Moederdag...  

Dubbele gevoelens. 

Het van 's morgens vroeg al bestormd worden door kinderen die drummen om hun op-school-'zelf'-gemaakte cadeautje als eerste af te kunnen geven.  De obligate 'dankjewel-datislief-zomooigemaakt'.  Zelfs bij het zoveelste onhandige prikbord.  Of 'ma-de-liefste'-kader. Waarvoor in ons huis hoegenaamd geen plaats meer is.  Het altijd terugkomende 'welk-cadeautje-vind-je-het-leukst?'  Terwijl ik eigenlijk enkel bezig  ben met het bedenken van hoe ik sommige dingen zo onzichtbaar mogelijk kan laten verdwijnen...

Ik weet het.  Het klinkt niet echt dankbaar.

Sorry hiervoor.

Maar tot voor kort -lees: tot voor enkele jaren- vond ik moederdag maar niets.

Dit jaar echter begon moederdag zich eergisteren al aan te kondigen.  Door de jongste dochter die op school op de wereldwinkel-dag chocolade voor mij gekocht had.  En die vooral wilde vermijden dat ze die chocolade zelf opgegeten zou hebben voordat ze hem aan mij kon geven...   Wat ik uiteraard een prima reden vond om er eerder mee voor de dag te komen!  Chocolade en ik...  een topcombinatie!!

Gisteren, toen ik thuiskwam van een lange dag voetbaltornooien met de jongens, stond er een bloempje op tafel.  Van de oudste dochter. Dat ze helemaal alleen met de fiets was gaan kopen.  Geflankeerd door een bib-boek dat zij meegebracht had, wetende dat ik de boeken van die auteur graag lees.  Speciaal voor mij!  Wat ik fantastisch vond.  Ook al had ik dàt boek nu net wel al gelezen...

Deze ochtend hadden de jongens de afwas helemaal alleen gedaan.  Bovendien had Abel appelsienen geperst.  Speciaal voor mij!

Van Kato lag er een superleuke kaart, die ze deze ochtend nog geknutseld had.  Speciaal voor mij!

De school-knutselwerkjes van de jongens konden er nog wel mee door.  Maar de naamdichtjes die ze er allebei bij hadden moeten verzinnen, deden mij deze keer echt glimlachen.  Helemaal spontaan.  Het realisme van Toon, tegenover het outside the box denken van Abel. Geweldig!

Toen ik het helemaal niet meer verwachtte, na de middag, kreeg ik van de oudste dochter ook een zelfgeknutselde kaart.  Die fantastisch leuk was.  En ook een doosje chocoladetruffels van de wereldwinkel.

Daarnet straalde de zon, speelden mijn vier kinderen buiten in de tuin.  En voelde ik me de rijkste moeder ter wereld.

Zelfs op moedertjesdag...

Zeker op moedertjesdag!!

Trien