Ik had deze namiddag de wagen geparkeerd in de buurt van de watermolen in Grobbendonk en samen met Phaido heb ik daar een mooie lange geocache-tocht ondernomen. Ik had de tijd een beetje uit het oog verloren en toen ik me realiseerde dat Josee waarschijnlijk al een tijdje het avondeten klaar had zag ik nog het lichtspel van de ondergaande zon in het stromende water. Dat wilde ik toch eerst nog fotograferen. Het dynamisch bereik van het menselijk oog is vele malen groter dan dat van het beste fotoapparaat wist ik wel, maar toch wilde ik knal tegen de zon in proberen hoe ver ik kon gaan qua belichting. Ik heb dus het kleinst mogelijk diafragma ingesteld, bij de 25 – 105 die ik er opzitten had is dat f 22, dan heb ik de ISO-waarde terug gebracht naar het minimum: bij de 6D is dat ISO 50 en toen ben ik met de sluitertijd gaan spelen, steeds maar korter tot ik op mijn schermpje iets zag waar ik tevreden mee was.  Het resultaat is een foto die veel donkerder is dan het in werkelijkheid al was op dat moment, maar de streep zonspiegeling in het water en de rode avondsfeer met een herkenbare zon die niet ergens in een grote overbelichte vlek verborgen zit, heb ik tenminste goed te pakken gekregen. Dat al de rest tot silhouetten is omgetoverd vind ik ook niet eens een nadeel, integendeel.

12-02-2015 om 00:00 geschreven door Kosmopol  

Als je van Lichtaart naar Kasterlee wandelt langs de zuidkant van de N123 volg je een route die over de volledige lengte langs, door en over de zogenaamde Kempense Heuvelrug loopt. Bij de begrippen “heuvel” en ”rug” hoeft men zich echt niet zo veel voor te stellen. Mensen uit bergachtige streken die hier ooit hun vakantie zouden komen doorbrengen zullen zonder twijfel lyrische verhalen schrijven over het platte land, maar voor ons is dit het reliëf, de bergskes en de wegen er doorheen noemen we holle wegen. Deze plek in de buurt van het gehucht Goor  is de kruising van twee zulke holle wegen. Door de jaren heen is hier een steeds dieper wordende put ontstaan die meer dan driehonderd dagen per jaar een quasi onneembare hindernis is voor alle passanten. Enkele gesneuvelde bomen hebben trouwens al een tijd een van de kruisende wegen zo goed als helemaal afgesloten maar de Lichtaart-Kasterlee-verbinding kan theoretisch gezien nog altijd. Er zijn wel eens 4x4-rijders die hier per sé willen tonen hoe macho ze zijn en die bijten er ook steevast hun tanden op stuk, lokale tractor-rijdende boeren en bosbeheerders kunnen er occasioneel met gevaar voor lijf en leden wel eens doorheen laveren maar de modale mountainbiker of wandelaar – categorie waar wij toe behoren – zal liever het inmiddels parallel lopende smalle omleidingspaadje gebruiken. Dat deden wij ook vandaag en de foto die dit illustreert is ook van op dat iets hoger gelegen traject gemaakt.  

11-02-2015 om 23:54 geschreven door Kosmopol  

Aanstaande vrijdag is het kindercarnaval in het dorp. De directrice van “De Pagadder”,  een van de lagere scholen, is onze buurvrouw en zodoende was ik redelijk goed geplaatst om al wat afspraken te maken. Zo kon ik vandaag al eens aan terreinverkenning doen. Ik had namelijk al enige ideeën en ik wilde ter plaatse even controleren of die ook uitvoerbaar waren. Ze vonden het niet erg dat ik ook even in de klassen binnenwipte om wat proefopnames te maken en in de gang tussen het tweede en het derde leerjaar kreeg ik meteen al een kleurig schouwspel te zien. Als opstap naar het carnaval vond ik dit alvast de moeite waard. Wat een verschil met zo’n 60 jaar geleden bedacht ik nog, de kinderwereld is er toch veel vrolijker op geworden. Dat belooft alleszins voor vrijdag.     

10-02-2015 om 23:52 geschreven door Kosmopol  

De winterblues, ik vermoed dat rond deze tijd van het jaar er wel meer mensen last van hebben. Precies omschrijven kan ik het niet en een depressie zou ik het niet willen noemen maar er bekruipt mij half februari telkenjare weer een gevoel dat het nu maar eens welletjes moet zijn met al dat gewinter. Volgens meneer Google is mijn serotoninespiegel onder een aanvaardbare gemiddelde norm gedaald. Het zal wel… Hallo lente… hallo licht… hallo natuur… wanneer schiet dat allemaal weer in gang hier? Een bezoek aan het arboretum om naar de winterbloeiers te gaan kijken is er dit jaar nog altijd niet van gekomen en ik leef in de hoop dat we binnenkort de eerste krokusjes weer zullen zien, voor inheems bloemenplezier moeten we dezer dagen ver zoeken. Of toch niet? Ik weet namelijk dat in de tuinen van kasteel Le Paige ieder jaar massas sneeuwklokjes te bewonderen zijn en toen ik vanmiddag even naar Herentals moest ben ik er eens gaan kijken. Mijn verwachting bleek ietwat aan de optimistische kant, zo veel waren het er niet deze keer, maar ik heb er toch enkele gezien… en gefotografeerd.    

09-02-2015 om 00:00 geschreven door Kosmopol  

We vertellen geen geheim als we zeggen dat wij fervente wandelaars zijn. Wandelen in combinatie met fotograferen, wandelen om Phaido uit te laten, wandelen al geocachend, wandelen om katers weg te werken, wandelen om te onthaasten… en we kunnen nog wel enige andere varianten bedenken. Deze morgen hadden we het rondje Smallebroeken erg kort gemaakt want we hadden gemerkt dat alles in gereedheid gebracht was voor de Valentijnsjogging, linten om weggetjes af te spannen, wegwijzers om de sportievelingen de goede richting te tonen en links en rechts al een verdwaalde, het parcours verkennende, vroege, zich opwarmende athleet. Wij houden niet zo van al die drukte en van tussen de lijntjes lopen en dus zijn we maar met de wagen naar de andere kant van het dorp gereden om daar het wandelplezier verder te zetten. Ook daar waren we niet alleen trouwens, er liepen nog medewandelaars rond zagen we, maar daar hadden we geen last van, integendeel, we hebben ze gefotografeerd.

08-02-2015 om 23:52 geschreven door Kosmopol  

Er is een bushalte vlak voor onze deur en we hadden deze dame al diverse keren zien afstappen. Dan nam ze het paadje richting Smallebroeken, ons vertrouwde wandeltraject en ook daar zagen we haar wel eens de natuur in lopen. Een kort beleefdheids-praatje hadden we al ooit gemaakt maar vandaag liepen we een hele tijd samen en konden we haar wat beter leren kennen. Het werd een heel interessant gesprek. Naar iemand die ooit te voet naar Santiago de Compostella geweest is luister je met plezier. Bleek dat ze in Berlaar woont, niet naast de deur, en met de bus – drie keer overstappen – regelmatig naar haar boomgaard komt hier in Lichtaart. Boomgaard is eigenlijk een te pover woord, ik noem het liever groendomein of zo. Ze plant, kweekt en teelt er kruiden, struiken, bomen en bloemen, zorgt voor de vogels, insecten en alles wat leeft en ze vertelde daar gepassioneerd over. Toen ze ons uitnodigde om mee te komen en eens rond te kijken gingen we daar graag op in. Josee effende het pad voor me, door, nog voor ik er zelf toe gekomen was, te vragen of ik haar mocht fotograferen. Ze had niet zo veel kaas gegeten van poseren vertelde ze nog, maar ze wilde wel. De eerste shots kwamen inderdaad nogal gekunsteld over, maar toen ik haar voorstelde zich maar verder tot Josee te richten met haar verhalen en geen acht op mij te slaan kwam langzaam aan de spontaniteit terug, handen die mee speelden in haar discours en expressie in haar gelaat. Ik heb me wat kleiner gemaakt om haar nog wat meer allure te geven en beter kon ik haar niet portretteren vond ik.
Toen ze deze avond weer op de bus stond te wachten hebben we haar een A4-afdruk meegegeven, ze was er blij mee en we hebben terloops ook nog vernomen dat ze Nelly heet.   

07-02-2015 om 00:00 geschreven door Kosmopol  

Het was koud deze morgen. Na nauwelijks enkele honderden meters beklaagde ik het me al dat ik ondanks die maar aanslepende verkoudheid toch beslist had mee te gaan voor de dagelijkse wandeling met Phaido en het vrouwtje.
En er waren er nog die het koud hadden zag ik. Deze dames die meestal achter in de wei, ver van onbescheiden blikken hun ding staan te doen kwamen zodra ze de voorbijgangers zagen naar de omheining gelopen op zoek naar warmte, voeding of andere hulp… De dikke jas die ze allemaal aanhadden leek me op het eerste zicht nochtans een afdoende bescherming tegen deze temperaturen. Ik meende ook te zien dat de opvallend dikke lijven van de dames niet alleen veroorzaakt werden door de winterkleding… Ik vermoed dat hier binnen enkele maanden een heleboel kleine lammetjes aan het stoeien zullen zijn. Toch maar in de gaten houden… da’s ook leuk fotograferen, dat kleine grut… 

06-02-2015 om 23:53 geschreven door Kosmopol  

Toen we alweer enkele jaren geleden beslisten de gitaren en de microfoons aan de wilgen te hangen waren we er van overtuigd dat het ook definitief gedaan was met de muziekmakerij. De goesting was over, de lol was er af. Toch hebben we nog enkele reunies met de ex-collegas georganiseerd, met veel plezier trouwens maar ook dat is alweer een hele tijd geleden en ik was er van overtuigd dat het nu echt wel helemaal voorbij was… Never say never…
Vandaag heb ik me toch nog eens laten overhalen de gitaren nog een keer uit de koffers te halen om dochterlief te begeleiden. Die wilde enkele liedjes zingen in de kerk van Hoogstraten tijdens de begrafenisplechtigheid van Marcel Sprangers, een te jong, totaal onverwacht  overleden familievriend. De jongedame waar ze vast mee werkt was belet en ik moest haar dan maar uit de nood helpen. Na summiere samenspraak hebben we wat liedjes van Willem Vermandere, Adèle en Jan Smit ten gehore gebracht en al bij al hebben we er ons goed doorheen geworsteld ondanks vingers waar geen eelt meer op zit ( beginnende gitaristen weten wat dat betekent ), ondanks  de kou in de kerk, en ondanks het feit dat de zelfverzekerde podiumroutine helemaal verdwenen is ondertussen.
Tijdens de dienst ga je niet zitten fotograferen natuurlijk, maar na afloop, toen alle mensen buiten waren kon ik het weer niet laten. Ook de camera mocht er even uit.
De binnenkant van de kerk van Hoogstraten bood best de nodige fotomogelijkheden, maar ook de “werkplek” waar ondergetekende, alweer voor de laatste keer J, zijn kunstjes opvoerde vond ik het bewaren waard, als souvenir. Mijn twee lievelingsgitaren – die heb ik gelukkig nooit verkocht – mochten mee in beeld en als ik in zeg maar 2025 nog eens doorheen mijn albums blader zal ik hier zonder twijfel met veel plezier naar kijken.

05-02-2015 om 23:53 geschreven door Kosmopol  

Josee houdt van varkens. Ze hoeven niet noodzakelijk bijna 70 jaar te zijn en dik, een beetje jonger en big mag ook. Voor alle duidelijkheid “big” moet hier niet gezien worden als een Engels woord.  
Ik was vandaag even in Wuustwezel en dan is het niet meer dan normaal dat ik met enkele fotos van de kleinkinderen thuiskom en daar bovenop is het ook mijn gewoonte eens langs de veestapel te lopen om te zien of ik daar eventueel geen mooie plaatjes kan schieten. Mama koe met kalfje, geitenbok die zijn best doet om tot bij de geiten te geraken, Brabanders in de wei, enkele poezen op het erf… er was, zoals meestal de nodige bedrijvigheid. Maar om het vrouwtje te plezieren heb ik deze keer gekozen voor een foto van dit schatje.
Het was behoorlijk donker in die stal en zonder flits moest de Iso-waarde naar hoogtes waar je enkele jaren geleden alleen maar van kon dromen, de rode warmtelamp was ook niet echt bevorderlijk voor een makkelijke fotoklus maar de onvolprezen producten van de firmas Adobe en Nik zorgden er in de nabewerking nog maar eens voor dat ook deze shot toonbaar werd.

04-02-2015 om 23:55 geschreven door Kosmopol  

Ik was met het vrouwke meegereden tot in Achterlee. Daar zou zij vriendin Martine oppikken om samen een middagje Ikea doen. Zelf wilde ik te voet langs de Coolsweg en door het bos achter de Floreal terug naar huis wandelen met Phaido.
De tocht voerde ons dus ook langs het Hofke van Bayot. Het was weer een hele tijd geleden dat ik hier nog geweest was. Iedereen in de streek kent de plek wel vermoed ik. Bij het begin van de eerste wereldoorlog was Nestor Bayot de enige Belgische soldaat die op Lichtaarts grondgebied sneuvelde. Op 20 augustus 1914 liep hij hier in de bossen in een hinderlaag die er door Duitse ulanen was gelegd. Toen hij plots oog in oog kwam te staan met de vijand loste hij een paar schoten maar werd dan zelf dodelijk getroffen in het hoofd. Hij viel van zijn paard dat samen met de medesoldaten ongedeerd kon ontsnappen. Een paar dagen later werd Bayot aan de kerk van Lichtaart begraven. Na de oorlog lieten zijn ouders de stoffelijke resten naar zijn geboortedorp bij Luik overbrengen. De jongeman was 21 jaar toen hij stierf. Rond 1919 werd op de plaats van het vuurgevecht een kruis opgericht en later werd daar een keurig verzorgd perk bij aangelegd, het Hofke van Bayot. Bij gelegenheid van de honderdste verjaardag werd hier vorig jaar nog een herdenkingsplechtigheid gehouden.
We zijn met de fotoclub al een tijdje aan het werken aan een project rond W.O. 1 en we denken dan in het bijzonder aan onze Lichtaartse slachtoffers, maar deze, hier gevallen Luikenaar verdient toch ook de nodige aandacht vond ik.  

03-02-2015 om 00:00 geschreven door Kosmopol  

Er was vannacht al een nieuw dun laagje sneeuw op de nog niet helemaal weggesmolten restanten van eergisteren gevallen en toen we klaar stonden om aan de ochtendwandeling te beginnen kwam het plots weer in dikke vlokken naar beneden gedwarreld. Binnen de kortste keren was alles weer maagdelijk wit en het bleef maar sneeuwen. Met de naweeën van de griep nog in mijn lijf, de aanhoudende hoest en kortademigheid vond ik het op dat moment beter even te passen. Josee is er dus alleen met Phaido op uit getrokken. Toen ze terugkwam en vertelde hoe mooi het weer was, en ik ook wel merkte dat het duidelijk leek op te klaren heb ik me toch maar bedacht en Phaido een extra rondje gegund. Dezelfde fotos maken als eergisteren leek me geen uitdaging en daarom heb ik gezocht naar andere standpunten.
Het leek er bij  momenten op dat de zon door het wolkendek wilde komen piepen en dat vond ik de moeite van het fotograferen waard. Knal tegen het licht in heb ik op deze plaats enkele shots gemaakt. Op het kleine display van mijn toestel leken ze wel oke. Toen ik deze opname thuis groot bekeek op het computerscherm was ik eerlijk gezegd niet meteen gelukkig. Het centrale uitgebeten overbelichte deel was zelfs na gebruikmaking van alle mogelijkheden van Raw-omzetting en de volledige Photoshop-trukkendoos nog altijd beneden de normen die ik mezelf opleg en ik wilde al aan de slag gaan met een andere foto. Toch probeerde ik eerst nog even een wit-zwart omzetting en o wonder… daar knapte hij helemaal van op. Mij stoort het lichtere deel in het midden niet meer en de rest van de plaat ademt ook plots de juiste sfeer… Hoe je onverwacht toch nog een reddingsboei vindt…

02-02-2015 om 23:58 geschreven door Kosmopol  

Ik was de hele dag niet aan fotograferen toegekomen… wat wil je, een kletsnatte ochtendwandeling en daarna aan de TV gekluisterd om het WK veldrijden te volgen. Tussendoor moest er ook nog gegeten worden volgens het door Josee opgelegde uurrooster… We hadden wel afgesproken met de vrienden om ’s avonds iets te gaan drinken in de Pelleman in Kasterlee. Daar zijn ook nog wel wat fotomogelijkheden, daarenboven had ik toen we er naar toe vertrokken gezien dat de maan flink haar best aan het doen was. Het statief had ik dus ook maar in de wagen gelegd, want de Rielenkapel by night, dat was ook nog een optie. Nachtfotografie zal wel altijd een van mijn stokpaardjes blijven.
Ons clubje aan de drank, eigenlijk vond ik het bij nader inzien niet echt origineel meer, maar goed, ik had toch al enkele leuke shots gemaakt. Op de terugweg wilde ik dan toch ook nog plan B uitproberen. Aan de Rielenkapel was er op dit uur van de nacht – rond kwart voor elf – een veelvoud van diverse lichtbronnen. Er was eerst en vooral het maanlicht, dan was er een gele straatverlichting langs de achterzijde en aan de voorkant was die dan weer wit. In de nabewerking thuis heb ik wat zitten experimenteren en na de basisbewerkingen kon ik met behulp van mijn geliefde Nik Filters toch een aanvaardbaar resultaat tevoorschijn toveren. Dit is wat het filter Color Efex Pro, Dark contrast #3 Saturated & detailed er van maakte.

voor de geïnteresseerden: f 9 - Iso 400 - 25 sec. 

01-02-2015 om 00:00 geschreven door Kosmopol  

Geen idee of dit nu een selfie dan wel een otofoto is. Ik hou het voorlopig maar op het ouderwetse zelfportret.
Het is niet de eerste keer dat ik mezelf probeer te fotograferen in kleine, spiegelende, al dan niet bolronde objecten. Ogen van dieren zijn daar zeer geschikt voor en dan bij uitstek paardenogen want die zijn echt wel erg groot en die zitten daarenboven op een hoogte waar je meestal met de camera goed bij kan. Probleempje echter, die dieren laten zich niet zo gemakkelijk zo dicht benaderen met een onbekend groot dreigend zwart object. Nu hebben we al een hele tijd een vrij goede vrienschapsrelatie met twee paarden die in een weide aan de Dressenstraat, langs onze dagelijkse wandelroute, hun dagen slijten. Meestal komen ze zonder dat we ze moeten roepen even naar de afsluiting om ons te begroeten en een aaitje in ontvangst te nemen en vandaag was dat ook zo. Hun nieuwsgierigheid naar de gedragingen van Phaido wint het meestal van hun aandacht voor de man met het fototoestel en dat gaf ondergetekende de gelegenheid zich zo te positioneren dat de spiegeling mooi midden in het oog zat. Ik moest wel even door de knieen maar dat is gelukkig fysiek gezien nog altijd perfect mogelijk, tot nader order.  

31-01-2015 om 23:55 geschreven door Kosmopol  

Toen ik deze morgen naar buiten keek en de verse sneeuwlaag zag, het mooie licht en de blauwe lucht had ik niet veel tijd nodig om te beslissen dat ik deze keer maar meteen met de camera naar buiten moest. Ik heb zelfs het ontbijt maar overgeslaan en ik was net op tijd in de Smallebroeken, mijn favoriete wandelplek. Net op tijd inderdaad, want het begon weer te dooien, deze keer kon ik toch nog de sneeuw op de takken en takjes van de bomen mee pikken in mijn fotos, dat geeft toch dat tikkeltje extra feeërieke wintereffect en bovendien had ik het geluk dat er zich een laagje dooimist begon te vormen boven de weiden. Geheugenkaartjes zijn er in steeds grotere formaten tegenwoordig en dat is maar goed ook want ik kwam thuis met een massa mistfotos, sneeuwfotos, dieren in de sneeuwfotos, detailopnames en ga zo maar door… Ik heb Josee laten kiezen om haar favoriet er uit te halen om als foto van de dag te fungeren want zelf zag ik ze allemaal even graag. Al bij al kan ik me wel vinden in haar keuze, de mistlaag, diepte in de foto door voorgrondtakken onder en boven, een prikkeldraad die van uit een hoek de blik naar de hoofdonderwerp-boom leidt… het vrouwtje heeft ondertussen ook voldoende vista en know-how om op een verantwoorde manier naar fotos te kijken merk ik…   

30-01-2015 om 23:59 geschreven door Kosmopol  

De naweeën van de griep hebben ondergetekende nog altijd in een stevige houdgreep en hoewel ik probeer weer zo goed als het kan het normale leefpatroon op te pikken lukt dat toch nog niet altijd. De ochtendwandeling heb ik vandaag weer eens aan me moeten laten voorbij gaan, de ochtendreutel, - rochel en –hoestbuien vertelden me dat het niet opportuun was meteen de agressieve winterkou in te duiken. Het bioritme van Phaido draait evenwel voor een groot gedeelte rond pipi en kaka en in zijn uurrooster willen we niet te veel onnodige verandering brengen. Josee heeft die taak dan maar alleen op zich genomen. In de loop van de namiddag heb ik geprobeerd dat goed te maken door er ook eens rustig alleen op uit te trekken met hem. Rustig is misschien niet het goede woord want met het redelijk natte weer van de laatste dagen zijn er nogal wat zogenaamde wandelwegen herschapen tot regelrechte modderpoelen, een WK veldrijden waardig. De aanduiding voor de te volgen wandelroute en de rustbank die hier neergeplant is door de toeristische dienst doen eerder lachwekkend aan op een plek waar je door de bagger moet ploeteren om al wandelend verder te geraken.     

29-01-2015 om 23:58 geschreven door Kosmopol  

Op woensdag namiddag wordt er meestal beroep gedaan op de grootouders om de kleinkinderen op te pikken en overal naar toe te brengen. Jefke moest voetballen in Herentals, dat werd dus de verantwoordelijkheid van bompa Jan. Julie, die gaat dansen in Balance Health Center, komt dan mee naar huize Pol en Josee, waar tussen een gezonde maaltijd en de dansles er nog voldoende tijd is aan de schooltaken te beginnen. Een yoghurtje tussendoor wil er wel in en pake Pol ziet daarin meteen fotomogelijkheden. Ik weet niet of we dit “over-acting” mogen noemen, maar de manier waarop Julie zich duidelijk bewust was van de camera en gekke bekken begon te trekken was voor mij voldoende reden om af te drukken en om dit beeld uit te kiezen, liever dan de overige eerder “brave” kiekjes.  

28-01-2015 om 00:00 geschreven door Kosmopol  

Aan de overkant van de Kasterleesteenweg gaan we niet zo vaak om onze dagelijkse portie wandelplezier te halen. Komt het omdat we dan die drukke weg moeten oversteken? Wie zal het zeggen… ik vermoed eerder dat het te maken heeft met het feit dat het meestal iets natter en iets drassiger is aan die kant. Dat was vandaag trouwens ook zo toen we beslist hadden dat een alternatieve route weer eens nodig was. Anderzijds zijn daar dan ook de nodige minder platgetreden paden op fotogebied en ik heb dus weer uitgebreid mijn hartje kunnen ophalen. Deze dreef vond ik best enkele shots waard. Phaido erin plaatsen als aandachtspunt is een van de eerste dingen waar ik aan denk als ik iets wil toevoegen aan het beeld. Hem laten poseren is ondertussen een vrij eenvoudige routine geworden. Hij weet precies wat er van hem verwacht wordt en hij kent de woorden “wacht”, “blijf” en ”zit” beter dan welk ander bevel…  Bij de nabewerking thuis heb ik diverse uitsnedes, filters en omzettingen van dit beeld uitgeprobeerd en een zwart-wit omzetting leek me wel iets maar toch miste ik nog dat beetje extra. Uiteindelijk heb ik Phaido buiten de omzetting gehouden om zo één kleurtoets in de foto over te houden. Zwart-wit puristen zullen dit wel weer ongepast vinden, maar daar trek ik me niks van aan. Ik vind het mooi zo.

27-01-2015 om 23:47 geschreven door Kosmopol  

Een beetje tegen beter weten in had ik vandaag de macrolens eens op mijn toestel gezet tijdens ons dagelijkse tochtje en dan ga je anders kijken natuurlijk. Het is verrassend hoeveel kleine, toch interessante dingen je opvallen als je op die manier door de winterse natuur doolt.
In de loop van de maand januari trekken we telkenjare wel een dag uit om naar het arboretum in Kalmthout te rijden en er de bloei van de toverhazelaars te gaan bewonderen en fotograferen. In de loop van de voorbije jaren zijn er dan ook al enkele kleurige prachtexemplaren voorbij gekomen op deze blog. Dit jaar hebben we nog niet de kans gezien om tot daar te geraken en de ons allemaal beter bekende gewone hazelaar moet dan maar als alternatief fungeren om ons op de eerste tekenen van de onherroepelijk dichterbij sluipende lente te attenderen. Qua vroeg in bloei staan moet die nauwelijks onderdoen voor zijn meer exotische familieleden en hoewel net iets minder spectaculair doet die lang vóór het botten van de bladeren immers ook al flink zijn best.

26-01-2015 om 23:47 geschreven door Kosmopol  

Deze namiddag mochten we weer gaan smullen voor het goede doel. Een van de meest voor de hand liggende manieren om de kas van je vereniging te spijzen is het inrichten van een eetfestijn. Ik wil hier meteen aan toevoegen dat ik dat ook een van de sympathiekste manieren vind. Van alle eetfestijnen is in ons Vlaanderenland het mosselsouper het meest populaire.
De carnavalsvereniging “De Barrierse Rietschieters” waar nichtje Jill lid van is had, zoals ieder jaar, weer beroep gedaan op de eetlust van vrienden, kennissen en sympathisanten om de werking van de club te sponsoren. Zoiets moeten ze ons geen twee keer vragen natuurlijk. Wij weten een volwassen portie heerlijke Zeeuwse lekkernij wel te smaken en als dat dan ook nog in het gezelschap van enkele goede vrienden kan en er komen de nodige dranken voorbij om het culinaire plezier compleet te maken, dan mogen we spreken over een geslaagde namiddag toch?  
Tussen het smikkelen door houdt deze jongen natuurlijk altijd de ogen open en de camera binnen handbereik. De manier waarop de kloeke carnavalisten de potten met mosselen op een groot dienblad naar de klanten brachten vond ik het bekijken… en het fotograferen alleszins meer dan waard.  

25-01-2015 om 23:47 geschreven door Kosmopol  

Toen ik deze morgen rond acht uur de gordijnen opentrok sneeuwde het en was het wit buiten. Ik was niet speciaal zo vroeg opgestaan omdat de nationale weermannen en –vrouwen dat voorspeld hadden, neen, we zouden met enkele leden van de fotoclub naar een studiedag rond AV-producties gaan in het Nederlandse Rijen. Koffie, ontbijt, krantje, tandjes poetsen… maar rond kwart voor negen kwam een telefoontje van Alex: of het wel zin had om met dit weer zo ver te rijden? Ik was het er meteen mee eens, je moet het gevaar niet uitdagen.  Nog eens vijf minuten later stond ik al in wandeltenue om het bos in te trekken.
De temperatuur bleek nogal mee te vallen, te warm eigenlijk om te kunnen rekenen op een maagdelijk blijvend sneeuwtapijt. En inderdaad, het bos en de weilanden lagen niet onder die indrukwekkende winterpracht die ik had verwacht. Het was wit, dat wel, maar op veel plaatsen kwam de gesmolten dooi-smurrie er al doorheen. Als er zich dan toch eens een mooi landschap aandiende en ik mijn twijfels had of de foto niet te “plat” zou worden met zo’n grote lege ruimte vooraan had ik gelukkig Phaido nog bij me die gewillig op de goede plaats in de voorgrond ging poseren. 

24-01-2015 om 00:00 geschreven door Kosmopol