Familiefeest!

Alle vijf de neefjes op bezoek!!  Met de bijhorende tantes en nonkels, uiteraard.  (Enkel mijn jongste, kinderloze zus ontbrak wegens werkomstandigheden.)

Dat betekent...  zeven dagen op voorhand beginnen offeren aan de weergoden...

Dat betekent...  enkele dagen op voorhand zorgen dat alles van eten en drinken in huis of besteld is.

Dat betekent...  zorgen dat het huis opgeruimd is en dat alles klaarstaat.

Dat betekent...  

Eigenlijk valt het niet in één zin te zeggen wat het betekent om met de familie samen te zijn.  

Wij wonen allemaal nogal ver van mekaar.  We zien mekaar niet zo vaak, enkele keren per jaar.  Maar mekaar zien is telkens thuiskomen. Bijpraten.  Over de kindjes.  Over de koetjes en de kalfjes.  Over het leven zoals het is.  Het is een namiddag waarin heden en verleden moeiteloos in mekaar overgaan.  Om zin te geven aan het nu.

Mekaar zien is altijd feest.  Vieren hoeveel geluk we hebben om als familie samen te kunnen zijn.

Een topdag werd het.  Met buiten spelende kinderen en zich kind voelende volwassenen.  De warmte van de dag smeult nog na in mijn hart...

Helaas wordt het de komende jaren wat moeilijker om onze bende bijeen te krijgen.

Broerlief is toe aan een volgende stap in zijn leven.  Samen met z'n Mexicaanse vrouw en de twee kindjes trekt hij voor drie jaar naar Brazilië.  Dit feest was dan ook zo'n beetje een afscheid.  Een stel-het-daar-heel-goed.  En ook een hopelijk-voelen-jullie-je-ginder-snel-thuis.  Waarbij ik vooral mijn hand op het hart houd voor de twee neefjes.  Die na de combinatie Nederlands (papa) - Spaans (mama) -Duits (op school) overstappen naar de combinatie Nederlands (papa), Spaans (mama), Engels (school) en Portugees (de landstaal)...  Al zijn ze gelukkig te klein om dat voor hun vertrek volledig te beseffen...

Trien