Hobby's...

Daar valt heel wat over te schrijven.

Niet in het minst dat ik hobby's heel belangrijk vind.  Uitermate belangrijk.  

De ideale manier om talenten te ontwikkelen.  Meer dan op school - als je 't mij vraagt...

Daarom moedig ik hobby's aan bij de kinderen.  En ik moet bekennen dat ik een grote voorkeur heb voor sportieve hobby's.  Meer nog, een sportieve hobby vind ik voor mijn kinderen een must.  Ik beschouw het absoluut als mijn taak mijn kinderen een sportieve levensstijl te promoten.  In de hoop dat ze de smaak te pakken krijgen voor een levenslange passie voor bewegen...  

Tot nu toe slaag ik daar goed in.  Meer nog...   ik ben slachtoffer van mijn eigen succes.  Door de hoeveelheid aan voornamelijk sportieve hobby's ben ik namelijk halftijds taxichauffeur-tegen-wil-en-dank.  En dat voor iemand die niet van autorijden houdt... 

Hoe groot de inspanning is om onze vier kinderen telkens ter plaatse te krijgen op trainingen en wedstrijden, hoe groot de inspanning is om alle trainingen en lessen in het schema te laten passen, hoe groot de inspanning is om ervoor te zorgen dat er ook altijd eten op tafel is voor de hongerigen tussen de activiteiten door, hoe groot de inspanning is om ervoor te zorgen dat alle sportkledij op tijd gewassen is...   minstens even groot is mijn plezier om mijn kinderen te zien stralen als ze in hun sas zijn!   Als ze volop in het nu zijn. Als ze plezier beleven aan het bijleren.  Als ze één zijn met hun sport...  Die stralende gezichtjes, daar doe ik het voor.  

Jammer genoeg is het niet altijd zo evident.  Het vinden van de ideale, perfecte sport, bijvoorbeeld.  Er zijn veel voorwaarden.  Natuurlijk moet dat ene kind die bepaalde sport leuk vinden en er liefst toch wat aanleg voor hebben.  Maar dan moet ook de trainer nog meevallen. En de groep.  En het niveau van de groep.  Het moet bovendien haalbaar zijn qua tijdstip, qua kosten en zeker ook qua bereikbaarheid.  

Laat dat nu wel heel veel voorwaarden zijn om te kunnen realiseren dat vier totaal verschillende kinderen hun passie binnen de sport kunnen vinden.  Wat mijn doel is.  Zonder twijfel.

Breed gaan, is mijn tactiek.  Verschillende mogelijkheden bekijken.  Veel proberen.  Toch ook wat volhouden, want een passie moet kunnen groeien.  

Als ze nu een sportieve basis hebben, kunnen ze later nog kiezen welke richting ze precies uit willen.

Het gaat er mij namelijk niet om dat mijn kinderen de beste moeten worden in hun sport.  Goed, dat mag wel.  Maar dè beste, neen...

Als ik heel eerlijk moet zijn, ben ik zelf erg competitief ingesteld.  Dat is mijn aard.  Weinig aan te doen.  

Gelukkig zie ik in dat ik mijn kinderen geen dienst bewijs als ik hen mijn competitiviteit opdring.  Motivatie moet namelijk van binnenuit komen.  Vanuit hun ziel.  

Veel belangrijker is dat de kinderen gelukkig zijn in wat ze doen.  Tegenslagen mogen ze ervaren, maar zeker ook succes.  Bijleren, Vooruitgaan.  Toenemen in kunnen, maar ook in zelfvertrouwen en eigenwaarde.

Zodat ze op het moment dat ze besluiten ergens volledig voor te willen gaan, daar helemaal klaar voor zijn.  En dan zal ik er zijn.  Om ze bij te staan.  Op alle manieren die mogelijk zijn.

Ja, ik heb er heel wat voor over om mijn kinderen hun sportieve (en muzikale) talenten te laten ontdekken.  

Als je mij op een doordeweekse dag tegenkomt in de auto, dan heb je veel kans dat ik weer eens op weg ben naar de één of andere kinder-activiteit...

Waarbij er iets is wat ik zeker niet uit het oog mag verliezen...  gewoon buiten spelen met de vriendjes uit de buurt is ook een echte en tevens vaak erg sportieve hobby.  Ook daar moeten de kinderen voldoende tijd voor hebben!

Trien