|
En Brabo daar boven, zo mooi en zo groen.
Klaar om zijn heldendaad over te doen.
Maar met Kerstmis past zoiets niet echt.
Tijd voor vrede, niet voor een gevecht!
Kussen onder de maretak, het hoort er bij.
Ik kus mijn vrouwtje en dat maakt ze blij.
Verder wandelend langs de vele kramen.
Naar de Schelde en de kaaien gaan wij samen.
Daar draait veelkleurig mooi, het reuzenrad.
Door de drukke massa banen wij ons een pad.
En zien sprookjesachtig blauw: het Steen!
Al eeuwen oud en prachtig als geen één.
|
