Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
31-03-2013
31 maart Paasritje
Deze ochtend heb ik voor de eerste keer spijt gehad van het feit dat ik afgesproken had om een ritje te gaan doen met de motor. Temperaturen rond het vriespunt verwacht je nu eenmaal niet meer op de laatste dag van maart maar driewerf helaas Om het in motorrijderstaal te zeggen: Het was kleinpietjesweer J Een Paasrit om ergens paaseitjes te gaan rapen met de leden van de motorclub is evenwel een traditie geworden en alles was geregeld, dus tegen beter weten in vertrokken we toch maar voor een gure rit. Dat hebben we geweten! We hebben het weliswaar overleefd maar ik ben heel eerlijk als ik stel dat ik er deze keer echt geen lol aan beleefd heb! Ik vermoed dat mijn lotgenoten er ook zo over denken ( hoewel die dat misschien niet zullen toegeven ). Rond de middag hadden we een stop gepland in Begijnendijk in het eethuis uitgebaat door de zoon van een van onze ex-clubleden. Begijnendijk is in vogelvlucht nauwelijks 25 km, en langs de weg ongeveer 30 km van Lichtaart verwijderd, maar voor motorrijders is de kortste afstand tussen twee punten nu eenmaal geen rechte lijn, dus op dat ogenblik hadden wij er al 110 diepvrieskilometers opzitten. Onze dames waren daar ook naartoe gekomen met de wagen, voor één keer was ik daar jaloers op en toen we na een lekkere portie friet met bijlagen aanstalten maakten om weer de kou in te duiken heeft Josee deze opname gemaakt. Toen alles volbracht was, na meer dan 200 km afzien was de verkleuming wat mij betreft zo erg dat we de al even traditionele zondagsavond-pint maar geschrapt hebben voor een keer.
Mijn zoektochten brachten me vandaag in Vorselaar en verder nog: Pulderbos. Aan de windmolen moest ik van de GPS even stoppen en in plaats van mij te beperken tot het zoeken van de te vinden cache aldaar neem ik dan uiteraard het fototoestel ook mee op mijn queeste. Ik vind dit trouwens een hele mooie je gaat je dan beelden uit het verleden voor ogen halen, molenaars, bedrijvigheid, commercie Ik ben het even gaan opzoeken op het net: deze reus is gebouwd in 1840 Belgie was toen nauwelijks 10 jaar onafhankelijk, 173 jaar oud is ie!!! Moderne gebouwen worden opgetrokken met een verwachte levensduur van hooguit 50 jaar Tot 1953 is ie effectief in dienst geweest respect!!!
Ik wil uitzonderlijk een keer afwijken van de zelfopgelegde stelregel dat ik op deze blog elke dag een foto plaats die dezelfde dag gemaakt is. De foto heb ik vandaag wel bewerkt. Als je naar de site van de fotoclub gaat ( link hiernaast ) dan vind je bij mijn fotos onder Zierikzee, het origineel. Vandaag hebben we veel te vroeg afscheid moeten nemen van Ward. Hij was een van de stichtende leden van onze fotoclub en niet alleen een uitstekend fotograaf, een vat vol fotografische- en andere kennis, een attent luisteraar en hulpvaardige reddingsboei voor minder geroutineerde collegas, maar ook en vooral een warm mens en een vriend. Ik ben even in mijn archieven gedoken en heb een foto geselecteerd uit een gezamelijke foto-tocht die we vorige zomer maakten naar Zierikzee. Ik heb hem vastgelegd terwijl hij neerknielt om het beste standpunt te vinden voor de kompositie die hij in gedachten had. Collega Jos kijkt aandachtig toe. Ward was een verzamelaar en een kenner van oude toestellen en technieken. Hij had die dag een nog gebruiksklare camera uit het midden van de vorige eeuw meegebracht. Acht fotos kon hij daar mee maken, dan schiet je er niet zo maar op los. Overleggen, alles manueel instellen en al je fotografisch gewicht in de schaal werpen om s avonds met goede plaatjes thuis te komen is dan noodzakelijk. Hoeft het gezegd dat na de passage in de doka zijn opnames alle 8 top bleken te zijn, we hadden niet anders verwacht van Ward. Ik heb deze foto bewerkt om een beetje in de stijl van de oude technieken te blijven. Ward zou dit wel geapprecieerd hebben. We missen je nu al Ward.
We hebben ons ondertussen in die mate aangepast aan de nukken van het weer dat we, als het even droog blijft, en er ook maar een mini-streepje zon te zien is, zonder rekening te houden met heersende diepvriestemperaturen, er meteen op uit trekken. Al voor de middag reden we vandaag naar het natuurgebied De Tikkebroeken om een fikse wandeling te ondernemen. De laaggelegen wandelpaden waren hier en daar nog een beetje zompig en dan wil je wel eens aan de overkant van een grachtje verder wandelen omdat het daar droger is. Uiteraard had ik de camera in aanslag toen het vrouwtje als een jonge hinde de sprong waagde J
De zwakke weggebruikers fietsers horen daar zeker bij kunnen niet genoeg denken aan veiligheid en aan maatregelen om de risicos zoveel mogelijk te beperken. De bezorgdheid omtrent mijn lijfelijk welzijn heeft het vrouwtje er vorige week toe aangezet een opvallend kledingstuk voor mij te kopen. Met dit kleurtje rond mijn bovenlichaam is de kans dat ze me s avonds gezond en wel terug ziet vele malen groter, was de redenering. Zelf realiseer ik me dat de kans dat ik nog ooit bij verrassing een foto zal kunnen maken van een reiger, een reetje, een fazant of wat dan ook leuk diertje dat ik wel eens pleegde te verschalken, nu quasi nihil wordt. Onopgemerkt een geocache loggen zonder de aandacht van alle wandelende, fietsende of toevallig in de buurt rondhangende medeburgers te trekken wordt ook zo goed als onmogelijk. Medeweggebruikers zou ik er vanaf nu op willen wijzen dat als ze in de verte een fluorescerende oranje gloed zien naderen dat niet noodzakelijk hoeft te betekenen dat er ergens vuur is of dat de brandweer op komst is, aan een UFO denken hoeft ook niet, waarschijnlijk komt er gewoon een fietsende Pol hun kant op gereden. Toen ik deze middag vertrok voor een rondje gure wind trotseren, stond ze er op eerst dit plaatje te schieten, ik wed dat ze het er warm van kreeg.
Het zijn vaak details die ons doen en laten en onze beslissingen beïnvloeden en bepalen. Ik ben al zo vaak voorbij het IJsboerke in Tielen gefietst maar deze keer viel mij iets op, een detail dat mij opvallend en grappig genoeg leek om er een fotostop voor in te lassen. Er hing ijs over de letter K van het kunstwerk voor het hoofdgebouw. IJs op de naam van het IJsboerke je moet er maar op komen. Dat de reclamemensen van de firma daar niet zelf aan gedacht hadden, dat het de natuur moest zijn die dat voor elkaar kreeg, grappig. Ik maakte ook meteen de bedenking dat de wind vannacht waarschijnlijk uit een andere hoek zat, want het water stroomde nu over de letter E. Benieuwd wat dat morgenvroeg wordt als het weer eens flink gevroren heeft. Het lijkt wel of de weergoden willen zeggen dat sedert de overname door de multinationals het gemoedelijke Kempense er af is en dat het nu maar IJsboer moet zijn in plaats van IJsboerke.
De meeste sneeuw van gisteren mag dan ondertussen weer verdwenen zijn, de kou blijft maar duren. Ik vermoed dat deze meisjes er niet veel last van hadden, warm gekleed als ze waren met die wollen jas. Toen de dames mij zagen kwamen ze meteen naar me toe gelopen. Ik kreeg er warempel een warm gevoel van ondanks de gure wind, maar de camera bedienen met koude fikken viel me toch behoorlijk tegen. Gelukkig waren ze zeer meegaand qua poseren en verliep de sessie vlekkeloos. Toen ik, naar mijn inschatten, voldoende bruikbare opnames in de Eos had en ik weer richting warme nest wilde verder wandelen keken ze mij na met een verwijtende blik. Waarschijnlijk hadden ze gerekend op een of andere vorm van beloning, maar daar had ik nu toevallig weer niet aan gedacht. Ik kom nog wel eens terug schatjes...
