Het einde van 2016 betekent ook het einde van de legislatuur van Philip Heylen als schepen van cultuur van de stad Antwerpen. Jammer want de man heeft heel wat positieve dingen teweeg gebracht voor ons, sinjoren.
Als eresaluut verdient hij dan ook een plaats in mijn gedichtenreeks over Antwerpen.
Eerst even overlopen wat wij weten over hem.
Philip Heylen (1968) is licentiaat in de rechten, CD§V'er en sinds 2004 schepen van cultuur (+ toerisme, bibliotheken, monumentenzorg en erediensten).
In deze functie vertegenwoordigde hij Antwerpen meermaals in het buitenland, werkte hij heel wat projecten mee af (zoals het MAS, het Red Starlinemuseum en het Havenhuis).
Hij loopt ook regelmatig wedstrijden mee ( marathons van Londen, Berlijn, New York).
Een veelzijdig man dus én een fan van Antwerpen.
Wij wensen hem veel succes in zijn nieuwe job!
Gedicht nummer 63 wordt dan ook aan hem gewijd.
Afscheid van een schepen
Antwerpens schepen van cultuur
ging voor onze stad door 't vuur,
sloper en bouwer van menige muur.
Zoveel moois: dat is goed bestuur!
In de Verenigde Staten kent men zijn naam.
Hij bezorgde de stad Antwerpen wereldfaam,
zette de Red Star in het uitstalraam,
bracht culturen en mensen te saam.
Topschepen van cultuur en sportman, dat was hij.
Nieuwe musea, de Tour én het Havenhuis er bij!
Om de twee jaar schrijft een stadsdichter ons blij.
Kunst en kunstenaars: dat maakt de geest vrij...
Zijn afscheid laat een leemte na, dat is waar.
Hem opvolgen is een opdracht, redelijk zwaar,
ook al staat reeds een nieuwe schepen klaar.
Niet iedereen is als Philip Heylen, overal daar!
Antwerpen 18 december 2016
Als eerbetoon: een aantal foto's van de stad die hij zo graag ziet.
Een gedicht over de boekenbeurs van Antwerpen mag natuurlijk niet ontbreken.
De eerste boekenbeurs ging door in de vroegere stadsfeestzaal aan de Meir in 1931. De oudere Antwerpenaren zullen zich nog wel herinneren dat er daarna voor een verhuis naar de huidige locatie, de Antwerp Expo, werd gekozen (in 1971).
Wie van boeken houdt, moet zeker eens langs gaan, er valt altijd wel wat nieuws te rapen!
Wij waren al verschillende malen daar en het leek dan ook logisch om een gedicht over deze boekenbeurs te schrijven.
De Boekenbeurs
Boeken, boeken, duizenden exemplaren
en nog veel meer mensen die er naar staren.
Boeken over ziekte, gezondheid en genezing.
Af en toe geeft een bekend schrijver een lezing.
Titels die alles of helemaal niets verklaren.
Boeken over sport, idolen of atleten.
Winnaars, verliezers, wij willen het weten.
Boeken over kunst, over koken of zelfs leren.
Een boek schrijven, dat moet je eens proberen.
Schrijvers: hun namen worden nooit vergeten...
Boeken, hopen boeken, boeken over hoop.
Boeken om te lezen, kinderlectuur, te koop.
Schrijvers om te spreken, om boeken te signeren.
Een stil moment om Marc Sleen en Nero te eren.
Elke schrijver voelt zich hier in zijn biotoop!
Boekenbeurs, Expo, op de Van Rijswijcklaan.
Thrillers, economie, strips en gedichten staan
op zoveel standen naast oorlog, politiek en sport,
Een speciaal eerbetoon voor de vader van onze Brusselse stripheld Nero. Net dit jaar overleed Marc Sleen op 93-jarige leeftijd (op zondag 6 november 2016), de schepper van zoveel stripverhalen over Nero, Petoetje en Petatje, Jan Spier en vele anderen...
Ook Lucky Luke werd dit jaar in de bloemetjes gezet tijdens de boekenbeurs.
Op 3 november viert GVA zijn honderdvijfentwintigste verjaardag.
Daarvan heb ik er meer dan vijftig meegemaakt als lezer. Piet Pienter en Bert Bibber, Kari Lente en Bikkel en tegenwoordig de Kiekeboes, dank zij de gazet ben ik een echte stripliefhebber geworden.
Ik koop nog steeds regelmatig een gazet om te lezen: het nieuws, de sport en wat al niet meer.
Voldoende om hier mijn tweeënzestigste gedicht van Antwerpen over te schrijven!
GAZET VAN ANTWERPEN
Gazet van Antwerpen, honderdvijfentwintig jaar.
Nog steeds voor dag en dauw helemaal klaar.
Met nieuws over morgen, gisteren en vandaag,
over Merksem, Europa, Mossoel en Praag.
Vijftig jaar terug was ik al lezer en fan,
en nu hou ik er nog altijd even veel van.
's Morgens bij een kop koffie en mijn ontbijt.
Of 's avonds in de zetel: ik neem mijn tijd...
Politiek, financiën, milieu, regionieuws en sport.
In de gazet van A komt de lezer echt niets te kort.
Nieuws over de burgemeester, Ringland, de stad,
en dat al honderdvijfentwintig jaar lang: proficiat!
Een nieuwe brug die Park Spoor Noord met het Eilandje verbindt, dat moest ik zien!
In de pers werd uitgebreid aandacht besteed aan dit kunstwerk (volgens de burgemeester: een landmark voor Antwerpen). Net zoals met het MAS wil de stad uitpakken met deze brug en inderdaad, het oogt allemaal prachtig zoals je op de eerste zes foto's kan zien. Een tweede reeks toont de binnenkant én de trappen die voor vele mensen een probleem vormen.
Langs de buitenzijde en op de brug zelf kan je niet anders dan toegeven dat het een mooi werkstuk is. Je vermijdt probleemloos de drukke verkeersstroom van de Italiëlei en als voetganger is er ook geen enkel gevaar om van de ene naar de andere zijde te wandelen.
Met de fiets daarentegen...
De moeilijkheden die ik zelf ondervond als geoefende fietser waren niet onoverkomelijk, maar wat ik daar gedurende een tiental minuten zag, sprak boekdelen. Voldoende om er een gedicht over te schrijven.
DE BRUG DER ZUCHTEN
Vertrek per fiets in Park Spoor Noord
naar het Eilandje aan de overkant.
Door de lucht, dat is verantwoord!
De parkbrug, awesome interessant.
Zelfs als het regent, blijf je droog,
maar ho, hoe kom je naar beneden?
Want aan het einde sta je wel heel hoog.
Hier is vast nog niemand afgereden.
Tussen de borstels met allebei je wielen,
stap je vrij voorzichtig alle trappen af.
Hou controle over je tenen en je hielen,
en ga vooral niet over tot een lichte draf!
Nu naar boven met je twee banden in een goot,
knijp daarbij je remmen dicht zo hard je kan.
Anders eindigt je fiets vermoedelijk als schroot...
Heel Antwerpen hoorde er intussen van!
Een mooie brug, een baken of een landmark?
Helaas voor velen ook een BRUG DER ZUCHTEN.
Gemakkelijk en snel bereikbaar langs het Park,
de andere kant is veel meer te duchten!
Voor minder handige fietsers, een goede raad:
het fietspad op straat is echt nog niet zo kwaad...
Deze tweede reeks foto's toont de mooie binnenzijde van de brug én het uiteinde op het Eilandje.
Als de fietslift werkt, is er geen enkel probleem en kan je vlot naar beneden of andersom naar boven.
Jammer genoeg is die lift al tweemaal uitgevallen en dan moet je via de trappen.
Naar beneden gaat dat eigenlijk vrij vlot, maar wie naar boven komt, ondervindt meer problemen.
Lees vooral zorgvuldig de gebruiksaanwijzing!
Hou er rekening mee dat je de fiets aan de linkerzijde moet houden (de meeste mensen zijn gewend om dat rechts te doen). Knijp goed je voorrem toe en dan kom je zonder al te veel moeilijkheden boven.
Daar wordt het pas echt opletten. Je voorwiel moet plots 'over the hill'. Als je dan je achterrem gebruikt lukt het wel.
Heel wat mensen kregen pas met veel moeite hun fiets over de rand. Dit zou echt wel beter moeten!
Op de drie laatste foto's kan je iemand volgen (een fietser die bij de senioren mag gerekend worden) die aan de eerste tussenverdieping ter plaatse bleef trappelen en die pas met enige hulp boven geraakte.
Dat Antwerpen meer dan 't stad is, weet elke Antwerpenaar al langer.
Waarom eens geen gedicht over de Luchtbal dus?
Deze wijk in het Noorden van de stad, bekend om zijn 'blokken', is de laatste jaren sterk veranderd. Wat nog rest, zijn zeker die zes hoge torengebouwen, de intussen vernieuwde, sociale appartementen aan de Groenendaallaan en een heleboel oude woningen met de kenmerkende, boogvormige inkomhal aan de voordeur. Ook de schoolgebouwen, de kerk en zelfs café Canada doen nog denken aan de oude Luchtbal.
Maar intussen zijn er heel wat nieuwbouwprojecten bijgekomen, het ene al wat mooier en kleurrijker dan het andere.
Tijd om daar eens een gedicht over te schrijven...
Een opvallende nieuwigheid is de tempelmarkt: een houten constructie waarvan je de handleiding op de foto kan lezen...
Terwijl je de renovatie van de oude torenblokken bekijkt, zie je op de achtergrond een gans nieuwe wijk, in rode steen opgetrokken. Verderdoor kom je dan in een ouder deel van de wijk. Laagbouw, weinig of geen garagepoorten en heel wat oudere appartementsgebouwen.
Hoe meer wij naar het Noorden trekken, hoe rustiger het wordt.
Langs de ene kant oudere huisjes.
Langs de andere kant: nieuwbouwprojecten (vooral appartementen) of appartementsblokken die volledig werden vernieuwd met het oog op de nodige kleur. En zo komen wij in het uiterste Noorden van de Luchtbal opnieuw aan een station: station Noorderdokken. Hier kan je aansluiten op de fietsostrade naar Essen en het natuurgebied 'DeOude Landen'
Vernieuwing in het stadsbeeld is geen ijdel begrip. Het EILANDJE is daar een duidelijk voorbeeld van. Oud en nieuw lossen elkaar af en of je nu voor of tegen bent, er is heel wat te bekijken op deze site die enkele jaren geleden nog volledig verloederde. Als je vanuit het noorden de Schelde nadert, springen de hoge wolkenkrabbers boven de horizon uit.
Eens dichterbij rijd je tussen de oudere gebouwen naar de Londenbrug. Daar heb je een mooi uitzicht op het MAS langs links en op het nieuwe havenhuis langs rechts. Een perfect scenario voor een zevenenvijftigste gedicht!
DICHTERBIJ HET WATER, HOGER IN DE LUCHT
Hoog boven het water, op het dak van het MAS.
Ooit stond daar het huis der Hanzesteden,
getuigend van een ver voorbij verleden.
Een tijd toen hier helemaal geen toekomst was.
Het Eilandje, jaren op sterven na dood,
verrees weer, steen na steen, opnieuw uit de grond.
Werken van 's morgens vroeg tot de avondstond.
Het Museum aan de Stroom, harmonieus rood
en wolkenkrabbers, wit, geel of groen gekleurd.
Het lijkt wel of daar een wonder is gebeurd.
Wat verder bouwde men het Red Star Line museum
met een mooie toren, als landmark aangewezen.
Intussen zijn er hogere torens uit de grond gerezen.
Zo lijkt het nieuwe gebouw eerder een curiosum.
Wat te zeggen over oud en nieuw in het nieuwe Havenhuis?
Beneden staat het vroegere Hansagebouw.
Klassieke gevel tegen een lucht van blauw.
In de glasconstructie boven is het Havenbedrijf thuis.
Vooral de nieuwe aanleg van de kaaien met het fietspad dat uitstekend bolt tot voorbij het Red Star Line museum (daarna iets minder...) om je zo naar het nieuwe Havenhuis te voeren, geeft je een prachtige kijk op deze kant van de stad. Stad aan de Schelde: dat geldt hier meer dan waar ook!
Op nieuwjaarsdag kon je bijna doorlopend deze oerantwerpse artiesten aan het werk zien (en horen) op ATV. Mooie evergreens waarvan de tekst naar het 'Aantwaarps' werd vertaald, met passie gezongen en begeleid door een schitterende verzameling muzikanten. Dat vraagt om een gedicht...
De jaarlijkse kerstmarkt in Antwerpen werd grondig herbekeken. Het resultaat mag gezien worden en omdat de wijziging zo opvallend is, moet er natuurlijk een nieuw gedicht over geschreven worden. De Kerstmarkt was immers de start en het einde van mijn boek ' 52 maal Antwerpen'. Daarom dus Kerstmarkt 2015.
