Deze tweede reeks foto's toont de mooie binnenzijde van de brug én het uiteinde op het Eilandje.
Als de fietslift werkt, is er geen enkel probleem en kan je vlot naar beneden of andersom naar boven.
Jammer genoeg is die lift al tweemaal uitgevallen en dan moet je via de trappen.
Naar beneden gaat dat eigenlijk vrij vlot, maar wie naar boven komt, ondervindt meer problemen.
Lees vooral zorgvuldig de gebruiksaanwijzing!
Hou er rekening mee dat je de fiets aan de linkerzijde moet houden (de meeste mensen zijn gewend om dat rechts te doen). Knijp goed je voorrem toe en dan kom je zonder al te veel moeilijkheden boven.
Daar wordt het pas echt opletten. Je voorwiel moet plots 'over the hill'. Als je dan je achterrem gebruikt lukt het wel.
Heel wat mensen kregen pas met veel moeite hun fiets over de rand. Dit zou echt wel beter moeten!
Op de drie laatste foto's kan je iemand volgen (een fietser die bij de senioren mag gerekend worden) die aan de eerste tussenverdieping ter plaatse bleef trappelen en die pas met enige hulp boven geraakte.
Dat Antwerpen meer dan 't stad is, weet elke Antwerpenaar al langer.
Waarom eens geen gedicht over de Luchtbal dus?
Deze wijk in het Noorden van de stad, bekend om zijn 'blokken', is de laatste jaren sterk veranderd. Wat nog rest, zijn zeker die zes hoge torengebouwen, de intussen vernieuwde, sociale appartementen aan de Groenendaallaan en een heleboel oude woningen met de kenmerkende, boogvormige inkomhal aan de voordeur. Ook de schoolgebouwen, de kerk en zelfs café Canada doen nog denken aan de oude Luchtbal.
Maar intussen zijn er heel wat nieuwbouwprojecten bijgekomen, het ene al wat mooier en kleurrijker dan het andere.
Tijd om daar eens een gedicht over te schrijven...
Een opvallende nieuwigheid is de tempelmarkt: een houten constructie waarvan je de handleiding op de foto kan lezen...
Terwijl je de renovatie van de oude torenblokken bekijkt, zie je op de achtergrond een gans nieuwe wijk, in rode steen opgetrokken. Verderdoor kom je dan in een ouder deel van de wijk. Laagbouw, weinig of geen garagepoorten en heel wat oudere appartementsgebouwen.
Hoe meer wij naar het Noorden trekken, hoe rustiger het wordt.
Langs de ene kant oudere huisjes.
Langs de andere kant: nieuwbouwprojecten (vooral appartementen) of appartementsblokken die volledig werden vernieuwd met het oog op de nodige kleur. En zo komen wij in het uiterste Noorden van de Luchtbal opnieuw aan een station: station Noorderdokken. Hier kan je aansluiten op de fietsostrade naar Essen en het natuurgebied 'DeOude Landen'
Vernieuwing in het stadsbeeld is geen ijdel begrip. Het EILANDJE is daar een duidelijk voorbeeld van. Oud en nieuw lossen elkaar af en of je nu voor of tegen bent, er is heel wat te bekijken op deze site die enkele jaren geleden nog volledig verloederde. Als je vanuit het noorden de Schelde nadert, springen de hoge wolkenkrabbers boven de horizon uit.
Eens dichterbij rijd je tussen de oudere gebouwen naar de Londenbrug. Daar heb je een mooi uitzicht op het MAS langs links en op het nieuwe havenhuis langs rechts. Een perfect scenario voor een zevenenvijftigste gedicht!
DICHTERBIJ HET WATER, HOGER IN DE LUCHT
Hoog boven het water, op het dak van het MAS.
Ooit stond daar het huis der Hanzesteden,
getuigend van een ver voorbij verleden.
Een tijd toen hier helemaal geen toekomst was.
Het Eilandje, jaren op sterven na dood,
verrees weer, steen na steen, opnieuw uit de grond.
Werken van 's morgens vroeg tot de avondstond.
Het Museum aan de Stroom, harmonieus rood
en wolkenkrabbers, wit, geel of groen gekleurd.
Het lijkt wel of daar een wonder is gebeurd.
Wat verder bouwde men het Red Star Line museum
met een mooie toren, als landmark aangewezen.
Intussen zijn er hogere torens uit de grond gerezen.
Zo lijkt het nieuwe gebouw eerder een curiosum.
Wat te zeggen over oud en nieuw in het nieuwe Havenhuis?
Beneden staat het vroegere Hansagebouw.
Klassieke gevel tegen een lucht van blauw.
In de glasconstructie boven is het Havenbedrijf thuis.
Vooral de nieuwe aanleg van de kaaien met het fietspad dat uitstekend bolt tot voorbij het Red Star Line museum (daarna iets minder...) om je zo naar het nieuwe Havenhuis te voeren, geeft je een prachtige kijk op deze kant van de stad. Stad aan de Schelde: dat geldt hier meer dan waar ook!
Op nieuwjaarsdag kon je bijna doorlopend deze oerantwerpse artiesten aan het werk zien (en horen) op ATV. Mooie evergreens waarvan de tekst naar het 'Aantwaarps' werd vertaald, met passie gezongen en begeleid door een schitterende verzameling muzikanten. Dat vraagt om een gedicht...
De jaarlijkse kerstmarkt in Antwerpen werd grondig herbekeken. Het resultaat mag gezien worden en omdat de wijziging zo opvallend is, moet er natuurlijk een nieuw gedicht over geschreven worden. De Kerstmarkt was immers de start en het einde van mijn boek ' 52 maal Antwerpen'. Daarom dus Kerstmarkt 2015.
Heel veel aandacht gaat de laatste tijd naar het project 'Ringland'. Ook dat is dankbaar als onderwerp voor een gedicht. Antwerpen mobiel of Antwerpen in de file: het is een heel belangrijke keuze...
RINGLAND
Antwerpen helemaal in het groen.
Ondergronds die ring, het is te doen.
Opnieuw gezonde lucht, net als toen.
Beneden auto's, boven één plantsoen!
Ringland moet er zeker komen.
Vol mooi groen en heel veel bomen.
Een stad waar wij echt van dromen.
Ringland moet er zeker komen!
Dit gaat om veel meer dan politiek.
Lucht boven de Ring die maakt ons ziek.
Stop dus eerst met alle polemiek!
Ondergronds verkeer, daarin zit muziek!
Refrein: Ringland moet er zeker komen...
Ringland lijkt een ideaal gedacht.
Propere lucht zowel bij dag als nacht.
Daarop wordt nu al zo lang gewacht.
Een groen Ringland waar iedereen lacht!
Refrein: Ringland moet er zeker komen...
Om dat te illustreren: enkele foto's zoals het nu nog is . Auto's, files, aanschuiven, stilstaand verkeer .
Twee jaar geleden schreef ik een gedicht over de Sinksenfoor, toen aan de Waalse Kaai(52 maal Antwerpen, pagina 96, gedicht 46). Intussen is er veel water door de Schelde gevloeid en de grootste kermis van het land staat dit jaar in Park Spoor Oost. Veel park is daar trouwens nog niet maar bij het bezoek aan de Sinksenfoor vond ik de plaats nog lang niet zo slecht. Vermits ik daar per fiets arriveerde had ik ook geen parkeerproblemen, maar voor bezoekers die een parkeerplaatsje nodig hebben, wordt het zoeken. Tijd dus om gedicht nummer 53 te schrijven. Van nu af kan je regelmatig een volledig gedicht over Antwerpen op deze blog lezen en wie weet, misschien halen wij de honderd wel...
Sinksenfoor op Park Spoor Oost
Park Spoor Oost, de Sinksenfoor,
megagroot of metafoor.
Problemen met parkeren,
om zoveel volk te ambiëren.
Park Spoor Oost, de Sinksenfoor.
Nog niet helemaal klaar daar voor...
Wie niet oplet, struikelt over het spoor.
La Roue Royale, het reuzenrad,
de Wild Mouse, dat is ook wat.
Elliot's rollercoaster man, man, man!
Caraïbes Folies, ik ben er weg van.
XXL, dat brengt je naar omhoog.
In de lucht, jawel, je vloog!
En ja, ik zie nog een ouderwetse viskraam,
met zoveel eendjes, het heeft geen naam!
Een poliep naast de Crazy Palace.
Overal zand en nergens gras.
Ik dacht dat dit een park was?
Botsautootjes naast de See Sturm Bahn.
Griezel in de Terror Factory, komaan!
En weer een rollercoaster aan het eind.
Ik houd mij met moeite overeind.
Rock en Roll, Crystal Palace-doolhof.
Dat is pas leuk, dat is pas reuzetof!
Eindelijk toch een ouderwetse paardemolen,
een beetje weggestopt, een beetje verscholen.
Ik zwijg nog van al die snoep, van al dat eten.
Zo veel om te weten of te vergeten.
Op Park Spoor Oost staat nu de Sinksenfoor.
Sommigen zijn er tegen, sommigen er voor.
Veel park is er niet, maar de kermis gaat door.
Wel veel volk, dat is hier echt een megafoor!
28 mei 2015
De bijhorende foto's geven een beeld van wat nu de Sinksenfoor is.
Uiteindelijk komen wij bij de uitgang. Voor wie graag over de kermis wandelt, is deze Sinksenfoor zeker een aanrader. Plezier beleven hier of op de Waalse Kaai: veel verschil maakt het niet.
En de omwonenden? Op het eerste zicht wonen de dichtstbijzijnde buren toch behoorlijk ver van het gebeuren om daar last van te hebben. Zien wat de toekomst brengt...
De kerstmarkt, het begin van deze blog en tevens het laatste gedicht uit 52 MAAL ANTWERPEN.
Kerstmarkt, wat een mooie plek!
Mensen uit alle landen,
Alle rassen en alle standen
Je ziet het wel, zij hebben trek.
Zin om lekker te genieten
Glühwein, schnaps en bier,
Dranken: alles vind je hier
Zoeken naar hun favorieten.
Of dat nu Kerstmis is?
In dit gedicht wordt de vraag gesteld wat deze markt nog met Kerstmis te maken heeft, een vraag waarop ik helaas het antwoord schuldig blijf. Toch is het een mooi gedicht om 52 MAAL ANTWERPEN mee af te sluiten. Nog even enkele foto's van de kerstmarkt en het doek valt over het boek. Niet over de blog want ieder gedicht over Antwerpen dat ik nog schrijf zal, samen met de mogelijke foto's, gepubliceerd worden. Hoeveel en wanneer? Dat zal de toekomst uitwijzen...
Het boek blijft uiteraard beschikbaar in de boekhandel (Uitgeverij De Standaard in België of rechtstreeks via Boekscout.nl in Nederland).
De begraafplaats van het Schoonselhof is een groot kerkhof met een lange geschiedenis. In 1911 werd het landgoed aangekocht door de stad. Officiële opening in 1921, vanaf 1938 werd een aantal grafmonumenten van het gesloten Kielkerkhof naar hier overgebracht.
In 1992 werd het kasteel beschermd als monument en vanaf 2007 de begraafplaats zelf.
Naast militaire begraafplaatsen zijn er ook gedeeltes voor de Joodse en de Islamitische gemeenschap.
Heel wat bekende en/of beroemde figuren en families vonden hier hun laatste rustplaats.
Veel beelden versieren de grafzerken. Verdriet voert de boventoon.
Regelmatig passeer je langs beroemde namen (Brialmont van de gelijknamige plaats of de verdedigingsgordel rond Antwerpen bijvoorbeeld). Buitenlandse namen maar ook gewone: je komt het allemaal tegen.
