Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
29-09-2013
29 sept Lisa
Je zou mensen kunnen opdelen in twee groepen: zelf hoor ik
bij de hondenvrienden en mijn liefste zus Lilly is een fervente
kattenliefhebber. Uitgenodigd op een feestje in huize Lilly en Dreeke vonden
wij het dan ook raadzaam om vandaag Faido maar eens alleen thuis te laten. Katten
en honden samen, dat is vragen om problemen he. Bij thuiskomst bleek het
experiment geslaagd trouwens, maar daar gaat het nu niet over.
Mon en Lisa zijn de twee huispoezen bij mijn zus ( de alerte lezer snapt het verband
tussen die twee namen hopen we ? ) en ze zijn zeer verschillend. Kater Mon
verdwijnt uit beeld zodra er bezoek komt en kattin Lisa daarentegen is de
nieuwsgierigheid zelve, ze wil alles zien, uittesten, en proberen. Tijdens het
aperitief wilde Lisa natuurlijk controleren of de feesttafel wel goed versierd
was en al even vanzelfsprekend had ik dat in de gaten en had ik het
fototoestel paraat.
De U9 van VC Herentals moesten op verplaatsing naar de buren
van Poederlee, een beladen duel. Het ging er bij wijlen fel aan toe en er werd
vlot gescoord. Tijdens de wedstrijd heb ik het niet zo gevolgd, ik was te druk
bezig met fotograferen, maar achteraf heb ik gehoord dat ze met 6-7 gewonnen
hebben na dat ze eerst met 3-0 achter stonden. Onze Jef scoorde enkele knappe
doelpunten trouwens.
Of het geholpen heeft om deze zege tot stand te laten komen laat ik in het midden,
maar het feit dat ze er een supporter en een nieuwe mascotte bij hebben zal
zeker wel een extra stimulans geweest zijn.
J Na de groepsfoto samen met de tegenstrevers wilden ze ook nog graag poseren
samen met Faido in zijn rood-witte outfit.
Ik kan me best voorstellen dat Faido even denkt: Amai, als
dat alle dagen zo is, dan ga ik terug naar moeke Miet
We hebben ons voorgenomen hem zo veel mogelijk mee te nemen bij alles wat we
ondernemen. Deze morgen ging ie mee naar een stockverkoop van meubels, we
krijgen daar elk jaar een uitnodiging voor en hebben er al enkele toffe dingen
op de kop getikt. Voor we de zaak binnen gingen eerst toch een wandeling
gemaakt met hem i.v.m. zijn natuurlijke behoeftes en hij deed kaka als op
commando. Komplimentje gekregen van het winkelpersoneel dat we zon toffe brave
hond hadden daarna. Deze namiddag hebben we dan de vrijdagse
vrijwilligerswandeling met de bewoners van het rusthuis gedaan Faido als een
volleerde begeleider zonder trekken braafjes langs een rolstoel. Daarna zijn we
aan de Blauwe Kei in Lommel enkele geocachen gaan zoeken, weer een fikse
wandeling. Lekker weertje en prima locatie voor een foto. En tenslotte zijn we
deze avond samen naar de maandelijkse vergadering van de motorclub geweest.
In tegenstelling tot het baasje heeft hij geen Duvel gedronken maar hij ligt nu
wel uitgeteld in zijn mand J
Toen pake Bert een jaar geleden veel te vroeg van ons heen
ging vreesde moeke Miet dat ze alleen niet voor Faido, de golden retriever,
zou kunnen blijven zorgen. Wij hadden toen al meteen laten weten dat wij de
hond wel in ons gezinnetje wilden opnemen. We hebben vroeger altijd honden in
huis gehad en na een periode zonder, vonden we toch dat we er weer aan toe
waren. We wilden ook niet aandringen want misschien was Faido wel de ideale
huisgenoot om moeke Miet over die zonder twijfel erg moeilijke periode heen te
helpen. Moeke Miet is helaas steeds minder goed te been, en op de buren kan ze
ook niet konstant beroep blijven doen om het dier uit te laten dus groeide het
besef dat het misschien toch beter was voor Faido dat hij een nieuwe thuis
kreeg. Vandaag zijn we hem gaan ophalen. Dit is een foto van het afscheid. Ons
hart brak maar Faido zal het goed hebben in huize Pol en Josee, dat hebben we
moeke Miet beloofd, en als ze hem te erg mist mag ze hem altijd komen bezoeken
of gaan wij haar bezoeken samen met Faido. Ondertussen mag hij morgen al
beginnen met ons uit te laten
Tijdens het Allerheiligen-weekend vindt het jaarlijkse salon
van onze fotoclub plaats. De fotos die de leden daar zullen tonen zijn
ondertussen al gekozen en de overige voorbereidingen zijn in volle gang. Zelf
heb ik vandaag nog enkele opnames gemaakt die in mijn geplande dia-reeks zouden
kunnen passen en ondertussen denken wij ook aan onze sponsors. De plaatselijke
zelfstandigen die ons financieel steunen krijgen in de zaal de nodige
publiciteit in een doorlopende dia-projectie. Logos, fotos, en ander
reclamemateriaal wordt ons ter beschikking gesteld en als het nodig is gaan wij
zelf bruikbare opnames maken. Bij het Italiaanse restaurant La Torre waar wij
vaste klant zijn en waar ik dus de logische kontaktpersoon was werd mij een
gedrukte flyer in de hand geduwd met de vraag dit maar in te scannen en dan te
projecteren tja, zelfs met de hele photoshop-truukendoos wijd open was die
scan niet projecteerbaar. Ik ben dan maar zelf een nieuwe foto gaan maken deze
avond en ik heb het ontwerp van de flyer zo close mogelijk proberen te benaderen,
inclusief de kitcherige versierinkjes. De klant is koning
Enneuhhh een beetje reclame mag he, adres en telefoonnummer staan er op,
prijs-kwaliteit gezien is dit zeker een zaak die ik wil aanbevelen.
Ik zat mijn krantje te lezen deze morgen, zo rond een uur of
negen voor mijn doen redelijk vroeg
toen het vrouwtje terug kwam van de winkel en nog voor ze binnen was had ik al
in de gaten dat er iets speciaals was. Ik moest dringend meekomen, er was iets
moois te zien en misschien was dat wel een foto waard. Kijk, dan ben ik meteen
al een beetje meer wakker. Schoenen aangetrokken, de camera meegegrabbeld en
een minuut later stonden we op het kerkplein waar we zagen dat er een invasie
geweest was van een of andere spinnensoort en die hadden op ongeveer elke
struik, bloem of plant een spinrag achter gelaten. De ochtenddauw had het
schouwspel nog iets meer feeëriek gemaakt en ik ben inderdaad ijverig aan het
fotograferen gegaan. Deze foto is gemaakt in volle tegenlicht. De sfeer van de
ochtend met de laatste restanten van de nevel, de zon die de spinsels extra in
het licht zet en het standbeeld van de Wannes, onze dorpsherder, die dat
allemaal al eerder gezien heeft waarschijnlijk, meer had ik niet nodig om me
uit te leven met mijn vriend de Eos. Er is niks verkeerd met eens een keertje
wat vroeger uit je bed komen merk ik weer.
Dit is Jef, een bekend figuur in de horecawereld in onze
regio. Om hem niet te verwarren met de andere Jeffen uit onze kennissenkring
noemen wij hem wel eens Jef Moustache, de reden mag duidelijk zijn
Jef is kastelein en hij is een imperium van oergezellige kroegen aan het
uitbouwen. Het oude stationsgebouw in OLV Olen, kortweg Het Stationneke, De
St. Sebastiaenshoeve in Olen en de St. Hubertushoeve in Lichtaart kregen
ondertussen andere namen: de Hemel, de Hel en het Vagevuur Qua inrichting
dragen ze alle drie de zeer herkenbare stempel van de baas. De meest
onverwachte, hilarische, rommelige, kitcherige, oude en door anderen
weggegooide spullen hangen, staan en liggen alom, overdadig alles op te smukken.
Jef zelf is een vat vol humor en als ie begint te vertellen is er geen ophouden
aan. De ene grol en grap na de andere komt voorbij, soms een beetje belegen,
soms een beetje aangebrand maar altijd ad rem en op het goede moment in de
conversatie gegooid. Dat ie ook niet vies is van enige showelementen bewees ie
deze namiddag weer eens in het Stationneke waar hij tijdens het voorbij
denderen van een goederentrein een gesmaakte impressie van een karikaturale
stationschef neerzette.
