Dertien jaar is Nel.  En eerder groot.

Zus Kato is daarentegen eerder klein.  

Waardoor Nel al haar hele leven zo'n hoofd boven Kato uittorent.  En waardoor de kans klein lijkt dat Kato ooit groter zal worden dan Nel.

Grappig genoeg is Toon eerder groot voor zijn leeftijd.  Eigenlijk ongeveer even groot als Kato.  Op enkele centimeters na misschien. Belangrijke centimeters, weliswaar, voor Kato.  Centimeters die Toon langzaamaan lijkt in te halen.  Heel langzaam.

Abel is dan weer klein voor zijn leeftijd.  Klein en geblokt.  Gespierd.  Ook Abel is al zolang hij zich kan herinneren een kop kleiner dan zijn anderhalf jaar oudere broer Toon.  

Samenvattend ziet ons gezin er momenteel als volgt uit:

De echtgenoot torent een dikke tien centimeter boven mij uit.  Hij verliest wel enkele centimeters door ietwat voorovergebogen te lopen...

Zelf ben ik niet groot, maar ook niet heel klein.

De dertienjarige Nel heeft mijn lengte bereikt.  Het feit dat haar bekken hoger komt dan het mijne doet mij vermoeden dat ze me de komende maanden met gemak het nakijken zal geven...

Kato van twaalf is een kop kleiner dan Nel, maar toch nog enkele centimeter groter dan Toon van bijna tien.

Abel van acht jaar staat helemaal onderaan de ladder en scheelt een kop met Toon.  Hij is sinds enkele maanden definitief uit zijn broeken gegroeid van maat 116 - zes jaar.  Gisteren had hij er zo nog eentje aan, maar er stond water in zijn kelder...

Heel erg intrigerend vind ik dit.

Ik vraag me namelijk af waar dit zal eindigen.

Wie wordt de grootste van de kinderen?  

Krijgen Abel en Kato nog een scheut?  Of blijven ze hun ganse leven klein?

Wie zal mij -behalve Nel- nog voorbijsteken?

Hoe groot wordt ons grootste kind?

Hoe groot wordt ons kleinste kind?

Lengte vormt mede je persoonlijkheid. 

Het kan niet anders dan compleet verschillend aan te voelen: hoog boven iedereen uittorenen of altijd de kleinste van de bende zijn.

Ook bij mijn opgroeiende kinderen heb ik een groot verschil gemerkt in reacties.

Als grote Nel of Toon op -ik zeg maar wat- vierjarige leeftijd vervelend deden dan zag je mensen afkeurend kijken.  "Wat een gedrag voor zo'n kleuter", voelde je ze denken.  Terwijl ze in werkelijkheid nog maar vier jaar waren...

Als kleine Kato of Abel op vierjarige leeftijd vervelend deden, werd daar nooit zo naar gekeken.

En omgekeerd...

Als grote Nel of Toon op -ik zeg maar wat- vierjarige leeftijd konden fietsen zonder zijwieltjes, vond niemand daar iets bijzonders aan.

Als kleine Kato of Abel op vierjarige leeftijd konden fietsen zonder zijwieltjes werd hen langs alle kanten toegeroepen hoe knap dat wel was voor zo'n kleintje...

Ja, er wordt echt anders gereageerd op grote kindjes dan op kleine kindjes. 

-Net zoals er anders wordt gereageerd op 'schattige' kindjes dan op 'gewone' kindjes, trouwens... --> heb ik het later misschien nog wel eens over-

Waarbij een voordeel dat je als kind hebt, misschien later als volwassene eerder een nadeel kan vormen...  Of misschien net niet, het ligt eraan hoe je het ervaart...

Alleszins,  in deze tijd gaat het dus gebeuren...  Mijn oudste dochter staat op het punt mij voorbij te steken...

Ik wens haar van harte een tiental centimeter extra toe.  Ik weet dat dat haar goed af zal gaan!!

Trien