Na het gedicht over Sint-Anneke moest er natuurlijk een volgen over de voetgangerstunnel: de verbinding tussen beide oevers van de Schelde.
Ons bezoek begint op de kaaien: hier heb je het mooiste uitzicht op het toegangsgebouw op de rechteroever. Rechts van dat gebouw bevindt zich een indrukwekkend huizenblok: Les Entrepots du Congo, een restant uit ons koloniaal verleden. Achter het gebouw: de tunnelplaats met het beroemde basketpleintje waar onze beste basketspeler alle tijden, Willy Steveniers, zoveel uren aan zijn sport besteedde. Aan deze achterzijde bevindt zich de ingang voor voetgangers en fietsers die naar Linkeroever willen: rechts de lift en links de inkom naar de roltrappen.
Het gebouw zelf werd ontworpen door architect Emiel Van Haverbeke.
Op de muur, aan de ingang naar de roltrappen, vind je de nodige informatie over deze voetgangers- en fietserstunnel die intussen een beschermd monument is geworden. Tussen 2 dranghekken in stap je naar de ruime hal waar de roltrappen vertrekken en aankomen. Wij gaan naar beneden langs deze antieke (toch al meer dan 80 jaar oude ) roltrappen en zien links van ons de stijgers naar boven komen. Halverwege is er opnieuw een hal waar je naar de tweede roltrap moet stappen, ruim en goed verlicht. Op de roltrap zelf zijn er op vaste plaatsen noodstoppen voorzien: een rode knop die je bij gevaar kan indrukken waarna de trap tot stilstand komt. Zo beland je uiteindelijk op de bodem: meer dan 31 meter onder water, in de Boomse klei...
Als je beneden aankomt, heb je onmiddellijk een zicht op de 572 meter lange pijp die je naar Linkeroever leidt. Mogelijk mis je daardoor de informatie die zich aan je rechterzijde op de muurtegeltjes bevindt: lengte, uitwendige diameter (4,74 m), inwendige diameter (4,30 m), peil van het voetpad (31,57 m onder het niveau van de deksteen van de kaaimuur) plus nog een duidelijke tekening. Daarna volgt de tunnel: één lange koker, goed verlicht en heel proper. Na bijna 600 meter ben je dan (onder water) op Sint-Anneke en kan je opnieuw kiezen voor de lift of de roltrappen.
Halfweg de roltrap naar boven: identiek aan deze van de rechteroever maar de reclameboodschappen aan de muur lijken meer gericht op Sint-Anneke, met een bijzondere aandacht voor de plaatselijke fietsenhandel.
Eens boven merk je een duidelijk verschil: de geschiedenis van de voetgangerstunnel wordt, via een mini-tentoonstelling, aan de voorbijganger getoond. Niet dat veel mensen de moeite nemen om er een blik op te werpen, maar toch..., de moeite van het lezen waard! Uiteindelijk kom je dan buiten in een totaal andere wereld dan deze waarin je de tunnel binnenging: een ruim zicht, een grote open plek, en een schitterende plaats om de skyline van de stad te bewonderen. Alleen het gebouw waar je uit kwam lijkt identiek aan dat van de overzijde en dat is ook zo.
