Of ze al een topje zou moeten dragen, vroeg Kato onlangs...  Dat iedereen van haar klas al een topje of een bh droeg en dat zij in de kleedkamer de enige was zonder iets.  Dat ze zich daardoor bekeken voelde.

Ik liet even mijn oog vallen op haar platte boezem -waar weliswaar de eerste tekenen van reliëf zich begonnen te voltrekken- en stelde dat hier absoluut nog niet van een noodzaak gesproken kon worden.  

Of het dan ontwikkelingsgewijs geen kwaad kon om zo rond te lopen, wou Kato nog weten.

Ik verzekerde Kato dat er absoluut nog geen nadeel aan was om geen topje te dragen.  Toevoegend dat ik met plezier naar de winkel wou om topjes in haar maat te kopen als ze zich daar beter bij zou voelen.  

Het feit dat Kato hier ontkennend op antwoordde, dat ze liet weten in dat geval liever nog te wachten, vind ik een uiting van haar sterke persoonlijkheid.  Kato vs groepsdruk: 1 - 0.

Heel vroeg begint het al, die groepsdruk.  Op ondergoed.  Sommige kinderen lijken er meer ontvankelijk voor dan anderen...  En wie zal zeggen wat het beste is?

Bij jongens lijken 'gewone' onderbroeken niet meer in te zijn.  Waar ik aanvankelijk steevast de meest comfortabel ogende, korte onderbroekjes kocht, was het Abel die me in het eerste leerjaar erop wees dat dat niet meer ok was.  Boxershorts, van het aanspannende type, dàt was de nieuwe norm.  En dat hij in het vervolg geen korte onderbroekjes meer wou dragen, stelde hij vastbesloten...

Moeilijk doe ik daar niet over.  Als de groepsdruk gewonnen heeft, geef ik me graag over.  Toch in dit geval.  Al betekent het wel dat de onderbroeken van broer Toon geen tweede leven meer krijgen bij broer Abel.  Dat er een verhoging van de kosten mee gepaard gaat...

Op het gebied van onderbroeken, en misschien ook wel in het algemeen, heeft Toon minder last van groepsdruk.  Bij hem is het simpel. Boxershorts kan hij niet verdragen.  Denkt hij, want iets nieuws uitproberen is niet zo meteen aan de orde bij Toon.  Het kan Toon dan ook helemaal niets schelen wat de groep ervan vindt.  Hij draagt korte onderbroeken.  Punt uit.

Ik hoop van ganser harte dat de 'produkten' van mijn opvoeding zelfstandig denkende wezens worden.  Die niet zomaar met de stroom meegaan.  Die zichzelf durven uiten op hun helemaal eigen en unieke manier.  Die hiervan de consequenties kunnen inschatten en durven trotseren.

Maar ik ben me er wel van bewust dat groepsdruk meespeelt en zal blijven meespelen.  Dat het een belangrijke factor is.

Ik wens mijn kinderen dan ook toe dat ze af en toe toegeven aan de groepsdruk.  Om zich comfortabel te kunnen voelen.  Maar dat ze, op de momenten waarop het écht belangrijk is, ook durven tegen de stroom in te gaan. Om helemaal zichzelf te zijn...  

Ooit.  Later...

Laat ze nu maar eens flink oefenen met hun ondergoed...

Trien