|
Misschien moet ik nog even doorgaan op wat ik gisteren schreef. Over Toon. Over zijn gedrag van zondag. Zijn zelfbeklag.
Ik heb de indruk dat ik even moet kaderen.
Dat er meer achter zit.
Dat die 'meer' te zoeken valt in de schoolse sfeer...
Het is namelijk zo dat de juf van Toon ziek is. Voor de zoveelste keer dit schooljaar. Naar mijn gevoel heeft deze juf heel weinig draagkracht.
En laat nu net de klas van Toon een heel 'moeilijke' klas zijn.
Tot begin dit schooljaar was de klas van Toon een normale klas.
Een bonte mengeling van jongens en meisjes, rustige en drukkere kinderen, trage begrijpers en hoogbegaafde kinderen,... helemaal zoals je in een random klasgroep kunt verwachten. Af en toe sprak Toon eens van ruzie in zijn klas. Vooral de meisjes konden mekaar het leven zuur maken. Helemaal zoals je in een random klasgroep kunt verwachten, dus.
Ergens aan het begin van de winter kwam er één jongen bij in de klas. Een jongen die heel erg vriendelijk en verstandig is als je hem zomaar aanspreekt. Een jongen die al het één en het ander meegemaakt heeft in zijn leven. Een jongen, helaas, die het heel moeilijk lijkt te hebben met het aanvaarden van gezag. Een jongen die woorden gebruikt tegen de leerkrachten die mijn kinderen niet eens zouden durven denken.
Vanaf dat moment is het misgelopen met de klas.
Wekelijks komt Toon naar huis met verhalen over grensoverschrijdend gedrag tegenover leerkrachten en zelfs tegenover de directeur. Niet enkel van die ene jongen, trouwens. Over zaken waarvan je als ouder denkt dat die niet thuishoren op een school.
Ver van ideaal voor een juf met weinig draagkracht. Dat staat buiten kijf.
De vervangjuf is streng.
De vervangjuf moet streng zijn.
De vervangjuf zal ongetwijfeld in voldoende mate gewaarschuwd zijn bij de start.
Alleen, de vervangjuf is streng voor iedereen.
Ook voor de hoogsensitieve zieltjes in de klas.
Zij die geen vlieg kwaad zouden doen.
En nu toch straf krijgen. Klassikale straf. Omdat er drie kinderen aan het spelen waren tijdens de les.
Onrechtvaardige straf. Voor iedereen die niet aan het spelen was tijdens de les, maar in het bijzonder voor hoogsensitieve zieltjes die niet aan het spelen waren tijdens de les...
Die er niet aan zouden dènken te spelen tijdens de les.
Toon heeft het er lastig mee.
Toon heeft het er uitzonderlijk lastig mee.
Dat bedacht ik deze ochtend toen ik Toon liet weten dat we vandaag met de fiets naar school zouden rijden. Toen hij kwaad werd in plaats van blij. Uit vrees dat hij te laat op school zou zijn.
Toen hij heel hard begon te wenen toen Abel per ongeluk met zijn fiets tegen zijn vingers gebotst had.
Toen hij snel doortrappend uit mijn zicht verdween. In grote angst dat hij te laat zou zijn. En straf zou krijgen...
Morgen moeten de jongens niet naar school. Pedagogische studiedag.
Daarna volgt een verlengd weekend.
Ideaal voor Toon.
Om eerst en vooral tot rust te komen.
Ik zoek ergens wel eens een geschikt moment om er met hem over te kunnen praten. Over de juf. Over straf. En over zijn zieltje.
Mijn ventje...
Trien
|
