Toon kan zichzelf zo ongelooflijk zielig vinden.  Hij kan helemaal opgaan in zelfmedelijden.  Slachtofferrol.  Dutske van de dag.

Zoals gisteren...

In de voormiddag belt de mama van een vriendje of Toon kan komen spelen.  Wat ik niet kan toelaten omdat we in de namiddag bezoek verwachten. Dat op zich is voor Toon al een reden om heel erg van z'n melk te zijn.  Boos.  Kwaad.  Op die stoute mama.  Dat hier zeker en vast vaker met vriendjes afgesproken wordt dan in een gemiddeld gezin, doet op dat moment volstrekt niet ter zake.

Helaas wordt het nog erger.

Omdat mama het nogal druk heeft en dreigt de afwas niet op tijd rond te krijgen, worden hulplijnen ingeschakeld.  De keuken vegen wordt door Abel gedaan.  Vrijwillig.  Met een grote lach op zijn gezicht.  Dat Toon gevraagd wordt om uit zijn luie zetel te komen om te helpen afdrogen, wordt door laatstgenoemde opnieuw gezien als een grote onrechtvaardigheid.  Wat uitgebreid gedemonstreerd wordt door het onzacht behandelen van zowel de handdoek als de vaat.

Mama observator gaat hier niet op in.  Vindt het eigenlijk wel een beetje grappig.  Kan Toon met een kwinkslag toch een beetje rustiger krijgen.

Dan komt het bezoek.

Wordt er taart gegeten.  Die Toon niet lust.  Waarvoor hij probleemloos een heel pakje centwafels in de plaats krijgt.  Beter dan op een doordeweekse dag.

Wordt er gepingpongd.  Wat Toon de max vindt.  Waarbij hij niet kan wachten tot het zijn beurt is voor een wedstrijdje.  Glundert hij als hij weer eens met z'n pallet in de hand achter de tafel staat.  

Wordt er tussendoor op de trampoline gesprongen en van de deathride naar beneden gegleden.  Wat enkel gebeurt op 'specialere' dagen en dus heel leuk is.  Ook voor Toon.

Wanneer het bezoek weg is, staat de pingpongtafel nog buiten.  Slaagt Toon erin om nog enkele tegenstanders te ronselen.  Gaat hij nog even bij de buurjongen pingpongen wanneer de tafel hier bezet is.  Krijgt hij de echtgenoot zo ver dat hij nog een matchke wil spelen voor het slapengaan.  Wint hij voor de allereerste keer van de echtgenoot, die zich misschien niet volledig gegeven heeft, maar de overwinning zeker niet cadeau gedaan heeft.

Uiteindelijk is het slaapjestijd.  Toon vindt het echter nog veel te vroeg.  In één beweging zit hij terug in de slachtoffer-modus van deze ochtend.  En blijkt de hele dag een maat voor niets geweest te zijn...  Een stomme dag...  In zijn ogen, 

En ik, ik troost mij met de gedachte dat mijn zoon toch wel een grote gelukzak is om nog totaal niet te moeten beseffen wat écht een stomme dag is...

En met de wetenschap dat Toon tegenwoordig gelukkig al meer goede dan slechte dagen heeft...

Trien