Naar aanleiding van een gesprek – je mag het ook vruchtbare discussie noemen – in de fotoclub gisteravond ben ik vandaag thuis een beetje gaan filosoferen over zwart-wit fotografie. En ik ben tot de conclusie gekomen dat zwart-wit fotografie eigenlijk niet bestaat. We moeten volgens mij altijd spreken over grijsfotografie. Nu is “grijs” weliswaar bijna een scheldwoord voor de die-hard zwart wit liefhebbers maar toch maak ik me sterk dat strikt genomen absoluut zwart ( kleurenkiezer: 0,0,0 ) en absoluut wit ( kleurenkiezer 255,255,255 ) niet kunnen voorkomen. Als dat vroeger in de analoge fotografie en tegenwoordig door digitale fotobewerking wel zo was of is dan is dat in beide gevallen een leugen. Alles tussen absoluut zwart en absoluut wit noemen we grijs naar mijn bescheiden mening… toch? In het analoge proces werd de werkelijkheid bij het ontwikkelen en afdrukken naar de smaak van de fotograaf “doorgedrukt” en “tegengehouden”, die benamingen geven op zich al aan dat het niet allemaal recht voor de raap ging, en voor de digitale anno-nu-fotobewerkers is het nog eenvoudiger, de computer heeft een trukkendoos van hier tot in Bommerskonten ter beschikking gesteld.
Om mijn punt te illustreren heb ik een foto die ik deze morgen gemaakt heb in de Smallebroeken eens tot in het extreme in zwart wit omgezet, van enig geëxperimenteer ben ik nooit vies. Het was een beetje heiig en dat maakte de uitdaging nog net iets groter. Alles wat lichter was dan middengrijs heb ik wit gemaakt en alles wat donkerder was werd zwart. Dit is zwart-wit in de meest fundamentalistische betekenis van de term, of het mooi is laat ik in het midden… al te rechtlijnig denken leidt zelden tot wereldverbeterende resultaten, ik weet het, maar voor één keer vond ik het wel leuk.
Ik hou van zwart-wit, laat daar geen twijfel over bestaan maar ik weiger aan te nemen dat we met de middelen die we nu ter beschikking hebben moeten streven naar dezelfde zwart-wit fotografie als die van een halve eeuw geleden. Als je dat wél wil, dan moet je terug naar analoog en... de analoge fotografie is opnieuw in opkomst las ik onlangs. Ik kan het alleen maar toejuichen want ondanks, of misschien wel dank zij de beperkingen van de toenmalige technieken zijn vroeger dingen gemaakt die nu digitaal nog altijd niet kunnen gereproduceerd worden. Omgekeerd zijn er tegenwoordig mogelijkheden waar men vroeger niet eens van durfde te dromen. Digitaal en analoog zwart-wit naast elkaar in de nabije toekomst? Zou best eens kunnen. In onze fotoclub is alleszins nog voldoende know-how voorhanden en ik kan daar dan ook wel weer een en ander van meepikken.   

20-02-2015 om 00:00 geschreven door Kosmopol  

Ik heb nog eens geprobeerd de eigenaars van de hond die Phaido heeft gebeten te contacteren maar ook deze keer lukte het niet, telefoonnummer buiten gebruik, geen bel en een gesloten poort. Daar ga ik niet binnen met drie agressieve loslopende herdershonden. Dan ben ik maar aangifte gaan doen bij de politie maar daar heb ik geen fotos gemaakt, met de huidige terrorismedreiging vond ik het niet gepast het politiekantoor van Zoersel te fotograferen met allemaal naar mij kijkende agentenogen achter het raam. J
Deze namiddag kreeg ik wel dit verkeersbord te pakken. Ik realiseer me dat de overgang van politie naar verkeersbord redelijk vergezocht is maar een beetje meligheid moet kunnen op deze paginas vond ik.
Of dit een echt verkeersbord is durf ik betwijfelen trouwens. Ik kan me niet voorstellen dat de officiële instanties verkeersborden tegen bomen hangen. Ik vermoed eerder dat er ooit een boze bewoner van een van de huizen in het straatje was die, moe van de paardendrollen, dat, er toch wel authentiek uitziende plakaat daar bevestigd heeft. De boom vond dat niet leuk zie ik want al groeiende is ie begonnen met het ding op te eten.   

19-02-2015 om 00:00 geschreven door Kosmopol  

Phaido heeft er een zware nacht opzitten. Wij ook. Zag het er gisteren allemaal nog vrij onschuldig uit, in de loop van de avond en de nacht zag je dat die losgebroken herdershond toch meer schade had aangericht dan we in eerste instantie hadden ingeschat. Phaido zag af, kon niet slapen, kon niet zitten, niet liggen, stond daar maar te jammeren en we zijn ‘m de hele tijd aan het troosten en vertroetelen geweest, de stakker. Deze morgen zijn we zo snel mogelijk met hem naar Herentals gereden. We hadden telefonisch alles al uitgelegd aan Frans, onze dierenarts, en we konden er meteen terecht. Blijkt dat de beet op geen ongelukkiger plaats kon zijn. De tanden van de aanvaller zijn precies door de aarsopening gegaan en hebben daar in de sluiting een wonde gemaakt, ook de aanhechting van de staart en de bil zijn geraakt. Geen wonder dat we dat niet gezien hadden op die intieme plek, ook toen Frans wat meer “diepgaand” wilde kijken was een muilband nodig en moest ik assistentie bieden. Ik kan me zo voorstellen hoe pijnlijk dit moet zijn. Daarenboven kan hij niet meer met zijn staart kwispelen en dat is misschien al even erg, want als er iets is wat Phaido altijd deed…
De logerende kleinkinderen moesten mee naar de dierenarts natuurlijk. Ze kennen de man eigenlijk al van zijn jeugd- en andere dierenboeken. Frans is auteur in een ander leven en hij schrijft onder de naam Maarten Jagermeester, voldoende reden voor de kids om samen met hem en de patiënt op de foto te gaan.

18-02-2015 om 23:58 geschreven door Kosmopol  

Het leek er op dat het vandaag een grijze dag zou blijven. De nummers vier, vijf en zes van het nakomelingschap, de drie jongsten dus, bezig houden zonder toe te geven aan de verlokkingen van TV, tablets en laptops is sowieso al niet makkelijk en als de weergoden dan nog eens beslissen dat ze binnen moeten blijven wordt het al helemaal problematisch. Gelukkig zag ik rond half twee op de buienradar dat het de rest van de dag wellicht droog zou blijven. Zoiets moet je altijd met de nodige korreltjes zout nemen natuurlijk maar we beslisten toch maar dat het fijn zou zijn een lange wandeling in de natuur te ondernemen. Op geocaching.com had ik in luttele minuten een interessant rondje uitgestippeld in de buurt van Halle Zoersel en amper een half uur later stonden we ter plaatse aan het begin van een mooie tocht. De kids amuseerden zich, baasje en vrouwtje amuseerden zich en toch was er ook een behoorlijke dissonant. Toen we voorbij een villa wandelden met drie vervaarlijk blaffende honden brak een van die beesten uit en stortte zich op Phaido, die kreeg een flinke knauw. Ik moet er niet aan denken wat er zou gebeurd zijn als ie het op de kinderen zou gemunt hebben. Phaido is maar stilletjes vanavond, toch maar in de gaten houden en anders morgen naar de dierenarts. Deze groepsfoto is gemaakt niet lang na het voorval. Pas toen Phaido opstond zagen we dat ie bloedde…

17-02-2015 om 23:55 geschreven door Kosmopol  

Krokusvakantie. We reden deze morgen naar Wuustwezel om de twee kleinsten op te pikken, die mogen enkele dagen komen logeren bij oma en pake Pol. In de buurt van Loenhout zijn er nog al wat boomkwekers. Het zou ook kunnen dat het maar één bedrijf is dat op diverse plaatsen zijn producten verkoopsklaar maakt natuurlijk. De meest exotische en extravagante soorten zie je daar langs de wegen, getooid en gesnoeid in alle mogelijke natuurlijke en onnatuurlijke vormen. Je ziet er vierkanten, theemutsen, prismas, kegels, cilinders, ijslollies, zelfs kurkentrekkers en bolschijven, genoeg variatie om een hele aflevering van Extreme Makeover te vullen op VT4. De lage winterzon die ook de stammen mooi in het licht zette zorgde deze keer voor zo veel verleiding dat ik besloot even de wagen aan de kant te zetten. Dit moest ik toch eens fotograferen. Uiteraard heb ik enkele bijzondere exemplaren in close up genomen, maar ook dit architecturaal verantwoord totaalbeeld van één van de percelen vond ik de moeite waard. Bijzondere bomen, zeer zeker, maar ik wil er toch zo geen in mijn hof… J  

16-02-2015 om 00:00 geschreven door Kosmopol  

Er hingen nog enige nevelen in mijn hoofd deze morgen en dan is er niks beter dan een pittige boswandeling om die te verdrijven. Het was er ook het weer voor, een heerlijk vroeg-lente-zonnetje deed zijn best om voor iedereen de zondag zo aangenaam mogelijk te maken. En het was druk in het bos. Niet alleen waren er de normale weekend-recreanten, er bleek in de buurt ook nog een mountainbike toertocht georganiseerd te zijn en dan worden de wegen en paadjes gevaarlijk terrein voor de rustig met de hond wandelende, zich onthaastende, zijn kater wegwerkende natuurliefhebber. De wereld is van iedereen natuurlijk en al te druk hebben we er ons niet om gemaakt. Het verdere wandelplezier hebben we dan maar naar de namiddag verschoven. Josee is met Phaido rustig terug naar huis getogen en ik heb van de nood een deugd gemaakt en ben de fietsende medemensen gaan fotograferen. Op een aantal strategisch gekozen plaatsen had ik mij neergezet en ik wilde onder andere weer eens wat experimenteren in het “meetrekken”, de camera meebewegen met het onderwerp zo dat er in de achtergrond opvallende bewegingsonscherpte ontstaat. Ik kwam thuis met een honderdtal opnames en er waren er enkele bij waar ik best gelukkig mee was. Buiten rechtzetten, uitsnijden en het contrast een beetje oppeppen - het normale routinewerk – is hier geen Photoshop of welk ander bewerkings-programma aan te pas gekomen. Dit stond zo, inclusief mooie achtergrond op mijn geheugenkaartje. Experiment meetrekken geslaagd zou ik zeggen. De alcohol van gisteravond had alleszins mijn vaste hand niet aangetast. J
Morgen hebben we het bos weer voor ons alleen.           

15-02-2015 om 00:00 geschreven door Kosmopol  

We kiezen meestal begin februari een zaterdag uit om met de leden van de motorclub iets te gaan eten en drinken. Vroeger noemden we dat teerfeest, maar tegenwoordig is dat eerder een gezellig samenzijn zoals er eigenlijk zo ongeveer iedere zondag een gezellig samenzijn is, alleen is het één keer per jaar op kosten van de clubkas… J. Het feit dat het vandaag Valentijnsdag was had er helemaal niks mee te maken. Valentijn vier je trouwens niet in groep, dat doe je met je liefste, privé…
Bij de lokale Chinees hadden we eerst van een verzorgd buffet mogen genieten en daarna zijn we samen naar café De Langenberg getogen om nog wat bij te praten en enige al dan niet alcoholische dranken te consumeren. Om middernacht was Nil jarig en ik vond een groepsfoto op zijn plaats om dit te gedenken. Er waren er al enkelen naar andere oorden afgezakt op dit uur van de nacht maar onze nog aanwezige meisjes wilden graag poseren. Het mannelijke deel van het gezelschap kon ik overtuigen van het feit dat zij het totaalbeeld alleen maar zouden verknallen en die zijn dus wijselijk in een andere box blijven zitten tussen de Duvel, Palm en andere grote fluiten.  

14-02-2015 om 00:00 geschreven door Kosmopol  

Vandaag was het dan eindelijk zo ver. De weergoden waren ons goedgezind en de stoet van het kindercarnaval kon in de allerbeste omstandigheden door de straten van Lichtaart trekken. Ik was er al enkele dagen mee bezig, eerst om afspraken te maken en de locaties te verkennen, daarna om de klassen te bezoeken en de kinderen te fotograferen in normale omstandigheden en dan had ik deze morgen nog eens de ronde van dezelfde klasjes gemaakt om deze keer alle groepen nog eens in carnavalsoutfit vast te leggen. Voor de fotografie tijdens de stoet zelf had ik mij voorgenomen me te beperken tot portretjes, er liepen nog zat fotografen van onze club rond voor de diverse andere benaderingen. Ik had dus de 70-300 op mijn toestel gezet en alle andere lenzen thuisgelaten. De oogst was rijk en er waren enkele plaatjes bij waar ik zelf erg blij mee was. Dit is er zo eentje. Of het echt geschikt is om de tere kinderzieltjes te verblijden met carnaval wil ik nog even in het midden laten maar dit is een shot dat ik in mijn map “te bewaren voor je weet maar nooit” terecht komt. Portretfotografie met een onbekend model en waarschijnlijk de mama of een vriendin van dat onbekend model als zeer getalenteerde anonieme visagiste… het hoeft niet altijd strikt voorbereid en duur te zijn. J

13-02-2015 om 00:00 geschreven door Kosmopol  

Ik had deze namiddag de wagen geparkeerd in de buurt van de watermolen in Grobbendonk en samen met Phaido heb ik daar een mooie lange geocache-tocht ondernomen. Ik had de tijd een beetje uit het oog verloren en toen ik me realiseerde dat Josee waarschijnlijk al een tijdje het avondeten klaar had zag ik nog het lichtspel van de ondergaande zon in het stromende water. Dat wilde ik toch eerst nog fotograferen. Het dynamisch bereik van het menselijk oog is vele malen groter dan dat van het beste fotoapparaat wist ik wel, maar toch wilde ik knal tegen de zon in proberen hoe ver ik kon gaan qua belichting. Ik heb dus het kleinst mogelijk diafragma ingesteld, bij de 25 – 105 die ik er opzitten had is dat f 22, dan heb ik de ISO-waarde terug gebracht naar het minimum: bij de 6D is dat ISO 50 en toen ben ik met de sluitertijd gaan spelen, steeds maar korter tot ik op mijn schermpje iets zag waar ik tevreden mee was.  Het resultaat is een foto die veel donkerder is dan het in werkelijkheid al was op dat moment, maar de streep zonspiegeling in het water en de rode avondsfeer met een herkenbare zon die niet ergens in een grote overbelichte vlek verborgen zit, heb ik tenminste goed te pakken gekregen. Dat al de rest tot silhouetten is omgetoverd vind ik ook niet eens een nadeel, integendeel.

12-02-2015 om 00:00 geschreven door Kosmopol  

Als je van Lichtaart naar Kasterlee wandelt langs de zuidkant van de N123 volg je een route die over de volledige lengte langs, door en over de zogenaamde Kempense Heuvelrug loopt. Bij de begrippen “heuvel” en ”rug” hoeft men zich echt niet zo veel voor te stellen. Mensen uit bergachtige streken die hier ooit hun vakantie zouden komen doorbrengen zullen zonder twijfel lyrische verhalen schrijven over het platte land, maar voor ons is dit het reliëf, de bergskes en de wegen er doorheen noemen we holle wegen. Deze plek in de buurt van het gehucht Goor  is de kruising van twee zulke holle wegen. Door de jaren heen is hier een steeds dieper wordende put ontstaan die meer dan driehonderd dagen per jaar een quasi onneembare hindernis is voor alle passanten. Enkele gesneuvelde bomen hebben trouwens al een tijd een van de kruisende wegen zo goed als helemaal afgesloten maar de Lichtaart-Kasterlee-verbinding kan theoretisch gezien nog altijd. Er zijn wel eens 4x4-rijders die hier per sé willen tonen hoe macho ze zijn en die bijten er ook steevast hun tanden op stuk, lokale tractor-rijdende boeren en bosbeheerders kunnen er occasioneel met gevaar voor lijf en leden wel eens doorheen laveren maar de modale mountainbiker of wandelaar – categorie waar wij toe behoren – zal liever het inmiddels parallel lopende smalle omleidingspaadje gebruiken. Dat deden wij ook vandaag en de foto die dit illustreert is ook van op dat iets hoger gelegen traject gemaakt.  

11-02-2015 om 23:54 geschreven door Kosmopol  

Aanstaande vrijdag is het kindercarnaval in het dorp. De directrice van “De Pagadder”,  een van de lagere scholen, is onze buurvrouw en zodoende was ik redelijk goed geplaatst om al wat afspraken te maken. Zo kon ik vandaag al eens aan terreinverkenning doen. Ik had namelijk al enige ideeën en ik wilde ter plaatse even controleren of die ook uitvoerbaar waren. Ze vonden het niet erg dat ik ook even in de klassen binnenwipte om wat proefopnames te maken en in de gang tussen het tweede en het derde leerjaar kreeg ik meteen al een kleurig schouwspel te zien. Als opstap naar het carnaval vond ik dit alvast de moeite waard. Wat een verschil met zo’n 60 jaar geleden bedacht ik nog, de kinderwereld is er toch veel vrolijker op geworden. Dat belooft alleszins voor vrijdag.     

10-02-2015 om 23:52 geschreven door Kosmopol  

De winterblues, ik vermoed dat rond deze tijd van het jaar er wel meer mensen last van hebben. Precies omschrijven kan ik het niet en een depressie zou ik het niet willen noemen maar er bekruipt mij half februari telkenjare weer een gevoel dat het nu maar eens welletjes moet zijn met al dat gewinter. Volgens meneer Google is mijn serotoninespiegel onder een aanvaardbare gemiddelde norm gedaald. Het zal wel… Hallo lente… hallo licht… hallo natuur… wanneer schiet dat allemaal weer in gang hier? Een bezoek aan het arboretum om naar de winterbloeiers te gaan kijken is er dit jaar nog altijd niet van gekomen en ik leef in de hoop dat we binnenkort de eerste krokusjes weer zullen zien, voor inheems bloemenplezier moeten we dezer dagen ver zoeken. Of toch niet? Ik weet namelijk dat in de tuinen van kasteel Le Paige ieder jaar massas sneeuwklokjes te bewonderen zijn en toen ik vanmiddag even naar Herentals moest ben ik er eens gaan kijken. Mijn verwachting bleek ietwat aan de optimistische kant, zo veel waren het er niet deze keer, maar ik heb er toch enkele gezien… en gefotografeerd.    

09-02-2015 om 00:00 geschreven door Kosmopol  

We vertellen geen geheim als we zeggen dat wij fervente wandelaars zijn. Wandelen in combinatie met fotograferen, wandelen om Phaido uit te laten, wandelen al geocachend, wandelen om katers weg te werken, wandelen om te onthaasten… en we kunnen nog wel enige andere varianten bedenken. Deze morgen hadden we het rondje Smallebroeken erg kort gemaakt want we hadden gemerkt dat alles in gereedheid gebracht was voor de Valentijnsjogging, linten om weggetjes af te spannen, wegwijzers om de sportievelingen de goede richting te tonen en links en rechts al een verdwaalde, het parcours verkennende, vroege, zich opwarmende athleet. Wij houden niet zo van al die drukte en van tussen de lijntjes lopen en dus zijn we maar met de wagen naar de andere kant van het dorp gereden om daar het wandelplezier verder te zetten. Ook daar waren we niet alleen trouwens, er liepen nog medewandelaars rond zagen we, maar daar hadden we geen last van, integendeel, we hebben ze gefotografeerd.

08-02-2015 om 23:52 geschreven door Kosmopol  

Er is een bushalte vlak voor onze deur en we hadden deze dame al diverse keren zien afstappen. Dan nam ze het paadje richting Smallebroeken, ons vertrouwde wandeltraject en ook daar zagen we haar wel eens de natuur in lopen. Een kort beleefdheids-praatje hadden we al ooit gemaakt maar vandaag liepen we een hele tijd samen en konden we haar wat beter leren kennen. Het werd een heel interessant gesprek. Naar iemand die ooit te voet naar Santiago de Compostella geweest is luister je met plezier. Bleek dat ze in Berlaar woont, niet naast de deur, en met de bus – drie keer overstappen – regelmatig naar haar boomgaard komt hier in Lichtaart. Boomgaard is eigenlijk een te pover woord, ik noem het liever groendomein of zo. Ze plant, kweekt en teelt er kruiden, struiken, bomen en bloemen, zorgt voor de vogels, insecten en alles wat leeft en ze vertelde daar gepassioneerd over. Toen ze ons uitnodigde om mee te komen en eens rond te kijken gingen we daar graag op in. Josee effende het pad voor me, door, nog voor ik er zelf toe gekomen was, te vragen of ik haar mocht fotograferen. Ze had niet zo veel kaas gegeten van poseren vertelde ze nog, maar ze wilde wel. De eerste shots kwamen inderdaad nogal gekunsteld over, maar toen ik haar voorstelde zich maar verder tot Josee te richten met haar verhalen en geen acht op mij te slaan kwam langzaam aan de spontaniteit terug, handen die mee speelden in haar discours en expressie in haar gelaat. Ik heb me wat kleiner gemaakt om haar nog wat meer allure te geven en beter kon ik haar niet portretteren vond ik.
Toen ze deze avond weer op de bus stond te wachten hebben we haar een A4-afdruk meegegeven, ze was er blij mee en we hebben terloops ook nog vernomen dat ze Nelly heet.   

07-02-2015 om 00:00 geschreven door Kosmopol  

Het was koud deze morgen. Na nauwelijks enkele honderden meters beklaagde ik het me al dat ik ondanks die maar aanslepende verkoudheid toch beslist had mee te gaan voor de dagelijkse wandeling met Phaido en het vrouwtje.
En er waren er nog die het koud hadden zag ik. Deze dames die meestal achter in de wei, ver van onbescheiden blikken hun ding staan te doen kwamen zodra ze de voorbijgangers zagen naar de omheining gelopen op zoek naar warmte, voeding of andere hulp… De dikke jas die ze allemaal aanhadden leek me op het eerste zicht nochtans een afdoende bescherming tegen deze temperaturen. Ik meende ook te zien dat de opvallend dikke lijven van de dames niet alleen veroorzaakt werden door de winterkleding… Ik vermoed dat hier binnen enkele maanden een heleboel kleine lammetjes aan het stoeien zullen zijn. Toch maar in de gaten houden… da’s ook leuk fotograferen, dat kleine grut… 

06-02-2015 om 23:53 geschreven door Kosmopol  

Toen we alweer enkele jaren geleden beslisten de gitaren en de microfoons aan de wilgen te hangen waren we er van overtuigd dat het ook definitief gedaan was met de muziekmakerij. De goesting was over, de lol was er af. Toch hebben we nog enkele reunies met de ex-collegas georganiseerd, met veel plezier trouwens maar ook dat is alweer een hele tijd geleden en ik was er van overtuigd dat het nu echt wel helemaal voorbij was… Never say never…
Vandaag heb ik me toch nog eens laten overhalen de gitaren nog een keer uit de koffers te halen om dochterlief te begeleiden. Die wilde enkele liedjes zingen in de kerk van Hoogstraten tijdens de begrafenisplechtigheid van Marcel Sprangers, een te jong, totaal onverwacht  overleden familievriend. De jongedame waar ze vast mee werkt was belet en ik moest haar dan maar uit de nood helpen. Na summiere samenspraak hebben we wat liedjes van Willem Vermandere, Adèle en Jan Smit ten gehore gebracht en al bij al hebben we er ons goed doorheen geworsteld ondanks vingers waar geen eelt meer op zit ( beginnende gitaristen weten wat dat betekent ), ondanks  de kou in de kerk, en ondanks het feit dat de zelfverzekerde podiumroutine helemaal verdwenen is ondertussen.
Tijdens de dienst ga je niet zitten fotograferen natuurlijk, maar na afloop, toen alle mensen buiten waren kon ik het weer niet laten. Ook de camera mocht er even uit.
De binnenkant van de kerk van Hoogstraten bood best de nodige fotomogelijkheden, maar ook de “werkplek” waar ondergetekende, alweer voor de laatste keer J, zijn kunstjes opvoerde vond ik het bewaren waard, als souvenir. Mijn twee lievelingsgitaren – die heb ik gelukkig nooit verkocht – mochten mee in beeld en als ik in zeg maar 2025 nog eens doorheen mijn albums blader zal ik hier zonder twijfel met veel plezier naar kijken.

05-02-2015 om 23:53 geschreven door Kosmopol  

Josee houdt van varkens. Ze hoeven niet noodzakelijk bijna 70 jaar te zijn en dik, een beetje jonger en big mag ook. Voor alle duidelijkheid “big” moet hier niet gezien worden als een Engels woord.  
Ik was vandaag even in Wuustwezel en dan is het niet meer dan normaal dat ik met enkele fotos van de kleinkinderen thuiskom en daar bovenop is het ook mijn gewoonte eens langs de veestapel te lopen om te zien of ik daar eventueel geen mooie plaatjes kan schieten. Mama koe met kalfje, geitenbok die zijn best doet om tot bij de geiten te geraken, Brabanders in de wei, enkele poezen op het erf… er was, zoals meestal de nodige bedrijvigheid. Maar om het vrouwtje te plezieren heb ik deze keer gekozen voor een foto van dit schatje.
Het was behoorlijk donker in die stal en zonder flits moest de Iso-waarde naar hoogtes waar je enkele jaren geleden alleen maar van kon dromen, de rode warmtelamp was ook niet echt bevorderlijk voor een makkelijke fotoklus maar de onvolprezen producten van de firmas Adobe en Nik zorgden er in de nabewerking nog maar eens voor dat ook deze shot toonbaar werd.

04-02-2015 om 23:55 geschreven door Kosmopol  

Ik was met het vrouwke meegereden tot in Achterlee. Daar zou zij vriendin Martine oppikken om samen een middagje Ikea doen. Zelf wilde ik te voet langs de Coolsweg en door het bos achter de Floreal terug naar huis wandelen met Phaido.
De tocht voerde ons dus ook langs het Hofke van Bayot. Het was weer een hele tijd geleden dat ik hier nog geweest was. Iedereen in de streek kent de plek wel vermoed ik. Bij het begin van de eerste wereldoorlog was Nestor Bayot de enige Belgische soldaat die op Lichtaarts grondgebied sneuvelde. Op 20 augustus 1914 liep hij hier in de bossen in een hinderlaag die er door Duitse ulanen was gelegd. Toen hij plots oog in oog kwam te staan met de vijand loste hij een paar schoten maar werd dan zelf dodelijk getroffen in het hoofd. Hij viel van zijn paard dat samen met de medesoldaten ongedeerd kon ontsnappen. Een paar dagen later werd Bayot aan de kerk van Lichtaart begraven. Na de oorlog lieten zijn ouders de stoffelijke resten naar zijn geboortedorp bij Luik overbrengen. De jongeman was 21 jaar toen hij stierf. Rond 1919 werd op de plaats van het vuurgevecht een kruis opgericht en later werd daar een keurig verzorgd perk bij aangelegd, het Hofke van Bayot. Bij gelegenheid van de honderdste verjaardag werd hier vorig jaar nog een herdenkingsplechtigheid gehouden.
We zijn met de fotoclub al een tijdje aan het werken aan een project rond W.O. 1 en we denken dan in het bijzonder aan onze Lichtaartse slachtoffers, maar deze, hier gevallen Luikenaar verdient toch ook de nodige aandacht vond ik.  

03-02-2015 om 00:00 geschreven door Kosmopol  

Er was vannacht al een nieuw dun laagje sneeuw op de nog niet helemaal weggesmolten restanten van eergisteren gevallen en toen we klaar stonden om aan de ochtendwandeling te beginnen kwam het plots weer in dikke vlokken naar beneden gedwarreld. Binnen de kortste keren was alles weer maagdelijk wit en het bleef maar sneeuwen. Met de naweeën van de griep nog in mijn lijf, de aanhoudende hoest en kortademigheid vond ik het op dat moment beter even te passen. Josee is er dus alleen met Phaido op uit getrokken. Toen ze terugkwam en vertelde hoe mooi het weer was, en ik ook wel merkte dat het duidelijk leek op te klaren heb ik me toch maar bedacht en Phaido een extra rondje gegund. Dezelfde fotos maken als eergisteren leek me geen uitdaging en daarom heb ik gezocht naar andere standpunten.
Het leek er bij  momenten op dat de zon door het wolkendek wilde komen piepen en dat vond ik de moeite van het fotograferen waard. Knal tegen het licht in heb ik op deze plaats enkele shots gemaakt. Op het kleine display van mijn toestel leken ze wel oke. Toen ik deze opname thuis groot bekeek op het computerscherm was ik eerlijk gezegd niet meteen gelukkig. Het centrale uitgebeten overbelichte deel was zelfs na gebruikmaking van alle mogelijkheden van Raw-omzetting en de volledige Photoshop-trukkendoos nog altijd beneden de normen die ik mezelf opleg en ik wilde al aan de slag gaan met een andere foto. Toch probeerde ik eerst nog even een wit-zwart omzetting en o wonder… daar knapte hij helemaal van op. Mij stoort het lichtere deel in het midden niet meer en de rest van de plaat ademt ook plots de juiste sfeer… Hoe je onverwacht toch nog een reddingsboei vindt…

02-02-2015 om 23:58 geschreven door Kosmopol  

Ik was de hele dag niet aan fotograferen toegekomen… wat wil je, een kletsnatte ochtendwandeling en daarna aan de TV gekluisterd om het WK veldrijden te volgen. Tussendoor moest er ook nog gegeten worden volgens het door Josee opgelegde uurrooster… We hadden wel afgesproken met de vrienden om ’s avonds iets te gaan drinken in de Pelleman in Kasterlee. Daar zijn ook nog wel wat fotomogelijkheden, daarenboven had ik toen we er naar toe vertrokken gezien dat de maan flink haar best aan het doen was. Het statief had ik dus ook maar in de wagen gelegd, want de Rielenkapel by night, dat was ook nog een optie. Nachtfotografie zal wel altijd een van mijn stokpaardjes blijven.
Ons clubje aan de drank, eigenlijk vond ik het bij nader inzien niet echt origineel meer, maar goed, ik had toch al enkele leuke shots gemaakt. Op de terugweg wilde ik dan toch ook nog plan B uitproberen. Aan de Rielenkapel was er op dit uur van de nacht – rond kwart voor elf – een veelvoud van diverse lichtbronnen. Er was eerst en vooral het maanlicht, dan was er een gele straatverlichting langs de achterzijde en aan de voorkant was die dan weer wit. In de nabewerking thuis heb ik wat zitten experimenteren en na de basisbewerkingen kon ik met behulp van mijn geliefde Nik Filters toch een aanvaardbaar resultaat tevoorschijn toveren. Dit is wat het filter Color Efex Pro, Dark contrast #3 Saturated & detailed er van maakte.

voor de geïnteresseerden: f 9 - Iso 400 - 25 sec. 

01-02-2015 om 00:00 geschreven door Kosmopol