen hoe goed ik wel niet
was. Maar ja, van dat geknuffel en die koekjes krijg je ook genoeg. Dus
toen ben ik me maar eens lekker gaan uitleven. Er waren lekker veel
hondjes om mee te spelen en achterna te zitten. Als ik dan te ver ging
riepen ze weer, maar ik deed net of ik ze niet hoorde. Er waren ook 2
hele leuke beagles, die heb ik zo hard achterna gezeten dat ik een boom
niet zag. Ik heb heel even met m'n kop geschud en ben weer doorgegaan
met rennen. De baasjes wilden toch even kijken of er niks kapot was,
want het ging wel heel hard, maar ze konden me mooi niet pakken. Heel
veel mensen hadden het gezien en gingen de baasjes helpen me te vangen.
Toen ben ik toch maar heel even gestopt. Toen ze zagen dat ik nog heel
was, mocht ik weer weg. Toen moest ik kiezen om of de baasjes te volgen
of de beagles achterna te gaan. Toen ben ik lekker achter de beagles
aangegaan, want ik heb toch een penning met mijn naam en hun (mobiele)
telefoonnummer erop gekregen, zodat als ik verdwaald ben andere mensen
de baasjes kunnen bellen waar ik ben. Gelijk maar eens geprobeerd of
het werkte. Maar de baasjes lieten me niet ver uit hun gezichtsveld
raken en, nadat ze hulp hadden gekregen van een meneer die me een
brokje gaf hebben ze me aangelijnd. Maar het was best wel grappig, de
baasjes maar roepen, "Kom dan" of "Hier" of gewoon "Arcil" of een
combinatie daarvan. Het halve bos weet nu hoe ik heet. 't Vrouwtje
zat op een gegeven moment op haar hurken (raar woord) met een koekje en
riep; "Alsjeblieft Arcil, kom nou" en al die mensen maar kijken. Maar,
die meneer met dat brokje, daar ben ik mooi ingetrapt. We hadden heel
wat bekijks. Er was ook een mevrouw, die zei; "dat is zeker een
Drentsche Patrijs?" Waarom ze dat nou zo zei, begrijp ik niet.
Verderop mocht ik weer los, toen er niet zoveel hondjes meer liepen.
Ineens zagen de baasjes, eerder dan ik, dezelfde beagles weer, want ik werd,
voordat ik er erg in had, weer aan de lijn gedaan. En toen zeiden die
mensen ook nog; "Kijk, daar heb je dat ongehoorzame hondje weer". Toen we onderweg naar huis waren, hoorde ik de baasjes nog iets mompelen over puberteit.
Reacties op bericht (2)
26-01-2009
andere honden
Ja ja tegen zulke leuke speelkameraadjes kan een koekje echt niet op hoor, ik liet Kyra ook altijd met andere honden spelen en als we weer verder wilden wandelen dan lijnde ik haar eerst aan voor de andere honden weg gingen, want anders kwam ze echt niet. Dat hurken is een goeie zet geweest heb ik ook veel gebruikt als Kyra op een afstand van een meter niet wilde komen, hurken, hoog stemmetje opzetten net doen of je iets interressant hebt, nieuwsgierig als die drenten zijn komen ze altijd kijken, koekje geven en aan lijnen, haha gefopt zei ik dan altijd, of als je wel de aandacht hebt koekje in de lucht gooien zijn kant op hij zal het pakken en naar je kijken en dan laten zien dat je nog een koekje hebt werkte en werkt bij kyra nog steeds.
26-01-2009 om 15:30
geschreven door sonja
verloren lopen
Hallo wandelaars, Ik moet ongeveer even oud geweest zijn als Arcil, de baasjes waren mij ook kwijt maar het was wat dicht bij de snelweg dat het bgebeurde. De baasjes waren in paniek omdat ik een ravage zou kunnen aanrichten als ik op de snelweg terecht kwam. Wel een kwartuur ben ik zoek geweest en het baasje was al naar huis gelopen om een fiets te halen om mij tekunnen gaan zoeken. Het vrouwtje was op een kruising van twee boswegen wel blijven wachten, samen met Bas. Toen het baasje kwam aangefietst bij het vrouwtje zat ik al mooi te wachten op hem... Drenten houden de baas in het oog en andersom s niet nodig. Het gebeurt zelden dat een Drent verloren loopt. Het baasje heeft de raad gekregen van als het nog eens gebeurt gewoon een kledingstuk van de baas achterlaten in de buurt waar de hond het laatst gezien is. Enkele uren later zou je de hond gewoon bij het kledingstuk kunnen ophalen, hij zal er wel de wacht bij houden... Als je in de buurt van Turnhout ooit iemand zonder broek ziet lopen is dat hoogstwaarschijnlijk onze baas die één van zijn Drentjes niet meer kan vinden ! Belle
